Maria Skibniewska: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
(usunięto opis zmian) Znaczniki: wulgaryzmy lub nieodpowiednie słownictwo (filtr nadużyć) Wycofane Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
Igor123121 (dyskusja | edycje) m Wycofano edycję użytkownika 37.109.146.222 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Kbigeo. Znaczniki: Wycofanie zmian Wycofane |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Biogram infobox |
{{Biogram infobox |
||
|imię i nazwisko = Maria |
|imię i nazwisko = Maria Skibniewska |
||
|grafika = |
|grafika = |
||
|opis grafiki = |
|opis grafiki = |
||
Linia 13: | Linia 13: | ||
|commons = |
|commons = |
||
}} |
}} |
||
'''Maria |
'''Maria Skibniewska''', z domu Skibińska (ur. [[3 maja]] [[1904]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[28 października]] [[1984]] tamże) – [[polska]] tłumaczka, głównie [[język angielski|anglojęzycznej]] i [[język francuski|francuskojęzycznej]] [[literatura piękna|literatury pięknej]]. Przełożyła na polski około stu książek, m.in. utwory [[Jean Genet|Jeana Geneta]], [[Graham Greene (pisarz)|Grahama Greene’a]], [[Henry James|Henry’ego Jamesa]], [[Thomas Clayton Wolfe|Thomasa Wolfe’a]], [[Bruce Marshall|Bruce’a Marshalla]], [[William Saroyan|Williama Saroyana]], [[J.R.R. Tolkien]]a, [[John Updike|Johna Updike’a]] i [[Patrick White|Patricka White’a]]. |
||
Jej mężem był kpt. inż. [[Stanisław |
Jej mężem był kpt. inż. [[Stanisław Skibniewski]], oficer [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]] i [[powstanie warszawskie|powstaniec warszawski]] (ps. „Cubryna”). |
||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
Wersja z 10:27, 26 lis 2023
Data i miejsce urodzenia |
3 maja 1904 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
28 października 1984 |
Miejsce spoczynku |
Cmentarz Wojskowy na Powązkach |
Zawód, zajęcie |
tłumaczka |
Maria Skibniewska, z domu Skibińska (ur. 3 maja 1904 w Warszawie, zm. 28 października 1984 tamże) – polska tłumaczka, głównie anglojęzycznej i francuskojęzycznej literatury pięknej. Przełożyła na polski około stu książek, m.in. utwory Jeana Geneta, Grahama Greene’a, Henry’ego Jamesa, Thomasa Wolfe’a, Bruce’a Marshalla, Williama Saroyana, J.R.R. Tolkiena, Johna Updike’a i Patricka White’a.
Jej mężem był kpt. inż. Stanisław Skibniewski, oficer Armii Krajowej i powstaniec warszawski (ps. „Cubryna”).
Życiorys
Maria Skibińska urodziła się 3 maja 1904. Jej ojciec, Władysław, był urzędnikiem, od 1920 pracował w Ministerstwie Skarbu, wcześniej zajmował się malarstwem artystycznym. Matka, Zofia z Królikowskich, uczyła w warszawskich szkołach średnich[1]. Maria miała troje rodzeństwa, dwóch braci – Franciszka, późniejszego generał dywizji Wojska Polskiego[2] i Józefa, lotnika, który zginął w 1939[3] – oraz siostrę[4].
Uczęszczała do Gimnazjum im. Cecylii Plater-Zyberkówny w Warszawie, w którym w 1922 zdała maturę humanistyczną. Następnie podjęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim[2]. 18 września 1928 wyszła za mąż za Stanisława Skibniewskiego[a], inżyniera elektryka, i – przerwawszy studia – przeniosła się z nim do szwajcarskiego Baden, gdzie odbywał on praktykę zawodową i gdzie mieszkali do 1930. Polonistykę na UW ukończyła w tymże roku, po powrocie do Polski[5]. Jej praca dyplomowa była poświęcona realizmowi w twórczości Balzaka i Conrada[6]. Przez rok, w latach 30., pracowała w Gimnazjum im. Cecylii Plater-Zyberkówny[7]. W 1936, w związku z pracą męża, wyjechała wraz z nim do Szwecji[8]. Rok później Stanisław otrzymał stanowisko dyrektora technicznego Elektrowni Warszawskiej na Powiślu, a następnie zastępcy jej dyrektora naczelnego. W tym samym czasie (1937) Maria podjęła na UW studia romanistyczne[9]. Wiadomo ponadto, że przed wybuchem wojny należała do Polskiego Czerwonego Krzyża i Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego[10].
