Lady Pank
Lady Pank – polski zespół muzyczny założony w 1981 we Wrocławiu przez Jana Borysewicza i Andrzeja Mogielnickiego.
Pierwszy oficjalny koncert pod szyldem Lady Pank zagrali 14 sierpnia 1982 w Warszawie z okazji otwarcia studenckiego klubu Park[a], wystąpili w składzie: Jan Borysewicz – wokal i gitara; Edmund Stasiak – gitara; Paweł Mielczarek – gitara basowa; Andrzej Polak – perkusja. Od tamtej pory skład zespołu wielokrotnie ulegał zmianie, a grupa wydała ponad 20 płyt studyjnych i wylansowała liczne przeboje, m.in. „Tańcz, głupia, tańcz”, „Kryzysowa narzeczona”, „Mniej niż zero”, „Fabryka małp”, „Wciąż bardziej obcy”, „Zostawcie Titanica” i „Zawsze tam, gdzie ty”. Za sprzedaż albumów uzyskali dwie platynowe płyty i sześć złotych.
Lady Pank pozostaje jednym z najpopularniejszych zespołów muzycznych w historii polskiego rocka.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Początki (1981–1982)[edytuj | edytuj kod]

Zespół Lady Pank został założony pod koniec 1981, tuż po odejściu z Budki Suflera Jana Borysewicza i Andrzeja Mogielnickiego[5]. Borysewicz kompletował skład grupy przez rok, w tym okresie odbywał próby z wieloma muzykami[6]. Pierwszy utwór – „Mała Lady Punk” – Borysewicz nagrał z basistą Wojciechem Bruślikiem i perkusistą Andrzejem Dylewskim w grudniu 1981 w krakowskim studio Teatru STU podczas sesji nagraniowej do płyty Układy Izabeli Trojanowskiej[5]. W tym czasie zespół nie miał jeszcze ustalonego stałego składu, rozmyślał także nad swoją nazwą – wśród propozycji padł „Żuzel”, ostatecznie zdecydowali się na „Lady Pank”, która została zaczerpnięta z tytułu ich pierwszej piosenki[5].
W marcu 1982 Borysewicz, Bruślik i Dylewski odbyli pierwsze wspólne próby[7]. Pod koniec kwietnia wystąpili z Tadeuszem Nalepą na Rawa Blues Festival w Katowicach, w tym czasie współpracowali też z Izabelą Trojanowską, towarzysząc jej na koncertach w charakterze akompaniatorów[7]. Borysewicz po jednym z koncertów we Wrocławiu zaproponował współpracę Andrzejowi Polakowi i Pawłowi Mielczarkowi, poza tym do zespołu dołączył Edmund Stasiak[7]. Kolejne nagrania zrealizowali w krakowskim studio Teatru STU, finansowo pomógł im Stanisław Cejrowski z Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego[8]. Nagrali wtedy instrumentalne wersje utworów: „Minus 10 w Rio”, „Tańcz, głupia, tańcz”, „Vademecum skauta” i „Mniej niż zero”[8], do których wkrótce ścieżki wokalne dograł, zaproszony do zespołu przez Mogielnickiego, Janusz Panasewicz[9]. Po ukończeniu zasadniczej służby wojskowej został głównym wokalistą grupy[10].
W sierpniu 1982 w warszawskim klubie Park zaliczyli pierwszy oficjalny występ jako zespół, zagrali w składzie – Borysewicz, Stasiak, Mielczarek i Polak[11]. W tej konfiguracji zagrali łącznie pięć koncertów[12]; jeszcze przed występem w Parku zagrali na Rock Arenie w Poznaniu[13], później dali koncert w Świnoujściu i w warszawskim klubie Akcent, a ostatni koncert w tym składzie zagrali w Jaśle[14]. W tym czasie do grupy dołączył Wojciech Kwapisz w charakterze menedżera[8]. Wkrótce w stolicy założono pierwszy fanklub zespołu pod nazwą „Kilimandżaro”, inspirowaną kolejną piosenką z repertuaru zespołu – „Moje Kilimandżaro”[14]. W tym czasie muzycy wydali pierwszy singel – „Mała Lady Punk” / „Minus 10 w Rio”, a obie piosenki dotarły do pierwszego miejsca na Radiowej liście przebojów Programu I[15]. Po odejściu Polaka i Milczarka z zespołu Borysewicz zaproponował współpracę kolejnym muzykom, wśród nich byli basista Mieczysław Jurecki i perkusista Wojciech Morawski. Ostatecznie do Borysewicza, Panasewicza i Stasiaka dołączyli basista Paweł Mścisławski i perkusista Jarosław Szlagowski, którzy odeszli z Oddziału Zamkniętego[14][16].
Jesienią 1982 występem w Kaliszu rozpoczęli koncerty w nowym składzie[13]. W grudniu wystąpili na festiwalu Zderzenia rockowe w Katowicach[13]. W tym okresie ich muzyka jednoznacznie oscylowała wokół rozwijającego się wówczas stylu New Wave (Nowa fala)[4].
Największa popularność (1983–1986)[edytuj | edytuj kod]
Szczyt popularności Lady Pank przypadł na rok 1983[13]. Zespół zagrał wtedy mnóstwo koncertów – ich liczbę szacuje się między 200 a 400[17]. Muzycy wystąpili także m.in.: na Rock Arenie w Poznaniu, w koncercie Rock w Opolu podczas 20. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu oraz na festiwalu Rock na Wyspie we Wrocławiu[18]. Ponadto wystąpili w filmie Pawła Karpińskiego To tylko rock (1984)[19]. W marcu rozpoczęli nagrania debiutanckiej płyty, poprzedzone dwutygodniowymi próbami[20]. Album, zatytułowany po prostu Lady Pank, ukazał się w czerwcu 1983 nakładem Tonpressu. Płyta była zbliżona brzmieniowo do popularnej wówczas grupy The Police[21], a piosenki z albumu stały się radiowymi przebojami; sześć z nich – „Kryzysowa narzeczona”, „Mniej niż zero”, „Moje Kilimandżaro”, „Wciąż bardziej obcy”, „Zamki na piasku” i „Fabryka małp” – dotarło do pierwszego miejsca na Liście przebojów Programu Trzeciego[22][23]. W listopadzie muzycy zagrali galowy koncert w Hali Gwardii w Warszawie, który to spektakl zarejestrowała Telewizja Polska[17]. Wówczas konkurowali głównie z Republiką, ale też z innymi grupami rockowymi, m.in. Perfectem, Oddziałem Zamkniętym, Lombardem, Bajmem czy Maanamem[24]. Zdobyli uznanie także w ogólnopolskich plebiscytach podsumowujących rok 1983 w muzyce – w konkursie magazynu „Non Stop” zwyciężyli w kategoriach: „zespół wokalno-instrumentalny” i „przebój roku” (za „Mniej niż zero”), a Borysewicz został uznany najlepszym autorem tekstów, kompozytorem, wokalistą i instrumentalistą, poza tym wygrali głosowanie na zespół roku, organizowane przez tygodnik „Razem”, a muzycy Lady Pank triumfowali w kategoriach: gitarzysta, basista i perkusista[25]. 1 kwietnia 1984 wystąpili w Sali Kongresowej z okazji 100. wydania Listy przebojów Programu Trzeciego[16]. W tym samym roku wystąpili na Rock Arenie w Poznaniu i na festiwalu Rock nad Bałtykiem[26], a na 21. KFPP w Opolu zaprezentowali m.in. premierowy utwór „To jest tylko rock and roll”[27]. W tym czasie znane stały się liczne zabawy w hotelach organizowane przez Borysewicza[16][17]. Latem nakładem Savitoru wydali album pt. Ohyda[28], który nagrywali jeszcze w 1983[29]. Na listach przebojów znalazły się utwory, m.in.: „Zabij to”, „A to ohyda” czy „Tango stulecia”[23]. W ramach promocji płyty nakręcili z reżyserem Jerzym Fedakiem telewizyjny program fabularyzowany pt. Blady pank to ohyda, podczas którego zaprezentowali swoje piosenki[30]. Program został wyemitowany premierowo przez katowicki oddział TVP[31]. Oprócz tego, na prośbę Marii Koterbskiej, która wówczas obchodziła swoje 60. urodziny, nagrali swoją interpretację jej „Augustowskich nocy”, którą następnie wydali na singlu[30]; piosenka dotarła do szóstego miejsca Listy przebojów Programu Trzeciego[23]. Poza tym dla żartu wykonali cover „Białej flagi” Republiki[16]. Wówczas zaczęła tworzyć się rywalizacja Lady Pank z Republiką, zorganizowana przez fanów obu grup[29]. Sami muzycy znali się prywatnie i nie wywoływali konfliktów[32], co później przypieczętowano tekstami Grzegorza Ciechowskiego do albumu pt. Tacy sami[16]. Ponadto w 1984 dużo koncertowali po Polsce[33]. 23 listopada na koncercie w Katowicach odebrali złote płyty za albumy Lady Pank i Ohydę[33]; pierwszy sprzedał się w nakładzie 220 tys. oficjalnych sztuk, a drugi – 150 tys. egzemplarzy[34]. W tym czasie trójmiejska firma Karolina we współpracy z Polskim Stowarzyszeniem Jazzowym wydała kasetę pt. Live, zawierającą zapis filmowy koncertu Lady Pank w Hali Gwardii w 1983[34]. Poza tym drugi rok z rzędu triumfowali w plebiscycie magazynu „Non Stop”, wygrywając w kategorii „zespół wokalno-instrumentalny”[35]. Również w 1984 premierę miał pierwszy odcinek serialu TVP O dwóch takich, co ukradli księżyc, do którego Borysewicz, wspomagany wokalnie przez Panasewicza, nagrał muzykę[31].
