A.C. Milan

Adres: Via Filippo Turati 3, 20121 Milano Barwy: czerwono - czarne Hymn: "Inno Milan" Sponsor generalny: bwin.com Kapitan zespołu: Paolo Maldini Oficjalna strona klubu: http://www.acmilan.com/

Associazione Calcio Milan - włoski klub piłkarski z siedzibą w Mediolanie (Lombardia), klubowy mistrz Europy po zwycięstwie w sezonie 2006/07 w rozgrywkach o Puchar Europy i aktualny obrońca tego trofeum.

Zespół występuje w koszulkach w czerwono-czarne pasy oraz czarnych spodenkach; od barw wywodzi się ich przydomek rossoneri ("czerwono-czarni"). Jeden z najbardziej utytułowanych klubów w historii: 7 razy zwyciężył w Pucharze Europy (drugie miejsce po Realu Madryt) a także 17 razy wygrał mistrzostwo Włoch (także drugie miejsce, za Juventusem) i 5 razy Puchar Włoch.

Klub został utworzony 16 grudnia 1899 przez Herberta Kilpina, brytyjskiego imigranta. Pamiętając o swoich początkach, klub zachował w nazwie angielską nazwę miasta, zamiast włoskiej formy Milano.

Jeden z czołowych klubów pod względem liczby kibiców na całym świecie, w tym 7.4 miliona we Włoszech.

Tradycyjnie A.C. Milan (nazywany przez kibiców na całym świecie po prostu Milan) był klubem związanym ze środowiskiem robotniczym, podczas gdy drugi znany klub z Mediolanu - Inter, był wspierany przez bogatszych kibiców; obecnie nie można mówić o żadnym sztywnym podziale.

Od około 20 lat istnieje odwrócenie tej tendencji w klubowych władzach; Milan jest kierowany przez magnata medialnego i byłego konserwatywnego premiera Italii Silvio Berlusconiego, podczas gdy Interem zarządza centrolewicowy biznesmen Massimo Moratti.

Milan jest członkiem grupy G-14.

Historia klubu

Mediolański klub został założony 16 grudnia 1899 jako Milan Cricket and Foot-Ball Club przez brytyjskiego imigranta Herberta Kilpina i byłego brytyjskiego wicekonsula Alfreda Edwardsa (ten drugi został pierwszym prezydentem klubu). Klub posiadał dwie sekcje: krykieta (dowodzoną przez Edwarda Berrę) i piłki nożnej (prowadzoną przez Davida Allisona).

Plik:Milan first champion.jpg Mistrzowie Włoch 1901

Plik:Milan tenth champion.jpg Mistrzowie Włoch 1979

Europejskie finały z udziałem Milanu: 1958, PE, Bruksela Real Madryt - Milan 3:2 dogr. 1963, PE, Londyn Milan - Benfica Lizbona 2:1 1968, PZP, Rotterdam Milan - Hamburger SV 2:0 1969, PE, Madryt Milan - Ajax Amsterdam 4:1 1973, PZP, Saloniki Milan - Leeds United 1:0 1974, PZP, Rotterdam 1. FC Magdeburg - Milan 2:0 1989, PE, Barcelona Milan - Steaua Bukareszt 4:0 1990, PE, Wiedeń Milan - Benfica Lizbona 1:0 1993, PE, Monachium Olympique Marsylia - Milan 1:0 1994, PE, Ateny Milan - FC Barcelona 4:0 1995, PE, Wiedeń Ajax Amsterdam - Milan 1:0 2003, PE, Manchester Milan - Juventus Turyn 0:0 dogr. k. 3-2 2005, PE, Stambuł FC Liverpool - Milan 3:3 dogr. k. 3-2 2007, PE, Ateny Milan - FC Liverpool 2:1

Już w 1900 Milan zdobył swoje pierwsze trofeum, wygrywając Medal Króla, a rok później po raz pierwszy zdobył swój pierwszy tytuł mistrzowski. Osiągnięcie to zostało powtórzone w latach 1906 i 1907. Pierwszy triumf przeszedł do historii włoskiego futbolu - Milan jako pierwszy zespół wygrał z niepokonaną dotychczas drużyną z Genui.

W 1908 klub, podobnie jak kilka innych czołowych włoskich drużyn, został wykluczony z rozgrywek z powodu posiadania w składzie obcokrajowców. Wtedy też z klubu wystąpiła "postępowa" grupa członków, zakładając swoją własną drużynę - Internazionale. Rok później zawieszone zespoły zostały przywrócone do rozgrywek.

Od tamtej pory Milan nie odnosił większych sukcesów, poza triumfem w Pucharze Federalnym (1916), zastępczych rozgrywkach podczas I wojny światowej. W 1919 zespół zmienił nazwę na Milan Football Club. 10 lat później wystartowały rozgrywki Serie A z udziałem Milanu, jednak klub osiągał przeciętne rezultaty. W 1936 nastąpiła kolejna zmiana nazwy na Milan Associazione Sportiva, a na przełomie lat 1938 i 1939 faszystowski reżim Mussoliniego nakazał zmienić nazwę klubu na całkowicie włoską - Associazione Calcio Milano. Obecna nazwa - Associazione Calcio Milan obowiązuje od zakończenia II wojny światowej.

Od początku lat 50. Milan zadomowił się w czołówce włoskiego i europejskiego futbolu. W roku 1951 mediolańczycy zdobyli 4. tytuł mistrzowski, a następne w latach 1955, 1957 i 1959. Dodatkowo klub dwukrotnie (1951 i 1956) wygrywał prestiżowe rozgrywki Pucharu łacińskiego. W latach 1948-1957 Milan plasował się zawsze na podium ligi włoskiej. W zespole główną rolę w tamtym okresie odgrywało szwedzkie trio Gre-No-Li (Gunnar Gren, Gunnar Nordahl i Nils Liedholm).

Kolejny tytuł Milan zdobył w 1962, pod wodzą trenera Nereo Rocco. Rok później rossoneri po raz pierwszy wygrali w rozgrywkach o Puchar Europy, dokonując tego jako pierwszy włoski zespół.

6 lat później (1968) Milan powtórzył ten wyczyn, wygrywając Serie A a w następnym roku po raz drugi Puchar Europy. Rok 1969 to także pierwszy triumf Milan w Pucharze Interkontynentalnym, co dało klubowi nieoficjalne mistrzostwo świata.

