Prawybory prezydenckie Partii Demokratycznej w 2016 roku
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Rodzaj | |||
| Data przeprowadzenia |
2016 | ||
| Ordynacja wyborcza |
Wybór delegatów w wielomandatowych okręgach wyborczych | ||
| Głosowanie | |||
| |||
| |||
| |||
Prawybory prezydenckie Partii Demokratycznej w 2016 roku – seria prawyborów, która wyłoniła delegatów na konwencję Partii Demokratycznej, aby uczestniczyli w wyborze kandydata Partii Demokratycznej w wyborach prezydenckich w Stanach Zjednoczonych. Wybierani delegaci byli przypisani do konkretnego kandydata, którego popierali. Pierwsze głosowanie miało miejsce w stanie Iowa 1 lutego 2016 roku, a ostatnie miało miejsce w Dystrykcie Kolumbii 14 czerwca 2016 roku. Potem przez kolejne miesiące głosowali wyborcy w kolejnych stanach i terytoriach zależnych. Urzędujący prezydent, Barack Obama, który uzyskał nominację Partii Demokratycznej w 2012 roku nie mógł ubiegać się o kolejną nominację z powodu ograniczenia kadencyjności wprowadzonego w 22. poprawce do Konstytucji Stanów Zjednoczonych. Głównymi kandydatami, między którymi dzielone były głosy delegatów, byli Hillary Clinton i Bernie Sanders. W wyniku prawyborów najwięcej delegatów pozyskała Hillary Clinton. 26 lipca 2016 roku w czasie oficjalnej konwencji Partii Demokratycznej w Filadelfii oficjalną nominację demokratów na kandydata w wyborach prezydenckich w Stanów Zjednoczonych w 2016 roku uzyskała Hillary Clinton, stając się pierwszą w historii Stanów Zjednoczonych kobietą kandydującą na najwyższe stanowisko państwowe z ramienia jednej z głównych partii politycznych.
Tło[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze spekulacje odnośnie potencjalnych kandydatów pojawiły się w mediach niedługo po wyborach w 2012 roku i reelekcji demokratycznego prezydenta Baracka Obamy[1][2]. Już wtedy dużym poparciem cieszyła się potencjalna kandydatura Hillary Clinton, ówczesnej sekretarz stanu Stanów Zjednoczonych[1][2]. Clinton była senatorem w latach 2001-2009 i pierwszą damą w latach 1993-2001[1][2]. Kandydowała w prawyborach prezydenckich demokratów w 2008 roku i zajęła drugie miejsce, przegrywając z późniejszym zwycięzcą wyborów prezydenckich, Barackiem Obamą[3]. Sondaże Washington Post i ABC News pokazały, że miała nie tylko duże poparcie wśród samych demokratów, ale także wśród wszystkich amerykańskich obywateli[4].
Gdy socjaldemokratyczne skrzydło partii domagało się bardziej progresywnego kandydata[5], senator Elizabeth Warren szybko stała się popularną potencjalną kandydatką w tym środowisku[6][7]. Pomimo że sama wielokrotnie zaprzeczała jakoby była zainteresowana startem w wyborach[8], na dużą skalę rozpoczęła się kampania o nazwie Run Warren Run, mająca na celu pokazać jak dużym poparciem cieszy się Warren wśród Amerykanów[9]. Ostatecznie jednak senatorka nie zgłosiła swojej kandydatury, a większość organizatorów jej kampanii poparło Berniego Sandersa, jednocześnie proponując kandydaturę Warren na stanowisko wiceprezydenta[10][11]. Sama potencjalna kandydatka publicznie nie poparła nikogo w tych wyborach[12].
W historii USA bardzo często kiedy urzędujący prezydent nie ubiega się o kolejną kadencję, w kolejnych wyborach kandyduje urzędujący wiceprezydent[13]. Zgodnie z tą tendencją pojawiły się liczne spekulacje, że kandydatem demokratów zostanie wiceprezydent USA Joe Biden[14]. Zwłaszcza, że ubiegał się już wcześniej o nominację w wyborach w 1988 i w 2008 roku oraz publicznie przyznawał, że nie wyklucza startu w kolejnych prawyborach[15][16]. 21 października 2015 roku w Moda Center oficjalnie oświadczył, że jednak nie zamierza ubiegać się o nominację w 2016 roku[17][18][19].