Na początku 1985 nagrali piosenkę „Sztuka latania”[36], z którą dotarli do pierwszego miejsca na Listy przebojów Programu Trzeciego[37] i która – obok piosenki „Banalna rzecz – C’est la vie” – ukazała się na składance utworów różnych wykonawców, także zatytułowanej Sztuka latania[38]. W tym czasie nagrali także utwór „Raport z N.”[37], poza tym pracowali nad anglojęzycznymi wersjami swoich przebojów, które przygotowali z myślą o koncertach za granicą[39]. Efektem sesji nagraniowej był album pt. Drop Everything, będący anglojęzycznym wydaniem ich debiutu z 1983, nad którym pracowali z tłumaczem, Tomem Wachtelem[39]. Po zaprezentowaniu płyty przez promotora Grzegorza Kuczyńskiego na targach muzycznych „Midem” w Cannes zespołowi zaproponowano wydanie płyty w Stanach Zjednoczonych[40]. W marcu muzycy wyjechali do USA, gdzie odbyli trzytygodniową trasę promocyjną[41] obejmującą kilka koncertów (m.in. dwa w Los Angeles) oraz serię wywiadów[42], a także występ w programie American Bandstand[43]. Wydaną na amerykańskim rynku płytę promowali singlem „Minus Zero”, do którego zrealizowali teledysk w reż. Zbigniewa Rybczyńskiego[42]. O ich pobycie w USA pisała amerykańska prasa[44], m.in. „Newsweek” i „The Washington Post”[45]. W tym okresie odrzucili propozycję wspólnej trasy koncertowej z Madonną, uznając jej repertuar za „zbyt popowy” w porównaniu z ich muzyką[46]. Po powrocie do Polski wylansowali kolejny przebój: „Someone’s Round the Corner”, z którym dotarli do pierwszego miejsca na Liście przebojów Programu Trzeciego[23]. Jeszcze w pierwszej połowie 1985 wystąpili jeszcze na Rock Arenie w Poznaniu oraz podczas koncertu „Mikrofon i Ekran” w ramach 22. KFPP w Opolu, gdzie zagrali numery „Raport z N.” i „Czas na mały blues”[47]. W drugiej połowie roku, w promocji za granicą, zagrali koncert w Camden Palace w Londynie[47], a także wystąpili na festiwalu Ruisrock w Finlandii oraz na 7. Festiwalu Młodzieży i Studentów w Moskwie[48]. Po powrocie do Polski z zespołu odszedł Jarosław Szlagowski, który przeszedł do Maanamu[49]. W sierpniu wystąpili gościnnie na festiwalu w Sopocie[50], gdzie po raz pierwszy zagrali z nowym perkusistą, Andrzejem Dylewskim, który wcześniej wziął udział w nagraniu debiutanckiego utworu zespołu – „Mała Lady Punk”[51]. Na festiwalu wykonali 15 piosenek, w tym premierowy utwór „On Top”; występ był nagrywany przez telewizję, a film traktowany był przez muzyków jako wizytówka ich zespołu za granicą[52]. Latem wydali singel z piosenkami „Raport z N.” / „Rysunkowa postać”[37]; druga piosenka została ich kolejnym przebojem z pierwszego miejsca na liście Listy przebojów Programu Trzeciego[23]. We wrześniu zagrali na festiwalu Pożegnanie lata z Jarmarkiem na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie[53]. W październiku 1985 występami w Sali Kongresowej w Warszawie zinaugurowali serię spektakli muzycznych pt. „Jacek i Placek, czyli Lady Pank w poszukiwaniu krainy leniuchów”, inspirowanych materiałem napisanym przez Borysewicza i Panasewicza do serialu O dwóch takich, co ukradli księżyc[54].
W grudniu 1985 rozpoczęli nagrania nowego albumu[55]. Pod koniec roku wydali świąteczny utwór „Gwiazdkowe dzieci”[56]. W 1986 wydali singel „Sly” / „This Is Only Rock’n’Roll”, którym zamknęli rozdział anglojęzycznych nagrań Lady Pank[57]. Poza tym planowali nagranie drugiej anglojęzycznej płyty z myślą o kontynuowaniu kariery za granicą, jednak nagrania nigdzie nie ujrzały światła dziennego[57]. W tym czasie muzycy ostatecznie zrezygnowali z dalszych prób robienia kariery w USA, głównie z powodu nieznajomości języka angielskiego[16] i niezadowolenia ze zbyt dużej ingerencji w wizerunek i twórczość zespołu[58]. 30 marca 1986 wystąpili z utworem „Minus Zero” na Tokio Music Festival, na którym odebrali wyróżnienie za wykonanie, a Borysewicz otrzymał także nagrodę dla najlepszego kompozytora[59][16][60]. Wiosną zagrali kolejną serię koncertów po Polsce[61], w tym czasie zaczęli odczuwać mniejszy popyt na swoje występy ze strony publiczności, co objawiało się m.in. wolniejszą sprzedażą puli biletów[62]. Jednocześnie w zespole narastał konflikt między Kwapiszem a Mogielnickim, który nasilił się w maju podczas pobytu Lady Pank w Chociebużu, gdzie wystąpili na Spotkaniach Przyjaźni Młodzieży NRD i Polski[62]. Również w 1986 wydali pierwszy album z serii O dwóch takich, co ukradli księżyc.
1 czerwca 1986 podczas koncertu z okazji Dnia Dziecka na Stadionie Olimpijskim we Wrocławiu pijany Borysewicz obnażył przyrodzenie przed publicznością oraz zwyzywał ze sceny zaczepiających go widzów[63]. Wydarzenie wywołało ogólnopolski skandal, a działalność Lady Pank na mocy decyzji Ministerstwa Kultury i Sztuki została zawieszona[64]. Jednocześnie współpracę z zespołem zakończył Andrzej Mogielnicki, który nieprzychylnie wypowiedział się w mediach o wybryku Borysewicza[64]. Zupełnie przypadkowo okładka albumu LP3 – nigdy za wiele rokendrola! (autorstwa Mścisławskiego), którego promocja przypadła na czerwiec 1986, przedstawiała ludzika ze zsuniętymi spodniami[65]. Płytę promowali singlem „Osobno”, który dotarł do piątego miejsca Listy przebojów Programu Trzeciego[23]. Sam album spotkał się z chłodnym odbiorem ze strony dziennikarzy[66]. W corocznym plebiscycie magazynu „Non Stop” triumfowali w niechlubnej kategorii „rozczarowanie muzyczne”, ponadto zajęli drugie miejsce w kategorii „grupa roku”[67].
Kryzys grupy (1987–1992)[edytuj | edytuj kod]

Z początkiem 1987 zespół powrócił do działalności scenicznej, ale już bez Dylewskiego, który wyemigrował do USA; rolę perkusisty Lady Pank przejął Wiesław Gola[68]. Skład poszerzył się również o grającego na instrumentach klawiszowych Jerzego Suchockiego[69]. Zespół pierwsze koncerty po powrocie zagrał 21 stycznia w Ursusie, a następny – cztery dni później w Domu Muzyki i Tańca w Zabrzu[67], następnie wyruszył w trasę po całej Polsce[70]. Po odejściu Mogielnickiego teksty piosenek dla zespołu zaczęli pisać Zbigniew Hołdys, Grzegorz Ciechowski, Marek Dutkiewicz i Jacek Skubikowski[71]. Poza tym w tym czasie Wojciech Kwapisz zakończył współpracę menedżerską z zespołem[72], a nowym agentem Lady Pank został Andrzej Staszak[73]. Za jego namową Borysewicz latem 1987 napisał utwór „Stanie się cud” z myślą o wykonywaniu go podczas koncertów charytatywnych[73]. W nagraniu piosenki brali udział także muzycy z zespołów: TSA, Kombi i Lombard, a gotowy utwór wykonywali na koncertach dobroczynnych pod hasłem „Nasz Wspólny Świat”, z których dochód przekazali na rzecz fundacji „Fundusz Solidarności”, wspierającej mieszkańców krajów Trzeciego Świata[73][16]. Piosenka dotarła do pierwszego miejsca na Liście przebojów Programu Trzeciego[23]. Jeszcze w 1987 wylansowali kolejne przeboje – „To, co mam”[74] i „Tacy sami”[75], które dotarły do kolejno: pierwszego i drugiego miejsca na Liście przebojów Programu Trzeciego[23]. Pod koniec roku zostali okrzyknięci zespołem roku w corocznych plebiscytach tygodników „Zarzewie” i „Non Stop”[76].
