Belgia w Konkursie Piosenki Eurowizji
| |||||||||||
Informacje ogólne | |||||||||||
Nadawcy |
Vlaamse Radio- en Televisieomroep (VRT) | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rok i miejsce debiutu | |||||||||||
Liczba udziałów |
64 (54 finały) | ||||||||||
Organizacja konkursu |
1 raz w 1987 | ||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Strona internetowa |
Belgia jest jednym z sześciu członków założycieli Konkursu Piosenki Eurowizji, uczestniczy w nim od 1956[1]. Od czasu debiutu konkursem w kraju zajmują się belgijscy nadawcy publiczni: flamandzki Vlaamse Radio- en Televisieomroep (VRT) i waloński Radio-Télévision belge de la Communauté française (RTBF), którzy wymieniają się corocznie organizacją selekcji lub wyborem wewnętrznym reprezentanta[2].
Kraj wygrał konkurs tylko raz: 31. Konkurs Piosenki Eurowizji w 1986 pierwsze miejsce zajęła Sandra Kim z utworem „J’aime la vie”. Piosenkarka deklarowała w piosence, że ma 15 lat, jednak w rzeczywistości była dwa lata młodsza. Nadawcy kilku krajów domagali się unieważnienia wyników, jednak Europejska Unia Nadawców (EBU) nie zareagowała w tej sprawie[3], a Kim została tym samym najmłodszym zwycięzcą konkursu w historii[4].
Belgia nie wystawiła swojego reprezentanta na konkurs w 1994, 1997 i 2001 z powodu niskich wyników zajętych rok wcześniej[5][6][7].
Historia Belgii w Konkursie Piosenki Eurowizji[edytuj | edytuj kod]
Nadawcy konkursu[edytuj | edytuj kod]
Na terenie Belgii prawo do emitowania konkursu posiada dwóch krajowych nadawców: flamandzki nadawca Vlaamse Radio- en Televisieomroep (VRT) i waloński nadawca Radio-Télévision belge de la Communauté française (RTBF). Nadawca konkursu w kraju zmienia się rotacyjnie. Nadawca RTBF służył w latach: 1956, 1958, 1960, 1962, 1964, 1966, 1968, 1970, 1972, 1974, 1976, 1978, 1980, 1982, 1984, 1986, 1988, 1990, 1992, 1995, 1998, 2000, 2003, 2005, 2007, 2009, 2011, 2013, 2015, 2017, 2019 i 2022; a VRT służył w latach 1957, 1959, 1961, 1963, 1965, 1967, 1969, 1971, 1973, 1975, 1977, 1979, 1981, 1983, 1985, 1987, 1989, 1991, 1993, 1996, 1999, 2002, 2004, 2006, 2008, 2010, 2012, 2014, 2016, 2018, 2020, 2021 i 2023. Z powodu odwołania konkursu w 2020, nadawca VRT służył jako belgijski nadawca dwa razy z rzędu.
Plebiscyty[edytuj | edytuj kod]
W 1993 Belgię reprezentowała Barbara Dex z utworem „Iemand als jij”, z którym zajęła ostatnie, 25. miejsce w finale[8]. Piosenkarka wystąpiła we własnoręcznie zaprojektowanej i uszytej sukience[9], która nie spodobała się eurowizyjnym fanom oraz belgijskim administratorom strony House of Eurovision. Stworzyli oni specjalny plebiscyt – Nagroda im. Barbary Dex[10], w ramach którego internauci mogą głosować na najgorszej ubranego artystę danego roku[11]. W 2000 tytuł najgorzej ubranej reprezentantki otrzymała belgijska piosenkarka Nathalie Sorce[11]. 13 marca 2022 roku portal Songfestival.be ogłosił, że zakończy przyznawanie nagrody Barbary Dex, powołując się na negatywne skojarzenia z nią związane[12]. Zamiast tego strona zorganizowała nową, zastępczą nagrodę za „najbardziej znany strój”[12]. Po głosowaniu internetowym 29 kwietnia ogłoszono, że nowa nagroda zostanie nazwana You're a Vision Award[12]. Piierwszym laureatem nagrody został Sheldon Riley z Australii.
