Przejdź do zawartości

Stryj (miasto): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
PG (dyskusja | edycje)
m Wycofano edycje użytkownika 88.156.241.14 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Mathiasrex.
Konarski (dyskusja | edycje)
ilustracja
Linia 27: Linia 27:
[[Plik:Stryj pozar1886.jpg|right|thumb|250px|[[Wielki pożar Stryja]] w kwietniu 1886]]
[[Plik:Stryj pozar1886.jpg|right|thumb|250px|[[Wielki pożar Stryja]] w kwietniu 1886]]
[[Plik:Stryj coa XVI XVIII.png|right|thumb|150px|Herb Stryja w XVIII w]]
[[Plik:Stryj coa XVI XVIII.png|right|thumb|150px|Herb Stryja w XVIII w]]
[[Plik:Stryi castle.jpg|thumb|Zamek w Stryju]]
'''Stryj''' ([[język ukraiński|ukr.]] Стрий, [[język węgierski|węg.]] ''Sztrij'') – dawne polskie wolne miasto królewskie, położone nad rzeką [[Stryj (rzeka)|Stryj]], dopływem [[Dniestr]]u. Obecnie w [[obwód lwowski|obwodzie lwowskim]], na [[Ukraina|Ukrainie]], [[rejon stryjski|centrum rejonu]].
'''Stryj''' ([[język ukraiński|ukr.]] Стрий, [[język węgierski|węg.]] ''Sztrij'') – dawne polskie wolne miasto królewskie, położone nad rzeką [[Stryj (rzeka)|Stryj]], dopływem [[Dniestr]]u. Obecnie w [[obwód lwowski|obwodzie lwowskim]], na [[Ukraina|Ukrainie]], [[rejon stryjski|centrum rejonu]].
W mieście znajduje się duży węzeł kolejowy, zakład produkcyjny materiałów budowlanych, przemysł maszynowy, drzewny, spożywczy.
W mieście znajduje się duży węzeł kolejowy, zakład produkcyjny materiałów budowlanych, przemysł maszynowy, drzewny, spożywczy.

Wersja z 12:00, 21 kwi 2013

Stryj
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Burmistrz

Roman Szramowjat

Powierzchnia

16,95 km²

Wysokość

296 m n.p.m.

Populacja (2009)
• liczba ludności
• gęstość


60 112
3546 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3245

Kod pocztowy

82419

Tablice rejestracyjne

(UA) BC

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:city}
Strona internetowa
Wielki pożar Stryja w kwietniu 1886
Herb Stryja w XVIII w
Zamek w Stryju

Stryj (ukr. Стрий, węg. Sztrij) – dawne polskie wolne miasto królewskie, położone nad rzeką Stryj, dopływem Dniestru. Obecnie w obwodzie lwowskim, na Ukrainie, centrum rejonu. W mieście znajduje się duży węzeł kolejowy, zakład produkcyjny materiałów budowlanych, przemysł maszynowy, drzewny, spożywczy.

Nazwa

Najprawdopodobniej miasto wzięło swą nazwę od rzeki Stryj, która jest prawym dopływem Dniestru. Oczywiście nazwa rzeki jest starsza od miasta, które zostało założone później. Nazwa rzeki Stryj jest starodawną nazwą, która znaczy strumień, struga, strumyk. Dawne nazwy: Stryg, Stry, Stryj, Strig, Strigenses, Stryi, Strey, Striig, Strya, Sthryensis, Sthrya, Stryei, Stri. Nazwa ma etymologię praindoeuropejską, w znaczeniu: niemiecki – stromm, perskistruth (rzeka), łotewskistraume, litewskisriatas, strautas[1].

