Zikr

Zikr bractwa rifa’ijja

Zikr, dhikr (arab. l. poj. ذکر, l. mn. اذكار, azkar; pers. i urdu zikr; tur. i malaj. zikir; beng. dźikir), dosłownie wspominanie – w islamie oznacza rozmyślanie o Allahu. Może też oznaczać inne czynności mające na celu utrzymanie świadomości jego istnienia. W sufizmie jest to specyficzna, podstawowa forma modlitwy. Dość często stosowaną pomocą w zikr jest subha – odpowiednik katolickiego różańca.

Formy praktyki

Zikr może być ukryty w sercu, lub odbywać się jawnie, za pomocą głośnej mowy.

W sufizmie, podobnie jak w innych kierunkach w islamie ma ona dwie podstawowe formy:

• głośną (zikr dżali) – będącą rytmiczną inwokacją do Boga, opierająca się głównie na recytacji boskich imion;
• cichą (zikr chafi) – odmawianą w myśli, w głębi serca.

Zikry sufich

Modlitwa może mieć charakter indywidualny, lub rytualny, zbiorowy. Modlitwom sufich często towarzyszy ekstatyczny taniec (bractwo maulawiatów, tzw. taniec derwiszów ), swoisty trans, w który wprowadzają się modlący (także za pomocą używek).

Poza tym w skład tych ceremonii wchodzą śpiewy i medytacje, ćwiczenia w oddychaniu, a także wykrzykiwanie wersetów z Koranu, a czasem po prostu wyrazów „Allah!” lub „On!”. Najistotniejszym elementem zikr jest osiągnięcie poczucia jedności z istotą boskości.

Rytuały sufi pojawiły się już w VIII wieku.

Linki zewnętrzne

• Wprowadzenie do zikr (ang.). [dostęp 24 stycznia 2009].
• Zikr - ceremonia wspominania (pol.). [dostęp 25 stycznia 2009].
• Zikr. The remembrance of Allah (ang.). [dostęp 25 stycznia 2009].