Na przełomie lat 60. i 70. Milan trzykrotnie wygrał Puchar Włoch oraz dwukrotnie Puchar Zdobywców Pucharów (1968 i 1973). Mając na koncie 9 tytułów mistrzowskich, mediolańczycy walczyli bezskutecznie o 10 tytuł aż do 1979. Wtedy to, po wygraniu ligi włoskiej, jako trzeci klub (po Juventusie i Interze) uzyskał prawo do noszenia na koszulki gwiazdki za osiągnięcie 10 tytułów mistrza Włoch.

Rok później Milan, razem z Lazio, został zdegradowany do Serie B przez włoską federację piłkarską za ustawianie wyników meczów przez członków klubu oraz graczy. Rok później Milan wywalczył awans do Serie A, jednak osłabiony po wydarzeniach z ostatnich sezonów nie zdołał się utrzymać i ponownie znalazł się w drugiej lidze. W 1983 wygrał Serie B po raz drugi i od tego czasu gra nieprzerwanie w najwyższej klasie rozgrywkowej.

Będący w kłopotach finansowych klub został przejęty na początku 1986 przez Silvio Berlusconiego, mediolańskiego magnata medialnego. Do zespołu trafili tacy gracze jak Marco van Basten, Frank Rijkaard i Ruud Gullit. Od tego czasu Milan ponownie plasuje się w czołówce włoskiego i europejskiego futbolu.

W 1988 rossoneri zdobyli 11. tytuł mistrzowski, a rok później po raz trzeci triumfowali w rozgrywkach Pucharu Europy. Europejskie trofeum zostało obronione także w kolejnym sezonie. Milan umocnił pozycję najlepszego klubu świata wygrywając w tych latach Superpuchar Europy i Puchar Interkontynentalny (jedyny taki przypadek gdy zespół zdobył w jednym sezonie 3 najważniejsze międzynarodowe trofea, a następnie je obronił).

W latach 1992 - 1994 Milan 3 razy z rzędu wygrywał ligę włoską. W tym ostatnim roku zdobył także kolejny, piąty już Puchar Europy (już pod nazwą Liga Mistrzów), wygrywając w finale 4:0 z Barceloną. Mecz ten został uznany za najlepszy w historii klubu. Linia obronna Milanu z Franco Baresim, Paolo Maldinim i Alessandro Costacurtą była dla wielu znanych napastników nie do pokonania. W międzyczasie Milan ustanowił rekord Włoch - 58 spotkań z rzędu bez porażki w Serie A. Pasmo sukcesów Milanu zakończyło się w 1996 zdobyciem 15. tytułu mistrzowskiego.

W dwóch następnych latach klub osiągał bardzo słabe wyniki, co skutkowało brakiem awansu do europejskich pucharów. Na szczyt ligi włoskiej zespół powrócił w 1999. W 2001 stanowisko trenera zespołu objął Carlo Ancelotti. Nowatorskie metody szkoleniowe wprowadzone przez byłego gracza Milanu poskutkowały kolejnym pasmem sukcesów: Puchar Europy, Puchar Włoch i Superpuchar Europy (2003) oraz mistrzostwo Włoch i Superpuchar Włoch (2004).

W sezonie 2005/06 Milan zajął drugie miejsce w Serie A, zdobywając 88 punktów (klubowy rekord). W 38 meczach zespół odniósł 28 zwycięstw, uzyskał 4 remisy i poniósł 6 porażek. Strzelił 85 bramek, tracąc 31. Klub dotarł też do półfinału Ligi Mistrzów. W Pucharze Włoch odpadł w 1/4 finału.

Po zakończeniu sezonu okazało się, że Milan zamieszany jest w aferę Calciopoli. Brak bezpośrednich dowodów i istnienie jedynie poszlak związków z aferą spowodował, ze klub został potraktowany stosunkowo łagodnie. Ostatecznie, po odebraniu 30 punktów, Milan uplasował się na 3. pozycji w tabeli. Sezon 2006/07 rozpoczął z 8' ujemnymi punktami. Startując z sukcesem w kwalifikacjach do Ligi Mistrzów rossoneri po raz ósmy z rzędu zaliczyli występ w europejskich pucharach (rekord klubu).

W obecnym sezonie celem klubu było wywalczenie w lidze miejsca uprawniającego do gry co najmniej w kwalifikacjach Ligi Mistrzów. Milan grał ze zmiennym szczęściem, osiągając jednak cel w kwietniu 2007, awansując na 4. miejsce w tabeli. W Pucharze Europy, po wygraniu rozgrywek w swojej grupie, zespół eliminował kolejnych rywali: Celtic Glasgow, Bayern Monachium i Manchester United. Po meczach z tą ostatnią drużyną Milan awansował do finału, w którym jak dwa lata wcześniej zmierzył się z angielskim Liverpoolem. Po zwycięstwie 2:1 mediolańczycy zdobyli najważniejsze europejskie trofeum piłkarskie po raz 7.

W sezonach 2002/03 - 2006/07 Milan jako jedyny zespół wystąpił we wszystkichpięciu edycjach Ligi Mistrzów awansując co najmniej do cwierćfinału, z czego 3 razy zagrał w finale i 2 razy zwyciężył.

Podczas 75 dotychczas rozegranych sezonów ligi włoskiej Milan 73 razy występował w najwyższej klasie rozgrywkowej - Serie A. Tylko 2 razy mediolański klub zagrał w 2. lidze - w sezonach 1980/81 i 1982/83.

W tabeli wszech czasów Serie A Milan zajmuje aktualnie 3. miejsce, ustępując jedynie Juventusowi i Interowi.

Milan w europejskich pucharach

Sezon 2007/08 będzie dla Milanu 38. w którym wystąpi on w rozgrywkach o europejskie trofeum. Dotychczas 9 edycji zakończyło się triumfem mediolańczyków. W finale Milan brał udział 14 razy. W tabeli wszech czasów europejskich pucharów klub zajmuje 5. miejsce.

Łącznie w europejskich pucharach mediolańczycy rozegrali dokładnie 300 spotkań. W spotkaniach tych Milan strzelił łącznie 500 bramek, tracąc ich 259.

W sezonach 2005/06 i 2006/07 Milan okazał się najlepszy w rankingu klubowym UEFA.

