Panika na Chodynce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ofiary paniki
Ofiara paniki

Panika na Chodynce (panika na Chodyńskim Polu), ros. Ходынская катастрофа, Трагедия на Ходынском поле – wydarzenia, które miały miejsce w Moskwie 18 maja?/ 30 maja 1896 roku, w związku z uroczystościami koronacyjnymi cara Mikołaja II.

Na Chodynce, polu ćwiczeń moskiewskiego garnizonu, miał odbyć się wielki festyn ludowy. Zebrało się tam około pół miliona poddanych, którym obiecano podarki żywnościowe. Pole było pełne wybojów i zakończone z jednej strony rowem, w dodatku prowadzono tam jeszcze różne roboty ziemne. Tłum czekał całą noc. Rankiem ruszył na stragany, z których wydawano podarki. Na skutek stratowania w sumie 2690 osób zostało poszkodowanych, z czego 1389 zmarło. Nie skłoniło to jednak cara do przerwania uroczystości koronacyjnych i uczestnictwa w balu wydanym tego samego dnia przez ambasadora Francji.

Odpowiedzialność za złą organizację uroczystości i wynikłą z niej katastrofę ponosił stryj cara, książę Sergiusz Romanow[1], który pomimo tego pozostał bliskim i w pełni zaufanym współpracownikiem Mikołaja II[2]. Do paniki na Chodynce nawiązywali Maksym Gorki w realistycznej powieści Klim Samgin[3] oraz Boris Akunin w powieści Koronacja – ósmej części serii o Eraście Fandorinie. Brak adekwatnej odpowiedzi cara na tę tragedię pogłębił rosnącą od dłuższego czasu przepaść pomiędzy carskim dworem a rosyjską opinią publiczną[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jaszuński 1975 ↓, s. 283.
  2. Jaszuński 1975 ↓, s. 284.
  3. Jaszuński 1975 ↓, s. 281.
  4. Orlando Figes, Tragedia Narodu. Rewolucja rosyjska 1891-1924, Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2009, s. 39, ISBN 978-83-245-8764-3

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]