W 2006 Belgię reprezentowała Kate Ryan z piosenką „Je t’adore”[8]. Pomimo popularności, piosenkarka nie zakwalifikowała się do finału konkursu, zajmując 12. miejsce w rundzie półfinałowej[8]. Cztery lata później irlandzki portal poświęcony konkursowi – ESC Ireland – zorganizował specjalne głosowanie Kate Ryan Award, podczas którego internauci mogli wybrać najbardziej niedocenionego artystę roku. W 2010 plebiscyt wygrała Anna Bergendahl ze Szwecji, a w 2011 – Magdalena Tul z Polski[13].
Uczestnictwo[edytuj | edytuj kod]
Belgia bierze udział w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1956. Poniższa tabela uwzględnia nazwiska belgijskich reprezentantów, tytuły konkursowych piosenek i oraz wyniki krajowych delegatów w poszczególnych latach[8]:
Legenda:
1. miejsce
Historia głosowania w finale (1956–2023)[edytuj | edytuj kod]
Poniższe tabele pokazują, którym krajom Belgia przyznaje w finale najwięcej punktów oraz od których państw belgijscy reprezentanci otrzymują najwyższe noty[14].
Kraje, którym Belgia przyznała najwięcej punktów:
|
Kraje, od których Belgia otrzymała najwięcej punktów:
|
Legenda: 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce |
Konkursy Piosenki Eurowizji organizowane w Belgii[edytuj | edytuj kod]
Konkurs Piosenki Eurowizji odbył się w Belgii w 1987, w brukselskim Palais du Centenaire[8].
Rok | Miasto | Miejsce | Prowadzący |
---|---|---|---|
1987 | Bruksela | Palais du Centenaire | Viktor Lazlo |
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Była to jedyna edycja konkursu, kiedy poszczególne kraje wystawiały po dwie propozycje w rywalizacji o Grand Prix.
- ↑ Ze względu na brak szczegółowych wyników pierwszej edycji Konkursu Piosenki Eurowizji (oficjalnie podano tylko zwycięzcę, czyli Lys Assię z utworem „Refrain”), uznaje się, że wszystkie pozostałe propozycje konkursowe zajęły ex aequo 2. miejsce.
- ↑ Podczas imprezy w 1996 zorganizowano rundę kwalifikacyjną, mającą na celu zmniejszenie liczby państw biorących udział w finale widowiska. Etap eliminacyjny nie był transmitowany w telewizji ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Spośród 30 utworów nadesłanych przez publicznych nadawców, do finału zakwalifikowały się 22 propozycje. Jedynym krajem, który nie brał udziału w rundzie kwalifikacyjnej był gospodarz konkursu, czyli Norwegia.
- ↑ Zgodnie z regulaminem, w konkursie w latach 2004-2007 kraje z pierwszej dziesiątki poprzedniego konkursu były automatycznie kwalifikowane do sobotnigo finału bez konieczności rywalizacji w półfinale. W przypadku rezygnacji z udziału w konkursie jednego z państw z Top 10 zeszłego roku lub w przypadku kiedy któreś z państw Wielkiej Czwórki zajęło miejsce w przedziale 1-10, autmatyczna kwalifikacja przypadała na miejsca poza pierwszą dziesiątką, tj. 11. bądź 12.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Eurovision Song Contest 1956. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-03-02].
- ↑ Integrated Media Production: Theme Visit to VRT & RTBF. [w:] EBU [on-line]. ebu.ch. [dostęp 2013-03-02]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1986. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-03-02]. (ang.).
- ↑ Gordon Roxburgh: Winners of the 1980s – What happened to them?. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2011-09-14. [dostęp 2013-03-02]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1994. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-03-02]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1997. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-03-02]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 2001. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-03-02]. (ang.).
- ↑ a b c d e Belgium in Eurovision Song Contest. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-03-02].
- ↑ The Barbara Dex Award voting begins!. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com. [dostęp 2013-03-03]. (ang.).
- ↑ Nagroda im. Barbary Dex – zagłosuj!. [w:] OGAE Polska [on-line]. eurowizja.org. [dostęp 2013-03-03]. (ang.).
- ↑ a b Barbara Dex Award. [w:] Eurovision House [on-line]. eurovisionhouse.nl. [dostęp 2013-03-03]. (ang.).
- ↑ a b c Barbara Dex Award: The end of an era, Songfestival.be, 13 marca 2022 [dostęp 2022-08-22] (ang.).
- ↑ Kate Ryan Award. [w:] ESC Ireland [on-line]. escireland.com. [dostęp 2013-03-03]. (ang.).
- ↑ Points to and from Belgium. [w:] Eurovision Covers [on-line]. eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2013-11-09]. (ang.).