Kevin Ullyett

{{{imię i nazwisko}}}

Państwo	Zimbabwe
Data i miejsce urodzenia	23 maja 1972 Harare
Wzrost	178 cm
Gra	praworęczna, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1990
Zakończenie kariery	2009
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	107 (22 maja 2000)
Australian Open	2R (2000)
US Open	2R (1993)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	34
Najwyżej w rankingu	4 (31 stycznia 2005)
Australian Open	W (2005)
Roland Garros	QF (2004, 2008, 2009)
Wimbledon	F (2008)
US Open	W (2001)

{{Tenisista infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | medale = | wikicytaty = | alt grafiki = | imię i nazwisko = | odznaczenia = | faksymile = | imię i nazwisko org = | pełne imię i nazwisko = | miejsce śmierci = | data śmierci = | opis faksymile = Nieznane pola: "masa_ciała", "nazwa" oraz "miejsce zamieszkania".

Kevin Ullyett (ur. 23 maja 1972 w Harare) – zimbabwejski tenisista, zwycięzca Australian Open 2005, US Open 2001 w grze podwójnej oraz Australian Open 2002 w grze mieszanej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.

Kariera tenisowa

Karierę zawodową rozpoczął w roku 1990, a zakończył w listopadzie 2009 roku.

W singlu największym sukcesem Ullyetta jest finał rozgrywek z roku 1999 rangi ATP World Tour w Nottingham, gdzie w meczu o tytuł przegrał z Cédricem Pioline 3:6, 5:7. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu był w maju 2000 roku na 107. miejscu.

W deblu jest Ullyett mistrzem wielkoszlemowego US Open 2001 i Australian Open 2005. Oba tytuły wywalczył z Wayne’em Blackiem. Ponadto jest finalistą Wimbledonu 2008 (porażka wspólnie z Jonasem Björkmanem w z deblem Daniel Nestor–Nenad Zimonjić). W 2004 roku doszedł do finału rozgrywek Tennis Masters Cup, lecz w finale razem z Blackiem przegrał z Bobem i Mikiem Bryanami. Łącznie jako deblista Ullyett wygrał 34 turnieje ATP World Tour oraz 25 razy grał w finałach tych rozgrywek. Najwyższą pozycję w zestawieniu indywidualnym deblistów osiągnął pod koniec stycznia 2005 roku, będąc na 4. pozycji.

W grze mieszanej jest mistrzem Australian Open 2002 (w parze z Danielą Hantuchovą). Wspólnie z Liezel Huber awansował do finału miksta na Australian Open 2005, ale w decydującym spotkaniu lepsi okazali się Samantha Stosur i Scott Draper.

W latach 1999–2004 reprezentował Zimbabwe w Pucharze Davisa, występując głównie w deblu. W singlu pokonał m.in. Nicolasa Massú (Chile) w 1999 roku oraz Filippo Volandriego (Włochy) w 2003 roku. Łącznie zagrał w 18 meczach, wygrywając 11 (8 w deblu oraz 3 w singlu).

Ullyett 2 razy reprezentował kraj na igrzyskach olimpijskich – w Sydney (2000) i Atenach (2004). W Sydney doszedł do 2 rundy gry pojedynczej, a także odpadł w 1 rundzie gry podwójnej. Podczas zawodów w Atenach zagrał wyłącznie w deblu docierając do ćwierćfinału. W obu turniejach startował wspólnie z Wayne’em Blackiem.

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250

Gra pojedyncza (0–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	20 czerwca 1999	Nottingham	Trawiasta	Cédric Pioline	3:6, 5:7

Gra mieszana (1–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	26 stycznia 2002	Australian Open, Melbourne	Twarda	Daniela Hantuchová	Paola Suárez Gastón Etlis	6:3, 6:2
Finalista	1.	29 stycznia 2005	Australian Open, Melbourne	Twarda	Liezel Huber	Samantha Stosur Scott Draper	2:6, 6:2, 6–10

