Marshall Nirenberg
| ||
 Nirenberg w 2003 roku | ||
| Data i miejsce urodzenia | 10 kwietnia 1927 Nowy Jork, Stany Zjednoczone | |
| Data i miejsce śmierci | 15 stycznia 2010 Nowy Jork, Stany Zjednoczone | |
| Zawód, zajęcie | biochemik, genetyk | |
| Narodowość | Amerykanin | |
| Alma Mater | University of Florida University of Michigan | |
| Małżeństwo | Perola Zaltzman-Nirenberg (1961-2001; do jej śmierci) Myrna M. Weissman (2005-2010) | |
| Odznaczenia | ||
| ||
Marshall Warren Nirenberg (ur. 10 kwietnia 1927 w Nowym Jorku, zm. 15 stycznia 2010) – amerykański biochemik i genetyk, laureat Nagrody Nobla.
W 1939 roku ze względów zdrowotnych przeniósł się z rodziną do Orlando. W dzieciństwie interesował się biologią, w 1948 r. uzyskał stopień B. Sc., a w 1952 magistra zoologii na University of Florida w Gainesville. Jego praca magisterska była studium ekologicznych i taksonomicznych zagadnień dotyczących chruścików (Trichoptera). W tym czasie zaczął bardziej interesować się biochemią, dalszą edukację w tym kierunku podjął na University of Michigan w Ann Arbor, uzyskując w 1957 roku stopień doktora.
Staż podoktorski odbył w latach 1957 - 1959 w National Institutes of Health w Bethesda. W tym czasie podjął wraz z Heinrichem Matthaei badania nad zależnościami pomiędzy RNA, DNA, a białkami. Wykazali oni, że o powstawaniu łańcucha polipeptydowego decuduje mRNA. Ich eksperyment polegał na dodaniu do ekstraktu z Pałeczki okrężnicy syntetycznego RNA złożonego z nukleotydów zawierających wyłącznie uracyl, znakowanego aminokwasu. Stwierdzili, że w tych warunkach powstaje polipeptyd złożony z fenyloalaniny. Był to pierwszy etap rozszyfrowania kodu genetycznego. Jest to klasyczny przykład pozakomórkowej syntezy białka[1].
W 1968 roku otrzymał, wraz z Robertem Williamem Holleyem i Har Gobind Khoraną, nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny za opisanie kodu genetycznego i jego roli w biosyntezie białek.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Witold Szaflarski, Patrycja Sujka, Michał Nowicki, Maciej Zabel. Produkcja białek w systemach ekspresji pozakomórkowej. „Biotechnologia”. 1 2009 (84), s. 86-98, 2009.