Na początku 2014 roku pojawiły się spekulacje odnośnie kandydatury niezależnego senatora Berniego Sandersa[20]. Nieformalnie została ona potwierdzona w marcu 2014 roku[20], a oficjalnie 26 maja 2015 roku[21][22][23]. W latach 1981 – 1989 Sanders był burmistrzem Burlington w stanie Vermont., a w latach 1991 – 2007 był członkiem Izby Reprezentantów[24]. Od 2007 roku pełnił urząd senatora[24]. W czasie prawyborów w 2016 roku uważany był za największego rywala Hillary Clinton, mającego silne wsparcie oddolnej kampanii i w mediach społecznościowych[24]. Specyficzne w jego kandydaturze było to, że jako jeden z nielicznych amerykańskich polityków otwarcie mówił o sobie, że jest socjalistą, co do tej pory było uważane w USA za bardzo niepopularne[25].
W listopadzie 2014 roku Jim Webb, były senator USA, który służył jako sekretarz marynarki wojennej w czasie prezydentury Ronalda Reagana, ogłosił utworzenie komisji rozpoznawczej w ramach przygotowań do potencjalnej nominacji Partii Demokratycznej[26]. Tym samym stał się pierwszym kandydatem, który podjął poważne działanie w celu uzyskania nominacji Partii Demokratycznej w wyborach prezydenckich w 2016 roku[26].
Martin O'Malley, były gubernator Maryland i były burmistrz Baltimore, oficjalnie rozpoczął kampanię w styczniu 2015 roku[27]. Był jedną z trzech osób, które znalazły się na listach kandydatów we wszystkich stanach[27]. Zrezygnował po prawyborach w stanie Iowa[28] i zachęcił swoich dotychczasowych zwolenników, by poparli Berniego Sandersa[29].
W sierpniu 2015 roku Lawrence Lessig wyraził chęć startu w prawyborach, stawiając jako warunek zebranie miliona dolarów przez swój komitet rozpoznawczy do Dnia Pracy[30][31]. Kiedy się udało, oficjalnie ogłosił początek kampanii wyborczej[32]. Lessing opisał swoją kandydaturę jako referendum dotyczące ustawy The Citizen Equality Act, czyli o równości obywateli[33][33]. Sztandarowym punktem tej ustawy była reforma ordynacji wyborczej i finansowania kampanii[33][34]. Wycofał się przed prawyborami, tłumacząc to złą organizacją kampanii wyborczej[35]. Nie poparł publicznie żadnego kandydata, krytykując ich sposób finansowania kampanii wyborczych[36].
Kandydaci[edytuj | edytuj kod]
Poniżej wymieniono tylko kandydatów, którzy zostali zarejestrowani na listach wyborczych w całym kraju i nie wycofali się z prawyborów przed Iowa caucus.
Hillary Clinton (zwycięski kandydat)[edytuj | edytuj kod]
Zwycięska kandydatka Demokratów. W czasie konwencji została nominowana na kandydatkę na prezydenta z ramienia Partii Demokratycznej w wyborach w 2016 roku[37].
| Kandydat | Ostatnie piastowane stanowisko | Stan | Logo kampanii | Głosy powszechne[38] | Głosy delegatów[38] | Wygrane stany i terytoria[38] | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
67. Sekretarz stanu Stanów Zjednoczonych (2009–13)[39] |
 Nowy Jork[40]
|
 |
16,847,084 (55,2%) |
2842 | 34
AL, AR, AS, AZ, CA, CT, DC, DE, FL, GA, GU, IA, IL, KY, LA, MA, MD, MO, MP, MS, NC, NJ, NM, NV, NY, OH, PA, PR, SC, SD, TN, TX, VA, VI | |
Bernie Sanders[edytuj | edytuj kod]
Nie wycofał się z wyborów aż do samej konwencji krajowej[37].
| Kandydat | Ostatnie piastowane stanowisko | Stan | Logo kampanii | Głosy powszechne[38] | Głosy delegatów[38] | Wygrane okręgi[38] | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
Senator ze stanu Vermont (od 2007)[41] |
 Vermont[42]
|
 |
13,168,222 (43.1%) |
1865 | 23 AK, CO, DA, HI, ID, IN, KS, ME, MI, MN, MT, NE, NH, ND, OK, OR, RI, UT, VT, WA, WI, WV, WY | |
Poparcie superdelegatów[edytuj | edytuj kod]
Superdelegaci są przedstawicielami i członkami Demokratycznego Komitetu Krajowego, którzy głosowali w trakcie Krajowego Komitetu Demokratów na preferowanego kandydata niezależnie od wyniku prawyborów. Stanowili oni około 1/6 wszystkich delegatów. Poniższa tabela obrazuje poparcie superdelegatów na 10 marca 2016 roku.
