Nektanebo II
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| faraon Egiptu | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Okres | od 360 p.n.e. do 342 p.n.e. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dane biograficzne | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dynastia | XXX dynastia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ojciec | Czahapimu | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Nektanebo II, także Neferheruenhebit[1] (360-342 p.n.e.) – władca starożytnego Egiptu – trzeci i ostatni faraon XXX dynastii, syn Czahapimu, bratanek Tachosa. Ostatni rodzimy władca Egiptu.[1]
Dojście do władzy[edytuj | edytuj kod]
Podczas wyprawy wojennej Tachosa do Azji młody Naktenebo wybrał się razem z nim. Dowodził wtedy oddziałami rodzimymi. Czahapim wezwał jednak syna do siebie, zdradzając brata. Doprowadził do przewrotu i obalił Tachosa, osadzając na tronie własnego syna.[1] Dzięki wsparciu oddziałów najemników greckich pod wodzą Agesilaosa ze Sparty Naktenebo II pokonał nieznanego z imienia pretendenta do tronu z Mendes.
Panowanie[edytuj | edytuj kod]
W trakcie swego panowania podjął wiele inicjatyw budowlanych[2] w Delcie Nilu.
Pierwsze 10 lat jego rządów upłynęło spokojnie. Jednak na przełomie 351/350 p.n.e. król Persji Artakserkses III Ochos podjął kolejną próbę podbicia Egiptu i został odparty przez wojska Nektanebo m.in. dzięki zarazie, która zdziesiątkowała wojska najeźdźców. To niepowodzenie władcy perskiego spowodowało secesję Fenicji i Cypru od Persji i zawarcie przez te kraje przymierza z Egiptem. Jednak ze względu na trudną sytuację gospodarczą i polityczną Nektanebo mógł udzielić sojusznikom tylko ograniczonego poparcia. Doprowadziło to do katastrofy. Do 343 p.n.e. po Persowie odzyskali odłączone terytoria, a następnie liczącą 300 000 żołnierzy armią uderzyli na Egipt i pokonali wojska Nektanebo w bitwie o Peluzjum, opanowując Deltę, a następnie cały Górny i Dolny Egipt. Sam faraon ratował się ucieczką do Dolnej Nubii.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Filip Taterka, Najwybitniejsi władcy Egiptu. W porządku chronologicznym, wybór autorski, „Pomocnik historyczny” (3/2018), 2018, ISSN 2391-7717.
- ↑ Praca zbiorowa: Historia powszechna. Starożytny Egipt. Grecja i świat helleński. T. 3. Mediasat Poland sp. z o.o., 2007, s. 42. ISBN 978-84-9819-810-2.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
