Christiaan Eijkman

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Christiaan Eijkman
ilustracja
Państwo działania

Holandia

Data i miejsce urodzenia

11 sierpnia 1858
Nijkerk

Data i miejsce śmierci

5 listopada 1930
Utrecht

Specjalność: higiena, medycyna sądowa
Alma Mater

Uniwersytet Amsterdamski

Uczelnia

Uniwersytet w Utrechcie

Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny

Christiaan Eijkman (ur. 11 sierpnia 1858 w Nijkerk, zm. 5 listopada 1930 w Utrechcie) – holenderski lekarz, laureat Nagrody Nobla w 1929.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował medycynę na Uniwersytecie Amsterdamskim[1][2]. W latach 1896–1898 był dyrektorem Instytutu Patologii na Jawie[2], a w 1898–1928 profesorem higieny i medycyny sądowej na Uniwersytecie w Utrechcie[1][2][3].

Prowadził badania nad chorobą beri-beri. W 1897 stwierdził, że niełuszczony ryż zawiera czynnik zapobiegający beri-beri, nazwany później witaminą B1[1][2][3]. W 1929 za to odkrycie otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny[1][2][3], równocześnie z odkrywcą witaminy A, Frederickiem Hopkinsem[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Eijkman, Christiaan, [w:] A Dictionary of Scientists, Oxford University Press, 2003, ISBN 978-0-19-172683-5 [dostęp 2022-07-10] (ang.).
  2. a b c d e Christiaan Eijkman – Biographical [online], The Nobel Prize [dostęp 2022-07-10] (ang.).
  3. a b c Wulf von Bonin, Erich Bagge, Robert Herrlinger, Laureaci nagrody Nobla. Chemia, fizyka, medycyna, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Iskry, 1969, s. 226 (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]