| Popierany Kandydat | Ważni przywódcy partyjni | Gubernatorowie | Senatorowie | Członkowie Izby Reprezentantów | Członkowie | Razem |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Hillary Clinton | 10 | 16 | 39 | 166 | 242 | 473 |
| Bernie Sanders | 1 | 0 | 1 | 7 | 23 | 32 |
| Martin O'Malley | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 |
| Niezdecydowani | 9 | 5 | 6 | 20 | 169 | 209 |
| Razem | 20 | 21 | 46 | 193 | 435 | 715 |
Wyniki wyborów[edytuj | edytuj kod]
Hillary Clinton
Bernie Sanders
Prawybory nie zostały przeprowadzone
Hillary Clinton
Bernie Sanders
Remis
.svg)
Hillary Clinton
Bernie Sanders
Remis
.svg)
Hillary Clinton
Bernie Sanders
Remis
.svg)
Hillary Clinton
Bernie Sanders
Prawybory nie zostały przeprowadzone
| Kandydat | Głosy powszechne | Pozyskani delegaci | Głosy delegatów | Wygrane stany i terytoria | Stany i terytoria, w których kandydował | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Liczba | % | Liczba | % | Liczba | % | |||
| Hillary Clinton | 16 917 853 | 55,59 | 2205 | 54,43 | 2842 | 60,38 | 34 AL, AR, AS, AZ, CA, CT, DC, DE, FL, GA, GU, IA, IL, KY, LA, MA, MD, MO, MP, MS, NC, NJ, NM, NV, NY, OH, PA, PR, SC, SD, TN, TX, VA, VI |
56 AK, AL, AR, AZ, CA, CO, CT, DA, DC, DE, FL, GA, GU, HI, IA, ID, IL, IN, KS, KY, LA, MA, MD, ME, MI, MN, MO, MP, MS, MT, NC, ND, NE, NH, NJ, NM, NV, NY, OH, OK, OR, PA, PR, RI, SC, SD, TN, TX, UT, VA, VI, VT, WA, WI, WV, WY |
| Bernie Sanders | 13 210 550 | 43,41 | 1846 | 45,57 | 1865 | 39,63 | 23 AK, CO, DA, HI, ID, IN, KS, ME, MI, MN, MT, NE, NH, ND, OK, OR, RI, UT, VT, WA, WI, WV, WY |
56 AK, AL, AR, AZ, CA, CO, CT, DA, DC, DE, FL, GA, GU, HI, IA, ID, IL, IN, KS, KY, LA, MA, MD, ME, MI, MN, MO, MP, MS, MT, NC, ND, NE, NH, NJ, NM, NV, NY, OH, OK, OR, PA, PR, RI, SC, SD, TN, TX, UT, VA, VI, VT, WA, WI, WV, WY |
| Martin O'Malley | 110 423 | 0,36 | – | – | – | – | – | 26 AL, AR, AZ, DA, FL, GA, HI, IA, IL, KY, LA, MA, MI, MN, MO, MS, NC, NH, OH, SC, TN, TX, VA, VT, WI, WV |
| Rocky De La Fuente | 67 468 | 0,22 | – | – | – | – | – | 34 AK, AL, AR, AS, AZ, CA, CT, DA, DC, DE, HI, ID, IL, KY, LA, MA, MD, MI, MN, MO, MS, NC, NH, OH, OH, PA, PR, RI, TX, UT, VT, WI, WV, WY |
| Willie Wilson | 25 796 | 0,08 | – | – | – | – | – | 7 CA, IL, LA, MO, MS, SC, TX |
| Paul T. Farrell Jr. | 21 694 | 0,07 | – | – | – | – | – | 1 WV |
| Keith Judd | 20 305 | 0,07 | – | – | – | – | – | 7 CA, LA, MO, NH, OH, TX, WV |
| Michael Steinberg | 20 126 | 0,07 | – | – | – | – | – | 6 AZ, CA, GA, LA, NH, OH |
| Henry Hewes | 11 062 | 0,04 | – | – | – | – | – | 5 AZ, CA, LA, MO, NH |
| John Wolfe | 7369 | 0,02 | – | – | – | – | – | 4 AR, LA, MO, NH |
| Star Locke | 5202 | 0,02 | – | – | – | – | – | 3 NH, OH, TX |
| Steve Burke | 4893 | 0,02 | – | – | – | – | – | 2 LA, NH |
| Larry Joe Cohen | 2407 | 0,01 | – | – | – | – | – | 1 IL |
| Calvis L. Hawes | 2017 | 0,01 | – | – | – | – | – | 1 TX |
| James Valentine | 1726 | 0,01 | – | – | – | – | – | 2 AR, NH |
| Jon Adams | 486 | 0 | – | – | – | – | – | 2 MO, NH |
| Vermin Supreme | 268 | 0 | – | – | – | – | – | 1 NH |
| Mark Stewart | 236 | 0 | – | – | – | – | – | 1 RI |
| David John Thistle | 226 | 0 | – | – | – | – | – | 1 NH |
| Graham Schwass | 143 | 0 | – | – | – | – | – | 1 NH |
