Albert Claude
| |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: fizjologia, biochemia | |
| Alma Mater | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
 
| |
| Nagrody | |
Albert Claude (ur. 24 sierpnia 1899 w Neufchâteau, zm. 22 maja 1983 w Brukseli) – belgijski biolog, lekarz, cytolog, dokonał rozdzielenia elementów komórkowych, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był najmłodszym z czworga dzieci Glaudice Watriquant Claude i Florentina Josepha Claude, piekarza prowadzącego sklep z pieczywem w miejscowości Longlier w Ardenach. Gdy miał trzy lata u jego matki wykryto raka piersi, który cztery lata później doprowadził do jej śmierci. Ze względu na pogarszającą się sytuację finansową rodzina przeniosła się do Athus, gdzie znalazła się w społeczności niemieckojęzycznej. Po pewnym czasie Albert został poproszony o powrót do Longlier, aby zająć się wujem, który był częściowo sparaliżowany w wyniku udaru mózgu[1].
Albert Claude podjął studia medyczne na Uniwersytecie w Liège, ukończył je w 1928 roku. Zimę 1928/1929 spędził w Berlinie, początkowo w Instytucie Badań nad Rakiem (Institute für Krebsforschung), a następnie w laboratorium kultur tkankowych na Kaiser-Wilhelm-Gesellschaft[1].
W 1929 roku został zatrudniony w Instytucie Badań Medycznych Rockefellera, gdzie prowadził badania nad wirusem mięsaka Rousa. Podczas prób wyizolowania wirusa z tkanek rozwinął metodę frakcjonowania komórek poprzez wirowanie ekstraktu. Doprowadziło go to do odkrycia siateczki endoplazmatycznej oraz wyjaśnienia funkcji mitochondriów[2].
W 1942 roku, jako pierwszy badacz zastosował mikroskop elektronowy do badań struktur komórkowych, początkowo do obserwacji wyizolowanych składników, potem do całych komórek[2].
W 1941 roku otrzymał obywatelstwo Stanów Zjednoczonych, w 1949 roku wrócił do Belgii, będąc równocześnie profesorem Uniwersytetu Rockefellera (do 1972 roku) oraz Université Libre de Bruxelles (do 1969). W latach 1948–71 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Julesa Bordeta[2].
W 1974 roku otrzymał, wraz z George'em Palade i Christianem de Duve, Nagrodę Nobla za odkrycia dotyczące strukturalnej i funkcjonalnej organizacji komórek[3][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Albert Claude – Biographical serwisie nobelprize.org. [dostęp 2018-08-05]. (ang.).
- ↑ a b c Albert Claude, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-08-05] (ang.).
- ↑ The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1974. [dostęp 2009-10-25].
- ↑ Claude Albert – WIEM, darmowa encyklopedia. [dostęp 2009-10-25].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Beata Tarnowska (red.): Nagrody Nobla, Leksykon PWN. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-01-13393-7.
