PZL Ł.2

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
PZL Ł.2
Ilustracja
PZL Ł.2 (prototyp)
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie

Typ

samolot łącznikowy i towarzyszący

Konstrukcja

górnopłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – stałe

Załoga

2

Historia
Data oblotu

grudzień 1929

Lata produkcji

19301931

Dane techniczne
Napęd

1 silnik gwiazdowy Škoda-Wright "Whirlwind" J-5A

Moc

249 KM (176 kW)

Wymiary
Rozpiętość

13,40 m

Długość

7,92 m

Wysokość

2,70 m

Powierzchnia nośna

25,80 m²

Masa
Własna

892 kg

Startowa

1 280 kg

Osiągi
Prędkość maks.

183 km/h

Prędkość minimalna

67 km/h

Prędkość wznoszenia

4,75 m/s

Pułap

4 730 m

Zasięg

660 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 karabin maszynowy Lewis kal. 7,7 mm (ruchomy, obserwatora)
Użytkownicy
Polska

PZL Ł.2 (PZL Ł-2) – dwumiejscowy samolot łącznikowy i towarzyszący konstrukcji inżynierów Jerzego Dąbrowskiego i Franciszka Kotta, produkowany w 1931 roku przez Państwowe Zakłady Lotnicze.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Polski samolot sportowy PZL Ł.2 "Afrykanka".

Samolot został oblatany na początku 1930 roku przez Bolesława Orlińskiego[1]. W roku 1930 został zaprezentowany na pokazach lotniczych w Brnie i Bukareszcie. Między 1 lutego a 5 maja 1931 na samolocie PZL Ł.2 kapitan Stanisław Skarżyński oraz inżynier Andrzej Markiewicz wykonali lot dookoła Afryki, pokonując dystans 25 050 kilometrów i tym samym po raz pierwszy odbywając długi rajd na samolocie polskiej konstrukcji.

Samolot został wyprodukowany tylko w liczbie 31 sztuk (z 60 zamówionych)[1] (wcześniejsze publikacje podawały 26 sztuk)[2]. Było to konsekwencją prób porównawczych z konstrukcjami PWS i LWS, które wykazały równorzędność konkurencyjnego samolotu Lublin R.XIII, przy niższej cenie. Wobec powyższego zdecydowano o rozwijaniu maszyn obserwacyjnych i łącznikowych w lubelskiej wytwórni, dla PZL rezerwując zamówienia przede wszystkim na maszyny o konstrukcji całkowicie metalowej (samoloty myśliwskie serii „P”, PZL.23 Karaś, PZL.37 Łoś i ich wersje rozwojowe).

Na bazie skrzydeł, usterzenia i silnika PZL Ł.2 opracowano później samolot pasażerski PZL.16.

Służba w lotnictwie[edytuj | edytuj kod]

Do służby w polskim lotnictwie wprowadzono 29 samolotów PZL Ł.2a.

Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]

Dwumiejscowy górnopłat zastrzałowy. Konstrukcja z kratownicy duralowej krytej płótnem. Podwozie samolotu klasyczne dwukołowe stałe z płozą ogonową. Kabina pilota i obserwatora otwarta. Silnik gwiazdowy Škoda-Wright „Whirlwind” J-5A o mocy 249 KM, osłonięty pierścieniem Townenda.

Wersje[edytuj | edytuj kod]

  • PZL Ł.2 – samolot łącznikowy, prototyp
  • PZL Ł.2a – samolot łącznikowy, wersja seryjna

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Andrzej Morgała, Samoloty wojskowe w Polsce 1924–1939, Bellona, Warszawa, 2003, ISBN 83-11-09319-9, ss.187-188
  2. Andrzej Glass, Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939, WKiŁ, Warszawa, 1977.