Osiągnięcia

Plik:Puchar Europy.jpg Puchar Europy - 7 razy zdobyty przez AC Milan

Triumfy w plebiscytach Złota Piłka (7): Gianni Rivera (1): 1969 Ruud Gullit (1): 1987 Marco van Basten (3): 1988, 1989, 1992 George Weah (1): 1995 Andrij Szewczenko (1): 2004 Piłkarz roku World Soccer (5): Ruud Gullit (1): 1987 Marco van Basten (3): 1988, 1989, 1992 Paolo Maldini (1): 1994 Włoski Piłkarz Roku (4): Franco Baresi (1): 1989/90 Frank Rijkaard (1): 1991/92 Daniele Massaro (1): 1993/94 Kaká (1): 2003/04 Bravo - najlepszy młody piłkarz świata (2): Paolo Maldini (1): 1989 Christian Panucci (1): 1994 Trener roku World Soccer (2): Arrigo Sacchi (1): 1989 Carlo Ancelotti (1): 2003 Drużyna roku World Soccer (3): 1989, 1994, 2003 Trener roku UEFA (1): Carlo Ancelotti (1): 2002/03 Najlepszy piłkarz Ligi Mistrzów (1): Kaka (1): 2007

Oficjalne

Uznawane przez FIFA, UEFA i FIGC:

• Puchar Europy (Liga Mistrzów)
  • Zwycięstwo (7): 1962/63, 1968/69, 1988/89, 1989/90, 1993/94, 2002/03, 2006/07
  • Porażka w finale (4): 1957/58, 1992/93, 1994/95, 2004/05
• Mistrzostwo Włoch (Serie A)
  • Zwycięstwo (17): 1901, 1906, 1907, 1950/51, 1954/55, 1956/57, 1958/59, 1961/62, 1967/68, 1978/79, 1987/88, 1991/92, 1992/93, 1993/94, 1995/96, 1998/99, 2003/04
  • 2. miejsce (14): 1902, 1947/48, 1949/50, 1951/52, 1955/56, 1960/61, 1964/65, 1968/69, 1970/71, 1971/72, 1972/73, 1989/90, 1990/91, 2004/05
• Puchar Włoch
  • Zwycięstwo (5): 1966/67, 1971/72, 1972/73, 1976/77, 2002/03
  • 2. miejsce (7): 1941/42, 1967/68, 1970/71, 1974/75, 1984/85, 1989/90, 1997/98
• Superpuchar Włoch
  • Zwycięstwo (5): 1988, 1992, 1993, 1994, 2004
  • Porażka (3): 1996, 1999, 2003
• Puchar Zdobywców Pucharów
  • Zwycięstwo (2): 1967/68, 1972/73
  • Porażka w finale (1): 1973/74
• Puchar Interkontynentalny (Puchar Świata)
  • Zwycięstwo (3): 1969, 1989, 1990
  • Porażka (4): 1963, 1993, 1994, 2003
• Superpuchar Europy
  • Zwycięstwo (5): 1989, 1990, 1994, 2003, 2007
  • Porażka (2): 1974, 1994

Nieoficjalne

Triumfy w zawodach sprzed powstania federacji bądź nie uznawane przez nie za oficjalne:

• Puchar Łaciński
  • Zwycięstwo (2): 1951, 1956
  • Porażka w finale (1): 1953
• Mundialito (klubowe mistrzostwa świata)
  • Zwycięstwo (1): 1987
• Puchar Mitropa
  • Zwycięstwo (1): 1981/82
• Medal Króla
  • Zwycięstwo (3): 1900, 1901, 1902
• Mistrzostwo Włoch FNGI (Włoskiej Federacji Gimnastycznej)
  • Zwycięstwo (5): 1902, 1904, 1905, 1906, 1907
• Puchar Federalny
  • Zwycięstwo (1): 1916
• Mistrzostwo Lombardii
  • Zwycięstwo (1): 1917/18
• Puchar Lombardii
  • Zwycięstwo (1): 1917
• Mistrzostwo Serie B
  • Zwycięstwo (2): 1980/81, 1982/83

Pozostałe

Triumfy w turniejach towarzyskich:

• Trofeum Berlusconiego
  • Zwycięstwo (8): 1992, 1993, 1994, 1996, 1997, 2002, 2005, 2006
• Trofeum TIM
  • Zwycięstwo (2): 2001, 2006
• Piłka Dapplesa
  • Zwycięstwo (22): w latach 1905 - 1908
• But Radice
  • Zwycięstwo (3): 1912, 1915, 1922
• Trofeum Lombardi e Macchi
  • Zwycięstwo (1): 1925
• Puchar Primato
  • Zwycięstwo (2): 1935, 1943
• Puchar Monti
  • Zwycięstwo (1): 1945
• Puchar Przyjaźni (francusko-włoskiej)
  • Zwycięstwo (2): 1959, 1960

Indywidualne osiągnięcia

• Król strzelców Serie A (16):
  • Aldo Boffi (3): 1938/39, 1939/40, 1941/42
  • Gunnar Nordahl (5): 1949/50, 1950/51, 1952/53, 1953/54, 1954/55
  • Jose Altafini (1): 1961/62
  • Pierino Prati (1): 1967/68
  • Gianni Rivera (1): 1972/73
  • Pietro Paolo Virdis (1): 1986/87
  • Marco van Basten (2): 1989/90, 1991/92
  • Andrij Szewczenko (2): 1999/2000, 2003/04
• Król strzelców Ligi Mistrzów (1):
  • Andrij Szewczenko (1): 2004/05
  • Kaká (1): 2006/07

Rankingi i nagrody federacji

• Drużyna roku IFFHS (2): 1993, 2005
• Zwycięzca rankingu UEFA: (2): 2005/06, 2006/07

Milan obecnie

Skład zespołu

Stan na 1. września 2006. Uwzględniono również transfery w zimowym oknie transferowym.