Na początku 1988 odbyli kolejną trasę koncertową po Polsce[77]. Wiosną zaprezentowali kilka nowych piosenek, w tym „Zostawcie Titanica”, która stała się kolejnym hitem w ich repertuarze i dotarła do pierwszego miejsca na Liście przebojów Programu Trzeciego[23], a także „John Belushi” i „Ratuj tylko mnie”, które spotkały się już z mniejszym zainteresowaniem ze strony słuchaczy[78]. W tym czasie zakończyli współpracę z Andrzejem Staszakiem, a ich nowym agentem został Krzysztof Zakreta[79]. Latem wyruszyli do USA, gdzie zagrali serię koncertów[78], wystąpili m.in. na festiwalu Chicago’s Lakefront Polish Festival[79]. W trakcie pobytu w Stanach doszło do podziału grupy – Borysewicz i Panasewicz występowali razem, a reszta muzyków jako The Mix[16]. Po zakończeniu trasy z zespołu odeszli Paweł Mścisławski i Wiesław Gola, którzy przy okazji zakończyli ostatecznie swoje kariery muzyczne[80]. Jesienią 1988 nakładem amerykańskiej firmy KZ Electronic wydali czwarty album studyjny Lady Pank pt. Tacy sami[81], który był ich pierwszym wydawnictwem wydanym na CD[82]. Na płycie umieścili m.in. singiel „Oglądamy film”, który dotarł do czwartego miejsca na Liście przebojów Programu Trzeciego[23]. W corocznym podsumowaniu magazynu „Non Stop” zajęli pierwsze miejsce w kategorii zespół roku[83].
W marcu 1989 Borysewicz i Panasewicz powrócili z amerykańskiej trasy do Polski[84]. Wiosną wydali drugi album z serii O dwóch takich, co ukradli księżyc, nad którym pracowali z Jackiem Cyganem[84]. Wkrótce do ich zespołu ponownie dołączył Jarosław Szlagowski[85], zajmując miejsce Edmunda Stasiaka, który po powrocie z USA rozstał się z Lady Pank[86]. Do grupy dołączył też Kostek Joriadis[85]. Podczas koncertów w Czechosłowacji zespół wspomagał basista Bogdan Kowalewski, a tuż przed wyjazdem Lady Pank na koncerty w ZSRR jego miejsce zajął Robert Jaszewski[85]. W tym samym roku Borysewicz – pod kryptonimem Jan Bo – wydał swój pierwszy, solowy album pt. Królowa ciszy, na którym umieścił autorskie kolędy i pastorałki[83]. W 1990 do Borysewicza, Panasewicza i Szlagowskiego ponownie dołączył Bogdan Kowalewski, z którym zagrali kilka koncertów na Ukrainie[85]. Kilka miesięcy później jego miejsce w Lady Pank zajął Piotr Urbanek[85]. Niedługo potem zespół wypromował kolejny przebój – balladę „Zawsze tam, gdzie ty”, która dała tytuł kolejnemu albumowi i zadecydowała o jego popularności[87]. Album Zawsze tam gdzie ty, nagrywany wiosną 1990[85], brzmiał zdecydowanie ciężej niż poprzednie płyty zespołu[88]. Koncertowy program zespołu uzupełniał pierwszy przebój Borysewicza napisany jeszcze dla Budki Suflera, „Nie wierz nigdy kobiecie”[89]. Również w 1990 wystąpili z recitalem w ramach koncertu Rock Opole na 27. KFPP w Opolu[89], odbyli kolejną trasę koncertową dla amerykańskiej Polonii[88] oraz wydali maxi-singel „Gwiazdkowe dzieci” / „Gwiazda na wietrze”[56], który razem z Królową ciszy złożył się na Pastorałki Jana Bo.
W lipcu 1991 wystąpili z wiązanką swoich przebojów podczas Trzech Dekad Rocka w Polsce w Sopocie[90], po czym znów wylecieli do USA, gdzie wkrótce ponownie zawiesili działalność[91]. W tym czasie media lansowały kolejne przeboje z albumu Zawsze tam, gdzie ty, m.in. „Co mnie to obchodzi” i „Niedokończoną ulicę”. W telewizji często emitowany był teledysk do utworu „Zawsze tam, gdzie ty”. Mimo że zespół nie funkcjonował, nadal cieszył się ogromną popularnością w mediach. Tego samego roku ukazała się pierwsza składanka grupy pt. The Best of Lady Pank. W 1992 Borysewicz powrócił do projektu Jan Bo, do którego rekrutował basistę Wojtka Pilichowskiego i perkusistę Wojciecha Morawskiego, a efektem ich współpracy była płyta pt. Wojna w mieście[92].
Wznowienie działalności (1994–1997)[edytuj | edytuj kod]

W 1993 Borysewicz pozostawał w USA, gdzie na jednym z koncertów gościnnie wystąpił z nim Panasewicz[93]. Entuzjastyczna reakcja publiczności zachęciła obu do reaktywacji Lady Pank[93]. W 1994 zespół wznowił działalność w nowym składzie: Jan Borysewicz, Janusz Panasewicz, Krzysztof Kieliszkiewicz, Kuba Jabłoński i Andrzej Łabędzki[94]. W marcu i kwietniu nagrali materiał na pierwszy album w nowym składzie[95]. W maju zagrali w warszawskim klubie Van Beethoven swój pierwszy koncert w nowym składzie[96], następnie wystąpili w Muzycznym Studiu Polskiego Radia, jednak zarejestrowany materiał z koncertu ukazał się dopiero w 2008 na albumie pt. Trójka Live![97]. Na przełomie wiosny i lata 1994 rozpoczęli trasę koncertową po Polsce[97], zagrali również m.in. na festiwalu „Rock Opole”. We wrześniu wydali album pt. Na Na[98], na którym Panasewicz zadebiutował w roli autora tekstów, pisząc słowa do piosenek „Młode orły” i „Rozbitkowie”[99]. Największymi przebojami z albumu stały się utwory: „Na na” i „Na co komu dziś”, który dotarł do trzeciego miejsca na Liście przebojów Programu Trzeciego[23]. W grudniu 1994, wspomagani przez Wojciecha Olszaka i Piotra Wolskiego, dali akustyczny koncert w studio Radia Łódź[100], który rok później udokumentował album pt. Mała wojna – akustycznie[101]. Materiał ten został też zarejestrowany na potrzeby telewizji, jednak został premierowo wydany dopiero 22 lata później na płycie DVD z kolekcji Bez prądu. W 1995 dali cykl koncertów nadmorskich, poza tym wystąpili na festiwalach: Rockstock we Wrocławiu i Seven Festival w Węgorzewie[101], oraz wydali album kompilacyjny pt. Gold, na którym umieścili swoje największe przeboje oraz premierowy utwór „Zakrętka”, nagrany w trakcie sesji do płyty pt. Na na[99]. Oprócz tego wsparli działania Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, grając podczas finałowego koncertu w katowickim Spodku, a także włączyli się w serię koncertów pod hasłem „Wojna z Trzema Schodami”[101], którymi zwrócili uwagę na architektoniczne i budowlane bariery, jakie w codziennym życiu napotykają osoby z niepełnosprawnością ruchową. W tym samym roku Borysewicz wydał kolejny album solowy pt. Moja wolność[102]. W 1996 wystąpili z piosenką „Spotkanie z diabłem” w koncercie poświęconym Krzysztofowi Klenczonowi na 33. KFPP w Opolu[103]. Niedługo później odbyli krótkie wyjazdy do USA i Niemiec[103]. W lipcu wydali album pt. Międzyzdroje, na którym znalazły się piosenki napisane wyłącznie przez duet Panasewicz-Borysewicz[103]. Pierwszy z singli – „Czy czujesz jak”, nawiązywał do klimatów bluesowych[103], a drugim singlem z płyty był „Nie chcę litości”, przy którego nagraniu po raz pierwszy w dorobku Lady Pank brał udział kwartet smyczkowy[104]. 20 października 1996 TVP2 wyemitowała odcinek programu Szansa na sukces, którego jurorami byli członkowie Lady Pank[105]. Pod koniec roku przedstawili album z piosenkami gwiazdkowymi – Zimowe graffiti[106]. W 1997 premierę miał solowy album Borysewicza – Być wolnym, na który nagrali utwór „Byś imię miał[107]. W tym samym roku wystąpili na festiwalu w Węgorzewie oraz na prośbę autora tekstu, Jacka Skubikowskiego, nagrali piosenkę „Niedawno” (znaną też jako „Jest taki kraj” lub „Moje sny”), która podczas wyborów parlamentarnych 1997 stała się hymnem Unii Wolności[108]. W nagraniu innego wersji tego utworu wziął udział Dariusz Michalczewski[108]. W tym okresie grupa zaczęła w na koncertach grać utwory w wersjach transowo-dance’owych[107], które wkrótce umieścili także na albumie pt. W transie, dość chłodno przyjętym przez wielu słuchaczy[109].