Stryj, pocztówka z 1915

Historia

  • Pierwsze wzmianki pochodzą z 1385 r. Odnotowano istnienie osady i świątyni chrześcijańskiej;
  • w 1403 r. został darowany przez Władysława Jagiełłę najmłodszemu bratu, księciu Świdrygielle;
  • w 1431 r. uzyskał lokację – prawa miejskie;
  • w 1460 król Kazimierz Jagiellończyk nadał miastu prawa magdeburskie. Miasto otrzymało liczne przywileje i ulgi: pozwolenie na doroczne jarmarki i sobotnie targi, połów ryb, wycinkę drzew w królewskich lasach, sprzedaż wina i piwa beczkowego w piwnicy pod ratuszem, budowę na rynku sukiennic;
  • Jako powiat był jednostką administracyjna w okresie I Rzeczypospolitej, Województwo ruskie od XV w. do 1772 r.;
  • dalszych przywilejów udzielił Zygmunt I Stary, a następnie król Zygmunt II August przyznając z dóbr królewskich łany pod uprawę pasz dla bydła;
  • król Stefan Batory zobowiązał kupców przywożących sól do zatrzymywania się w mieście na trzy dni, w 1576 r. nadał Żydom przywilej kupowania domów i zakładania sklepów. W połowie XVII w. istniały w Stryju liczne cechy: kupiecki, krawiecki, kuśnierski, tkacki, garncarski, kowalski, ślusarski, kołodziejski, piekarski, bednarski, słodowników, postrzygaczy i najliczniejszy szewski ze specjalnymi przywilejami nadanymi już w 1591 r. przez króla Zygmunta III Wazę;
  • korzyści z królewskich przywilejów często były niwelowane przez najazdy Tatarów, Kozaków, Turków, Wołochów, morowe powietrze, pożary czy zbrojne zatargi mieszczan ze szlachtą pobliskiego Zapłatyna. W uporaniu się z tymi klęskami pomógł król Jan Sobieski, sprawujący urząd stryjskiego starosty. Na długiej liście starostów widnieją: hetman Jan Tarnowski, hetman Stanisław Koniecpolski, Mikołaj Sieniawski, syn hetmana wielkiego koronnego, Stanisław Poniatowski, ojciec króla Stanisława Augusta, a kończy Kazimierz Poniatowski;
  • w 1772 w wyniku I rozbioru Polski miasto wraz z całą Małopolską Wschodnią wchodzi w skład Cesarstwa Austriackiego;
  • 1872 – budowa pierwszej linii kolejowej;
  • 1880 – miasto liczyło: 12 625 mieszkańców, w tym Polaków 8081[2];
  • 1886wielki pożar w dniu 17 kwietnia zniszczył doszczętnie miasto (spłonęło 646 domów);
  • w dwudziestoleciu międzywojennym siedziba powiatu (w województwie stanisławowskim);
  • wrzesień 1939 – pierwsza okupacja sowiecka. Masowe aresztowania Polaków podejrzewanych o działalność patriotyczną;
  • 1940-1941 – masowe deportacje mieszkańców na Syberię i do Kazachstanu;
  • pod koniec czerwca enkawudziści wymordowali więźniów w więzieniu przy ul. Trybunalskiej oraz w siedzibie NKWD. Według polskich świadków, zabijano więźniów, prowadząc ich rzekomo do łaźni. Tam byli mordowani narzędziami do uboju bydła lub strzałem w potylicę, a następnie ich ciała – często tylko ogłuszonych – wrzucano do dołów kloacznych na podwórzu lub do wykopu z wapnem. Razem z ciałami ofiar wrzucono do kanałów zapasy żywności. Z masakry ocaleli tylko niektórzy – ci, którym udało się wydostać z więzienia po ucieczce NKWD, lub zostali uratowani przez przybyłych z pomocą mieszkańców miasta. Ocalała m.in. grupa Polaków, którzy po ucieczce strażników wydostali się z celi na korytarz przez piec. Tam napotkali już grupę polskich kolejarzy spieszących z pomocą. Wśród znalezionych w siedzibie NKWD zwłok, wiele nosiło ślady bestialskiego okaleczenia. Liczba ofiar narodowości polskiej i ukraińskiej sięgała od stu do kilkuset[3];
  • w nocy z 1 na 2 lipca 1941 wycofujący się z miasta sowieci rozstrzelali wielu więźniów więzienia w Stryju;
  • 1942 – utworzenie przez hitlerowców getta w którym uwięziono ok. 15 tys. Żydów z miasta i okolicy;
  • 1943 – likwidacja getta przez hitlerowców i ukraińskie oddziały pomocnicze. Zamordowano wówczas na miejscu lub wywieziono na miejsce kaźni w pobliskim Hołbutowie lub do obozu zagłady w Bełżcu wszystkich Żydów;
  • 5 sierpnia 1944 – zdobycie miasta przez Armię Czerwoną[4] i współdziałające z nią oddziały Armii Krajowej (Akcja Burza).

W mieście znajduje się zbudowany z inicjatywy samorządowych władz ukraińskich pomnik Stepana Bandery[5][6]. Utworzona przez Stepana Banderę frakcja OUN-B ponosi odpowiedzialność za zorganizowane ludobójstwo polskiej ludności cywilnej na Wołyniu i Małopolsce Wschodniej.

