George Best: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
lit. |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 46: | Linia 46: | ||
W latach 1963–1974 grał w ataku [[Manchester United F.C.|Manchesteru United]] (z numerem 7, 8, 10, 11 na koszulce), wystąpił w 361 meczach ligowych i strzelił 137 bramek. Łącznie w Manchesterze zdobył 179 goli w 466 meczach. Był jednym z najskuteczniejszych napastników ligi angielskiej przełomu lat 60. i 70. Zdobył mistrzostwo Anglii w 1965 i 1967, a w 1968 [[Liga Mistrzów UEFA|Puchar Europy Mistrzów Krajowych]]. W tymże roku został uznany za [[Złota Piłka|najlepszego piłkarza Europy]] przez pismo „[[France Football]]”, analogiczny tytuł w lidze angielskiej przyznało mu Stowarzyszenie Dziennikarzy Piłkarskich. Znalazł się w 2004 na liście [[FIFA 100]], opracowanej przez [[Pelé]]go na 100-lecie [[FIFA]]. |
W latach 1963–1974 grał w ataku [[Manchester United F.C.|Manchesteru United]] (z numerem 7, 8, 10, 11 na koszulce), wystąpił w 361 meczach ligowych i strzelił 137 bramek. Łącznie w Manchesterze zdobył 179 goli w 466 meczach. Był jednym z najskuteczniejszych napastników ligi angielskiej przełomu lat 60. i 70. Zdobył mistrzostwo Anglii w 1965 i 1967, a w 1968 [[Liga Mistrzów UEFA|Puchar Europy Mistrzów Krajowych]]. W tymże roku został uznany za [[Złota Piłka|najlepszego piłkarza Europy]] przez pismo „[[France Football]]”, analogiczny tytuł w lidze angielskiej przyznało mu Stowarzyszenie Dziennikarzy Piłkarskich. Znalazł się w 2004 na liście [[FIFA 100]], opracowanej przez [[Pelé]]go na 100-lecie [[FIFA]]. |
||
Jego kariera reprezentacyjna była mniej efektowna niż klubowa. Wystąpił w 37 meczach [[Reprezentacja Irlandii Północnej w piłce nożnej mężczyzn|ekipy Irlandii Północnej]], strzelając 9 bramek. Nie miało to wpływu na jego popularność; uważany za jednego z piłkarzy o największym naturalnym talencie sportowym (porównywany często z Pelé), a ze względu na wygląd (szczególnie fryzurę) nazywany był „piątym Beatlesem”. |
Jego kariera reprezentacyjna była mniej efektowna niż klubowa. Wystąpił w 37 meczach [[Reprezentacja Irlandii Północnej w piłce nożnej mężczyzn|ekipy Irlandii Północnej]], strzelając 9 bramek, nigdy nie zagrał na [[Mistrzostwa świata w piłce nożnej mężczyzn|mistrzostwach świata]]. Nie miało to wpływu na jego popularność; uważany za jednego z piłkarzy o największym naturalnym talencie sportowym (porównywany często z Pelé), a ze względu na wygląd (szczególnie fryzurę) nazywany był „piątym Beatlesem”. |
||
W 1975 został odsunięty od gry w Manchesterze z powodu problemów z alkoholem. Kontynuował karierę jeszcze prawie dziesięć lat w mniej znanych klubach (m.in. [[Stockport County F.C.|Stockport County]], [[A.F.C. Bournemouth|AFC Bournemouth]], [[Fulham F.C.]], [[Hibernian F.C.]], a także w klubach amerykańskich). W 1984 trafił na trzy miesiące do więzienia za jazdę samochodem pod wpływem alkoholu. Kilka lat później wystąpił w telewizji [[BBC]] wyraźnie pijany. Daleki od sportowego trybu życia wkrótce przyczynił się do pogorszenia stanu zdrowia, w 2002 przeszedł [[Przeszczepienie wątroby|transplantację wątroby]]. W listopadzie 2004 podjął próbę powrotu do piłki jako trener młodzieży w [[Portsmouth F.C.|Portsmouth]]. |
W 1975 został odsunięty od gry w Manchesterze z powodu problemów z alkoholem. Kontynuował karierę jeszcze prawie dziesięć lat w mniej znanych klubach (m.in. [[Stockport County F.C.|Stockport County]], [[A.F.C. Bournemouth|AFC Bournemouth]], [[Fulham F.C.]], [[Hibernian F.C.]], a także w klubach amerykańskich). W 1984 trafił na trzy miesiące do więzienia za jazdę samochodem pod wpływem alkoholu. Kilka lat później wystąpił w telewizji [[BBC]] wyraźnie pijany. Daleki od sportowego trybu życia wkrótce przyczynił się do pogorszenia stanu zdrowia, w 2002 przeszedł [[Przeszczepienie wątroby|transplantację wątroby]]. W listopadzie 2004 podjął próbę powrotu do piłki jako trener młodzieży w [[Portsmouth F.C.|Portsmouth]]. |
Wersja z 21:28, 20 mar 2020
Data i miejsce urodzenia |
22 maja 1946 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
25 listopada 2005 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
George Best (ur. 22 maja 1946 w Belfaście, zm. 25 listopada 2005 w Londynie) – piłkarz północnoirlandzki, wieloletni zawodnik Manchesteru United.