Dalsza działalność (1998–2006)[edytuj | edytuj kod]
22 czerwca 1998 wydali album pt. Łowcy głów, nad którym pracowali od marca[110]. Płytę promowali singlami: „Znowu pada deszcz” i „Prawda i serce”, do którego nakręcili teledysk na Manhattanie[111]. W marcu 1999 w klubie „Wolność” w Krakowie zarejestrowali koncert w celu wydania go na nowej płycie[112]. Koncertowa Lady Pank ukazała się 7 czerwca nakładem wytwórni Zic Zac[113]. Płytę zdominowały starsze utwory, w tym m.in. rozbudowana wersja „Marchewkowego pola” i „Zawsze tam, gdzie ty”[113], a także dwie nowe, studyjne piosenki: „Rozmowa z...” i „Do Moniki L.”, która wykorzystana została w filmie Marka Koterskiego Ajlawju[114]. Latem i jesienią dali kolejną serię koncertów[115].
W kwietniu 2000 w studiu radiowej Trójki zagrali koncert wraz z grupą Perfect z okazji 18–lecia Listy przebojów Programu Trzeciego[116]. W tym czasie pracowali też nad materiałem na kolejny album[116]. W czerwcu z utworem „Na granicy” zajęli trzecie miejsce w konkursie „Premier” na 37. KFPP w Opolu[116]. Latem odbyli kolejną serię koncertów, a 11 września wydali album pt. Nasza reputacja[116]. Płytę promowali m.in. utworem „Słońcem opętani”, do którego stworzyli pierwszy w swojej karierze animowany teledysk, zawierający rysunkowe podobizny muzyków[116]. W tym samym roku odbyli trasę koncertową po Polsce z okazji 18. rocznicy narodzin zespołu; galowy koncert trasy zagrali 30 listopada w Hali Filmów Fabularnych we Wrocławiu, a wraz z nimi gościnnie zagrali i zaśpiewali: Jarosław Szlagowski, Edmund Stasiak („Du du”), Zbigniew Hołdys („Mała wojna”), Urszula („Zawsze tam gdzie ty”), Lech Janerka („Kryzysowa narzeczona”), Paweł Kukiz („A to ohyda”), Katarzyna Nosowska („Zamki na piasku”) i Olaf Lubaszenko („Nie wierz nigdy kobiecie”)[117]. Część materiału z tego trzygodzinnego koncertu zarejestrowała i wyemitowała Telewizja Polska[117].
W pierwszej połowie 2001 muzycy zagrali serię koncertów[118]. Latem z zespołu odszedł Andrzej Łabędzki[118]. Od tej chwili zespół zaczął koncertować jako kwartet, w składzie: Jan Borysewicz, Janusz Panasewicz, Krzysztof Kieliszkiewicz i Kuba Jabłoński, wspomagany na koncertach przez gitarzystę, Michała Sitarskiego, który został stałym sidemanem grupy[118]. Wiosną 2002 Borysewicz nagrał z Pawłem Kukizem ścieżkę dźwiękową do filmu E=mc²[119]. W czerwcu tego samego roku z okazji dwóch dekad istnienia zespół wydał płytę pt. Besta besta, na której znalazły się największe hity Lady Pank wybrane przez internautów i dwa premierowe nagrania – „7-me niebo nienawiści” i „Konie w mojej głowie”, do których słowa napisał Andrzej Mogielnicki[120]. 29 czerwca wystąpili w sopockiej Operze Leśnej podczas koncertu związanego z otwarciem stacji muzycznej MTV Classic[121].
W styczniu 2003 zagrali dwa koncerty – w Bydgoszczy i Warszawie – w ramach Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy[122]. 24 lutego premierę miał album pt. Borysewicz & Kukiz, który Borysewicz nagrał z Pawłem Kukizem[123]. Wydawnictwo rozeszło się w prawie 100 tys. egzemplarzy, zdobywając status platynowej płyty w Polsce, a pochodzący z niego przebój „Bo tutaj jest, jak jest” okrzyknięto utworem najczęściej granym w stacjach radiowych w 2003[124]. W ramach promocji albumu występowali wraz z pozostałymi muzykami Lady Pank na koncertach w Polsce i USA, gdzie zagrali dla amerykańskiej Polonii[122]. Pomimo dużej popularności projektu, Borysewicz i Kukiz wspólnie zdecydowali o zawieszeniu działalności, by móc skupić się na swoich rodzimych zespołach. W lipcu 2003 w Olecku odbył się I Międzynarodowy Zlot Fanów Lady Pank, na którym zespół zagrał kilka swoich przebojów[125]. Jesienią zagrali kilka kameralnych, akustycznych koncertów oraz ponownie odbyli krótką trasę koncertową dla Polonii w Niemczech i USA[125].
W marcu 2004 muzycy rozpoczęli nagrywanie repertuaru na nowy album[125]. Premierę płyty poprzedzili serią koncertów[126]. 1 maja wystąpili w Sulęcinie na koncercie z okazji przystąpienia Polski do Unii Europejskiej; w trakcie wydarzenia pijany Borysewicz pokłócił się z burmistrzem miasta, co odnotowały ogólnopolskie media, a sprawa opisana została m.in. w programie Polsatu Interwencja[126]. Dzień po incydencie w Sulęcinie wystąpili na koncercie Dwa kolory transmitowanym i organizowanym przez Polsat[127]. 23 czerwca zagrali w klubie Park koncert promujący ich nowy album pt. Teraz Lady Pank[128], który wydali pięć dni później[126]. Płytę promowali singlami: „Sexy-plexi”, „Pani moich snów” i „Stacja Warszawa”, który okazał się jednym z największych przebojów radiowych w 2004[129].
Rok 2005 powitali koncertem na Targu Węglowym w Gdańsku[130]. W styczniu wystąpili w Krakowie w ramach WOŚP[130]. W lutym zostali nominowani do Fryderyków w kategoriach: kompozytor roku (Borysewicz), autor roku (Mogielnicki) i piosenka roku („Stacja Warszawa”). W marcu zostali nominowany do Eska Music Awards 2005 w kategorii „zespół roku – Polska”[131]. W tym czasie zagrali także akustyczne, kameralne koncerty m.in. w Bydgoszczy, Toruniu i Katowicach[130]. Wiosną odbyli kolejną minitrasę koncertową po Kanadzie i USA, następnie zagrali także w Czechach, a także wystąpili na kilku polskich juwenaliach[132]. W czerwcu wystąpili w Sopocie podczas koncertu „Top” na festiwalu TOPtrendy jako jedni z artystów, którzy sprzedali najwięcej albumów w roku 2004[133], w sierpniu zagrali w Sopocie na Festiwalu Jedynki[134], a w listopadzie ponownie wylecieli na koncerty do USA, natomiast ostatni występ w roku dali w Mysłowicach[132]. W grudniu Borysewicz przeszedł zawał serca, co wymusiło na nim kilkumiesięczną przerwę od występowania z Lady Pank[132]. Sezon koncertowy w 2006 muzycy (bez głównego gitarzysty) rozpoczęli występem w Kołobrzegu podczas finału WOŚP[132]. Borysewicz wrócił do koncertowania pod koniec lutego, grając z zespołem na Dolnym Śląsku[135]. Pod koniec marca wystąpili w Kaprunie na imprezie pod hasłem Polski Tydzień, a w maju zagrali na festiwalu Gitarowy Rekord Guinnessa we Wrocławiu oraz dali serię koncertów juwenaliowych[135]. Do końca roku zagrali jeszcze kilkanaście koncertów – wystąpili jeszcze m.in. we Wrocławiu (na koncercie poświęconym pamięci Jimiego Hendrixa), w Tychach (na imprezie Dekarock Antyradia[136]), Łodzi (na festiwalu Łódź Stok Harnaś Festiwal[137]), Gdańsku (połączony koncert z duetem Borysewicz & Kukiz), Oberhausen (koncert dla niemieckiej Polonii wraz z Marylą Rodowicz)[138] i Warszawie (koncert dla radia RMF FM, transmitowany także na WP)[139].
