Eden Hazard

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eden Hazard
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Eden Michael Hazard

Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1991
La Louvière

Wzrost

175 cm[1]

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1995–2003 Royal Stade Brainois
2003–2005 AFC Tubize
2005–2007 Lille OSC
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2007–2008 Lille OSC B 13 (1)
2007–2012 Lille 147 (36)
2012–2019 Chelsea FC 245 (85)
2019–2023 Real Madryt 54 (4)
W sumie: 459 (126)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2006  Belgia U-15 5 (1)
2006  Belgia U-16 4 (2)
2006–2008  Belgia U-17 17 (2)
2007–2009  Belgia U-19 11 (6)
2008–2022  Belgia 126 (33)
W sumie: 163 (44)
  1. Aktualne na: 13 maja 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
III miejsce Rosja 2018 piłka nożna

Eden Michael Hazard (wym. [edɛn azɑʁ], ur. 7 stycznia 1991 w La Louvière) – belgijski piłkarz, w latach 2019–2023 występował na pozycji napastnika. W latach 2008–2022 reprezentant Belgii. Brązowy medalista Mistrzostw Świata w Rosji w 2018. Zakończył karierę 10 października 2023 roku.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Początek kariery[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską rozpoczął w Royal Stade Brainois, w latach 2003–2005 występował w Tubize. W 2005 roku został zawodnikiem Lille OSC. 24 listopada 2007 zadebiutował w jego barwach w Ligue 1 (Liga francuska) w przegranym 0:2 meczu z AS Nancy, w którym w drugiej połowie zmienił Nicolasa Fauverguea[2]. W sezonie 2008/2009 wywalczył miejsce w podstawowym składzie francuskiego klubu, strzelił również swojego pierwszego gola w ekstraklasie – 20 września 2008 zdobył bramkę w spotkaniu z AJ Auxerre (3:2)[3]. Ponadto został uznany za najlepszego młodego gracza Ligue 1[4].

Pierwszy skład Lille i pierwsze sukcesy[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2009/2010 Hazard zadebiutował w Lidze Europy, strzelił również w tych rozgrywkach dwa gole, m.in. jednego w spotkaniu 1/8 finału z Liverpoolem, zapewniając swojemu zespołowi zwycięstwo 1:0[5]. W Ligue 1 wystąpił w 37 spotkaniach i ponownie został uznany za najlepszego młodego gracza. Ponadto trafił do „jedenastki sezonu” francuskiej ekstraklasy. W kolejnych rozgrywkach (2010/2011), w których zdobył siedem bramek (m.in. w meczu z Nancy (1:0)[6] i spotkaniu z Valenciennes FC w 92. minucie (2:1)[7]) wraz z Lille został mistrzem Francji. Wywalczył również puchar kraju – w finałowym pojedynku z Paris Saint-Germain wystąpił w podstawowym składzie[8]. Po raz drugi znalazł się w „jedenastce sezonu”, został również wybrany najlepszym graczem Ligue 1[9]. W lipcu 2011 roku zagrał w meczu o Superpuchar Francji z Olympique Marsylia, w którym strzelił gola, lecz Lille przegrało 4:5[10].

W sezonie 2011/2012 Hazard rozegrał w Ligue 1 38 meczów i strzelił 20 goli (m.in. trzy w spotkaniu z Nancy, zapewniając swojemu zespołowi zwycięstwo 4:1[11]). Ponownie został wybrany najlepszym graczem francuskiej ekstraklasy i po raz trzeci trafił do „najlepszej jedenastki rozgrywek”[12]. Zadebiutował również w Lidze Mistrzów – 14 września 2011 wystąpił w spotkaniu z CSKA Moskwa[13]. W 2011 otrzymał także nagrodę Bravo Award[14].

Chelsea[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2012/2013[edytuj | edytuj kod]

4 czerwca 2012 roku Hazard podpisał kontrakt z Chelsea[15]. Pierwszy mecz w nowych barwach rozegrał 12 sierpnia w przegranym 2:3 meczu o Tarczę Wspólnoty przeciwko Manchesterowi City. W Premier League zadebiutował 19 sierpnia w meczu przeciwko Wigan Athletic, w którym zaliczył asystę oraz wywalczył wykorzystany przez Franka Lamparda rzut karny. Swojego pierwszego gola zdobył sześć dni później przeciwko Newcastle United z rzutu karnego. W fazie grupowej Ligi Mistrzów Belg zagrał we wszystkich meczach. Chelsea zakończyła rozgrywki grupowe na trzecim miejscu i nie wyszła z grupy, przechodząc do Ligi Europy.