Życiorys
W latach 1963–1974 grał w ataku Manchesteru United (z numerem 7, 8, 10, 11 na koszulce), wystąpił w 361 meczach ligowych i strzelił 137 bramek. Łącznie w Manchesterze zdobył 179 goli w 466 meczach. Był jednym z najskuteczniejszych napastników ligi angielskiej przełomu lat 60. i 70. Zdobył mistrzostwo Anglii w 1965 i 1967, a w 1968 Puchar Europy Mistrzów Krajowych. W tymże roku został uznany za najlepszego piłkarza Europy przez pismo „France Football”, analogiczny tytuł w lidze angielskiej przyznało mu Stowarzyszenie Dziennikarzy Piłkarskich. Znalazł się w 2004 na liście FIFA 100, opracowanej przez Pelégo na 100-lecie FIFA.
Jego kariera reprezentacyjna była mniej efektowna niż klubowa. Wystąpił w 37 meczach ekipy Irlandii Północnej, strzelając 9 bramek, nigdy nie zagrał na mistrzostwach świata. Nie miało to wpływu na jego popularność; uważany za jednego z piłkarzy o największym naturalnym talencie sportowym (porównywany często z Pelé), a ze względu na wygląd (szczególnie fryzurę) nazywany był „piątym Beatlesem”.
W 1975 został odsunięty od gry w Manchesterze z powodu problemów z alkoholem. Kontynuował karierę jeszcze prawie dziesięć lat w mniej znanych klubach (m.in. Stockport County, AFC Bournemouth, Fulham F.C., Hibernian F.C., a także w klubach amerykańskich). W 1984 trafił na trzy miesiące do więzienia za jazdę samochodem pod wpływem alkoholu. Kilka lat później wystąpił w telewizji BBC wyraźnie pijany. Daleki od sportowego trybu życia wkrótce przyczynił się do pogorszenia stanu zdrowia, w 2002 przeszedł transplantację wątroby. W listopadzie 2004 podjął próbę powrotu do piłki jako trener młodzieży w Portsmouth.
Jesienią 2005 jego stan zdrowia gwałtownie się pogorszył i trafił w bardzo ciężkim stanie do szpitala. Zmarł 25 listopada.
Upamiętnienie
George Best jest bohaterem biograficznego filmu fabularnego produkcji brytyjskiej Best (2000, reż. Mary McGuckian). W rolę Besta wcielił się irlandzki aktor John Lynch.
Z wizerunkiem George’a Besta został wydrukowany banknot, który wszedł do obiegu 27 listopada 2006 w Irlandii Północnej i w regionie Manchesteru.
Jego imię nosi lotnisko w Belfaście (George Best Belfast City Airport).
Jest jednym z trzech piłkarzy (także Denis Law i Bobby Charlton) umieszczonych na pomniku United Trinity przed stadionem Old Trafford w Manchesterze.
George Best jest bohaterem piosenki zespołu Myslovitz „Książę życia umiera”.
Bibliografia
- Laureaci Złotej Piłki
- Ludzie urodzeni w Belfaście
- Piłkarze FIFA 100
- Piłkarze A.F.C. Bournemouth
- Piłkarze Los Angeles Aztecs
- Piłkarze Fulham F.C.
- Piłkarze Fort Lauderdale Strikers
- Piłkarze Hibernian F.C.
- Piłkarze Manchesteru United
- Piłkarze San Jose Earthquakes
- Piłkarze Stockport County F.C.
- Piłkarze Hong Kong Rangers FC
- Zdobywcy Pucharu Europy i Ligi Mistrzów
- Piłkarze jubileuszu UEFA
- Reprezentanci Irlandii Północnej w piłce nożnej
- Urodzeni w 1946
- Zmarli w 2005