25-lecie działalności scenicznej (2007–2011)[edytuj | edytuj kod]
W 2007 muzycy obchodzili 25-lecie Lady Pank[140]. Rok rozpoczęli koncertem na finale WOŚP w Kaliszu[140], a w maju odbyli ogólnopolską trasę koncertową, obejmującą m.in. serię zamkniętych występów organizowanych przez straż pożarną[141]. 28 maja wydali album pt. Strach się bać z premierowymi utworami[141]. Płytę promowali singlami: tytułowym[141], „Wenus, Mars”[142] i „Dobra konstelacja”, który dotarł do pierwszego miejsca na Liście przebojów Programu Trzeciego[23]. 9 czerwca 2007 na koncercie w Pruszczu Gdańskim pijany Panasewicz rzucił butelką w 24-letnią fotoreporterkę[143], co odbiło się szerokim echem w ogólnopolskich mediach i było komentowane m.in. w programie Polsatu Interwencja; we wrześniu 2008 Sąd Rejonowy w Gdańsku ukarał wokalistę grzywną w wysokości 13 tys. zł na rzecz poszkodowanej i zobowiązał do pokrycia kosztów sądowych[144]. W czerwcu odsłonili także swoją gwiazdę na Alei Gwiazd[144] oraz zagrali recital na 44. KFPP w Opolu, który obejrzało ok. 3,5 mln telewidzów[145]. Do końca roku regularnie koncertowali, m.in. wystąpili w Szczecinie z projektem Borysewicz & Kukiz[146], byli częścią letniej trasy koncertowej RMF FM[147] i serii Koncertów na Molo przed Sopot Festival 2007[148] oraz uczestniczyli w koncercie dobroczynnym Podziel się posiłkiem, który obejrzało ponad 2 mln widzów telewizji Polsat[149]. W październiku byli nominowany do nagrody Złotego Dzioba za przebój roku („Strach się bać”)[150], a w listopadzie zagrali kolejne koncerty polonijne w USA i Niemczech oraz wydali jubileuszowy zestaw płyt pt. Lady Pank – Box 13 CD, zawierający wszystkie albumy Lady Pank wydane w latach 1983–1998[151]. 31 grudnia wystąpili na sylwestrowym widowisku organizowanym przez TVN pod Pałacem Kultury i Nauki w Warszawie[152].
Sezon koncertowy w 2008 rozpoczęli 13 stycznia występami podczas finałów WOŚP w Niepołomicach i Tarnobrzegu[153]. W kolejnych miesiącach pracowali nad materiałem na swój pierwszy album symfoniczny, a także skupili się na projektach solowych, co wpłynęło na mniejszą liczbę koncertów Lady Pank w pierwszym kwartale 2008[153]. W kwietniu zagrali dwa koncerty polonijne w Irlandii, a następnie odbyli trasę koncertową po Polsce[154]. Również w kwietniu byli nominowany do zdobycia Superjedynki w kategoriach: płyta roku (Strach się bać), przebój roku („Dobra konstelacja”) i zespół roku[155]. 23 czerwca na Targu Węglowym w Gdańsku zagrali pierwszy koncert symfoniczny z Orkiestrą Gdańskich Symfoników, który miał ukazać się na pierwszym oficjalnym DVD zespołu[154]; wydawnictwo jednak nigdy się nie ukazało. W okresie wakacyjnym ponownie włączyli się w letnią trasę koncertową RMF FM[156]. We wrześniu zagrali polonijny koncert w ramach festiwalu PKO BP Live na Wembley Arena[157], poza tym Borysewicz wydał album pt. W hołdzie Tadeuszowi Nalepie, a Panasewicz – pierwszą solową płytę, zatytułowaną po prostu Panasewicz[158]. W listopadzie muzycy Lady Pank zagrali polonijny koncert w Oberhausen, a rok 2008 zakończyli występem na widowisku sylwestrowym we Wrocławiu[159]. W tym samym roku muzycy Lady Pank – Jabłoński, Sitarski i Winnicki – wraz z basistą Michałem Grottem założyli zespół Freedom[160].
W pierwszym kwartale 2009 ograniczyli występy m.in. ze względu na solowe koncerty Panasewicza[161]. 17 kwietnia zagrali w warszawskiej Stodole, a występ odbił się szerokim echem w ogólnopolskich mediach ze względu na serię padających ze sceny lekceważych komentarzy Panasewicza w stosunku do Borysewicza, który nie stawił się na koncercie[161]. 1 maja muzycy w komplecie wystąpili z Orkiestrą Gdańskich Symfoników w kieleckiej Kadzielni[161], a 4 czerwca byli jednymi z artystów koncertu 20 lat wolności na Placu Teatralnym w Warszawie[162]. W okresie wakacyjnym koncertowali w ramach cyklu imprez Przebojowe lato z Radiem Zet[163], po czym jesienią znów mieli przerwę od występów, a Borysewicz w tym czasie nagrywał materiał na swój kolejny album solowy[164]. Rok zakończyli kilkoma koncertami oraz występem w noc sylwestrową na warszawskim Placu Konstytucji[165].
W lutym 2010 Borysewicz wydał album pt. Miya[166]. Resztę roku muzycy Lady Pank spędzili na niezbyt licznych koncertach w kraju i za granicą[167], wystąpili m.in. na Festiwalu Cooltury w Londynie, na kilku majowych juwenaliach (m.in. we Wrocławiu i Chorzowie)[160]. Koncertowy sezon w 2011 rozpoczęli występem podczas finału WOŚP w Lublinie[168]. 10 lutego zaprezentowali singiel „Dziewczyny dzisiaj z byle kim nie tańczą”, którym zwiastowali nowy album z premierowymi nagraniami[168]. Jeszcze przed wydaniem płyty zagrali m.in. dwa koncerty z Orkiestrą Symfoników Gdańskich[168] oraz gościli w charakterze jurorów w jednym z odcinków programu Szansa na sukces[169]. 20 czerwca wydali album pt. Maraton, zawierający głównie piosenki autorstwa Borysewicza i Panasewicza[169]. Dzień po premierze zagrali pierwszy koncert z nowym materiałem w klubie Park[170], w kolejnych miesiącach zagrali jeszcze kilkanaście koncertów, m.in. na darmowej imprezie charytatywnej w Bytomiu i na widowisku organizowanym przez TVP2 i Radio Zet w Łodzi, wystąpili też w Sztokholmie dla szwedzkiej Polonii[171]. Pozostałymi singlami promującymi płytę były utwory „Z dachu”[170] i „Mój świat bez ciebie”. Za sprzedaż Maratonu otrzymali złotą płytę, sam album dotarł do pierwszego miejsca Oficjalnej Listy Sprzedaży w Polsce[170]. Rok 2011 zakończyli koncertem z Orkiestrą Symfoników Gdańskich w Hali Stulecia we Wrocławiu Grzesiek 2013 ↓, s. 474–475.
Trzecia dekada (2012–2015)[edytuj | edytuj kod]
8 stycznia 2012 rozpoczęli sezon koncertowy występem podczas finału WOŚP we Wrocławiu Grzesiek 2013 ↓, s. 474–475. 30 marca w katowickim Spodku zagrali urodzinowy koncert z okazji 30-lecia zespołu[172], który został zarejestrowany i wydany 2 października 2012 na albumie pt. Lady Pank symfonicznie, nagranym z Orkiestrą Symfoników Gdańskich i zawierającym 20 przebojów Lady Pank w rockowo-klasycznych aranżacjach oraz premierową piosenkę „Chłopak z mokrą głową” autorstwa Borysewicza i Panasewicza[173]. Jeszcze przed premierą płyty, 17 kwietnia 2012 basista Krzysztof Kieliszkiewicz wydał swój solowy album pt. Dziecko szczęścia, nad którym współpracował m.in. z Anią Dąbrowską, Marcinem Rozynkiem i Anią Rusowicz[174]. Z okazji 30-lecia Lady Pank muzycy odbyli trasę koncertową po całej Polsce, w której towarzyszyli im Symfonicy Gdańscy[175]; tylko w maju zagrali 22 koncerty w Polsce, w tym m.in. recital podczas festiwalu TOPtrendy 2012[176]. Za sprzedaż albumu Lady Pank symfonicznie odebrali w 2013 certyfikat platynowej płyty[177], płyta dotarła także do pierwszego miejsca notowania OLiS[178]. 31 grudnia wystąpili podczas koncertu sylwestrowego we Wrocławiu[178].
W styczniu 2013 wystąpili w Kole podczas finału WOŚP[178]. W 2014 wspólnie z raperem Peją wystąpili gościnnie w utworze „To nie koniec świata”, umieszczonym na albumie Bal maturalny Rozbójnika Alibaby[179]. Poza tym Panasewicz wydał solową płytę pt. Fotografie z kompozycjami Johna Portera. Album promowali trzema singlami: „Między nami nie ma już”, „Nie zamykaj okien” i „Autostradą...”, do którego nagrali teledysk w Krakowie z udziałem sobowtóra Panasewicza. Od 15 marca do 13 kwietnia 2014 odbywali ogólnopolską trasę akustyczną. 20 lutego 2015 Krzysztof Kieliszkiewicz wydał kolejny solowy album pt. Drapacz chmur[180]. 16 czerwca 2015 ukazał się kolejny album koncertowy Lady Pank pt. Akustycznie, który zrealizowali podczas kolejnej trasy koncertowej, odbywającej się od października 2014 do kwietnia 2015.
