Konkurs Piosenki Eurowizji 1956
| |||||
![]() | |||||
Informacje ogólne | |||||
Finał | 24 maja 1956 | ||||
Miejsce | Teatro Kursaal, Lugano (Szwajcaria) | ||||
Nadawca | Radiotelevisione svizzera di lingua italiana (RTSI) | ||||
Prowadzący | Lohengrin Filipello | ||||
Informacje dodatkowe | |||||
Kierownik wykonawczy | Rolf Liebermann | ||||
Główny dyrygent | Fernando Paggi | ||||
Występ interwałowy | Les Joyeux Rossignols and Les Trois Ménestrels | ||||
Uczestnicy | |||||
Debiut | ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | ||||
Łącznie | 7 reprezentacji | ||||
| |||||
Głosowanie | |||||
Po dwóch jurorów z każdego kraju oceniało każdą piosenkę w skali 1-10. | |||||
Zwycięzca | ![]() | ||||
Reprezentant | Lys Assia | ||||
Piosenka | „Refrain” | ||||
Muzyka | Geo Voumard | ||||
Tekst | Emile Gardaz | ||||
Konkurs Piosenki Eurowizji | |||||
|
1. Konkurs Piosenki Eurowizji został rozegrany w czwartek, 24 maja 1956 w Teatro Kursaal w Lugano. Organizatorem konkursu był szwajcarski radiowy nadawca publiczny Radiotelevisione svizzera (RTSI)[1]. Prowadzącym konkurs był Lohengrin Filipello.
Finał konkursu, wygrała Lys Assia, reprezentantka Szwajcarii z piosenką „Refrain”[1].
Przebieg konkursu[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy konkurs transmitowany był głównie przez publiczne rozgłośnie radiowe, natomiast prezentacja telewizyjna możliwa była jedynie w krajach, które w powojennej sytuacji miały dostęp do odbioru sygnału telewizyjnego[2]. Konkurs odbył się o godz. 21:00 czasu środkowoeuropejskiego.
Nie przetrwały żadne wizualne nagrania konkursu (ocalał jedynie zapis bisującej Lys Assi), a zachowany zapis dźwiękowy jest niekompletny. Występ w przerwie głosowania musiał zostać przedłużony z powodu opóźnień, wywołanych procedurą przyjmowania głosów od jurorów z poszczególnych krajów[1].
Każdy uczestniczący w konkursie kraj wysłał do Lugano dwóch jurorów, z wyjątkiem Luksemburga, dla których przyjazd sędziów był niemożliwy. Regulamin konkursu umożliwiał sędziom oddanie od 1 do 10 punktu na każdą piosenkę, włącznie z tą reprezentującą własny kraj. Szwajcarska komisja dodatkowo miała zezwolenie od EBU do zagłosowania w imieniu Luksemburga. Fakty te mogą sugerować faworyzację Szwajcarii jako zwycięzcy[1].
Wyniki[edytuj | edytuj kod]
Nieznane są pełne wyniki konkursu, ponieważ nigdy nie ujawniono całości głosowania. W książce Simona Barclaya The Complete and Independent Guide to the Eurovision Song Contest 2010 uwzględniono pełne wyniki głosowania jury, jednak nie podano źródła informacji[3].
Zwycięska piosenka nie została wydana na rynek[1].
L.p. | Kraj | Artysta | Piosenka | Miejsce |
---|---|---|---|---|
1 | ![]() |
Jetty Paerl | „De vogels van Holland” | n/k |
2 | ![]() |
Lys Assia | „Das alte Karussell” | |
3 | ![]() |
Fud Leclerc | „Messieurs les noyés de la Seine” | |
4 | ![]() |
Walter Andreas Schwarz | „Im Wartesaal zum großen Glück” | |
5 | ![]() |
Mathé Altéry | „Le temps perdu” | |
6 | ![]() |
Michèle Arnaud | „Ne crois pas” | |
7 | ![]() |
Franca Raimondi | „Aprite le finestre” | |
8 | ![]() |
Corry Brokken | „Voorgoed voorbij” | |
9 | ![]() |
Lys Assia | „Refrain” | 1 |
10 | ![]() |
Mony Marc | „Le plus beau jour de ma vie” | n/k |
11 | ![]() |
Freddy Quinn | „So geht das jede Nacht” | |
12 | ![]() |
Dany Dauberson | „Il est là” | |
13 | ![]() |
Michèle Arnaud | „Les amants de minuit” | |
14 | ![]() |
Tonina Torrielli | „Amami se vuoi” |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Eurovision Song Contest 1956 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-23].
- ↑ 60 years of Eurovision Song Contest – 50s (ang.). W: EBU [on-line]. www.60th.eurovision.tv. [dostęp 2015-02-05].
- ↑ Simon Barclay , The Complete and Independent Guide to the Eurovision Song Contest 2010, Simon Barclay, 17 czerwca 2010, ISBN 978-1-4457-8415-1 [dostęp 2019-05-19] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
|