Bramkarze 1. Dida (Nelson de Jesus Silva) 1973 16. Željko Kalac 1972 26. Marco Storari 1977 29. Valerio Fiori 1969 Obrońcy 2. Cafu (Marcos Evangelista de Moraes) 1970 3. Paolo Maldini (kapitan) 1968 4. Kachaber Kaładze 1978 13. Alessandro Nesta 1976 17. Dario Simić 1975 18. Marek Jankulovski 1977 19. Giuseppe Favalli 1972 24. Leandro Grimi 1985 25. Daniele Bonera 1981 27. Serginho (Sergio Claudio dos Santos) 1971 44. Massimo Oddo 1976

Pomocnicy 8. Gennaro Ivan Gattuso 1978 10. Clarence Seedorf 1976 20. Yoann Gourcuff 1986 21. Andrea Pirlo 1979 22. Kaká (Ricardo Izecson dos Santos Leite) 1982 23. Massimo Ambrosini 1977 32. Cristian Brocchi 1976 8 Emerson (Ferreira da Rosa) 1976 Napastnicy 9. Filippo Inzaghi 1973 11. Alberto Gilardino 1982 15. Marco Borriello 1982 99. Ronaldo (Ronaldo Luís Nazário de Lima) 1976 ??. Alexandre Pato 1989 (W tabelach kolejno: oficjalny numer, kraj pochodzenia, imię i nazwisko oraz rok urodzenia.) Typowe ustawienie graczy Milanu: Dida #1 Oddo #2 Nesta #13 Maldini #3 Jankulovski #4 Gattuso #8 Pirlo #21 Seedorf #10 Kaká #22 Inzaghi #9 Ronaldo #99

Transfery w roku 2007

Przybyli:

• Emerson (dotąd Real Madryt)
• Leandro Grimi
• Michał Miśkiewicz (dotąd Kmita Zabierzów)
• Massimo Oddo (dotąd Lazio Rzym)
• Ronaldo (dotąd Real Madryt)
• Marco Storari (dotąd FC Messina)

Zastrzeżone numery

• 3. Paolo Maldini, 1984-..., po jego odejściu koszulkę z tym numerem będzie mógł założyć tylko jego syn, Christian (ur. 16 czerwca 1996)
• 6. Franco Baresi, 1977-1997

Kadra trenerska i taktyka zespołu

• Trener: Carlo Ancelotti
• Drugi trener: Mauro Tassotti
• Trenerzy bramkarzy: Villiam Vecchi, Beniamino Abate
• Przygotowanie fizyczne: Daniele Tognaccini, Giovanni Mauri
• Asystent techniczny: Luigi Balestra
• Menedżer drużyny: Silvano Ramaccioni
• Dyrektor medyczny: Jean Pierre Meersseman
• Głowny lekarz: Massimiliano Sala

Obecny Milan pod wodzą Carlo Ancelottiego preferuje grę systemem 4-3-1-2 (czasami 4-4-1-1) z dwoma klasycznymi napastnikami (Ronaldo i Inzaghi, a w Lidze Mistrzów Gilardino i Inzaghi) oraz jednym cofniętym graczem ataku z zadaniami rozgrywającego (Kaká). System ten, wymyślony przez Ancelottiego i dostosowany do możliwości zawodników, stosowany jest w Milanie od sezonu 2001/02. Jego wprowadzenie przyczyniło się do zwycięstw mediolańskiego zespołu w lidze włoskiej i europejskich pucharach.

Drużyny młodzieżowe i dziecięce

Milan posiada młodzieżowe i dziecięce zespoły we wszystkich kategoriach wiekowych, uczestniczące w oficjalnych rozgrywkach juniorów.

Najstarszym zespołem jest Primavera, w której grają zawodnicy do 20 roku życia. Gracze Primavery stanowią naturalne zaplecze pierwszej drużyny, a jej gracze często powoływani są do szerokiej kadry klubu i uczestniczą w treningach razem z seniorami. W razie potrzeby najlepsi gracze włączani są do składu na mecze Milanu.

Najważniejsze osiągniecia Primavery

• Młodzieżowe Mistrzostwo Włoch (1): 1964/65
• Młodzieżowy Puchar Włoch (1): 1984/85
• Zwycięstwo w Torneo di Viareggio (8): 1949, 1952, 1953, 1957, 1959, 1960, 1999, 2001

Lista juniorskich zespołów Milanu

• Primavera (rocznik 1987 i młodsi)
• Berretti (rocznik 1988 i młodsi)
• Allievi Nazionali (rocznik 1990 i młodsi)
• Allievi Regionali "B"' (rocznik 1991)
• Giovanissimi Nazionali (rocznik 1992)
• Giovanissimi Regionali "B" (rocznik 1993)
• Giovanissimi Regionali "C" (rocznik 1994)
• Esordienti Regionali (rocznik 1995)
• Esordienti Regionali "C" (rocznik 1996)
• Pulcini Provinciali (rocznik 1997)

Stadion

Plik:San Siro3.JPG

Stadion Milanu: Stadio Giuseppe Meazza ("San Siro").

Stadionem, na którym zespół Milanu rozgrywa swoje mecze jest Stadion Giuseppe Meazzy o pojemności 85 700 miejsc. Jest to stadion miejski, więc na tym samym obiekcie rozgrywa swoje spotkania drugi mediolański klub - Inter.

Budowa stadionu została rozpoczęta w grudniu 1925 roku. Inauguracja nastąpiła 19 września 1926 - Milan przegrał z Interem 3:6. Pierwotnie stadion nosił nazwę "San Siro" - od nazwy dzielnicy w której został wybudowany. W 1981 roku obiekt został nazwany imieniem słynnego gracza Interu (później także Milanu) - Giuseppe Meazzy. Jednak kibice najczęściej używają pierwotnej nazwy.

W klasyfikacji UEFA San Siro jest jednym z 26 stadionów ocenionych na 5 gwiazdek (najwyższa klasa).

• Pojemność: 85 700 miejsc
• Długość boiska: 105 m
• Szerokość boiska: 68 m
• Adres stadionu: Via Piccolomini, 5 20151 Milano

19 grudnia 2005 wiceprezydent Milanu Adriano Galliani zapowiedział rozpoczęcie konsultacji w sprawie budowy nowego stadionu. Byłby on do wyłącznego użytku Milanu i tylko do rozgrywania spotkań piłki nożnej (bez bieżni lekkoatletycznej). Także wśród władz Interu pojawiły się plany budowy nowego obiektu, co z kolei spowodowało pomysły wykupienia przez Milan "San Siro" z rąk miasta i rozpoczęcie gruntownej przebudowy stadionu, tak aby spełniał on standardy współczesnych, najnowocześniejszych obiektów.

"San Siro" w różnej perspektywie:

• 
  Trybuna Curva Sud
• Widok z bocznej ulicy
  Widok z bocznej ulicy
• Charakterystyczny narożnik
  Charakterystyczny narożnik
• 
  Główna trybuna "San Siro"

Kibice

Fossa dei Leoni Fossa dei Leoni (Jama Lwów) - legendarna grupa fanatycznych kibiców Milanu. Założona w 1968, zakończyła działalność w listopadzie 2005 po stracie swojej wyjazdowej flagi (niepisany zwyczaj włoskich grup). Apolityczna, liczyła nawet do 10 000 członków.