23 stycznia 2013 Hazard po starciu z chłopcem od podawania piłek otrzymał pierwszą w swojej karierze czerwoną kartkę[16]. W rozegranym 11 maja meczu Premier League przeciwko Aston Villi asystował przy obu golach Franka Lamparda, który tym samym został rekordzistą pod względem liczby goli strzelonych dla Chelsea[17].

W swoim pierwszym sezonie na Stamford Bridge zdobył 13 bramek i 19 asyst w 62 rozegranych spotkaniach oraz wygrał Ligę Europy – w finałowym meczu przeciwko Benfice nie zagrał z powodu kontuzji. Został również wybrany do najlepszej jedenastki sezonu Premier League[18].

Sezon 2013/2014[edytuj | edytuj kod]

Hazard wystąpił w meczu o Superpuchar Europy UEFA 2013 przeciwko Bayernowi Monachium, w którym strzelił bramkę na 2:1, jednak Chelsea przegrała ten mecz w rzutach karnych.

4 grudnia w meczu przeciwko Sunderlandowi Hazard dwukrotnie wpisał się na listę strzelców, pomagając drużynie w zwycięstwie 4:3. 8 lutego 2014 roku w meczu przeciwko Newcastle zanotował pierwszego dla Chelsea hat-tricka[19].

Na koniec sezonu Hazard został wybrany Młodym Piłkarzem Roku według PFA oraz najlepszym zawodnikiem sezonu w Chelsea, a także drugi raz z rzędu znalazł się w najlepszej jedenastce sezonu[18].

Sezon 2014/2015[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem Hazard zmienił numer na koszulce z 17 na 10. Pierwszego gola w sezonie strzelił przeciwko Leicester City.

12 lutego przedłużył kontrakt z klubem do 2020 roku[20].

1 marca wywalczył z klubem Puchar Ligi Angielskiej – w meczu finałowym grał przez całe 90 minut.

26 kwietnia Belg został wybrany przez PFA najlepszym piłkarzem roku w Anglii. Tydzień później w wygranym 1:0 meczu z Crystal Palace Hazard zdobył jedynego gola meczu, dobijając niewykorzystany wcześniej przez siebie rzut karny. Zwycięstwo to zapewniło Chelsea tytuł mistrza Anglii[18]. Sezon zakończył z 19 golami w 54 meczach we wszystkich rozgrywkach, w tym 14 w 38 spotkaniach ligowych. Indywidualnie Hazard oprócz nagrody piłkarza roku w Anglii otrzymał nagrody najlepszego zawodnika sezonu w Chelsea.

Sezon 2015/2016[edytuj | edytuj kod]

Przez cały sezon 2015/2016 Hazard nie mógł znaleźć optymalnej formy. Swojego pierwszego gola w sezonie zawodnik zdobył dopiero 31 stycznia 2016 roku z rzutu karnego przeciwko MK Dons w meczu Pucharu Anglii – wcześniej nie wpisał się na listę strzelców przez 2358 minut meczowych[21]. Pierwsze dwie bramki w Premier League Belg zdobył w kwietniu przeciwko Bournemouth.

2 maja w meczu przeciwko Tottenhamowi jego gol zdobyty w 83 minucie meczu zapewnił Chelsea remis 2:2. Ten wynik sprawił, że Leicester City zostało mistrzem Anglii.

Sezon 2016/2017[edytuj | edytuj kod]

W pierwszym meczu nowego sezonu przeciwko West Hamowi Hazard wykorzystał rzut karny, przyczyniając się do zwycięstwa Chelsea 2:1[22].

Od 1 października do 31 grudnia 2016 Chelsea zanotowała 13 zwycięstw z rzędu w lidze – w meczach tych Hazard zdobył siedem bramek, a w październiku zdobył nagrodę Premier League Player of the Month. 4 lutego 2017 w meczu przeciwko Arsenalowi zdobył bramkę po indywidualnej akcji, pomagając swojej drużynie w zwycięstwie 3:1. Gol ten został wybrany bramką miesiąca w lidze.