Romanistyki nigdy nie ukończyła, studia przerwała agresja Niemiec na Polskę[1]. Uciekając przed wojną, Skibniewska wyjechała na Węgry i do Rumunii, jednak wróciła do Warszawy jeszcze w 1939; mieszkała tam przez całą okupację i pracowała chałupniczo jako tkaczka[2]. Jej mąż walczył w kampanii wrześniowej. Po zakończeniu regularnych walk wrócił na poprzednie stanowisko w elektrowni, a od marca 1942 był jej dyrektorem. Jednocześnie uczestniczył cały czas w ruchu oporu przeciw okupantowi – był oficerem Armii Krajowej (pseudonim konspiracyjny Cubryna) i współorganizatorem oddziału Służby Ochrony Powstania na jej terenie, następnie walczył w powstaniu warszawskim. Po klęsce powstania trafił do oficerskich obozów jenieckich w Bergen-Belsen i Sandbostel[11], natomiast Maria znalazła się w Głogoczowie koło Krakowa[1].
Po wojnie utrzymywała się początkowo z pracy sekretarki, później referentki personalnej w Zjednoczeniu Przemysłu Kotlarskiego, być może w Krakowie. W 1946 podjęła pracę w Warszawie, w dziale nasłuchów zagranicznych Polskiego Radia. W następnym roku przeniosła się do Wrocławia, gdzie jej mąż otrzymał pracę w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym. W tym samym roku miał miejsce debiut translatorski Skibniewskiej: katowickie wydawnictwo Awir opublikowało jej tłumaczenie powieści Jamesa Hiltona pt. Zagubione dni. Niedługo potem powróciła do Warszawy, gdzie krótko pracowała jako referentka w dziedzinie importu w Biurze Łożysk Tocznych „Polimexu”[12].
Dwukrotnie została zatrudniona jako tłumaczka – w 1947 podczas procesu załogi KL Auschwitz, który odbywał się w Krakowie[13], a w sierpniu 1948 w trakcie Światowego Kongresu Intelektualistów w Obronie Pokoju we Wrocławiu[14]. We wrześniu tego samego roku postawiono jej zarzuty szpiegostwa na rzecz Stanów Zjednoczonych i w związku z tym była przez pewien czas więziona[2], również jej męża spotkał ten sam los[15]. W kręgu rodziny aresztowanie Skibniewskich wiązano z jej pracą przy kongresie[16].
W lutym 1950 zatrudniono Skibniewską w Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik” jako korektorkę stylistyczną[1]. Zmiana pracy była związana z aresztowaniem i procesem jej brata, Franciszka[3]. Z „Czytelnikiem”, gdzie później kierowała redakcją literatur romańskich, była związana aż do emerytury, na którą przeszła 31 lipca 1971. Przez cały ten czas (jak i na emeryturze) Skibniewska nie przerywała pracy translatorskiej; od swego debiutu przełożyła blisko sto dzieł z języków angielskiego i francuskiego. W 1956 została przyjęta do Związku Literatów Polskich[1]. Ceniono ją także za prace redaktorskie, w 1957 Zbigniew Bieńkowski podkreślał, że na tym polu zasłużyła się polskiej romanistyce[17]. W latach 50. kierowała wznowieniem cyklu Komedii ludzkiej Balzaka[7].
Pracując w „Czytelniku” bliższe relacje i przyjaźń nawiązała z Aliną Przedpełską-Trzeciakowską i Eligią Bąkowską[18]. Krewni lub ci, którzy z nią pracowali, zapamiętali ją jako wykształconą, kulturalną i elegancką kobietę, posługującą się nienaganną polszczyzną. Jako zwierzchniczka miała być dość surowa, ograniczająca kontakty do spraw służbowych, bez spoufalania. Jednocześnie potrafiła okazywać sympatię, jak i żartować. Pracę translatorską, często nad trudnymi i ambitnymi tytułami, pomyślnie łączyła z obowiązkami redakcyjnymi, co uznawano za wyraz rozwiniętego etosu pracy, pasji, jak i sposobu dostosowania się do powojennej rzeczywistości[19]. W kontaktach z ludźmi unikała wprost tematów politycznych, skrywając swój niechętny stosunek do władzy komunistycznej, co najwyżej dając rozmówcom do zrozumienia co o niej sądzi. W latach 80. bardzo źle przyjęła przystąpienie brata do Patriotycznego Ruch Odrodzenia Narodowego, co odbiło się na ich kontaktach[20].