Plik:Brigate Rossonere.jpg Brigate Rossonere dopingują swój zespół

"Kibicujemy najlepszej drużynie jaką kiedykolwiek widział świat!" (hasło kibiców Milanu) Fani Milanu stanowią jedną z największych i najstarszych zorganizowanych grup kibiców we Włoszech. Pierwsze grupy skupiały wielu emigrantów z południowych Włoch, którzy przybyli do Mediolanu w poszukiwaniu pracy. Tradycyjnie Milan był wspierany przez robotników i związkowców, podczas gdy Inter był klubem typowej klasy średniej. Obecnie grupy kibiców nie są z reguły ukierunkowane politycznie, jednak wśród rossonerich nadal dominują fani ze środowisk robotniczych (zarówno lewicowi jak i prawicowi). Brak grup o charakterze skrajnie prawicowym. Kibice Milanu należą do jednych z bardziej spokojnych grup na Półwyspie Apenińskim. Awantury z ich udziałem zdarzają się stosunkowo rzadko. Jednocześnie milaniści pod względem opraw meczowych, czy też zaangażowania w aktywny doping na trybunach, należą zdaniem wielu obserwatorów do europejskiej czołówki. Fani mediolańskiego klubu przyjaźnią się we Włoszech z kibicami Brescii, a z zagranicznych drużyn utrzymują przyjacielskie stosunki z Barceloną. Do najbardziej nielubianych przez nich zespołów należą Juventus, Roma, Inter, Verona i Atalanta. Najbardziej zagorzali fani Milanu zasadają w sektorze Curva Sud (Zakole Południowe). W sektorze tym zasiada nawet do 10 000 fanatycznych kibiców. Przeciwległy sektor (Curva Nord) tradycyjnie przypisany jest kibicom Interu. Do legendy klubu przeszedł mecz finałowy Pucharu Europy z 1989 w Barcelonie. W stolicy Katalonii pojawiło się ok. 90 000 kibiców Milanu. Lista największych zorganizowanych grup Alternativa Rossonera Brigate Rossonere Commandos Tigre Dannati Gruppo Lucifero Lord Kaos Panthers Prugne Korps Rams Rembambi Sconvolts Torcida Rossonera Vecchia Guardia

Oficjalne media

Forza Milan!

Czasopismo poświęcone Milanowi, miesięcznik. Założony w listopadzie 1963 przez dziennikarza Gino Sansoniego. Pierwotnie magazyn był oficjalnym pismem fan-klubów Milanu. W 1979 Forza Milan! zyskał aprobatę władz Milanu jak oficjalne czasopismo klubu.

Od stycznia 1997 magazym wydawany jest przez wydawnictwo Panini. Jego redaktorem naczelnym jest obecnie Fabrizio Melegari.

Milan Channel

Cyfrowy, kodowany kanał telewizyjny w 100 procentach poświęcony mediolańskiej drużynie. Założony na stulecie klubu, pierwszą transmisję przeprowadził 24 grudnia 1999. Przez całą dobę kanał prezentuje historię i teraźniejszość klubu, programy o zawodnikach, wywiady i najnowsze informacje o zespole.

Stacja znajduje się na platformie cyfrowej Sky Italia. Jako pierwsza stacja klubowa we Włoszech przekroczyła liczbę 50 000 widzów abonujących kanał. W 2006 miesięczny abonament wynosił 8 euro.

Obiekty związane z klubem

Milanello

Nowoczesny ośrodek treningowy Milanu, położony ok. 40 km od Mediolanu, w pobliżu Varese. Zbudowany w 1963 z inicjatywy Andrei Rizzoliego, w większości został przebudowany podczas kadencji prezesa Berlusconiego. Otoczony lasem obiekt zajmuje powierzchnię 1 600 hektarów. W Milanello oprócz piłkarzy Milanu często trenuje także reprezentacja Włoch.

Milanello posiada dwa treningowe, kilkudziesięciometrowe boiska oraz bieżnię o długości ponad 1 kilometra. Na terenie obiektu znajduje się też centrum wypoczynkowo-konferencyjne oraz sala gimnastyczna wyposażona w najnowsze osiągnięcia techniki sportowej, mające na celu doprowadzenie graczy Milanu do optymalnej sprawności fizycznej.

Treningi w Milanello można oglądać na klubowym kanale Milan Channel dzięki sieci kamer umieszczonych na terenie ośrodka.

MilanLab

Utworzone w lipcu 2002 nowoczesne biomechaniczne centrum badawcze, zajmujące się analizą formy i parametrów psychofizycznych graczy Milanu. Każdy z piłkarzy przechodzi tutaj regularne badania, sprawdzające m.in. odporność psychiczną, czas reakcji czy też parametry mięśni. Systemy komputerowe analizują wszystkie dane, wyliczając optymalny trening a także dietę zawodnika, co pozwala w znacznym stopniu obniżyć prawdopodobieństwo spadku formy lub kontuzji. W MilanLab piłkarze odbywają również zajęcia z psychologiem.

Bezpośrednią przyczyną powstania laboratorium był przypadek Fernando Redondo, którego zatrudnienie kosztowało mediolański klub olbrzymią kwotę, podczas gdy już na pierwszym treningu argentyński gracz odniósł kontuzję która wyeliminowała go z gry na 2 lata. Od tego czasu, dzięki współpracy klubu z biomechanikami, liczba niespodziewanych urazów w zespole spadła w znaczący sposób.

Milan Point

Oficjalny sklep Milanu. W jego asortymencie znajdują się nie tylko oficjalne stroje zespołu czy też sprzęt sportowy z autografami piłkarzy, lecz także wiele innych przedmiotów z logo mediolańskiego klubu.

Obiekt znajduje się na 3 poziomach, z czego jeden posiada oficjalną klubową kawiarnię i salę kinową. Prezentowane są w niej wszystkie wyjazdowe spotkania Milanu, a w pozameczowym czasie transmitowana jest klubowa telewizja.

Fundacja Milanu

Fundacja Milanu (Fondazione Milan Onlus) została założona z inicjatywy klubu 20 lutego 2003. Celem fundacji jest "aktywna pomoc i wrażliwość na ludzi w potrzebie przy pomocy rzetelnej organizacji".

W ciągu 4 lat swojej działalności fundacja wsparła około 30 projektów na łączną kwotę ponad 2 milionów euro. Pomogła m.in. w programach UNICEFu, wsparła kliniki pediatryczne i oddziały neonatologii w szpitalach oraz pomogła w budowie placów zabaw i parków rozrywki dla dzieci.