| Lloyd Thomas Kelso | 46 | 0 | – | – | – | – | – | 1 NH |
| Mark Stewart Greenstein | 41 | 0 | – | – | – | – | – | 2 NH, UT |
| Eric Elbot | 36 | 0 | – | – | – | – | – | 1 NH |
| William D. French | 29 | 0 | – | – | – | – | – | 1 NH |
| Edward T. O'Donnell, Jr. | 26 | 0 | – | – | – | – | – | 1 NH |
| Robert Lovitt | 22 | 0 | – | – | – | – | – | 1 NH |
| William H. McGaughey, Jr. | 19 | 0 | – | – | – | – | – | 1 NH |
| Edward Sonnino | 17 | 0 | – | – | – | – | – | 1 NH |
| Steven Roy Lipscomb | 15 | 0 | – | – | – | – | – | 1 NH |
| Sam Sloan | 15 | 0 | – | – | – | – | – | 1 NH |
| Brock C. Hutton | 14 | 0 | – | – | – | – | – | 1 NH |
| Raymond Michael Moroz | 8 | 0 | – | – | – | – | – | 1 NH |
| Richard Lyons Weil | 8 | 0 | – | – | – | – | – | 1 NH |
| David Formhals (dopisany) |
25 | 0 | – | – | – | – | – | – |
| Andy Basiago (dopisany) |
13 | 0 | – | – | – | – | – | – |
| Ignació León Nuñez (dopisany) |
6 | 0 | – | – | – | – | – | – |
| Willie Felix Carter (dopisany) |
3 | 0 | – | – | – | – | – | – |
| Brian James O'Neill, II (dopisany) |
2 | 0 | – | – | – | – | – | – |
| Doug Terry (dopisany) |
1 | 0 | – | – | – | – | – | – |
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 2016 roku
- Prawybory prezydenckie Partii Republikańskiej w 2016 roku
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Jon Cohen, Run Hillary Run!: Majority want a Clinton 2016 candidacy, „The Washington Post”, 5 grudnia 2012, ISSN 0190-8286 [dostęp 2016-02-27] (ang.).
- ↑ a b c Clinton rides high poll numbers into private life (for now?) [online] [dostęp 2016-02-27].
- ↑ Jeff Zeleny, Obama Clinches Nomination; First Black Candidate to Lead a Major Party Ticket, „The New York Times”, 4 czerwca 2008, ISSN 0362-4331 [dostęp 2016-02-27].
- ↑ Liz Marlantes, New polls fuel speculation about Hillary Clinton in 2016, „Christian Science Monitor”, ISSN 0882-7729 [dostęp 2016-02-27].
- ↑ Jesse Helfrich, Left wants challenger for Hillary Clinton [online], TheHill [dostęp 2016-02-27].
- ↑ Noam Scheiber, Hillary's Nightmare? A Democratic Party That Realizes Its Soul Lies With Elizabeth Warren [online], New Republic, 11 listopada 2013 [dostęp 2016-02-27].
- ↑ Progressives Launch Draft Elizabeth Warren Effort, Immediately Raise $30K In Campaign Cash [online], TPM [dostęp 2016-02-27].
- ↑ Elizabeth Warren: I'm Not Running For President [online], Huffington Post, 12 kwietnia 2013 [dostęp 2017-01-07] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-25] (ang.).
- ↑ Run Warren Run Folds As Elizabeth Warren Spurns White House Bid [online], The Huffington Post [dostęp 2016-02-27].
- ↑ Sam Frizell, Sanders Eyes Run Warren Run's Network in Iowa [online], TIME.com [dostęp 2016-02-27].
- ↑ Bernie Sanders Hints Elizabeth Warren as Vice President [online], The Huffington Post [dostęp 2016-02-27].
- ↑ Will Elizabeth Warren regret not endorsing a candidate before Super Tuesday? – The Boston Globe [online], BostonGlobe.com [dostęp 2016-02-27].
- ↑ When Vice Presidents Run for President [online], The Huffington Post [dostęp 2016-02-27].
- ↑ Joe Biden Has History On His Side But Little Else If Hillary Clinton Runs [online], NPR.org [dostęp 2016-02-27].
- ↑ Will Joe Biden run for president in 2016? [online], USA TODAY [dostęp 2016-02-27].