Maria Skibniewska owdowiała w 1958[15], nie miała z mężem dzieci[21]. Z upływem lat borykała się z coraz większymi problemami ze wzrokiem, prowadzącymi do jego stopniowej utraty[22]. Zmarła 28 października 1984[1]. Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A29-2-14)[23]
Twórczość translatorska
Charakterystyka ogólna
Skibniewska debiutowała przekładem powieści zaliczanej do literatury rozrywkowej (Zagubione dni J. Hiltona), jednak szybko zaczęła tłumaczyć autorów wybitnych, począwszy od Dolores H.G. Wellesa, wydanej w Polsce w 1948. Wśród kolejnych pisarzy, których dziełami się zajmowała można wymienić między innymi Fredericka Buechnera, G.K. Chestertona, Josepha Conrada, Lawrence Durella, Maurice’a Druona, Williama Faulknera, Grahama Greene’a, Henry’ego Jamesa, Bruce’a Marshalla, Guy de Maupassanta, Flannery O’Connor, J.D. Salingera, Williama Saroyana, J.R.R. Tolkiena, Thomasa Wolfe’a, Johna Updike’a i Nathanaela Westa. Do twórczości niektórych nabrała upodobania, o czym może świadczyć tłumaczenie kolejnych spośród ich tytułów. Jednym z jej ulubionych autorów był Patrick White, australijski noblista z 1973. Jakkolwiek przekładała przede wszystkim powieści i opowiadania anglo- lub francuskojęzyczne, to nie brak w jej dorobku książek o innej tematyce. Były to biografie i opracowania historyczne oraz kilka dramatów Jeana Geneta oraz artykułów poświęconych teatrowi E.C. Craiga, Paula Claudela, Jacquesa Copeau i G.B. Shawa. Część spośród tych przekładów może poświadczać zainteresowania Skibniewskiej malarstwem, jak i sztuką teatralną[24].
Była wysoko oceniana za swoje tłumaczenia. Jej zasługi dla polskiej translatoryki literackiej i jakość pracy tłumaczeniowej wielokrotnie podkreślała krytyka[21], a cały dorobek można określić jako imponujący[3]. Jarosław Iwaszkiewicz o jej przekładzie powieści H.K. Laxnessa napisał: Bogactwo języka, piękność i prostota składni, przednia polszczyzna – wszystko to składa się na to, że „Niezależni” stają się bardzo cenną pozycją literacką. Tłumaczenia dokonano z angielskiego, ale przekład jest świetny[25]. Pozytywną ocenę przekładu Dolores wyraził Zdzisław Najder (1957), za w późniejszych latach Henryk Krzeczkowski i Alina Szala (1974) określali Skibniewską jako wybitną tłumaczkę, zaliczając ją do grona najlepszych w Polsce. Jej tłumaczenie Oka cyklonu White’a zostało w 1977 nagrodzone przez miesięcznik „Literatura na Świecie” jako najlepiej przetłumaczona książka roku 1976[21].
Mimo zasług jako tłumaczki i redaktorki oraz cenienia w środowisku, nie szukała rozgłosu[26]. Podczas spotkania Sekcji Przekładowej ZLP z Julianem Rogozińskim (5 maja 1953), z którym pracowała przy Komedii ludzkiej, tylko raz zabrała głos, na prośbę prowadzącego spotkanie. W prasie pozostało po niej niewiele wzmianek, jednej wypowiedzi udzieliła dla miesięcznika „Nowe Książki” (nr 2 z 1972), w której przedstawiła plany wydawnictwa dotyczące literatury z Ameryki Południowej, bez żadnych osobistych akcentów[27]. Jedynym przekładem, który opatrzyła swoim szerszym komentarzem był Portret damy H. Jamesa, do którego napisała erudycyjny wstęp[28].
Tłumaczenia Skibniewskiej wznawiano i komentowano wiele lat po jej śmierci. O jej dokonaniach wypowiadali się z uznaniem między innymi Marek Paryż[29] i Maciej Płaza[30]. Z kolei Krzysztof Majer w eseju o polskich przekładach Flannery O’Connor polemicznie odniósł się do niektórych wyborów Skibniewskiej (zwłaszcza pewnej zachowawczości w tłumaczeniu dialogów), doceniając zarazem jej kunszt opisowy[31].
Tłumaczka Tolkiena
Pierwszą książką J.R.R. Tolkiena, którą Skibniewska przetłumaczyła był Hobbit, wydany po polsku w 1960. Umowę na przekład Władcy Pierścieni podpisała w 1958. Nie ma żadnych świadectw z przebiegu jej pracy. Wiadomo tylko, że w czerwcu 1959 napisała list do wydawnictwa Allen & Unwin, z pytaniami o wskazówki pomocne przy tłumaczeniu, który przekazano Tolkienowi. Ten obiecał szybką odpowiedź, jednak ze względu na problemu rodzinne, przez dłuższy czas jej nie udzielił. Dopiero po ponagleniach ze strony „Czytelnika” przekazał kilku ogólnych wskazówek, które zawarł w liście do Allen & Unwin, by przesłano je Skibniewskiej. Nie ma śladów żadnej bezpośredniej korespondencji między pisarzem a polską tłumaczką, być może jednak jej list, który przekazano Tolkienowi, znajduje się w spuściźnie po nim w Bodleian Library[32].