Na koniec sezonu Hazard został po raz drugi mistrzem Anglii. Pomógł też Chelsea dojść do finału Pucharu Anglii, który Chelsea przegrała 1:2 z Arsenalem[18]. W lidze strzelił 16 bramek i zanotował pięć asyst. Hazard został po raz czwarty wybrany do najlepszej jedenastki sezonu Premier League i po raz trzeci został piłkarzem sezonu Chelsea[18].

Sezon 2017/2018[edytuj | edytuj kod]

Hazard pierwszą część sezonu stracił z powodu kontuzji. Pierwszego gola w lidze zdobył 28 października przeciwko Bournemouth. W wygranym 4:0 meczu przeciwko Brighton & Hove Albion strzelił swojego setnego ligowego gola w profesjonalnej karierze[23].

19 maja wygrał z Chelsea Puchar Anglii – w wygranym 1:0 finale przeciwko Manchesterowi United zdobył z rzutu karnego jedynego gola tego meczu[18].

Dzięki udanym dla Belgii mistrzostwom świata Hazard znalazł się w wybranej przez FIFPro najlepszej jedenastce sezonu na świecie, wraz z kolegą klubowym N’Golo Kanté[24].

Sezon 2018/2019[edytuj | edytuj kod]

Pierwszego gola w sezonie 2018/19 Hazard strzelił przeciwko Newcastle. We wrześniu Hazard zdobył 5 goli w czterech meczach (w tym hat-tricka w meczu przeciwko Cardiff City), dzięki czemu został wybrany piłkarzem miesiąca Premier League[25]. 26 grudnia przeciwko Watfordowi zdobył dwa gole – pierwszy z nich był jego setnym trafieniem dla Chelsea[26].

Na koniec 2018 Hazard został wybrany Sportowcem Roku w Belgii[27]. W kwietniu 2019 roku jego gol przeciwko West Hamowi po indywidualnej akcji został wybrany najładniejszym golem miesiąca w lidze[28].

29 maja Hazard po raz drugi w barwach Chelsea świętował zwycięstwo w Lidze Europy. W wygranym 4:1 finale przeciwko Arsenalowi strzelił dwa gole i zaliczył asystę przy trafieniu Pedro, dzięki czemu został wybrany zawodnikiem meczu[29]. W całym sezonie Hazard zdobył 21 goli, z czego w Premier League zaliczył 16 trafień. Oprócz tego, 15 ligowych asyst pozwoliło Belgowi na zdobycie nagrody Playmaker Award dla najlepszego asystenta ligi[30]. Na koniec sezonu po raz czwarty został wybrany najlepszym zawodnikiem sezonu w Chelsea[18].

Łącznie przez siedem lat gry w Chelsea Hazard wystąpił w 352 meczach, w których strzelił 110 bramek i zanotował 92 asysty[31]. W momencie odejścia z Chelsea był dziewiątym najlepszym strzelcem drużyny ze Stamford Bridge[32].

Real Madryt[edytuj | edytuj kod]

7 czerwca 2019 oficjalnie został ogłoszony transfer Hazarda do Realu Madryt[32]. 3 czerwca 2023 hiszpański klub podał do wiadomości, że z dniem 30 czerwca Hazard opuści drużynę Królewskich[33].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W barwach narodowych po raz pierwszy wystąpił 29 marca 2006 w meczu reprezentacji do lat 15 z Luksemburgiem, w którym strzelił gola, przyczyniając się do zwycięstwa 2:0[34]. W 2007 wraz z kadrą do lat 17 uczestniczył w mistrzostwach Europy – Belgowie wywalczyli w nich brązowe medale, a Hazard zdobył bramkę z rzutu karnego w grupowym spotkaniu z Holandią (2:2)[35]. Ponadto zdobył gola w serii rzutów karnych przegranego pojedynku półfinałowego z Hiszpanią[36].