- ↑ Philip Rucker, Biden ponders a 2016 bid, but a promotion to the top job seems to be a long shot, „The Washington Post”, 2 maja 2013, ISSN 0190-8286 [dostęp 2016-02-27] (ang.).
- ↑ AOL Staff, Biden says he will not seek 2016 Democratic nomination [online], AOL.com [dostęp 2016-02-27].
- ↑ Joe Biden Is Not Running For President In 2016 [online], The Huffington Post [dostęp 2016-02-27].
- ↑ Colleen McCain Nelson And Peter Nicholas, Joe Biden Decides Not to Enter Presidential Race, „Wall Street Journal”, ISSN 0099-9660 [dostęp 2016-02-27].
- ↑ a b Bernie Sanders: ‘I Am Prepared to Run for President of the United States’ [Updated on March 19], „The Nation”, ISSN 0027-8378 [dostęp 2016-02-27].
- ↑ Ben Jacobs, Bernie Sanders formally launches run for president with attack on 'grotesque' level of inequality, „The Guardian”, 26 maja 2015, ISSN 0261-3077 [dostęp 2016-02-27] (ang.).
- ↑ Alan Rappeport, Bernie Sanders, Long-Serving Independent, Enters Presidential Race as a Democrat, „The New York Times”, 29 kwietnia 2015, ISSN 0362-4331 [dostęp 2016-02-27].
- ↑ Independent Senator Bernie Sanders May Challenge Hillary in 2016 [online], Daily Intelligencer [dostęp 2016-02-27].
- ↑ a b c Trip Gabriel, Patrick Healy, Challenging Hillary Clinton, Bernie Sanders Gains Momentum in Iowa, 31 maja 2015, ISSN 0362-4331 [dostęp 2016-02-27].
- ↑ Inga Czerny, USA: Socjalista Sanders największą niespodzianką początku kampanii prezydenckiej [online], gazeta.pl, 30 lipca 2015 [dostęp 2017-09-06] [zarchiwizowane z adresu 2015-07-30].
- ↑ a b Long shot Jim Webb launches exploratory committee for presidential bid [online], latimes.com [dostęp 2016-02-27].
- ↑ a b John Wagner, O’Malley, with eye on 2016, retains two political operatives with Iowa experience, „The Washington Post”, 27 stycznia 2015, ISSN 0190-8286 [dostęp 2016-02-27] (ang.).
- ↑ Martin O'Malley, Mike Huckabee End Presidential Campaigns [online], FOX40, 1 lutego 2016 [zarchiwizowane z adresu 2016-02-25] (ang.).
- ↑ Martin O’Malley encourages his backers to support Bernie Sanders? [online], Daily Kos [dostęp 2016-02-27].
- ↑ Harvard professor hits $1M benchmark for White House bid [online], www.msn.com [dostęp 2016-02-27] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-02].
- ↑ Why Exactly Is Lawrence Lessig Considering Running for President? [online], National Journal [dostęp 2016-02-27] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-06].
- ↑ Harvard Professor Larry Lessig Says He's Running for President [online], ABC News, 7 września 2015 [dostęp 2016-02-27].
- ↑ a b c Harvard professor Larry Lessig mulls presidential bid [online], CNN [dostęp 2016-02-27].
- ↑ Lawrence Lessig, Larry Lessig: I'm All In [online], The Atlantic [dostęp 2016-02-27] (ang.).
- ↑ Lawrence Lessig, Why I Dropped Out, „The New Yorker”, 28 stycznia 2016, ISSN 0028-792X [dostęp 2016-02-27] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-27].
- ↑ Lawrence Lessig explains how Bernie Sanders and Hillary Clinton get money in politics wrong [online], Boston.com [dostęp 2016-02-27].
- ↑ a b Jan Pachlowski, Hilary Clinton oficjalnym kandydatem na prezydenta USA [online], Radio Szczecin, 27 lipca 2016 [dostęp 2016-07-30] (pol.).
- ↑ a b c d e f g Democratic Convention 2016 [online], The Green Papers [dostęp 2019-10-28] (ang.).
- ↑ Former Secretary of State Hillary Rodham Clinton: 2009 to 2013 [online], 2009-2017.state.gov [dostęp 2023-12-29].
- ↑ Hillary Clinton: Nie wystartuję w wyborach prezydenckich w 2020 r. [online], Gazeta Prawna, 5 marca 2019 [dostęp 2023-12-29] (pol.).
- ↑ About Bernie [online], Senator Bernie Sanders [dostęp 2023-12-29] (ang.).
- ↑ About Bernie [online], Senator Bernie Sanders [dostęp 2023-12-29] (ang.).