Neferusobek

Neferusobek
Królewski Protokół
Nomen	Sobekneferu; (egip. Piękność/wspaniałość-Sobka)
Prenomen	Sobek-Ka-Re; (egip. Sobek-dusza-Re)
;	;
Imię horusowe	Merit-Re; (egip. Ukochana-przez-Re)
Nebty	Satsechem Nebettaui; (egip. Córka-Mocy, Pani-Obu-Krajów)
Złoty Horus	Dżedetchau; (egip. Ustanowiona-dla-władzy)
	władczyni starożytnego Egiptu
Okres	od 1798 p.n.e.; do 1794 p.n.e.
	Dane biograficzne
Dynastia	XII dynastia
Ojciec	Amenemhat III
	Multimedia w Wikimedia Commons

Neferusobek — Sobekneferu – władczyni starożytnego Egiptu z XII dynastii, z okresu Średniego Państwa. Panowała prawdopodobnie w latach 1796-1792 p.n.e.^{[potrzebny przypis]}

Była córką Amenemhata III i siostrą lub przyrodnią siostrą Amenemhata IV i być może także jego żoną. Prawdopodobnie po śmierci ojca, a później brata i syna Sobekhotepa I, objęła regencję. Przejęcie przez nią władzy przypuszczalnie nie wywołało jakichkolwiek protestów i sprzeciwów. Jako pierwsza kobieta w historii Egiptu tytułowała się „żeńskim Horusem” i podkreślała, że jest kobietą w męskiej roli faraona^{[potrzebny przypis]}. Dowodem na to może być jej posąg, przechowywany obecnie w Luwrze, ukazujący królową w kobiecej szacie, na której nosi ona męskie ubranie władcy, chustę nemes i królewską przepaskę.

Jej rządy obecnie uważa się za próbę kontynuacji i ratowania ciągłości XII dynastii oraz przeciwstawienia się upadkowi państwowości w schyłkowym okresie Średniego Państwa, po rządach potężnych władców z początków dynastii. Ich działania reformatorskie i wielki wysiłek włożony w rozwój gospodarczy kraju przyniosły efekt odwrotny do zamierzonego i na tyle osłabiły państwo, iż doprowadziło to w końcu do jego upadku^{[potrzebny przypis]}.

Z racji swych krótkich rządów Neferusobek nie pozostawiła po sobie wielkich budowli ani licznych posągów. Uważa się, że to ona dokończyła budowę świątyni grobowej Amenamhata III, zwanej przez Greków labiryntem^{[potrzebny przypis]}.

Podczas prac wykopaliskowych pod kierownictwem Williama Petriego w latach 1910-1911 na terenie Mazghuna, oddalonego około 5 kilometrów od Dahszur, odkryto pozostałości dwóch piramid, które w swej konstrukcji przypominały piramidę Amenemhata III. Jednakże zmiany i udoskonalenia w ich konstrukcji, szczególnie w sposobie zamknięcia komory grobowej, nasunęły przypuszczenie, że są one budowlami późniejszymi. Na tej podstawie wysunięto hipotezę, że są to piramidy: jedna Amenemhata IV, a druga Neferusobek. Imię królowej znajduje się na Liście Królów w Sakkarze, co stanowi dowód na prawowitość jej władzy w opinii jej współczesnych i następców.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

NicolasN. Grimal NicolasN., Dzieje starożytnego Egiptu, AdamA. Łukaszewicz (tłum.), Warszawa: PIW, 2004, ISBN 83-06-02917-8, OCLC 749417518 .
BogusławB. Kwiatkowski BogusławB., Poczet faraonów, Warszawa: Iskry, 2002, ISBN 83-207-1677-2, OCLC 830308044 .
Schneider Th., Leksykon faraonów, Kraków-Warszawa: PWN, 2001, ISBN 83-01-13479-8.