Konkurs Piosenki Eurowizji 1956

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konkurs Piosenki Eurowizji 1956
Ilustracja
Informacje ogólne
Finał

24 maja 1956

Miejsce

Teatro Kursaal,
Lugano (Szwajcaria)

Nadawca

Radiotelevisione svizzera di lingua italiana (RTSI)

Prowadzący

Lohengrin Filipello

Informacje dodatkowe
Kierownik wykonawczy

Rolf Liebermann

Główny dyrygent

Fernando Paggi

Występ interwałowy

Les Joyeux Rossignols and Les Trois Ménestrels

Uczestnicy
Debiut

 Belgia
Francja
 Holandia
 Luksemburg
 Niemcy
 Szwajcaria
 Włochy

Łącznie

7 reprezentacji

Głosowanie
Dwuosobowe jury z każdego kraju, każdy członek indywidualnie przyznawał punkty, prawdopodobnie w skali 1–10; metoda głosowania jest niepewna.
Zwycięzca

 Szwajcaria

Reprezentant

Lys Assia

Piosenka

Refrain

Muzyka

Geo Voumard

Tekst

Emile Gardaz

Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ —— 1957 ►

1. Konkurs Piosenki Eurowizji został rozegrany w czwartek, 24 maja 1956 w Teatro Kursaal w Lugano. Organizatorem konkursu był szwajcarski radiowy nadawca publiczny Radiotelevisione svizzera (RTSI)[1]. Prowadzącym konkurs był Lohengrin Filipello.

Finał konkursu wygrała Lys Assia, reprezentantka Szwajcarii z piosenką „Refrain[1].

Przebieg konkursu[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy konkurs transmitowany był głównie przez publiczne rozgłośnie radiowe, natomiast prezentacja telewizyjna możliwa była jedynie w krajach, które w powojennej sytuacji miały dostęp do odbioru sygnału telewizyjnego[2]. Konkurs odbył się o godz. 21:00 czasu środkowoeuropejskiego.

Występ w przerwie głosowania musiał zostać przedłużony z powodu opóźnień, wywołanych procedurą przyjmowania głosów od jurorów z poszczególnych krajów[1].

Każdy uczestniczący w konkursie kraj wysłał do Lugano dwóch jurorów, z wyjątkiem Luksemburga, dla których przyjazd sędziów był niemożliwy. Regulamin konkursu umożliwiał sędziom oddanie od 1 do 10 punktu na każdą piosenkę, włącznie z tą reprezentującą własny kraj. Szwajcarska komisja dodatkowo miała zezwolenie od EBU do zagłosowania w imieniu Luksemburga. Fakty te mogą sugerować faworyzację Szwajcarii jako zwycięzcy[1].

Utracony zapis[edytuj | edytuj kod]

Chociaż konkurs był nagrywany dla telewizji w niektórych krajach europejskich (ze względu na to, że telewizory były wtedy jeszcze dość rzadkie), nie zachowały się żadne kopie, z wyjątkiem powtórnego występu Lys Assii na koniec konkursu[3].

W 2021 w sieci został opublikowany prawie sześciominutowy film z bisem zwycięskiej piosenki, nagrany przez szwajcarskiego fotografa Vincenzo Vicariego, który na swojej stronie internetowej udostępnił także inne zdjęcia z występów na żywo oraz z prób[3].

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Nieznane są pełne wyniki konkursu, ponieważ nigdy nie ujawniono całości głosowania. W książce Simona Barclaya The Complete and Independent Guide to the Eurovision Song Contest 2010 uwzględniono pełne wyniki głosowania jury, jednak nie podano źródła informacji[4].

Zwycięska piosenka nie została wydana na rynek[1].

Kraj L.p. Artysta Piosenka Język Miejsce L.p. Piosenka Miejsce Język Miejsce
Holandia Holandia 1 Jetty Paerl De vogels van Holland niderlandzki b.d. 8 Corry Brokken Voorgoed voorbij niderlandzki b.d.
Szwajcaria Szwajcaria 2 Lys Assia Das alte Karussell niemiecki 9 Lys Assia Refrain francuski 1
Belgia Belgia 3 Fud Leclerc Messieurs les noyés de la Seine francuski 10 Mony Marc Le plus beau jour de ma vie francuski b.d.
Niemcy Niemcy 4 Walter Andreas Schwarz Im Wartesaal zum großen Glück niemiecki 11 Freddy Quinn So geht das jede Nacht niemiecki
Francja 5 Mathé Altéry Le temps perdu francuski 12 Dany Dauberson Il est là francuski
Luksemburg Luksemburg 6 Michèle Arnaud Ne crois pas francuski 13 Michèle Arnaud Les amants de minuit francuski
Włochy Włochy 7 Franca Raimondi Aprite le finestre włoski 14 Tonina Torrielli Amami se vuoi włoski

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Eurovision Song Contest 1956. [w:] EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
  2. 60 years of Eurovision Song Contest – 50s. [w:] EBU [on-line]. www.60th.eurovision.tv. [dostęp 2015-02-05]. (ang.).
  3. a b Kalvin Lindfors, Uncovering the 1956 Grand Prix, Good Evening Europe!, 9 września 2021 [dostęp 2021-12-25] (ang.).
  4. Simon Barclay, The Complete and Independent Guide to the Eurovision Song Contest 2010, Simon Barclay, 17 czerwca 2010, ISBN 978-1-4457-8415-1 [dostęp 2019-05-19] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]