Obecnie Fundacja Milanu wspiera projekt stworzenia oddziału intensywnej terapii w Szpitalu Ginekologiczno - Położniczym w Nazarecie

W zarządzie fundacji zasiadają Adriano Galliani, Paolo Berlusconi, Leonardo de Araujo i Paolo Maldini.

Hymn klubu

Hymnem klubu jest "Inno Milan" - utwór napisany z okazji stulecia zespołu. Od tego czasu utwór ten jest tradycyjnie odgrywany przez meczami drużyny na własnym boisku.

Barwy i logo klubu

Trzeci komplet strojów Strój bramkarza

Klubowe barwy Milanu to czerwony i czarny. Barwy te w momencie ich przyjęcia miały symbolizować: czerwień - kolor diabłów (pierwszy przydomek Milanu) i zapał do gry członków zespołu, natomiast czerń - strach przeciwników. Jednocześnie nawiązują one do barw zespołu klubu piłkarskiego z Nottingham, rodzinnego miasta Kilpina - założyciela Milanu.

Podastawowy strój graczy to koszulki w czerwone-czarne pasy, białe spodenki i czarne skarpetki. Strój wyjazdowy jest cały w kolorze białym, w takich strojach najczęściej grają też piłkarze Milanu w meczach finałowych europejskich pucharów. Czasem stosowany jest też trzeci komplet strojów - obecnie w całości w kolorze czarnym. Bramkarze Milanu od sezonu 2002/03 występują w zielonych (czasem ciemnożółtych) koszulkach, czarnych spodenkach i czarnych skarpetkach.

Od sezonu 2006/2007 na koszulkach mediolańskiego zespołu znajduje się logo oficjalnego sponsora - austriackiej firmy prowadzącej internetowe zakłady sportowe - bwin.com, z którą Milan podpisał czteroletni kontrakt. W poprzednich 12 sezonach głównym sponsorem zespołu był Opel. Stroje zawodników są produkowane przez niemiecki Adidas.

Klubowe logo przedstawia połączenie klubowych barw w postaci czarno-czerwonych pasów oraz miejską flagę Mediolanu (czerwony krzyż na białym tle), oba elementy wpisane w okrąg. Ponad nim znajduje się skrót nazwy zespołu - "ACM", a poniżej - rok założenia (1899). Całość otoczona jest czerwoną elipsą. Często ponad właściwym logo umieszczona jest żółta, pięcioramienna gwiazda, przyznana Milanowi za osiągnięcie 10 tytułów mistrza Włoch.

Prezydenci klubu

1899-1909 Alfred Edwards 1909 Giannino Camperio (tymczasowo) 1909-1928 Piero Pirelli 1928-1930 Luigi Ravasco 1930-1933 Mario Bernazzoli 1933-1935 Luigi Ravasco (komisarz nadzwyczajny) 1935-1936 Pietro Annoni 1936-1937 Pietro Annoni, G. Lorenzini, R. Valdameri (tymczasowo) 1937-1939 Emilio Colombo 1939-1940 Achille Invernizzi 1940-1944 Umberto Trabattoni (komisarz nadzwyczajny) 1944-1945 Antonio Busini 1945-1954 Umberto Trabattoni 1954-1963 Andrea Rizzoli 1963-1965 Felice Riva

1965-1966 Federico Sordillo (tymczasowo) 1966-1967 Luigi Carraro 1967-1971 Franco Corraro 1971-1972 Federico Sordillo 1972-1976 Albino Buticchi 1976 Bruno Pardi 1976-1977 Vittorio Duina 1977-1980 Felice Colombo 1980-1982 Gaetano Morazzoni 1982-1986 Giuseppe Farina 1986 Rosario Lo Verde 1986-2004 Silvio Berlusconi 2004-2006 brak od 2006 Silvio Berlusconi

Trenerzy zespołu

1899-1907 Herbert Kilpin 1907-1911 Giovanni Camperio 1911-1912 Ernesto Belloni 1912-1913 Piero Peverelli 1913-1914 Cesare Stabilini, Mario Beltrami, Piero Peverelli 1914-1915 Cesare Stabilini, Mario Beltrami, Carlo Colombo 1915-1916 Guido Moda 1916-1919 brak 1919-1921 Guido Moda 1922-1924 Ferdi Oppenheim 1924-1926 Vittorio Pozzo 1926 Guido Moda 1926-1928 Herbert Burgess 1928-1931 Engelbert König 1931-1933 Jozsef Banas 1933-1934 Jozsef Violak 1934-1937 Adolfo Baloncieri 1937 William Garbutt 1937-1940 Jozsef Banas 1940-1941 Guido Ara 1941-1943 Mario Magnozzi 1943-1945 Giuseppe Santagostino 1945-1946 Adolfo Baloncieri 1946-1949 Giuseppe Bigon 1949-1952 Lajos Czeizler 1949-1954 Antonio Busini (dyrektor techniczny) 1952-1953 Mario Sperone 1953 Gunnar Gren 1953-1954 Arrigo Morselli 1954-1956 Hector Puricelli 1956-1958 Giuseppe Viani 1958-1960 Luigi Bonizzoni 1949-1954 Giuseppe Viani (dyrektor techniczny) 1960 Felice Ariyenti 1960-1961 Paolo Todeschini

1961-1963 Nereo Rocco 1963-1964 Luis Antonio Carniglia 1964-1966 Nils Liedholm 1966 Giovanni Cattozzo 1966-1967 Arturo Silvestri 1967-1972 Nereo Rocco 1972-1973 Cesare Maldini 1973-1974 Nereo Rocco 1974 Cesare Maldini 1974 Giovanni Trapattoni 1974-1976 Gustavo Giagnoni 1976 Giovanni Trapattoni 1976 Paolo Barison 1976-1977 Giuseppe Marchioro 1977-1979 Nils Liedholm 1977 Nereo Rocco (dyrektor techniczny) 1979 Alvar Gasparini 1979-1981 Massimo Giacomini 1981 Italo Galbiati 1981-1982 Luigi Radice 1982 Italo Galbiati 1982-1984 Ilario Castagner 1984 Italo Galbiati 1984-1987 Nils Liedholm 1987 Fabio Capello 1987-1991 Arrigo Sacchi 1991-1996 Fabio Capello 1996-1997 Oscar Washington Tabárez 1997 Arrigo Sacchi 1997-1998 Fabio Capello 1998-2001 Alberto Zaccheroni 2001 Cesare Maldini i Mauro Tassotti 2001 Fatih Terim od 2001 Carlo Ancelotti