Również w 2007 Hazard brał udział w mistrzostwach świata do lat 17 – w turnieju, który odbył się w Korei Południowej, rozegrał trzy mecze, zaś Belgowie nie wywalczyli awansu do fazy pucharowej[37]. W latach 2007–2009 regularnie występował w reprezentacji U-19 – m.in. 10 października 2008 strzelił dla niej dwa gole w zremisowanym 2:2 spotkaniu z Chorwacją[38]. 19 listopada 2008 zadebiutował w kadrze seniorskiej w pojedynku z Luksemburgiem, w którym wszedł na boisko w drugiej połowie[39].

W 2009 rozegrał pięć meczów w kwalifikacjach do mistrzostw świata w RPA[37]. 7 października 2011 w spotkaniu eliminacji do mistrzostw Europy w Polsce i na Ukrainie z Kazachstanem strzelił swojego pierwszego gola w reprezentacji, przyczyniając się do zwycięstwa 4:1[40]. 25 maja 2012 w towarzyskim pojedynku z Czarnogórą (2:2) strzałem z rzutu karnego zdobył swoją drugą bramkę[41].

W 2018 został powołany do reprezentacji Belgii na Mistrzostwa Świata w Rosji, na których jego drużyna zajęła trzecie miejsce[42]. Sam Hazard na turnieju strzelił trzy bramki (dwie w meczu grupowym z Tunezją i jedną w meczu o 3. miejsce przeciwko Anglii) i zaliczył dwie asysty. Został też nagrodzony Srebrną Piłką jako drugi najlepszy piłkarz turnieju, za Luką Modriciem.

Podczas Mistrzostw Europy w 2020 r. gdzie reprezentacja Belgii doszła do ćwierćfinału zaliczył tylko jedną asystę w grupowym spotkaniu z Danią przy zwycięskiej bramce Kevina de Bruyne na 2:1. Hazard rozpoczął turniej na ławce rezerwowych, a w meczu 1/8 finału z Portugalią (1:0) nabawił się kontuzji, która wykluczyła go z następnego meczu z późniejszymi zwycięzcami rozgrywek Włochami (1:2)[43].

Brał udział również na mundialu w 2022 roku w Katarze. Tam Belgowie zawiedli nie wychodząc nawet z grupy i zdobywając zaledwie jedną bramkę w przeciągu trzech spotkań w wygranym 1:0 meczu z Kanadą. Następnie po bezbramkowym remisie 0:0 z wicemistrzami świata Chorwacją przegrali 0:2 z nieoczekiwanym zwycięzcą grupy Marokiem. Po nieudanym turnieju Eden postanowił zakończyć karierę reprezentacyjną[44].

10 października 2023 Eden Hazard ogłosił zakończenie kariery sportowej[45].

Statystyki kariery[edytuj | edytuj kod]

aktualne na 13 maja 2023

Zespół Sezon Liga Puchar kraju Puchar Ligi Europa[a] Inne[b] Łącznie
Występy Gole Występy Gole Występy Gole Występy Gole Występy Gole Występy Gole
Lille B 2007/08 11 1 11 1
2008/09 2 0 2 0
Łącznie 13 1 13 1
Lille OSC 2007/08 4 0 0 0 0 0 4 0
2008/09 30 4 4 2 1 0 35 6
2009/10 37 5 1 0 2 1 12 4 52 10
2010/11 38 7 5 3 2 2 9 0 54 12
2011/12 38 20 3 1 1 0 6 0 1 1 49 22
Łącznie 147 36 13 6 6 3 27 4 1 1 194 50
Chelsea 2012/13 34 9 6 1 5 2 13 1 4 0 62 13
2013/14 35 14 3 0 1 0 9 2 1 1 49 17
2014/15 38 14 1 0 6 2 7 3 52 19
2015/16 31 4 2 2 1 0 8 0 1 0 43 6
2016/17 36 16 4 1 3 0 43 17
2017/18 34 12 5 1 4 1 8 3 0 0 51 17
2018/19 37 16 2 0 5 3 8 2 0 0 52 21
Łącznie 245 85 23 5 25 8 53 11 6 1 352 110
Real Madryt 2019/20 16 1 0 0 6 0 0 0 22 1
2020/21 14 3 1 0 5 1 1 0 21 4
2021/22 18 0 2 1 3 0 0 0 23 1
2022/23 6 0 1 0 3 1 0 0 10 1
Łącznie 54 4 4 1 17 2 1 0 76 7
Łącznie w karierze 459 126 40 12 31 11 97 17 8 2 635 168