Obchody 35-lecia (2016–2019)[edytuj | edytuj kod]
W 2016 zespół wyruszył w trasę z okazji 35-lecia. 15 kwietnia muzyc wydali album Miłość i władza, do którego teksty napisali Bogdan Olewicz i Wojciech Byrski. Płytę promowali singlem „Miłość”, do którego nakręcono teledysk z udziałem Olgi Bołądź. Utwór szybko zdobył popularność w sieci oraz na antenach radia RMF FM. Kolejnym singlem z płyty została „Władza”. W listopadzie ukazała się reedycja płyty Miłość i władza, wzbogacona o utwór „Sterowany”. Jeszcze tego samego roku muzycy wystąpili w ramach piątej edycji LuxFest w Poznaniu, gdzie zarejestrowali materiał na kolejną zapowiedzianą płytę DVD[181]. W 2017 rozpoczęli trasę akustyczną pod szyldem 35 lat – Akustycznie. Na Listę przebojów Programu Trzeciego trafił również kolejny singiel z albumu Miłość i władza – „Trochę niepamięci”. 10 listopada wydali świąteczny album pt. Zimowe Graffiti 2, który promowali singlami: „Otuleni”[182], „Rodzice”[183] oraz „Hej Hosanna”[184].
W 2018 zaprezentowali projekt pod hasłem LP1, a z racji jubileuszu 35-lecia debiutanckiej płyty wydali jej remake, na którym przeboje „Mniej niż zero”, „Kryzysowa narzeczona”, „Fabryka małp”, „Vademecum skauta” czy „Zamki na piasku” zaśpiewali zaproszeni przez Lady Pank goście: Grzegorz Markowski, Tomasz Organek, Krzysztof Zalewski, Kasia Kowalska, Piotr Rogucki, Maciej Maleńczuk oraz Katarzyna Nosowska. Materiał został wzbogacony o trzy piosenki: „Mała Lady Punk”, „Tańcz, głupia, tańcz” i „Minus 10 w Rio”. Premiera albumu odbyła się 15 czerwca 2018[185]. 14 sierpnia 2018 zespół wystąpił w ramach festiwalu Top of the Top Sopot Festival, wykonując krótki recital oparty na materiale z płyty LP1. Gościnnie z grupą wystąpili Tomasz Organek, Maciej Maleńczuk, Kasia Kowalska oraz Małgorzata Ostrowska, która wykonała z nimi utwór „Krakowski spleen” w hołdzie zmarłej kilka tygodni wcześniej Korze[186]. 9 października 2018 muzycy wyruszyli w trasę promocyjną projektu LP1, którą rozpoczęli koncertem w Zielonej Górze. Z zespołem na jednej scenie gościnnie wystąpili: Wojtek Olszak (instrumenty klawiszowe), Marcin Nowakowski (saksofon) oraz Krzysztof Zalewski (wokal w utworze „Fabryka Małp”)[187]. 16 listopada podczas koncertu w Warszawskim klubie Stodoła odebrali złotą płytę za album LP1[188].
W drugiej połowie marca 2019 wyruszyli w tournée po USA[189]. 21 marca podczas pobytu w Chicago byli gośćmi dnia w Telewizji Polvision, a w trakcie trwania konferencji z zespołem Borysewicz zapowiedział nową płytę studyjną Lady Pank[190]. 22 marca wydali singiel „Niepoprawni”, którym promowali album kompilacyjny pt. Ballady[191]. 27 października wystąpili podczas 11. edycji Festiwalu Soundedit[192]. Przed występem Borysewicz został uhonorowany statuetką „Człowieka ze Złotym Uchem”[193]. Po udziale na festiwalu muzycy zapowiedzieli cykl koncertów z piosenkami do filmu rysunkowego O dwóch takich, co ukradli księżyc, do którego Borysewicz i Panasewicz stworzyli ścieżkę dźwiękową. Koncerty połączone były z projekcją bajki autorstwa Kornela Makuszyńskiego.
Zespół w czasach pandemii i 40-lecie działalności (od 2020)[edytuj | edytuj kod]
W marcu 2020 wyruszyli w kolejną trasę koncertową The best of, która została przerwana z powodu pandemii COVID-19, a znaczną część koncertów przełożono na inny termin. W drugiej połowie 2020 wrócili do koncertowania, dając cykl występów w ramach trasy wakacyjnej o nazwie Strach się bać[194]. Zaraz potem wypuścili singla „Ameryka”, którym zwiastowali premierowy album pt. LP40, powiązany z 40-leciem pracy artystycznej Lady Pank[195].
7 stycznia 2021 grupa wydała „Pokolenia”, drugi singiel zwiastujący album LP40[196]. Trzeci z nich, „Drzewa”, ukazał się 19 lutego, do utworu powstał również teledysk poruszający problem depresji w czasach pandemii COVID-19[197][198]. Premiera albumu miała miejsce 12 marca 2021[199]. Dzień później w Klubie Stodoła odbył się koncert zespołu oparty w całości na materiale z płyty LP40[200]. 4 czerwca zespół zaprezentował teledysk do utworu „Karton”[201], a następnie wypuścił kolejny singiel z albumu – „Zostań ze mną”[202]. Ostatnim utworem promującym płytę był utwór „Tego nie mogą zabrać nam”[203]. W 2021 album pojawił się również w formie limitowanego wydawnictwa na płycie winylowej jako LP40 Vinyl Deluxe Edition. Wersja ta została wzbogacona o bonus w postaci CD z niepublikowanym utworem pt. „Za ten jeden raz”[204].
22 czerwca 2022 zespół po raz pierwszy zagrał w ramach MTV Unplugged. Z zespołem wystąpili gościnnie Tomasz Organek i Piotr Cugowski[205]. 25 czerwca 2022 roku na ulicy Łaziennej we Wrocławiu odsłonięto krasnala upamiętniającego zespół: Małą Lady Punk[206]. Z koncertu MTV Unplugged zespół wydał płytę zawierającą część utworów z tego występu w formie audio, a wśród nich premierowy utwór pt. "Krokodyle tańczą". Zapis wideo został rozszerzony o kilka utworów i ukazał się w serwisie internetowym Player. Wśród dodatkowych utworów znalazł się drugi premierowy - "Wojna światów". 25 stycznia 2023 utwór ten ukazał się w wersji studyjnej jako singiel.
Charakterystyka muzyczna[edytuj | edytuj kod]
W początkowych latach działalności Lady Pank muzycy często poruszali w tekstach swoich piosenek temat realiów życia w PRL[207][208], czasem posuwali się też do ironii[13] i aluzji do PRL-owskiej codzienności[209]. Nawiązywali również do realiów minionych lat[210]. W utworach Lady Pank często przewija się temat miłości[88][99][103] i bieżącej polityki[88][211][170]. W tekstach Mogielnickiego często pojawiają się nawiązania do światowych ikon muzyki popularnej i rockowej (m.in. do Boney M. w „Tańcz, głupia, tańcz”, Bruce’a Springsteena w „Made in Homo” czy Simply Red w „Dobrej konstelacji”)[212].
Na początku lat 80. muzyka zespołu oscylowała wokół rozwijającego się wówczas stylu nowej fali[4]. Na debiutanckim albumie słychać wyraźne inspiracje zespołu twórczością zespołów The Police i The Rolling Stones[21]. Na Ohydzie grupa umieściła utwory bogato zaaranżowane i bardziej urozmaicone instrumentalnie od tych z debiutanckiego albumu, a krążek zawierał m.in. sekcję dętą[28][209]. W 1986 wprowadzili do swoich utworów instrumenty klawiszowe[73][207]. Pod koniec lat 80. zaczęli grać muzykę stylizowaną na amerykańskiego rocka[207], co zapoczątkowali albumem pt. Tacy sami, na którym odeszli od stylu inspirowanego twórczością grupy The Police, a partie perkusji zastąpili syntezatorami, którymi wzmocniono także brzmienia gitary basowej[71]. Na płycie umieścili także elementy rapu (w utworze pt. „Oglądamy film”[71]). Album Zawsze tam, gdzie ty (1990) uchodzi za zwrot zespołu ku cięższym brzmieniom[88]. Na wydanej w 1994 płycie pt. Na Na zrezygnowali z syntetycznych brzmień na rzecz silniejszych partii gitarowych i bogatej sekcji rytmicznej[98]. W 1997 zaczęli grać na koncertach swoje piosenki w odświeżonej, transowo-dance’owej wersji, które następnie umieścili też na albumie pt. W transie[109]. Albumem Teraz (2004) powrócili brzmieniami do początków swojej działalności[213]. Na albumie Strach się bać wprowadzili fortepian, a na płycie pojawił się także m.in. utwór „Leprechaun” zawierający elementy muzyki irlandzkiej[212]. W latach 2008 zaczęli grać koncerty z Orkiestrą Gdańskich Symfoników, na których zaprezentowali swoje przeboje w symfonicznych aranżacjach[154]. Na płycie Maraton (2011) zawarli m.in. utwór „Freedom Time”, kojarzący się z twórczością Pink Floyd i U2[170], oraz piosenkę „Życie jak maraton” z elementami reggae[214].
Przez prasę i fanów często bywają określani mianem „polskich Rolling Stonesów” ze względu m.in. na styl muzyczny i wizerunek sceniczny, oprawy koncertów, ale też imprezowy tryb życia[19][215].