Piłkarze i trenerzy - gracze którzy byli zarówno zawodnikami Milanu, jak i trenerami:

Carlo Ancelotti Paolo Barison Fabio Capello Massimo Giacomini

Gunnar Gren Nils Liedholm Cesare Maldini Vittorio Pozzo

Hector Puricelli Luigi Radice Giovanni Trapattoni

Derby Mediolanu

Plik:1908 commedia.jpg

Humorystyczny transparent z parafrazą Boskiej komedii Dantego podczas meczu derbowego

Jednym z najważniejszych wydarzeń w piłkarskim kalendarzu Milanu są derby Mediolanu (potocznie nazywane Derby della Madonnina) z Interem. Mediolańskie derby należą do czołowych meczów derbowych w światowej piłce nożnej, do końca 2006 zostało rozegranych aż 265 takich spotkań. Z reguły derby rozgrywane są dwukrotnie w ciągu roku podczas rozgrywek Serie A. Od czasu do czasu oba mediolańskie zespoły grają ze sobą także w Pucharze Włoch oraz w Lidze Mistrzów. Ponadto tradycją stały się przedsezonowe mecze o Trofeum TIM (dodatkowo z udziałem Juventusu), lecz nie są one zaliczane do oficjalnych statystyk (mecze trwają po 45 minut).

W ogólnej statystyce meczów derbowych lepszy jest Milan, który wygrał 103 meczów w stosunku do 90 Interu. W samej Serie A przewagę posiada jednak Inter (52 zwycięstw tego zespołu i 45 Milanu).

Derby Mediolanu znane są z gorącej atmosfery na trybunach, jednak z reguły nie dochodziło do poważniejszych zakłóceń porządku. Na stadionie pojawia się wtedy wiele flag i transparentów dotyczących obu zespołów (często humorystycznych, patrz zdjęcie obok).

Do wyjątków należał mecz w ćwierćfinale Lidze Mistrzów w sezonie 2004/05, gdy bramkarz Milanu Dida został trafiony przez kibica Interu racą w bark. Mecz został przerwany, a następnie Milanowi został przyznany walkower.

Rekordy klubu

• Najwyższe zwycięstwo u siebie: Milan - Audax Modena 13:0 (1914).
• Najwyższe zwycięstwo na wyjeździe: Ausonia - Milan 0:10 (1919).
• Najwyższa porażka u siebie: Milan - Bologna 0:8 (1922).
• Najwyższa porażka na wyjeździe: Juventus - Milan 8:2 (1927) i Ajax - Milan 6:0 (1974).
• Najwięcej bramek w historii Milanu strzelił Gunnar Nordahl - 221. Potrzebował na to 8 sezonów, co dało mu średnią 27.6 goli na sezon. Na drugim miejscu znajduje się Andrij Szewczenko, który w 7 sezonach strzelił 173 bramki.
• Najwięcej spotkań z zespole Milanu rozegrał Paolo Maldini. Pod koniec kwietnia 2007 miał na koncie ponad 840 występów, włoski obrońca gra w Milanie nadal, powiększając rekord. Drugi w tej klasyfikacji Franco Baresi zaliczył 719 spotkań.
• Milan jest rekordzistą Włoch pod względem meczów bez porażki w lidze - passa rossonerich to 58 spotkań (od 26 maja 1991 do 21 marca 1993).

Ciekawostki

Szczęśliwe daty Milan nigdy nie przegrał w następujące dni roku (zwycięstwa-remisy): 1.01: 6-5 18.02: 8-7 5.09: 3-5 9.09: 2-0 12.09: 8-1 13.09: 13-4 24.10: 6-6 9.11: 7-3 19.11: 8-2 3.12: 10-3 25.12: 1-2

• Milan 47 razy plasował się na podium mistrzostw Włoch: 17 razy na 1. miejscu, 14 razy na 2. i 16 razy na 3. Procentowo daje to 46% wszystkich edycji rozgrywek.
• W sezonie 1993/94 oba mediolańskie kluby zdobyły europejskie trofeum - Milan Puchar Europy, Inter Puchar UEFA. To jedyny przypadek dwóch zwycięskich klubów z jednego miasta w historii europejskich pucharów.
• Milan trzykrotnie eliminował z pucharów obrońcę trofeum - 2 razy z Pucharu Europy, 1 raz z Pucharu Zdobywców Pucharów.
• Milan 3 razy uczestniczył w Pucharze Mitropa - pierwszych poważnych rozgrywkach europejskich. W 1938 (wówczas odpowiedniku Ligi Mistrzów), w sezonie 1966/67 (odpowiedniku Pucharu Intertoto) i w sezonie 1981/82 (turnieju dla zwycięzców drugich lig). W tym ostatnim Milan zwyciężył, wygrywając rozgrywki grupowe.
• Milan nigdy nie wygrał Pucharu UEFA. Dwukrotnie docierał do półfinału: w sezonie 1971/72 (wyeliminowanie przez Tottenham Hotspur oraz w sezonie 2001/02 (Borussia Dortmund). W 3 ostatnich startach Milan zawsze odpadał z drużyną, która później przegrywała w finale: Espanyol Barcelona (1987/88), Girondins Bordeaux (1995/96) oraz wspomniana Borussia.
• W pierwszej połowie XX wieku kibice Milanu byli nazywani przez fanów Interu Casciavitt ("śrubokręty"). Było to związane ze stereotypem kibica - robotnika (fanami Milanu były osoby wywodzące się głównie ze środowisk robotniczych, bogatsi kibicowali Interowi). Określenie to w późniejszych latach kibice przyjęli sami dla siebie, a Casciavitt stał się nieoficjalnym przydomkiem zespołu.
• Gunnar Nordahl, rekordzista Milanu pod względem zdobytych bramek (221) i pięciokrotny król strzelców, znalazł się w Milanie w kuriozalny sposób. Pojawił się w Mediolanie w ramach "odszkodowania" od Juventusu za "podebranie" Duńczyka Ploggera, który jechał podpisać kontrakt z Milanem, lecz został zabrany przez turyńskich działaczy do ich siedziby, gdzie czekał już na niego gotowy kontrakt z Juventusem.
• Marco van Basten strzelił swojego pierwszego (1987) i ostatniego (1993) gola w Milanie temu samemu bramkarzowi, Niście, broniącego w pierwszym meczu barw Pisy, w ostatnim - Ancony.
• Pomiędzy 9 a 12 września Milan nigdy w historii nie grał meczu na wyjeździe.
• 18 kwietnia 2007 w 2 minucie meczu Ascoli - Milan (2:5) Alberto Gilardino strzelił bramkę nr 4 000 w oficjalnych meczach klubu. Po tym spotkaniach bilans Milanu wynosił: 2 445 rozegranych spotkań, 4 004 zdobyte bramki i 2 500 bramek straconych.
• Milan, Ajax i Liverpool są jedynymi zespołami, które dwukrotnie wygrywały Puchar Europy nie odnosząc ani jednej porażki w zwycięskim sezonie.
• Milan i Inter są jedynymi zespołami, które w Pucharze Europy dwukrotnie (razem 4 mecze) rozgrywały spotkania derbowe. Jednocześnie były to jedyne w historii dwumecze pucharowe, w których oba spotkania były rozgrywane na tym samym boisku.
• Carlo Ancelotti jest jednym z dwóch graczy, którzy wygrywali Puchar Europy zarówno jako zawodnik jak i trener.
• Cesare Maldini i jego syn Paolo poprowadzili Milan jako kapitanowie zespołu do zwycięstwa w Pucharze Europy w odstępie 40 lat (1963 i 2003).
• Milan jest jednym z 5 zespołów, których zawodnicy w meczach Ligi Mistrzów mają prawo nosić na rękawach specjalne logo, przyznawane za zdobycie przez klub 5 Pucharów Europy lub wygranie tego trofeum 3 razy z rzędu.
• Milan jest jednym z klubów, który ma zamiar wziąć udział w sportowo-reklamowych wyścigach specjalnych samochodów o nazwie Superleague Formula. Każdy pojazd ma być reprezentowany przez inny klub piłkarski. Zawody mają rozpocząć się w sierpniu 2008.
• Druga bramka Filippo Inzaghiego w finałowym meczu Pucharu Europy sezonu 2006/07 była bramką nr 500 w historii występów Milanu w europejskich pucharach.