Jej przekład uchodzi za „kanoniczny”[33] i był podstawą polskiego tłumaczenia filmu Władca Pierścieni w reżyserii Petera Jacksona. W kilkanaście lat po śmierci Skibniewskiej (1996) ukazało się nowe wydanie jej tłumaczenia, poprawione przez Marka Gumkowskiego. Właśnie poprzez przekład Władcy Pierścieni Skibniewska spopularyzowała w polszczyźnie słowo „krasnolud” (zaczerpnięte przypuszczalnie z powieści Noce i dnie Marii Dąbrowskiej za pośrednictwem Słownika języka polskiego Witolda Doroszewskiego[34]); wprowadziła też odmianę „elfowie” zamiast „elfy”.
Lista przekładów
Literatura piękna angielska
Autor | Tytuł | Data wydania[b] | Wydawca, uwagi |
---|---|---|---|
Gillian Avery | Echo dawnych lat. Wspomnienia z młodości w okresie regencji i panowania królowej Wiktorii | 1979 | Nasza Księgarnia |
Gilbert Keith Chesterton | Człowiek, który był Czwartkiem | 1958 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść, wydana wspólnie z Koszmarem |
Gilbert Keith Chesterton | Koszmar | 1958 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść, wydana wspólnie z Człowiekiem, który był Czwartkiem |
Gilbert Keith Chesterton | Pisma wybrane | 1975 | Znak, jeden z przekładów w antologii |
Gilbert Keith Chesterton | Kula i krzyż | 1992 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
Joseph Conrad | Wśród prądów | 1974 | Państwowy Instytut Wydawniczy, tom 17 cyklu Dzieła J. Conrada |
Lawrence George Durrell | Kwartet aleksandryjski: Justyna Balthasar Mountolive Clea |
1971–1975 1971 1972 1974 1975 |
Czytelnik, cykl powieści |
David Edgar | Przeznaczenie | 1978 | dramat, opublikowany w czasopiśmie „Dialog” |
James Gordon Farrell | Oblężenie Krisznapuru | 1979 | Czytelnik, powieść |
William Golding | Siłą bezwładu[c] | 1970 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
Graham Greene | Nasz człowiek w Hawanie | 1960 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
Graham Greene | Tchórz | 1962 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść, wydana w zbiorze Dwie opowieści (drugi tytuł Tajny agent w przekładzie Ewy Życieńskiej) |
Graham Greene | Poczucie rzeczywistości | 1964 | Instytut Wydawniczy Pax, jeden z przekładów w antologii |
Graham Greene | Komedianci | 1966 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
Sean O’Hanlon | Kamień, co się toczy... Życiorys własny nieco ubarwiony | 1961 | Czytelnik, powieść |
James Hilton | Zagubione dni | 1947 | Awir, powieść |
Bruce Marshall | Ale i oni otrzymali po denarze | 1958 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
Bruce Marshall | Paryżowi podzwonne | 1961 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
Bruce Marshall | Czerwony kapelusz | 1962 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
Robert Player | Gdzie się podziały kolczyki Krwawej Mary? Tajemnice dworu królowej | 1976 | Czytelnik, powieść |
Alan Sillitoe | Samotność długodystansowca | 1964 | Państwowy Instytut Wydawniczy, opowiadanie |
J.R.R. Tolkien | Hobbit, czyli tam i z powrotem | 1960 | Iskry, powieść, wiersze w przekładzie Włodzimierza Lewika |
J.R.R. Tolkien | Władca Pierścieni: Wyprawa[d] Dwie wieże Powrót króla |
1961−1963 1961 1962 1963 |
Czytelnik, powieść w 3 tomach wiersze w przekładzie W. Lewika wiersze w przekładzie W. Lewika wiersze w przekładzie Andrzeja Nowickiego |
J.R.R. Tolkien | Rudy Dżil i jego pies | 1962 | Iskry |
J.R.R. Tolkien | Kowal z Podlesia Większego | 1980 | Iskry, wydanie wspólne z Rudym Dżilem i jego psem |
J.R.R. Tolkien | Silmarillion | 1985 | Czytelnik, opowiadania |
Herbert George Wells | Dolores | 1948 | Awir, powieść |
– | Życie innych ludzi. Opowiadania angielskie | 1967 | Instytut Wydawniczy Pax, jeden z przekładów w antologii |
Literatura piękna amerykańska
Autor | Tytuł | Data wydania[b] | Wydawca, uwagi |
---|---|---|---|
– | 26 współczesnych opowiadań amerykańskich | 1963 | Iskry, jeden z przekładów w antologii |
Frederick Buechner | Kraina lwów | 1974 | Państwowy Instytut Wydawniczy, powieść |
Jetta Carleton | Księżycowe kwiaty | 1966 | Czytelnik, powieść |
Lloyd C. Douglas | Szata | 1976 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
Edwin O’Connor | Oścień smutku | 1965 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