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Lille OSC[edytuj | edytuj kod]

Chelsea[edytuj | edytuj kod]

Real Madryt[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne[edytuj | edytuj kod]

  • Wicekról strzelców Ligue 1: 2011/2012 (20 goli)
  • Gracz roku Ligue 1:2010/2011, 2011/2012
  • Młody gracz roku Ligue 1:2008/2009, 2009/2010
  • Młody gracz roku Barclays Premier League: 2013/2014
  • Jedenastka roku Ligue 1:2009/2010, 2010/2011, 2011/2012
  • Bravo Award: 2011
  • Jedenastka roku Premier League: 2012/2013. 2013/2014, 2014/2015, 2016/2017
  • Gracz roku Chelsea FC: 2013/2014, 2014/2015, 2016/2017, 2018/2019
  • Gracz roku Premier League: 2014/2015
  • Premier League Player of the Month: październik 2016, wrzesień 2018
  • FIFA World XI: 2018
  • Premier League Goal of the Month: luty 2017, kwiecień 2019
  • Srebrna Piłka Mistrzostw Świata: 2018
  • Sportowiec Roku w Belgii: 2018
  • Premier League Playmaker of the Season: 2018/2019

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

26 kwietnia 2012 poślubił Natachę Van Honacker[46].

Pochodzi z piłkarskiej rodziny – ojciec Thierry grał w drugiej lidze belgiskiej, zaś matka Carine występowała w najwyższej klasie rozgrywkowej kobiet. Po zakończeniu karier zostali nauczycielami wychowania fizycznego.

