Maurice Wilkins
Maurice Hugh Frederick Wilkins (ur. 15 grudnia 1916 w Pongaroa, Nowa Zelandia, zm. 5 października 2004 w Londynie, Wielka Brytania) – biochemik brytyjski pochodzenia nowozelandzkiego, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył St John’s College na Uniwersytecie Cambridge[1]. Od 1955 roku kierował badaniami biofizycznymi w King’s Colege w Londynie. W okresie II wojny światowej brał udział w pracach nad budową bomby atomowej (Manhattan Project) na Uniwersytecie Kalifornijskim. W latach 1963-1970 był profesorem biologii molekularnej, a następnie w latach 1970-1981 profesorem biofizyki na tej uczelni. Był członkiem Royal Society w Londynie.
Prowadził badania rentgenograficzne nad kwasem deoksyrybonukleinowym (DNA) wraz z Rosalind Franklin. Wyniki tych badań, bez informowania Franklin, przekazał Jamesowi D. Watsonowi i Francisowi Crickowi, co przyczyniło się do odkrycia budowy cząsteczki DNA. W 1962 roku otrzymał wraz z Crickiem i Watsonem Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny za to odkrycie.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Beata Tarnowska (red.): Nagrody Nobla, Leksykon PWN. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-01-13393-7.
- Science mourns DNA pioneer Wilkins. BBC News, 2004-10-06. [dostęp 2016-12-10]. (ang.).