Muzycy[edytuj | edytuj kod]
Obecny skład zespołu[edytuj | edytuj kod]
- Jan Borysewicz – gitara solowa, śpiew (1981–1986, 1987–1991, od 1994)
- Janusz Panasewicz – śpiew (1982–1986, 1987–1991, od 1994)
- Kuba Jabłoński – perkusja (od 1994)
- Krzysztof Kieliszkiewicz – gitara basowa (od 1994)
Muzycy towarzyszący[edytuj | edytuj kod]
- Michał Sitarski – gitara elektryczna, stały sideman (od 2001)
- Wojtek Olszak – instrumenty klawiszowe (1994, od 2007 roku z przerwami)
- Marcin Nowakowski – saksofon (od 2016)
- Bernard Maseli – wibrafon, kalimba (od 2022 roku, udział w trasie MTV Unplugged)[216]
Byli członkowie zespołu[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Dylewski – perkusja (1981, 1985–1986)
- Wojciech Bruślik – gitara basowa (1981)
- Andrzej Polak – perkusja (1982[7])
- Paweł Mielczarek – gitara basowa (1982[7])
- Edmund Stasiak – gitara (1982[7]–1986, 1987–1988)
- Paweł Mścisławski – gitara basowa (1982–1986, 1987–1988)
- Jarosław Szlagowski – perkusja (1982–1985, 1989–1991)
- Wiesław Gola (zmarły) – perkusja (1987–1989)
- Robert Jaszewski – gitara basowa (1989)
- Bogdan Kowalewski – gitara basowa (1989–1990)
- Piotr Urbanek – gitara basowa (1990–1991)
- Kostek Joriadis – instrumenty klawiszowe (1990–1991)
- Andrzej Łabędzki – gitara (1994–2001)
Dawni muzycy towarzyszący[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Suchocki – instrumenty klawiszowe (1987–1989)[217]
- Mariusz „Georgia” Pieczara – śpiew, gitara akustyczna (2003–2008, 2011)[218]
- Piotr Winnicki – gitara (2006–2009)
- Piotr Nowosiński – gitara, zastępstwo na koncertach (2009–2015)[219]
Oś czasu[edytuj | edytuj kod]

Wpływ na popkulturę[edytuj | edytuj kod]
Tekst piosenki „Coś się pokręciło” Wiesława Tupaczewskiego z Kabaretu OT.TO składa się z fragmentów piosenek Lady Pank[220][221].
W 2004 premierę miał film Magdaleny Piekorz Pręgi, którego jeden z bohaterów jest fanem Lady Pank i zasłuchuje się w piosenkach zespołu[222]. Również w 2004 fraza „Lady Pank” znalazła się na 10. miejscu w kategorii najpopularniejszych wykonawców polskich w opublikowanym przez Google Zeitgeist rankingu najczęściej wyszukiwanych haseł w polskim Internecie[223].
1 marca 2008 nadawanie rozpoczęło radio „RMF Lady Pank”, dostępne w serwisie internetowym RMFon.pl, co uczyniło zespół pierwszym polskim wykonawcą, który doczekał się kanału radiowego w pełni poświęconego jego twórczości[224].
We wrześniu 2018, w serwisie YouTube pojawił się singiel Kubańczyka zatytułowany „LADY PANK”, stanowi on nawiązanie do ikony zespołu – został odtworzony już ponad 40 milionów razy[kiedy?][potrzebny przypis].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
- Osobny artykuł:
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W rzeczywistości był to czwarty koncert grupy, po koncertach w Poznaniu (Rock Arena), Świnoujściu i Warszawie (klub Akcent). W tym składzie zespół zagrał jeszcze piąty koncert w Jaśle.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lady Pank – Historia [dostęp 2020-05-24] .
- ↑ Lady Pank Discography, discogs.com [dostęp 2019-05-30] (ang.).
- ↑ Lady Pank – Nasza Reputacja, discogs.com (ang.).
- ↑ a b c Lady Pank – Lady Pank, discogs.com [dostęp 2011-05-22] (ang.).
- ↑ a b c Grzesiek 2013 ↓, s. 24–25.
- ↑ Jan Borysewicz , Marcin Prokop , Mniej obcy, Wydawnictwo Agora, 2022, s. 76 .
- ↑ a b c d e f Grzesiek 2013 ↓, s. 26–27.
- ↑ a b c Grzesiek 2013 ↓, s. 28–29.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 34.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 30, 40.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 41–43.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 41.
- ↑ a b c d e Grzesiek 2013 ↓, s. 52–53.
- ↑ a b c Grzesiek 2013 ↓, s. 42–43.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 36.
- ↑ a b c d e f g h i Maciej Lipski: Gwiazdy polskiej muzyki lat 80. Lady Pank vol 1. Warszawa: Dziennik, 2007. ISBN 978-83-60717-90-5.
- ↑ a b c Grzesiek 2013 ↓, s. 78.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 82.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 81.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 58–59.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 65–66.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 72.
- ↑ a b c d e f g h i j k l LP3 – Statystyki dla wykonawcy Lady Pank. lp3.pl. [dostęp 2012-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-05)]. (pol.).
- ↑ Chcemy być sobą wreszcie. W: Historia PRL Wielka Kolekcja 1944–1989 tom 21 1982–1983. Warszawa: Dziennik, 2009, s. 32–35. ISBN 978-83-7558-527-8.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 89–90.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 101.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 102.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 92.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 113.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 116.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 120–121.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 118.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 122.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 128.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 131.
- ↑ a b c Grzesiek 2013 ↓, s. 132–133.
- ↑ Składanka: Sztuka Latania – EPKA. Studio Czarnej Płyty, epka.sklep.pl [dostęp 2019-08-06] .
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 134–135.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 138–140.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 152.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 141–143.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 147.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 148.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 158.
- ↑ Jan Borysewicz , Marcin Prokop , Mniej obcy, Wydawnictwo Agora, 2022, s. 252 .
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 160–161.
- ↑ Grzesiek 0213 ↓, s. 162–163.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 166.
- ↑ Lady Pank – Tańcz głupia tańcz, Sopot 1985. pl.youtube.com. [dostęp 2013-02-02]. (pol.).
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 168.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 170–171.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 174–175.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 176–177.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 182.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 184.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 180–181.
- ↑ Jan Borysewicz , Marcin Prokop , Mniej obcy, Wydawnictwo Agora, 2022, s. 249–255 .
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 192.
- ↑ Jan Borysewicz , Marcin Prokop , Mniej obcy, Wydawnictwo Agora, 2022, s. 262 .
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 194.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 196–197.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 200–201.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 208.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 224.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 226.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 236–237.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 233–234.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 238.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 243.
- ↑ a b c Grzesiek 2013 ↓, s. 266–269.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 245.
- ↑ a b c d Grzesiek 2013 ↓, s. 247–250.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 247.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 252.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 254.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 256–257.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 258–259.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 261.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 263.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 266.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 273.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 277.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 280.
- ↑ a b c d e f Grzesiek 2013 ↓, s. 282–283.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 279.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 289.
- ↑ a b c d e Grzesiek 2013 ↓, s. 286–287.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 284–285.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 291.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 292.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 292–294.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 297.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 301–305.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 309.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 311.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 312–313.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 314.
- ↑ a b c Grzesiek 2013 ↓, s. 316–319.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 320–321.
- ↑ a b c Grzesiek 2013 ↓, s. 322–325.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 326.
- ↑ a b c d e Grzesiek 2013 ↓, s. 328–329.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 331.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 333.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 334.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 339–341.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 344–345.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 342.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 347.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 348–352.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 360.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 363.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 364–365.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 365–366.
- ↑ a b c d e Grzesiek 2013 ↓, s. 366–367.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 372–375.
- ↑ a b c Grzesiek 2013 ↓, s. 378–379.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 384.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 380–382.
- ↑ Start MTV Classic. wirtualnemedia.pl, 2002-07-01. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 388–389.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 384–385.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 386–387.
- ↑ a b c Grzesiek 2013 ↓, s. 390–391.
- ↑ a b c Grzesiek 2013 ↓, s. 392–394.
- ↑ Muzyczne wydarzenie w Polsacie. wirtualnemedia.pl, 2004-04-16. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 399.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 396–399.
- ↑ a b c Grzesiek 2013 ↓, s. 406.
- ↑ masz: Eska Music Awards 2005. wirtualnemedia.pl, 2005-03-16. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
- ↑ a b c d Grzesiek 2013 ↓, s. 408–409.
- ↑ masz: TOPtrendy 2005 już w czerwcu. wirtualnemedia.pl, 2005-06-24. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
- ↑ masz: TVP ujawnia kulisy festiwalu w Sopocie. wirtualnemedia.pl, 2005-07-20. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 412–413.
- ↑ łk: Lato w Antyradiu. wirtualnemedia.pl, 2006-07-03. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
- ↑ kk: Łódź Stok Harnaś Festiwal. wirtualnemedia.pl, 2006-07-27. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 414–415.
- ↑ masz: RMF rozpoczyna współpracę z Wirtualną Polską. wirtualnemedia.pl, 2006-11-10. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 416–417.
- ↑ a b c Grzesiek 2013 ↓, s. 419.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 423.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 427.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 428–429.
- ↑ pp: Coraz mniej widzów wybiera Opole. wirtualnemedia.pl, 2007-06-19. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 431.
