Komenda Wojewódzka Straży Granicznej w Białymstoku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Komenda Wojewódzka SG w Białymstoku
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1922

Rozformowanie

1923

Komendanci
Pierwszy

płk Antoni Jastrzębski

Organizacja
Dyslokacja

Białystok
Grodno

Formacja

Straż Graniczna

Podległość

Główna Komenda SG
Wojewoda Białostocki

Komenda Wojewódzka Straży Granicznej w Białymstoku – organ dowodzenia Straży Granicznej w II Rzeczypospolitej w latach 1922 – 1923.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922 roku o powołaniu Straży Granicznej, Minister Spraw Wewnętrznych z dniem 1 września 1922 wprowadził w formacji nową organizację wewnętrzną[1]. Ostatecznie nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczną” zmieniono rozkazem Ministra Spraw Wewnętrznych z 9 listopada 1922 roku. Granicę wschodnią podzielono na odcinki wojewódzkie. Komendy wojewódzkie Straży Granicznej przyjęły nazwy województw. Komendant podlegał w sprawach służby granicznej wojewodzie, a pod względem dyscyplinarnym, administracyjnym i regulaminowym głównemu komendantowi Straży Granicznej. Komendantom wojewódzkim za pośrednictwem komend powiatowych podlegały wszystkie bataliony Straży Granicznej stacjonujące w obrębie województwa[2]. Komenda Główna Straży Granicznej wyznaczyła z dniem 1 września 1922 roku obsadę personalną Komendy Wojewódzkiej Straży Granicznej w Białymstoku[3].

Zgodnie z rozkazem GK SG L.5893/tj. z 2 października 1922[4], z dniem 6 października 1922 komenda Wojewódzka SG przeniesiona została z Białegostoku do Grodna[5].

Komenda Wojewódzka Straży Granicznej „Białystok” z siedzibą w Grudnie została zlikwidowana 11 lipca 1923 po uprzednim protokolarnym przekazaniu granicy komendantowi okręgowemu Policji Państwowej w Białymstoku[6].

Służba graniczna[edytuj | edytuj kod]

W drugiej połowie 1922 Komendzie Wojewódzkiej SG „Białystok" z siedzibą w Grodnie podporządkowany został 27 szwadron kordonowej żandarmerii polowej rozmieszczony początkowo w Grodnie, a od listopada w Grandziczach. Szwadron wystawiał własne posterunki oraz prowadził rozpoznanie pogranicza za pomocą „płytkiego wywiadu”. Dodatkowym zadaniem realizowanym przez żandarmerię była kontrola żołnierzy Straży Granicznej podczas pełnienia służby granicznej[7].

Kadra komendy wojewódzkiej[edytuj | edytuj kod]

Stan na dzień 1 września 1922[8]:

  • komendant – płk rez. pow. do sł. cz. Antoni Jastrzębski
  • zastępca komendanta – mjr Karol Baczyński
  • oficer do specjalnych zleceń – ppor. Stefan Boratyński
  • oficer ordynansowy – ppor. Stefan Pieńkowski

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Dyslokacja według stanu na dzień 1 grudnia 1922[9][10]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
  • Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
  • Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4. OCLC 37244743. (pol.).
  • Artur Ochał: Na litewskiej rubieży Brygada KOP Grodno (1929-1939). Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2017. ISBN 978-83-8098-148-5.
  • Teresa Prengel-Boczkowska: Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Straż Graniczna (1922−1923)”. Szczecin: Archiwum Straży Granicznej, 2009.
  • Materiały dotyczące spraw dyslokacyjnych:przeniesienia siedzib komend, baonów, obszary odcinków granicznych, 1922–1923 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
  • Rozkazy organizacyjne Komendy Głównej Straży Granicznej 1922−1923 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
  • Materiały dotyczące zmian w dyslokacji na odcinku Komendy Wojewódzkiej Poleskiej 1922−1923 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.