Flannery O’Connor | Trudno o dobrego człowieka | 1970 | Państwowy Instytut Wydawniczy, zbiór opowiadań[e] |
Flannery O’Connor | W pierścieniu ognia | 1975 | Państwowy Instytut Wydawniczy, opowiadania[e] |
Flannery O’Connor | Sztuczny Murzyn. Opowiadania | 1992 | |
– | Dyliżansem przez prerię. Opowiadania z Dzikiego Zachodu | 1965 | Iskry, jeden z przekładów w antologii |
William Faulkner | Miasto | 1966 | Czytelnik |
Francis Bret Harte | Trzech włóczęgów z Trinidad | 1955 | Czytelnik, jeden z przekładów w antologii |
Henry James | Ambasadorowie | 1960 | Czytelnik, powieść w 2 tomach |
Henry James | Madonna przyszłości i inne opowiadania | 1962 | Państwowy Instytut Wydawniczy |
Henry James | Portret damy | 1977 | Czytelnik, powieść |
– | Rekord Johna Cucu. Antologia postępowej noweli amerykańskiej | 1956 | Czytelnik, jeden z przekładów w antologii |
Craig Rice | Róże pani Cherington | 1958 | Iskry, powieść |
J.D. Salinger | Buszujący w zbożu | 1961 | Iskry, powieść |
J.D. Salinger | Franny i Zooey | 1966 | Czytelnik, opowiadania |
J.D. Salinger | Wyżej podnieście strop, cieśle | 1966 | Czytelnik, opowiadanie, wydane wspólnie z Seymour: Introdukcja |
J.D. Salinger | Seymour: Introdukcja | 1966 | Czytelnik, opowiadanie, wydane wspólnie z Wyżej podnieście strop, cieśle |
William Saroyan | Własne życie | 1963 | Instytut Wydawniczy Pax, wspomnienia |
William Saroyan | Troje w Paryżu | 1966 | Instytut Wydawniczy Pax, wspomnienia |
Jean Stafford | Zły charakter | 1976 | Państwowy Instytut Wydawniczy, opowiadanie, wydane w zbiorze (o tym samym tytule), gdzie wszystkie pozostałe teksty przełożyła Ewa Krasińska |
Colin Stuart | Zatrzymać wiatr | 1975 | Iskry, powieść |
Booth Tarkington | Penrod | 1963 | Iskry, powieść |
John Updike | Farma | 1967 | Państwowy Instytut Wydawniczy, powieść |
John Updike | Muzea i kobiety oraz inne opowiadania | 1978 | Państwowy Instytut Wydawniczy |
Nathanael West | Dzień szarańczy | 1963 | Czytelnik, powieść, wydana wspólnie z Miss Lonelyhearts |
Nathanael West | Miss Lonelyhearts | 1963 | Czytelnik, powieść, wydana wspólnie z Dniem szarańczy |
Frances Winwar | Nawiedzony gród | 1961 | Państwowy Instytut Wydawniczy, powieść |
Thomas Wolfe | Nie ma powrotu | 1959 | Czytelnik, powieść |
Literatura piękna australijska
Autor | Tytuł | Data wydania[b] | Wydawca, uwagi |
---|---|---|---|
– | I drzewa mówią. Opowiadania australijskie | 1954 | Czytelnik, jeden z przekładów w antologii |
Patrick White | Wóz ognisty | 1965 | Państwowy Instytut Wydawniczy, powieść w 2 tomach |
Patrick White | Żywi i umarli | 1966 | Państwowy Instytut Wydawniczy, powieść |
Patrick White | Węzeł | 1968 | Państwowy Instytut Wydawniczy, powieść |
Patrick White | Wiwisekcja | 1973 | Państwowy Instytut Wydawniczy, powieść |
Patrick White | Oko cyklonu | 1976 | Państwowy Instytut Wydawniczy, powieść |
Patrick White | Voss | 1979 | Państwowy Instytut Wydawniczy, powieść |
Patrick White | Przepaska z liści | 1980 | Państwowy Instytut Wydawniczy, powieść |
Patrick White | Drzewo człowiecze | 1985 | Państwowy Instytut Wydawniczy, powieść |
Literatura piękna francuska
Autor | Tytuł | Data wydania[b] | Wydawca, uwagi |
---|---|---|---|
Pierre Courtade | Jimmy | 1953 | Czytelnik, powieść |
Maurice Druon | Potentaci | 1962 | Państwowy Instytut Wydawniczy, powieść |
Jean Genet | Murzyni. Błazenada | 1961 | utwór dramatyczny w 1 akcie, przekład wspólnie z Jerzym Lisowskim, opublikowany w czasopiśmie „Dialog” |
Jean Genet | Parawany | 1964 | utwór dramatyczny, przekład wspólnie z J. Lisowskim, opublikowany w czasopiśmie „Dialog” |
Jean Genet | Ścisły nadzór | 1965 | utwór dramatyczny, opublikowany w czasopiśmie „Dialog” |
Jean Genet | Balkon | 1970 | Państwowy Instytut Wydawniczy, powieść, przekład wspólnie z J. Lisowskim, opublikowana w zbiorze Teatr[f] |
Joseph Majault | Dzień powszedni wikarego | 1971 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
Françoise Mallet-Joris | Znaki | 1969 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
Françoise Mallet-Joris | Kłamstwa | 1970 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
Françoise Mallet-Joris | Trzy wieki ciemności. Historie czarownic | 1971 | Instytut Wydawniczy Pax, opowiadania |
Françoise Mallet-Joris | Papierowy dom | 1980 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