W Stryju działa oddział Towarzystwa Kultury Polskiej Ziemi Lwowskiej[7].

Demografia

Kościoły

Dworzec kolejowy w Stryju

Od 1396 parafia w Stryju należała do diecezji przemyskiej (dwa lata wcześniej należała do archidiecezji halickiej). W 1594 parafia weszła w skład dekanatu w Samborze, a w 1787 przeszła do archidiecezji lwowskiej, do dekanatu halickiego. Na początku XIX w. Stryj był centrum dekanatu stryjskiego. Aktualnie oprócz miasta w skład dekanatu stryjskiego wchodzą parafie: Borysław, Brzozdowce, Chodorów, Drohobycz, Medenice, Mikołajów, Morszyn, Nowosielce, Rozdół, Skole, Słońsk, Sucha Dolina, Truskawiec, Wołoszcza, Żydaczów, Żurawno.

  • Kościół pw. Narodzenia Matki Bożej
    • 1396[8] – za założyciela kościoła pw. Narodzenia Matki Bożej uważa się Kazimierza Wielkiego
    • lata 20. XV w. – budowa murowanego kościoła
    • 1640 – po pożarze mieszczanie odbudowali świątynię, większą od poprzedniej
    • 1722 – po kolejnym pożarze (zniszczony dach, wieża i dzwony) siłami mieszczan i proboszcza ks. Franciszka Rogaczewskiego świątynia została odremontowana
    • 1743 – wizytował parafię abp. Wacław Sierakowski, metropolita lwowski
    • 1827, październik – pożar znów zniszczył dach, wieżę i dzwony
    • 17 kwietnia 1886 – pożar całkowicie zniszczył świątynię, również obraz z głównego ołtarza Narodzenie Matki Bożej
    • 1891 – koniec odbudowy kościoła, której dokonał ks. Ludwik Ollender – dobudowano nową zakrystię, poszerzono główną nawę, zbudowano nową wieżę
    • 1894 – kościół poświęcił ks. Jan Puzyna, biskup pomocniczy archidiecezji lwowskiej
    • 1935 – abp Bolesław Twardowski koronował obraz Matki Bożej Stryjskiej z głównego ołtarza i poświęcił dzwony
    • po wojnie kościół był cały czas czynny. Przyjeżdżali do niego wierni m.in. ze Skolego, Truskawca, Drohobycza.
    • 8 września 1995 – świątynia była ogłoszona Sanktuarium Matki Bożej Wspomożycielki Ludzkich Nadziei
    • 26 czerwca 2001 – Ojciec Święty Jan Paweł II podczas swojej pielgrzymki na Ukrainę we Lwowie poświęcił koronę Matki Bożej Stryjskiej
    • 9 września 2001 – kard. Marian Jaworski koronował obraz Matki Bożej Stryjskiej
  • Kaplica Najświętszej Marii Panny (XVII w.)

Słynni mieszkańcy

Sport

Przed wojną w Stryju działał klub piłkarski Pogoń Stryj.

Pobliskie miejscowości

Bibliografia

  • „Kresy Wschodnie – Stryj” opr. Adama Żarnowskiego

Linki zewnętrzne

Miasta partnerskie

  1. Ukrainian Portal – Miasto Stryi (ang.)
  2. Seweryn Przybylski, Kresy Wschodnie Rzeczypospolitej: opisy i obrazy przeszłości, po 1926 Lwów, s. 208.
  3. Aleksander Szumański, Bez trumien i krzyży, z ludobójstwem w tle.
  4. ВОВ-60 – Сводки.
  5. Semper Fidelis, "Pismo Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich", styczeń-luty 2006, str. 17
  6. Za zasługi dla Ukrainy Stepanowi Banderze pobudowano także pomniki w takich miastach jak: Stanisławów, Borysław, Drohobycz, Kołomyja, Kamionka Strumiłowa, Dublany, Mościska, Uhrynów Stary, Lwów, Tarnopol, Buczacz, Strusów, Sambor. Kolejne budowy pomników przedstawiających wizerunek Bandery planowane są w Łucku, Czerkasach, oraz w Równym, Kijowie i Czerniowcach
  7. Towarzystwo Kultury Polskiej Ziemi Lwowskiej
  8. Źródła podają również rok 1395.