Zikr
|
Zikr, dhikr (arab. l. poj. ذکر, l. mn. اذكار, azkar; pers. i urdu zikr; tur. i malaj. zikir; beng. dźikir), dosłownie wspominanie – w islamie oznacza rozmyślanie o Allahu. Może też oznaczać inne czynności mające na celu utrzymanie świadomości jego istnienia. W sufizmie jest to specyficzna, podstawowa forma modlitwy. Dość często stosowaną pomocą w zikr jest subha – odpowiednik katolickiego różańca.
Formy praktyki[edytuj | edytuj kod]
Zikr może być ukryty w sercu, lub odbywać się jawnie, za pomocą głośnej mowy.
W sufizmie, podobnie jak w innych kierunkach w islamie ma ona dwie podstawowe formy:
- głośną (zikr dżali) – będącą rytmiczną inwokacją do Boga, opierająca się głównie na recytacji boskich imion;
- cichą (zikr chafi) – odmawianą w myśli, w głębi serca.
Zikry sufich[edytuj | edytuj kod]
Modlitwa może mieć charakter indywidualny, lub rytualny, zbiorowy. Modlitwom sufich często towarzyszy ekstatyczny taniec (bractwo maulawiatów, tzw. taniec derwiszów ), swoisty trans, w który wprowadzają się modlący (także za pomocą używek)[1].
Poza tym w skład tych ceremonii wchodzą śpiewy i medytacje, ćwiczenia w oddychaniu, a także wykrzykiwanie wersetów z Koranu, a czasem po prostu wyrazów „Allah!” lub „On!”. Najistotniejszym elementem zikr jest osiągnięcie poczucia jedności z istotą boskości.
Rytuały sufi pojawiły się już w VIII wieku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zbigniew Landowski: Islam, nurty, odłamy, sekty. Wyd. pierwsze. Warszawa: Książka i Wiedza, 2008, s. 317-318. ISBN 978-83-05-13525-2. (pol.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wprowadzenie do zikr (ang.). [dostęp 24 stycznia 2009].
- Zikr - ceremonia wspominania (pol.). [dostęp 25 stycznia 2009].
- Zikr. The remembrance of Allah (ang.). [dostęp 25 stycznia 2009].