Guy de Maupassant | Mont-Oriol | 1955 | Czytelnik, powieść |
Armand Salacrou | Ruch jednokierunkowy | 1970 | psychodrama, opublikowana w czasopiśmie Dialog |
Literatura piękna kanadyjska
Autor | Tytuł | Data wydania[b] | Wydawca, uwagi |
---|---|---|---|
Margaret Craven | Słyszałem wołanie sowy | 1977 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
William Robertson Davies | Piąta osoba dramatu | 1973 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
William Robertson Davies | Mantykora | 1988 | Państwowy Instytut Wydawniczy, powieść |
William Robertson Davies | Świat czarów | 1989 | Państwowy Instytut Wydawniczy, przekład wspólnie z Zofią Zinserling |
Gratien Gélinas | Sami porządni ludzie | 1979 | dramat, przekład wspólnie z Jerzym Lisowskim, opublikowany w czasopiśmie „Dialog” |
Brian Moore | Odpowiedź z otchłani | 1969 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
Brian Moore | Jestem Mary Dunne | 1971 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
Literatura piękna innych krajów
Autor | Tytuł | Data wydania[b] | Wydawca, uwagi |
---|---|---|---|
Chinua Achebe | Boża strzała | 1966 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
Mulk Raj Anand | Kulis: powieść | 1950 | Czytelnik |
Mulk Raj Anand | Idylla kaszmirska i inne opowiadania | 1955 | Czytelnik, jeden z przekładów w antologii |
Mongo Beti | Król cudem ocalony | 1975 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
Hubert Lampo | Powrót Joachima Stillera | 1979 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść, przekład z tłumaczenia angielskiego, oryginał napisany w niderlandzkim |
Halldór Laxness | Niezależni. Saga islandzkiej doliny | 1956 | Czytelnik, powieść, przekład z tłumaczenia angielskiego, oryginał napisany w islandzkim |
James Ngugi | Ziarno pszeniczne | 1972 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
Maria Rosseels | Obietnica Sabiny | 1974 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść, przekład z tłumaczenia francuskiego, oryginał napisany w niderlandzkim |
Francis Selormey | Wąska ścieżka | 1971 | Instytut Wydawniczy Pax, powieść |
Różne
Autor | Tytuł | Data wydania[b] | Wydawca, uwagi |
---|---|---|---|
– | Baśnie i legendy Wysp Brytyjskich | 1985 | Nasza Księgarnia, jeden z przekładów w antologii |
Paul Claudel | Możliwości teatru | 1971 | Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, wybór artykułów |
Jacques Copeau | Naga scena | 1972 | Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, wybór artykułów |
Edward Craig[g] | Gordon Craig: historia życia | 1976 | Państwowy Instytut Wydawniczy, biografia |
Edward G. Craig | O sztuce teatru | 1964 | Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, wybór artykułów |
Jean Héritier | Katarzyna Medycejska | 1981 | Państwowy Instytut Wydawniczy, biografia |
Ronald Hewitt | Ziemia drży | 1964 | Iskry |
– | Komuna | 1973 | praca zbiorowa The Performance Group Richarda Schechnera, opublikowana w czasopiśmie „Dialog”, piosenki w tłumaczeniu Wojciecha Młynarskiego |
– | Legendy Indian kanadyjskich | 1982 | Nasza Księgarnia, opowiadania, opracowanie Ella Elizabeth Clark |
Jacques Faizant, Jacques Loew | Przypowieści i obrazki | 1982 | Instytut Wydawniczy Pax |
Mao Zedong | O zadaniach artysty i pisarza | 1950 | Czytelnik, przemówienia z 9 czerwca i 23 maja 1942, przekład wspólnie z Wandą Jedlicką na podstawie tłumaczeń angielskiego i francuskiego, oryginał napisany po chińsku |
Michel Pastoureau | Życie codzienne we Francji i Anglii w czasach rycerzy Okrągłego Stołu (XII–XIII wiek) | 1983 | Państwowy Instytut Wydawniczy |
George Bernard Shaw | Teatry londyńskie w latach dziewięćdziesiątych | 1967 | Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, wybór recenzji, przekład wspólnie z Zofią Sroczyńską |
George Bernard Shaw | Aforyzmy | 1975 | Państwowy Instytut Wydawniczy, jeden z przekładów w antologii |
John Shearman | Manieryzm | 1970 | Państwowy Instytut Wydawniczy |
Pierre Sichel | Modigliani | 1971 | biografia |
Cornelia Otis Skinner | Madame Sarah | 1981 | Państwowy Instytut Wydawniczy, biografia |
Ellen Terry | Historia mojego życia | 1989 | Państwowy Instytut Wydawniczy |
Uwagi
- ↑ Poznała go pod koniec szkoły średniej, Umiński 2022 ↓, s. 201.