- ↑ łk: Będzie letnia trasa koncertowa RMF. wirtualnemedia.pl, 2007-06-19. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
- ↑ Enrique Iglesias gwiazdą TVN. wirtualnemedia.pl, 2007-06-29. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
- ↑ ks: Małysz lepszy do Koncertu Gwiazd. wirtualnemedia.pl, 2007-08-28. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
- ↑ kk: Złote Dzioby Radia Wawa 2007 – nominacje. wirtualnemedia.pl, 2007-10-15. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 432–433.
- ↑ ks: Telewizyjna wojna sylwestrowa. wirtualnemedia.pl, 2007-12-31. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 434–435.
- ↑ a b c Grzesiek 2013 ↓, s. 442–443.
- ↑ tw: TVP1: rusza plebiscyt muzyczny Superjedynki 2008. wirtualnemedia.pl, 2008-04-25. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
- ↑ łk: Letnia trasa koncertowa RMF FM. wirtualnemedia.pl, 2008-06-18. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
- ↑ pp: Dwójka pokaże polski megakoncert PKO BP z Londynu. wirtualnemedia.pl, 2008-05-16. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 444–446.
- ↑ ks: Sylwester w TV: kolejny pojedynek TVP2 i Polsatu. wirtualnemedia.pl, 2008-12-31. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 458–459.
- ↑ a b c Grzesiek 2013 ↓, s. 449–451.
- ↑ https://muzyka.interia.pl/zdjecia/zdjecieamp,iId,1669178,iAId,137905.
- ↑ ks: Rusza 'Lato Przebojów Radia Zet i tygodnika Gala’. wirtualnemedia.pl, 2009-06-25. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 452.
- ↑ https://warszawa.naszemiasto.pl/sylwester-2009-na-pl-konstytucji-w-stylu-moonwalk/ar/c13-2980206.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 454.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 461.
- ↑ a b c Grzesiek 2013 ↓, s. 462–463.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 464–465.
- ↑ a b c d e Grzesiek 2013 ↓, s. 468–469.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 472–473.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 476.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 480–481.
- ↑ Dziecko szczęścia – Kielich-Kieliszkiewicz Krzysztof. empik.com. [dostęp 2013-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-20)]. (pol.).
- ↑ Koncert „Lady Pank Symfonicznie” w katowickim Spodku (ZDJĘCIA, FILM). katowice.naszemiasto.pl, 2012-03-30. [dostęp 2012-05-21]. (pol.).
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 478.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 483.
- ↑ a b c Grzesiek 2013 ↓, s. 484–485.
- ↑ CGM.pl: Peja i Lady Pank w nowym singlu Rozbójnika Alibaby. cgm.pl. [dostęp 2014-11-12]. (pol.).
- ↑ Drapacz chmur, empik.com [dostęp 2019-02-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-18] (pol.).
- ↑ Wyspa.fm, Wyspa.fm – Migawka z LuxFestu vol. 5 – część III: Lady Pank, wyspa.fm [dostęp 2019-05-20] (pol.).
- ↑ Lady Pank powraca! Premiera piosenki „Otuleni” już dziś w RMF FM, RMF FM [dostęp 2018-12-25] (pol.).
- ↑ MUZOTAKT.pl, Mateusz Damięcki zapomina o rodzinie w klipie Lady Pank, Portal muzyczny – filmy, gwiazdy, muzyka, teledyski, koncerty, mp3, 12 grudnia 2017 [dostęp 2018-12-25] (pol.).
- ↑ Lady Pank przypomina o drugim „Zimowym Graffiti”. Zobacz lyric video do „Hej Hosanna”, muzyka.dziennik.pl [dostęp 2018-12-25] .
- ↑ LP1 – Lady Pank. muzyka.wp.pl. [dostęp 2018-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-23)]. (pol.).
- ↑ Oskar Netkowski , Hołd dla Kory podczas festiwalu w Sopocie Top of the Top 2018. Łzy i wzruszenie. Wróciły wspomnienia, „gwiazdy.wp.pl”, 14 sierpnia 2018 [dostęp 2018-08-15] (pol.).
- ↑ Lady Pank, eBilet.pl [dostęp 2018-10-10] (pol.).
- ↑ Kasia Skrzyńska , [FOTORELACJA] Lady Pank w Stodole 16.11.2018, Muzykoholicy.com, 18 listopada 2018 [dostęp 2018-12-05] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-06] (pol.).
- ↑ Oficjalna strona zespołu LADY PANK » KONCERTY, Oficjalna strona zespołu LADY PANK [dostęp 2019-03-24] (pol.).
- ↑ Gosc Dnia 2019 03 21 Lady Pank. TelewizjaPolvision 2019-03-21. [dostęp 2019-03-22].
- ↑ Teraz Rock , Lady Pank zaprezentował nowy utwór. Posłuchaj singla „Niepoprawni” [AUDIO] – Teraz Muzyka, terazmuzyka.pl [dostęp 2019-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-22] (pol.).
- ↑ Stary Maneż , Lady Pank „O dwóch takich co ukradli księżyc”, eBilet.pl [dostęp 2020-03-05] (pol.).
- ↑ Soundedit '19 – Wszystko się może zdarzyć, soundedit.pl, 23 sierpnia 2019 [dostęp 2019-10-19] (pol.).
- ↑ Oficjalna strona zespołu LADY PANK » LADY PANK // STRACH SIĘ BAĆ 2020 //, Oficjalna strona zespołu LADY PANK [dostęp 2020-07-12] (pol.).
- ↑ Serwacy, Nocna Zmiana Rocka 5.11.2020 – Jan Borysewicz, Radio Radom 87,7 FM - Moc Miasta, 23 listopada 2020 [dostęp 2021-01-01] (pol.).
- ↑ Lady Pank opublikowali drugą zapowiedź nowej płyty. Posłuchaj utworu „Pokolenia”!, Teraz Muzyka [dostęp 2021-01-07] .
- ↑ Lady Pank „Drzewa”. Singiel zapowiada jubileuszowy album zespołu, RMF FM [dostęp 2021-02-20] (pol.).
- ↑ Depresja w „Drzewach”. Lady Pank w nowym teledysku porusza ważny problem, gazetapl [dostęp 2021-02-20] (pol.).
- ↑ Lady Pank. Album „LP40” właśnie został opublikowany [AUDIO], Teraz Muzyka [dostęp 2021-03-12] .
- ↑ Stodola pl-More, Lady Pank – LP 40 w Klub Stodoła (Warszawa), www.stodola.pl [dostęp 2021-07-14] (pol.).
- ↑ Lady Pank – Karton – Muzyka w Interia.pl, muzyka.interia.pl [dostęp 2021-07-14] .
- ↑ Lady Pank – „Zostań ze mną”. Czwartkowa premiera w Radiu ZET – Radio ZET, www.radiozet.pl, 1623 [dostęp 2021-07-14] (pol.).
- ↑ Lady Pank świętuje 40 lat na scenie. Wydali płytę i ruszyli w trasę koncertową, Dzień Dobry TVN [dostęp 2022-03-15] (pol.).
- ↑ Lady Pank - LP 40. [dostęp 2022-03-15].
- ↑ Jan Borysewicz ogłasza drugiego gościa, który zagra z Lady Pank podczas występów MTV Unplugged!, www.eskarock.pl [dostęp 2022-06-23] .
- ↑ Z okazji 40-lecia legendy polskiego rocka we Wrocławiu stanął krasnal Mała Lady Punk przy ul. Łaziennej, www.wroclaw.pl [dostęp 2022-06-26] (pol.).
- ↑ a b c Grzesiek 2013 ↓, s. 8.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 70–71.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 105.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 220.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 330, 420–421.
- ↑ a b Grzesiek 2013 ↓, s. 424–425.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 400.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 470.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 84.
- ↑ Lady Pank MTV Unplugged, Cavatina Hall [dostęp 2023-03-15] (pol.).
- ↑ Jerzy Suchocki | Biografia | Archiwum Polskiego Rocka 1961 – 2018, Jerzy Suchocki | Biografia | Archiwum Polskiego Rocka 1961 – 2018 [dostęp 2018-10-10] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-10] (pol.).
- ↑ Mariusz Pieczara „Georgia” | Archiwum Polskiego Rocka 1961 – 2018, Mariusz Pieczara [dostęp 2018-10-10] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-11] (pol.).
- ↑ Lady Pank. Biografia nieautoryzowana – czy warto kupić książkę o zespole Jana Borysewicza? GALERIA, mowimyjak.se.pl .
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 117.
- ↑ https://www.kabaretotto.eu/Piosenki/Piosenki.html.
- ↑ Grzesiek 2013 ↓, s. 403.
- ↑ Czego szukaliśmy w Sieci w 2004 roku. wirtualnemedia.pl, 2004-12-23. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
- ↑ łk: Lady Pank i Depeche Mode w projekcie RMF FM. wirtualnemedia.pl, 2008-02-26. [dostęp 2021-08-21]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Michał Grzesiek: Lady Pank. Biografia nieautoryzowana. Bukowy Las, 2013.