Jest najstarszym spośród czwórki rodzeństwa; jego bracia, Thorgan, Kylian i Ethan również są piłkarzami.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Uwzględniono:
    Liga Mistrzów UEFA – 61 (10)
    Liga Europy UEFA – 31 (5)
    kwalifikacje do Ligi Europy UEFA – 5 (2).
  2. Uwzględniono:
    Superpuchar Francji – 1 (1)
    Tarcza Wspólnoty – 2 (0)
    Superpuchar Hiszpanii – 1 (0)
    Superpuchar Europy UEFA – 2 (1)
    Klubowe mistrzostwa świata – 2 (0).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Eden Hazard. realmadrid.com. [dostęp 2019-07-24]. (hiszp.).
  2. AS Nancy Lorraine 2-0 LOSC Lille Métropole. lfp.fr. [dostęp 2012-05-28]. (fr.).
  3. LOSC Lille Métropole 3-2 AJ Auxerre. lfp.fr. [dostęp 2012-05-28]. (fr.).
  4. Hazard named Young Player of Year. ligue1.com. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  5. Lille 1 – 0 Liverpool. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  6. AS Nancy Lorraine 0-1 LOSC Lille Métropole. lfp.fr. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  7. LOSC Lille Métropole 2-1 Valenciennes FC. lfp.fr. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  8. Paris Saint-Germain 0-1 LOSC Lille Métropole. fff.fr. [dostęp 2012-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-17)]. (fr.).
  9. UNFP: Trophées UNFP du football Un petit coin de paradis.... unfp.org. [dostęp 2012-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-18)]. (fr.).
  10. LOSC Lille 4-5 Olympique de Marseille. lfp.fr. [dostęp 2012-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-18)]. (fr.).
  11. LOSC Lille Métropole 4-1 AS Nancy Lorraine. lfp.fr. [dostęp 2012-05-28]. (fr.).
  12. UNFP: Trophées UNFP du football Le palmarès complet.... unfp.org. [dostęp 2012-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-03)]. (fr.).
  13. Doumbia at the double as CSKA deny Lille. uefa.com. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  14. The „Bravo” Award. rsssf.com. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  15. Eden Hazard: Chelsea complete transfer of Lille midfielder, 4 czerwca 2012 [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  16. Dominic Fifield at Liberty Stadium, Swansea ballboy incident leads to red card for Eden Hazard, „The Guardian”, 23 stycznia 2013, ISSN 0261-3077 [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  17. Frank Lampard sets Chelsea scoring record to keep Aston Villa in murk. [dostęp 2013-05-11]. (ang.).
  18. a b c d e f g Eden Hazard’s Career at Chelsea. [dostęp 2019-06-07]. (ang.).
  19. Chelsea 3-0 Newcastle United, 8 lutego 2014 [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  20. Eden Hazard Signs New 5-and-a-Half-Year Chelsea Deal, 90min.com, 12 lutego 2015 [dostęp 2019-06-08] (ang.).
  21. Dominic Fifield at Stadium MK, Oscar scores hat-trick in Chelsea rout of sorry MK Dons, „The Guardian”, 31 stycznia 2016, ISSN 0261-3077 [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  22. Chelsea vs. West Ham United – Football Match Report – August 15, 2016 – ESPN, ESPN.com [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  23. Adrian Kajumba, Key talking points from Chelsea’s win at Brighton, mirror, 20 stycznia 2018 [dostęp 2019-06-07].
  24. FIFPro World XI Named at Prestigious FIFA Best Awards Ceremony in London, 90min.com, 24 września 2018 [dostęp 2019-06-08] (ang.).
  25. Hazard named September 2018 EA SPORTS Player of the Month, premierleague.com [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  26. Hazard scores 100th goal for Chelsea. goal.com. [dostęp 2019-06-08]. (ang.).
  27. Flanders News, Eden Hazard is Sportsman and Nina Derwael Sportswoman of the year., vrtnws.be, 23 grudnia 2018 [dostęp 2019-06-08] (ang.).
  28. Hazard wins April 2019 Carling Goal of the Month award, premierleague.com [dostęp 2019-06-08] (ang.).
  29. Chelsea beat Arsenal 4-1 to win Europa League final, 29 maja 2019 [dostęp 2019-06-07] (ang.).
  30. Hazard wins 2018/19 Premier League Playmaker of the Season Award, premierleague.com [dostęp 2019-06-08] (ang.).
  31. Wirtualna Polska Media, Oficjalnie: Eden Hazard piłkarzem Realu Madryt! – WP SportoweFakty, sportowefakty.wp.pl, 7 czerwca 2019 [dostęp 2019-06-07] (pol.).
  32. a b Eden Hazard transfer deal agreed. [dostęp 2019-06-08]. (ang.).
  33. Comunicado Oficial: Hazard | Real Madrid CF, Real Madrid C.F. - Web Oficial [dostęp 2023-06-03] (hiszp.).
  34. Luxemburg 0 – 2 België. static.belgianfootball.be. [dostęp 2012-05-28]. (niderl.).
  35. European U-17 Championship 2007. rsssf.com. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).
  36. Home heartache as Spain prevail. uefa.com. [dostęp 2012-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-09)]. (ang.).
  37. a b Eden HAZARD. fifa.com. [dostęp 2012-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-21)]. (ang.).
  38. Kroatië 2 – 2 België. static.belgianfootball.be. [dostęp 2012-05-28]. (niderl.).
  39. Luxemburg 1 – 1 België. static.belgianfootball.be. [dostęp 2012-05-28]. (niderl.).
  40. België 4 – 1 Kazachstan. static.belgianfootball.be. [dostęp 2012-05-28]. (niderl.).
  41. België-Montenegro: 2-2. belgianfootball.be. [dostęp 2012-05-28]. (niderl.).
  42. Wirtualna Polska Media, Mundial 2018. Belgia trzecią drużyną świata! Sukces szyty na miarę – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 14 lipca 2018 [dostęp 2018-07-14] (pol.).
  43. Telewizja Polska S.A, Wielki kłopot Belgów. Gwiazda kontuzjowana, sport.tvp.pl, 28 czerwca 2021 [dostęp 2022-12-07] (pol.).
  44. Telewizja Polska S.A, Koniec pięknej przygody. Lider Belgów mówi "pas"!, sport.tvp.pl, 7 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-07] (pol.).
  45. Eden Hazard retires: Ex-Chelsea and Real Madrid winger ends football career. bbc.com, 2023-10-10. [dostęp 2023-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-10-17)]. (pol.).
  46. Eden Hazard is in het grootste geheim getrouwd. sporza.be, 2012-06-15. [dostęp 2016-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-04)]. (niderl.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]