Emil Theodor Kocher
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość | |
| Uczelnia | |
Emil Theodor Kocher (ur. 25 sierpnia 1841 w Bernie, zm. 27 lipca 1917 tamże) – szwajcarski chirurg, laureat Nagrody Nobla w 1909 roku[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1865 ukończył medycynę w Bernie, następnie studiował chirurgię w Zurychu, Berlinie, Londynie u Josepha Listera oraz w Wiedniu u Theodora Billrotha[1]. W latach 1872–1911 był profesorem uniwersytetu w Bernie oraz kierownikiem uniwersyteckiej kliniki chirurgicznej, na którym to stanowisku pozostawał aż do śmierci[1].
Opracował wiele nowych metod operacyjnych – żołądka, pęcherzyka żółciowego, jelita grubego i tarczycy[1][2], a także wprowadził nowe narzędzia chirurgiczne własnej konstrukcji (kleszczyki chirurgiczne, zgłębnik)[2]. Autor podręcznika chirurgii operacyjnej Chirurgische Operationslehre (1892).
W 1909 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny za badania dotyczące fizjologii, patologii i chirurgii tarczycy[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Kocher, Emil Theodor, [w:] A Dictionary of Scientists, Oxford University Press, 2003, ISBN 978-0-19-172683-5 [dostęp 2022-05-14] (ang.).
- ↑ a b c Wulf von Bonin, Erich Bagge, Robert Herrlinger, Laureaci nagrody Nobla. Chemia, fizyka, medycyna, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Iskry, 1969, s. 222 (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Beata Tarnowska (red.), Nagrody Nobla. Leksykon PWN, Warszawa 2001
- The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1909 Theodor Kocher
- ISNI: 0000 0001 1079 3559
- VIAF: 53076722, 100383273
- LCCN: n83329856, nb2007028331
- GND: 118564110
- NDL: 00769327
- BnF: 124261306
- SUDOC: 033390940
- SBN: TO0V172640
- NLA: 35138491
- NKC: nlk20000079364
- NTA: 072069953
- Open Library: OL2564604A
- PLWABN: 9810572965305606, 9810635654505606
- NUKAT: n2009116867
- J9U: 987007263845105171
- LNB: 000313412
- NSK: 000686079
- ΕΒΕ: 254268
- WorldCat: lccn-nb2007028331