Bibliografia

Literatura przedmiotu:

• Almanacco Illustrato del Milan wyd. II, pr. zbiorowa, wyd. Panini, marzec 2005
• Sergio Barbero, I Miti del Milan, wyd. Graphot, ISBN 88-86906-54-4
• Sergio Barbero, Il diavolo in corpo. Storia del grande Milan, wyd. Graphot, 2004, ISBN 88-86906-67-6
• Wielkie kluby Europy - AC Milan, dodatek do Przeglądu Sportowego, nr 97 (14475), 24 kwietnia 2007, ISSN 0137-9267

Pozostałe źródła drukowane:

• Almanacco Illustrato del Calcio - La Storia 1898-2004, wyd. Panini, 2005
• Forza Milan!, numery od 12/2004 do 6/2005
• Il libro del calcio italiano, dodatek do Il Corriere dello Sport-Stadio, październik 2000
• Od Realu do Barcelony: historia pucharu mistrzów, seria "Encyklopedia Piłkarska FUJI", tom 4, p. red. Henryka Bilińskiego, wyd. GiA, 1992, ISBN 83-90022-73-5
• Piłka Nożna, różne numery z lat 1998-2007, ISSN 0137-4710
• Skarb kibica - Włochy, dodatek do Przeglądu Sportowego, 27 sierpnia 2005, ISSN 0137-9267

Źródła internetowe:

• http://www.acmilan.com
• http://www.acmilan.pl
• http://en.wikipedia.org/wiki/A.C._Milan
• http://it.wikipedia.org/wiki/Associazione_Calcio_Milan
• http://en.wikipedia.org/wiki/European_Cup_and_Champions_League_statistics

Literatura dodatkowa

• Sergio Barbero, Milan - Lo specchio del diavolo, wyd. Graphot
• Sergio Barbero, Nel nome del diavolo, wyd. Graphot
• La storia del Milan, seria "Le grandi squadre del calcio italiano", pr. zbiorowa, wyd. L'airone, 2005(?), ISBN 88-79447-22-X
• Fabrizio Melegari, CentoMilan, il libro ufficiale, wyd. Panini, 1999
• Quelli che il Diavolo, seria "I Tascabili - Ultimo Stadio", pr. zbiorowa, wyd. Fratelli Frilli, 2003, ISBN 88-87923-75-2
• Dante di Ragogna, Milan - Triestina, seria "Le partite della storia", wyd. Edizioni Luglio, 2004, ISBN 88-89153-04-0

Zobacz też

• Włoskie kluby piłkarskie
• Piłka nożna we Włoszech
• Serie A
• I liga włoska w piłce nożnej (2006/2007)
• Puchar Włoch w piłce nożnej
• Reprezentacja Włoch w piłce nożnej
• Liga Mistrzów UEFA
• Puchar Zdobywców Pucharów w piłce nożnej
• Puchar UEFA
• Superpuchar Europy UEFA
• Puchar Interkontynentalny w piłce nożnej
• G-14

Linki zewnętrzne

Więcej stron o Milanie w katalogu Open Directory

Strony oficjalne Oficjalny serwis klubu (wł.) (ang.) (Błąd! Nieznany kod języka: po. Sprawdź listę kodów.) (jap.) (chiń.) Magazyn Forza Milan! (wł.) Fundacja Milanu (wł.) Milan Channel (wł.) Oficjalne multimedia Milanu w serwisie YouTube (ang.) Strony polskie ACMilan.pl - strona autoryzowanego fan klubu MCP (pol.) ACMilan.com.pl (pol.) Autoryzowane strony anglojęzyczne acmilan.net (wł.) (ang.) milanfan.com (ang.) PlanetMilan (ang.)

Fora dyskusyjne DevilsZone - największe forum dyskusyjne Milanu (wł.) Milan w różnych serwisach Newsy z serwisu FC Italia (wł.) Bardzo dokładne statystyki na football365.com (ang.) Statystyki w serwisie sportowym ESPN (ang.) Różne statystyki na resultsfromfootball.com (ang.) Strony fanklubów Milan Fans Berlin - strona berlińskich kibiców Milanu (wł.) (ang.) (niem.) (fr.) AC Milan Forever - macedoński fanklub Milanu (ang.) Strona niemieckiego fanklubu Milanu (niem.) Milan Adictos - hiszpański fanklub Milanu (hiszp.) Strony nieoficjalne Il vero milanista (wł.) AC Milan Online (ang.)

Szablon:Serie A