PZL.27
 PZL.27 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
mieszana (kadłub spawany z rur metalowych, kryty płótnem, skrzydła drewniane, kryte skleją, podwozie klasyczne, chowane dwukołowe, z płozą tylną |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
wrzesień 1934 |
| Lata produkcji |
1933 (jedyny prototyp) |
| Wycofanie ze służby |
1936 |
| Liczba egz. |
1 |
| Liczba wypadków • w tym katastrof |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
trzy silniki De Haviland Gipsy Major |
| Moc |
3x 96 kW (130 KM) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
13,60 m |
| Długość |
10,74 m |
| Wysokość |
2,52 m |
| Powierzchnia nośna |
25,16 m² |
| Masa | |
| Własna |
1470 kg |
| Startowa |
2320 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
266 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
3,8 m/s |
| Pułap |
4000 m |
| Zasięg |
700 km |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 5 | |
PZL.27 (PZL-27) – prototyp polskiego samolotu pasażersko-pocztowego konstrukcji inżyniera Zbysława Ciołkosza, opracowany i wyprodukowany w Państwowych Zakładach Lotniczych w roku 1933.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Samolot został zamówiony przez polskie Ministerstwo Komunikacji jako szybki samolot pocztowy. Prototyp oblatano na jesieni roku 1934 jako pierwszy samolot PZL z chowanym podwoziem. Próby eksploatacyjne prowadzone przez Instytut Techniczny Lotnictwa w latach 1935–1936 wykazały, że samolot ma zbyt słabe osiągi i jest nieekonomiczny.
Prototyp PZL.27 zakupił wojskowy Instytut Techniczny Lotnictwa i tam wkrótce samolot został rozbity w wypadku (pil. Andrzej Włodarkiewicz). Samolot wyraźnie ustępował konstrukcji RWD-11, której był konkurentem.
Służba w lotnictwie[edytuj | edytuj kod]
Samolot ten nigdy nie wyszedł poza stadium prototypu i tym samym nigdy nie trafił do produkcji oraz służby w lotnictwie.
Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]
Samolot pasażerski w układzie górnopłatu o konstrukcji mieszanej, drewniano-metalowej.
Skrzydło drewniane, z dwoma dźwigarami skrzynkowymi, wyposażone w lotki oraz klapy. Pokrycie płata wykonane ze sklejki brzozowej. Konstrukcja kadłuba i usterzenia wykonana z rur stalowych, pokrycie z płótna. Kabina dla 5 pasażerów i 2 członków załogi. Wejście do kabiny pilotów z prawej strony kadłuba, wejście do kabiny pasażerskiej z lewej. Podwozie samolotu klasyczne, dwukołowe chowane, z płozą ogonową. Koła główne chowane w gondole silników skrzydłowych. Napęd to 3 silniki rzędowe de Havilland „Gipsy Major I” o mocy 130 KM każdy, umieszczone: jeden w dziobie samolotu, dwa w gondolach podskrzydłowych[1].
Wersje[edytuj | edytuj kod]
- PZL.27 – samolot pocztowo-pasażerski, prototyp.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Skrzydlata Polska 1957 ↓, s. 16.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Feliks Pawłowicz. Samolot pocztowo-komunikacyjny PZL-27. „Skrzydlata Polska”. 33/1957, 13 sierpnia 1957. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Artykuł o PZL.27. powiat.mielec.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-12)].