Gra podwójna (34–25)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	28 kwietnia 1996	Seul	Twarda	Kent Kinnear	Rick Leach Jonathan Stark	4:6, 4:6
Zwycięzca	1.	2 lutego 1997	Szanghaj	Dywanowa (hala)	Maks Mirny	Tomas Nydahl Stefano Pescosolido	7:6, 6:7, 7:5
Zwycięzca	2.	26 kwietnia 1998	Orlando	Ceglana	Grant Stafford	Michael Tebbutt Mikael Tillström	4:6, 6:4, 7:5
Zwycięzca	3.	10 maja 1998	Coral Springs	Ceglana	Grant Stafford	Mark Merklein Vince Spadea	7:5, 6:4
Zwycięzca	4.	26 lipca 1998	Waszyngton	Twarda	Grant Stafford	Wayne Ferreira Patrick Galbraith	6:2, 6:4
Zwycięzca	5.	20 września 1998	Bournemouth	Ceglana	Neil Broad	Wayne Arthurs Alberto Berasategui	7:6, 6:3
Finalista	2.	11 października 1998	Bazylea	Twarda (hala)	Piet Norval	Olivier Delaître Fabrice Santoro	3:6, 6:7
Finalista	3.	10 stycznia 1999	Doha	Twarda	Piet Norval	Alex O’Brien Jared Palmer	3:6, 4:6
Finalista	4.	17 października 1999	Wiedeń	Twarda (hala)	Piet Norval	David Prinosil Sandon Stolle	3:6, 4:6
Zwycięzca	6.	24 października 1999	Lyon	Dywanowa (hala)	Piet Norval	Wayne Ferreira Sandon Stolle	4:6, 7:6(5), 7:6(4)
Zwycięzca	7.	14 listopada 1999	Sztokholm	Twarda (hala)	Piet Norval	Jan-Michael Gambill Scott Humphries	7:5, 6:3
Zwycięzca	8.	27 sierpnia 2000	Long Island	Twarda	Jonathan Stark	Jan-Michael Gambill Scott Humphries	6:4, 6:4
Zwycięzca	9.	8 października 2000	Hongkong	Twarda	Wayne Black	Dominik Hrbatý David Prinosil	6:1, 6:2
Zwycięzca	10.	12 listopada 2000	Petersburg	Twarda (hala)	Daniel Nestor	Thomas Shimada Myles Wakefield	7:6(5), 7:5
Zwycięzca	11.	18 lutego 2001	Kopenhaga	Twarda (hala)	Wayne Black	Jiří Novák David Rikl	6:3, 6:3
Zwycięzca	12.	26 sierpnia 2001	Long Island	Twarda	Jonathan Stark	Leoš Friedl Radek Štěpánek	6:1, 6:4
Zwycięzca	13.	8 września 2001	US Open, Nowy Jork	Twarda	Wayne Black	Donald Johnson Jared Palmer	7:6(9), 2:6, 6:3
Zwycięzca	14.	6 stycznia 2002	Adelaide	Twarda	Wayne Black	Bob Bryan Mike Bryan	7:5, 6:2
Zwycięzca	15.	3 marca 2002	San Jose	Twarda (hala)	Wayne Black	John-Laffnie de Jager Robbie Koenig	6:3, 4:6, 10–5
Finalista	5.	12 maja 2002	Rzym	Ceglana	Wayne Black	Martin Damm Cyril Suk	5:7, 5:7
Zwycięzca	16.	16 czerwca 2002	Londyn	Trawiasta	Wayne Black	Mahesh Bhupathi Maks Mirny	7:5, 6:3
Zwycięzca	17.	18 sierpnia 2002	Waszyngton	Twarda	Wayne Black	Bob Bryan Mike Bryan	3:6, 6:3, 7:5
Zwycięzca	18.	13 października 2002	Lyon	Dywanowa (hala)	Wayne Black	Mark Knowles Daniel Nestor	6:4, 3:6, 7:6(3)
Zwycięzca	19.	27 października 2002	Sztokholm	Twarda (hala)	Wayne Black	Wayne Arthurs Paul Hanley	6:4, 2:6, 7:6(4)
Finalista	6.	2 marca 2003	Dubaj	Twarda	Wayne Black	Leander Paes David Rikl	3:6, 0:6
Zwycięzca	20.	4 maja 2003	Monachium	Ceglana	Wayne Black	Joshua Eagle Jared Palmer	6:3, 7:5
Finalista	7.	20 lipca 2003	Stuttgart	Ceglana	Jewgienij Kafielnikow	Tomáš Cibulec Pavel Vízner	6:3, 3:6, 4:6
Finalista	8.	5 października 2003	Moskwa	Dywanowa (hala)	Wayne Black	Mahesh Bhupathi Maks Mirny	3:6, 5:7
Finalista	9.	19 października 2003	Madryt	Twarda (hala)	Wayne Black	Mahesh Bhupathi Maks Mirny	2:6, 6:2, 3:6
Finalista	10.	21 marca 2004	Indian Wells	Twarda	Wayne Black	Arnaud Clément Sébastien Grosjean	3:6, 6:4, 5:7
Zwycięzca	21.	4 kwietnia 2004	Miami	Twarda	Wayne Black	Jonas Björkman Todd Woodbridge	6:2, 7:6(12)