- ↑ a b c d e f g Pierwszego w przekładzie Skibniewskiej.
- ↑ W późniejszych wydaniach pod tytułem Siła bezwładu.
- ↑ W późniejszych wydaniach pod tytułem Drużyna Pierścienia.
- ↑ a b Wznawiany kilkukrotnie pod innymi tytułami, ale tymi samymi tłumaczeniami Skibniewskiej, Umiński 2022 ↓, s. 280.
- ↑ Znalazły się w nim także tłumaczenia utworów dramatycznych opublikowanych wcześniej w „Dialogu”.
- ↑ Umiński 2022 ↓, s. 280 jako autora podaje Edwarda Carricka.
Przypisy
- ↑ a b c d e f Skręt 1997 ↓, s. 141; Zawadzka 2001 ↓, s. 287.
- ↑ a b c d Skręt 1997 ↓, s. 141.
- ↑ a b c Biernacki 1991 ↓, s. 703.
- ↑ Umiński 2022 ↓, s. 196, 232.
- ↑ Konarski 1997 ↓, s. 145; Skręt 1997 ↓, s. 141.
- ↑ Umiński 2022 ↓, s. 199.
- ↑ a b Umiński 2022 ↓, s. 198.
- ↑ Zawadzka 2001 ↓, s. 287.
- ↑ Konarski 1997 ↓, s. 145; Skręt 1997 ↓, s. 141; Zawadzka 2001 ↓, s. 287.
- ↑ Umiński 2022 ↓, s. 197.
- ↑ Konarski 1997 ↓, s. 145–146.
- ↑ Skręt 1997 ↓, s. 141, 142; Zawadzka 2001 ↓, s. 287.
- ↑ Lubecka 2021 ↓, s. 108, przyp. 333.
- ↑ Umiński 2022 ↓, s. 202–203.
- ↑ a b Konarski 1997 ↓, s. 146.
- ↑ Umiński 2022 ↓, s. 203.
- ↑ Skręt 1997 ↓, s. 141–142.
- ↑ Umiński 2022 ↓, s. 197, 203, 210.
- ↑ Umiński 2022 ↓, s. 208, 212, 215, 216, 217, 231, 232.
- ↑ Umiński 2022 ↓, s. 211, 234.
- ↑ a b c Skręt 1997 ↓, s. 142.
- ↑ Umiński 2022 ↓, s. 213; Sylwanowicz, Leśniewski i Miklas ↓, s. 128 .
- ↑ ZCK ↓ .
- ↑ Biernacki 1991 ↓, s. 703; Skręt 1997 ↓, s. 142.
- ↑ Iwaszkiewicz 1956 ↓, s. 448.
- ↑ Biernacki 1991 ↓, s. 703.
- ↑ Umiński 2022 ↓, s. 199, 303, przyp. 3 i 5.
- ↑ Umiński 2022 ↓, s. 200.
- ↑ Paryż 1998 ↓, s. 328.
- ↑ Płaza i Kijko ↓, „Część przekładów była...”, „Być może...”.
- ↑ Majer 2021 ↓, s. 385–396.
- ↑ Morawski 2007 ↓, s. 535; Tolkien 2010 ↓, s. 486 (list nr 217); Umiński 2022 ↓, s. 242, 243.
- ↑ Marek Gumkowski: Nota wydawcy. W: J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni. T. 1 Drużyna Pierścienia. Warszawa: Porozumienie Wydawców, 2000, s. 8. ISBN 83-7200-718-7.: Znakomity przekład „Władcy Pierścieni” autorstwa Marii Skibniewskiej uznawany jest w dalszym ciągu – wraz z tłumaczeniami fragmentów poetyckich, spolszczonych przez Włodzimierza Lewika (w tomie I i II) oraz Andrzeja Nowickiego (w tomie III) – za kanoniczną wersję dzieła Tolkiena w języku polskim. Podczas przygotowywania jego edycji w Wydawnictwie Muza okazało się jednak, iż można tam znaleźć pewną liczbę sformułowań błędnych lub nietrafnych oraz że opublikowane w ostatnich latach materiały – przede wszystkim autokomentarze i notatki J.R.R. Tolkiena – dostarczają niekiedy argumentów na rzecz innych rozwiązań translatorskich, do tekstu wprowadzono zatem poprawki i modyfikacje.
