Przejdź do zawartości

PZL.4

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
PZL.4
Ilustracja
PZL.4 (1932)
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Państwowe Zakłady Lotnicze w Warszawie

Typ

samolot pasażerski

Konstrukcja

górnopłat o konstrukcji metalowej, podwozie klasyczne – stałe

Załoga

2

Historia
Data oblotu

8 stycznia 1932

Wycofanie ze służby

1936

Liczba egz.

1

Liczba wypadków
 • w tym katastrof

0
0

Dane techniczne
Napęd

3 silniki gwiazdowe, 9-cylindrowe Škoda Wright Whirlwind J-5A[1]

Moc

240 KM (176 kW) (każdy)[1]

Wymiary
Rozpiętość

24,40 m[1]

Długość

16,50 m[1]

Wysokość

3,30 m[1]

Powierzchnia nośna

77,00 m²[1]

Masa
Własna

4 081 kg

Startowa

5 586 kg[1]

Osiągi
Prędkość maks.

190 km/h[1]

Prędkość przelotowa

170 km/h

Prędkość minimalna

105 km/h

Prędkość wznoszenia

2,3 m/s

Pułap

2 800 m

Zasięg

800 km[1]

Dane operacyjne
Liczba miejsc
10
Użytkownicy
Polska

PZL.4 (PZL-4) – prototyp trójsilnikowego samolotu pasażerskiego[1], projektu polskiego inżyniera Zygmunta Brunera oraz inż. Stanisława Praussa.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W roku 1928 polskie Ministerstwo Komunikacji ogłosiło konkurs na samolot pasażerski dla Polskich Linii Lotniczych. W konkursie zwyciężył projekt samolotu T-600 autorstwa pracującego we Francji polskiego inżyniera Zygmunta Brunera. Realizacją projektu zajęły się zakłady PZL, budując prototyp oznaczony jako PZL.4.

Samolot oblatano 8 stycznia 1932 roku przez Bolesława Orlińskiego. Próby eksploatacyjne prowadzone przez PLL LOT wykazały znaczne, bo 22 procentowe przekroczenie, w stosunku do projektu, masy własnej samolotu. Spowodowało to pogorszenie osiągów maszyny, do tego stopnia, że PZL.4 zaczął ustępować dotychczas eksploatowanym w PLL LOT samolotom Fokker F.VIIB/3M. Wobec powyższego zrezygnowano z produkcji PZL.4.

Budowa prototypu kosztowała aż 1.416.110 zł i przyniosła wytwórni stratę w wysokości 663.000 zł w 1931 roku (cenę samolotu ustalono na 351.000 zł)[2].

Służba w lotnictwie

[edytuj | edytuj kod]

Samolot ze względu na niskie osiągi nigdy nie wszedł do produkcji i tym samym prócz prób eksploatacyjnych (jako SP-AGY) nigdy nie latał w Polskich Liniach Lotniczych[1]. Jedyny egzemplarz przeznaczono do kasacji w roku 1936[1].

Opis techniczny

[edytuj | edytuj kod]

Całkowicie metalowy (duralowy) górnopłat ze stałym, klasycznym podwoziem. Napęd stanowiły trzy silniki gwiazdowe Škoda-Wright Whirlwind J-5A o mocy 240 KM każdy[1]. Kabina mieściła 10 pasażerów i 2 osoby załogi.

Wersje

[edytuj | edytuj kod]

PZL.4 - samolot pasażerski, prototyp.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m Adam Jońca, Samoloty linii lotniczych 1931-1939, Barwa w Lotnictwie Polskim, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1985, s. 9, ISBN 978-83-206-0504-4 [dostęp 2023-09-28] (pol.).
  2. Wojciech Mazur. Samoloty komunikacyjne PLL LOT. Seria: Wielki leksykon uzbrojenia. Wrzesień 1939. Tom 81. Warszawa: Edipresse Polska, 2016. ISBN 978-83-7945-055-8. s.13-16