Przejdź do zawartości

Stanisław Nowodworski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Nowodworski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 października 1873
Warszawa, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

22 września 1931
Warszawa, Polska

Minister sprawiedliwości
Okres

od 24 lipca 1920
do 19 czerwca 1921

Poprzednik

Jan Morawski (p.o.)

Następca

Bronisław Sobolewski

Minister sprawiedliwości
Okres

od 28 maja 1923
do 15 grudnia 1923

Przynależność polityczna

Narodowe Chrześcijańskie Stronnictwo Pracy

Poprzednik

Wacław Makowski

Następca

Włodzimierz Wyganowski

Prezydent m. st. Warszawy
Okres

od 28 listopada 1921
do 7 grudnia 1922

Poprzednik

Piotr Drzewiecki

Następca

Władysław Jabłoński

Grób Stanisława i Jana Nowodworskich na cmentarzu Powązkowskim przed renowacją

Stanisław Marian Nowodworski (ur. 11 października[1] 1873 w Warszawie, zm. 22 września 1931 tamże) – prawnik, polityk, działacz społeczny, minister sprawiedliwości, senator I kadencji w II RP. Syn Jana Nowodworskiego, wnuk Franciszka Nowodworskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie, rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie w Petersburgu, które ukończył w 1897. Następnie powrócił do Warszawy, gdzie odbył aplikację w Sądzie Okręgowym i w 1903 został mianowany adwokatem przysięgłym.

Od 1907 brał udział w pracach Stowarzyszenia Robotników Chrześcijańskich. W latach 1914–1915 był członkiem Komitetu Obywatelskiego miasta Warszawy, a w okresie od sierpnia do 11 września 1915 był prokuratorem Trybunału przy Komitecie Obywatelskim. Następnie działał w straży obywatelskiej. W 1916 został wybrany radnym Warszawy. Nowodworski był jednym z założycieli Stronnictwa Chrześcijańsko-Narodowego, które w okresie od listopada 1916 do października 1918 reprezentował w Międzypartyjnym Kole Politycznym.

Od 13 stycznia 1917 przebywał w niemieckich więzieniach w Lauben, a następnie w Modlinie.

Wiosną 1919 ponownie został radnym Warszawy. 1 kwietnia 1919 otrzymał nominację na sędziego Sądu Apelacyjnego. Następnie w okresie od 24 lipca 1920 do 19 czerwca 1921 był ministrem sprawiedliwości w rządzie Wincentego Witosa. 28 listopada 1921 został prezydentem miasta stołecznego Warszawy. Z tej funkcji ustąpił 7 grudnia 1922, kiedy został powołany na członka Naczelnego Trybunału Administracyjnego. 12 listopada 1922 został wybrany – z ramienia Narodowego Chrześcijańskiego Stronnictwa Pracysenatorem (został przewodniczącym senackiego klubu parlamentarnego swojego stronnictwa). Od 28 maja 1923 do 15 grudnia 1923 ponownie był ministrem sprawiedliwości w rządzie Wincentego Witosa. W maju 1926 otrzymał nominację na sędziego Sądu Najwyższego i zrzekł się mandatu senatora. 29 października 1926 mianowany został członkiem Trybunału Kompetencyjnego, a w 1930 został wiceprzewodniczącym Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów RP.

Stanisław Nowodworski został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera P-3-14)[2].

Grób Stanisława i Jana Nowodworskiego po renowacji

W 2022 roku z inicjatywy Premiera RP Mateusza Morawieckiego grób ministra Nowodworskiego został odrestaurowany. Cały projekt był realizowany przez Fundację Stare Powązki[3] we współpracy z Kancelarią Prezesa Rady Ministrów.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Akt chrztu. [dostęp 2016-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-31)].
  2. Cmentarz Stare Powązki: JAN NOWODWORSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-23].
  3. Trwają prace konserwatorskie przy nagrobkach Ministrów II RP – Fundacja Stare Powązki [online] [dostęp 2023-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2023-06-03] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]