Zwycięzca	22.	16 maja 2004	Hamburg	Ceglana	Wayne Black	Bob Bryan Mike Bryan	6:4, 6:2
Finalista	11.	25 lipca 2004	Indianapolis	Twarda	Wayne Black	Jordan Kerr Jim Thomas	7:6(7), 6:7(3), 3:6
Finalista	12.	7 listopada 2004	Paryż	Dywanowa (hala)	Wayne Black	Jonas Björkman Todd Woodbridge	3:6, 4:6
Finalista	13.	14 listopada 2004	Tennis Masters Cup, Houston	Twarda	Wayne Black	Bob Bryan Mike Bryan	6:4, 5:7, 4:6, 2:6
Zwycięzca	23.	29 stycznia 2005	Australian Open, Melbourne	Twarda	Wayne Black	Bob Bryan Mike Bryan	6:4, 6:4
Finalista	14.	3 kwietnia 2005	Miami	Twarda	Wayne Black	Jonas Björkman Maks Mirny	1:6, 2:6
Finalista	15.	7 sierpnia 2005	Waszyngton	Twarda	Wayne Black	Bob Bryan Mike Bryan	4:6, 2:6
Zwycięzca	24.	14 sierpnia 2005	Montreal	Twarda	Wayne Black	Jonatan Erlich Andy Ram	6:7(5), 6:3, 6:0
Finalista	16.	21 sierpnia 2005	Cincinnati	Twarda	Wayne Black	Jonas Björkman Maks Mirny	6:7(3), 2:6
Finalista	17.	8 stycznia 2006	Adelaide	Twarda	Paul Hanley	Jonatan Erlich Andy Ram	6:7(4), 6:7(10)
Zwycięzca	25.	26 lutego 2006	Rotterdam	Twarda (hala)	Paul Hanley	Jonatan Erlich Andy Ram	7:6(4), 7:6(2)
Zwycięzca	26.	5 marca 2006	Dubaj	Twarda	Paul Hanley	Mark Knowles Daniel Nestor	1:6, 6:2, 10–1
Zwycięzca	27.	22 maja 2006	Hamburg	Ceglana	Paul Hanley	Mark Knowles Daniel Nestor	6:2, 7:6(8)
Zwycięzca	28.	18 czerwca 2006	Londyn	Trawiasta	Paul Hanley	Jonas Björkman Maks Mirny	6:4, 3:6, 10–8
Finalista	18.	6 sierpnia 2006	Waszyngton	Twarda	Paul Hanley	Bob Bryan Mike Bryan	3:6, 7:5, 3–10
Finalista	19.	13 sierpnia 2006	Toronto	Twarda	Paul Hanley	Bob Bryan Mike Bryan	3:6, 5:7
Zwycięzca	29.	15 października 2006	Sztokholm	Twarda (hala)	Paul Hanley	Olivier Rochus Kristof Vliegen	7:6(2), 6:4
Zwycięzca	30.	13 stycznia 2007	Sydney	Twarda	Paul Hanley	Mark Knowles Daniel Nestor	6:4, 6:7(3), 10–6
Finalista	20.	21 maja 2007	Hamburg	Ceglana	Paul Hanley	Bob Bryan Mike Bryan	3:6, 4:6
Finalista	21.	19 sierpnia 2007	Montreal	Twarda	Paul Hanley	Mahesh Bhupathi Pavel Vízner	4:6, 4:6
Finalista	22.	20 kwietnia 2008	Estoril	Ceglana	Jamie Murray	Jeff Coetzee Wesley Moodie	2:6, 6:4, 8–10
Zwycięzca	31.	22 czerwca 2008	Nottingham	Trawiasta	Bruno Soares	Jeff Coetzee Jamie Murray	6:2, 7:6(5)
Finalista	23.	6 lipca 2008	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Jonas Björkman	Daniel Nestor Nenad Zimonjić	6:7(12), 7:6(3), 3:6, 3:6
Finalista	24.	17 sierpnia 2008	Waszyngton	Twarda	Bruno Soares	Marc Gicquel Robert Lindstedt	6:7(6), 3:6
Zwycięzca	32.	12 października 2008	Sztokholm	Twarda (hala)	Jonas Björkman	Johan Brunström Michael Ryderstedt	6:1, 6:3
Zwycięzca	33.	2 listopada 2008	Paryż	Twarda (hala)	Jonas Björkman	Jeff Coetzee Wesley Moodie	6:2, 6:2
Finalista	25.	29 sierpnia 2009	New Haven	Twarda	Bruno Soares	Julian Knowle Jürgen Melzer	4:6, 6:7(3)
Zwycięzca	34.	25 października 2009	Sztokholm	Twarda (hala)	Bruno Soares	Simon Aspelin Paul Hanley	6:4, 7:6(4)

Bibliografia

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-09-25]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-09-25]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-09-25]  (ang.).
• Profil na stronie Sports-reference. sports-reference.com. [dostęp 10 listopada 2014]. (ang.).zły zapis daty dostępu