- ↑ Krzysztof Umiński , Trzy tłumaczki, Warszawa: Wydawnictwo Marginesy, 2022, s. 245, ISBN 978-83-67022-61-3 .
- ↑ a b c d e f g Zawadzka 2001 ↓, s. 287–290; Umiński 2022 ↓, s. 276–282.
Bibliografia
- Andrzej Biernacki. Z materiałów biobibliograficznych dotyczących pisarzy zmarłych w r. 1984. „Rocznik Literacki”. 1984, s. 679–720, 1991. Państwowy Instytut Wydawniczy.
- Cmentarz Wojskowy. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie. [dostęp 2023-10-08]. (pol.).
- Marek Gumkowski: Nota wydawcy. W: J. R.R. Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. Maria Skibniewska. T. 1: Drużyna Pierścienia. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, 2002, s. 7–9. ISBN 83-7319-172-0.
- Historia polskich tłumaczeń dzieł Tolkiena: z Agnieszką Sylwanowicz i Michałem Leśniewskim rozmawia Sławomir Miklas „Bombadil”. W: Poznaj Tolkiena w Poznaniu. Tolkien Reading Day i konferencja naukowa 25–26 marca 2022 roku. red. Jagoda Witkowska i Małgorzata Karaśkiewicz. Poznań: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydawnictwo Naukowe FNCE, 2023, s. 119–136. ISBN 978-83-67372-92-3.
- Jarosław Iwaszkiewicz. Literatury skandynawskie. „Rocznik Literacki”. 1956, s. 439–451, 1957. Państwowy Instytut Wydawniczy.
- Stanisław Konarski: Skibniewski Stanisław Maria. W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXXVIII. Warszawa, Kraków: Polska Akademia Nauk, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla, 1997, s. 145–146. ISBN 978-83-86301-01-0.
- Joanna Lubecka: Niemiecki zbrodniarz przed polskim sądem. Krakowskie procesy przed Najwyższym Trybunałem Narodowym. Kraków: Instytut Pamięci Narodowej, Ośrodek Myśli Politycznej, 2021, seria: Studia i Analizy. ISBN 978-83-66112-46-9.
- Marek Paryż. Patricka White’a księga odmieńców. „Literatura na Świecie”. nr 10 (327), s. 328–334, 1998. Biblioteka Narodowa. ISSN 0324-8300.
- Krzysztof Majer. Swojskie Południe u Flannery O’Connor. „Literatura na Świecie”. nr 7/8 (600–601), s. 372–396, 2021. Instytut Książki. ISSN 0324-8305.
- Marcin Morawski: Poland: Reception of Tolkien. W: J.R.R. Tolkien Encyclopedia: Scholarship and Critical Assessment. red. Michael Drout. New York, London: Routledge, 2007, s. 535–536. ISBN 978-0-415-96942-0.
- Literatura i metafizyczna reszta: z Maciejem Płazą rozmawiał Maciej Kijko. Kultura u Podstaw, 2023-04-11. [dostęp 2023-09-05]. (pol.).
- Rościsław Skręt: Skibniewska ze Skibińskich Maria. W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXXVIII. Warszawa, Kraków: Polska Akademia Nauk, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla, 1997, s. 141–142. ISBN 978-83-86301-01-0.
- J.R.R. Tolkien: Listy. wyb. i opr. Humphrey Carpenter, współ. Christopher Tolkien, przeł. Agnieszka Sylwanowicz. Poznań: Prószyński i S-ka, 2010. ISBN 978-83-7648-503-4.
- Krzysztof Umiński: Trzy tłumaczki. Warszawa: Wydawnictwo Marginesy, 2022. ISBN 978-83-67022-61-3.
- Joanna Zawadzka: Skibniewska Maria. W: Współcześni polscy pisarze i badacze literatury: Słownik biobibliograficzny. red. Jadwiga Czachowska, Alicja Szałagan. T. 7, R–Sta. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2001, s. 287–290. ISBN 83-02-05444-5.
- Absolwentki Gimnazjum Żeńskiego im. Cecylii Plater-Zyberkówny
- Członkowie Związku Literatów Polskich (Polska Rzeczpospolita Ludowa)
- Skibniewscy herbu Ślepowron
- Polscy tłumacze literatury angielskojęzycznej
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Polscy tłumacze literatury francuskojęzycznej
- Polscy tłumacze literatury islandzkiej
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Urodzeni w 1904
- Zmarli w 1984
- Laureaci Nagrody „Literatury na Świecie”