Konkurs Piosenki Eurowizji 1960
|
|||||
Informacje ogólne | |||||
Finał | 29 marca 1960 | ||||
Miejsce | Royal Festival Hall, Londyn (Wielka Brytania) |
||||
Nadawca | British Broadcasting Corporation (BBC) | ||||
Prowadzący | Jacqueline Joubert | ||||
Informacje dodatkowe | |||||
Reżyser | Innes Lloyd | ||||
Główny dyrygent | Eric Robinson | ||||
Interwały | Orkiestra Erica Robinsona | ||||
Uczestnicy | |||||
Debiut | Norwegia | ||||
Powrót | Luksemburg | ||||
Łącznie | 13 reprezentacji | ||||
|
|||||
Głosowanie | |||||
Każdy kraj wyznaczał 10-osobową komisję jurorską, która przyznawała ulubionej piosence po jednym punkcie. | |||||
Zwycięzca | Francja | ||||
Reprezentant | Jacqueline Boyer | ||||
Piosenka | „Tom Pillibi” | ||||
Muzyka | André Popp | ||||
Tekst | Pierre Cour | ||||
Konkurs Piosenki Eurowizji | |||||
|
5. Konkurs Piosenki Eurowizji został zorganizowany 29 marca 1960 roku w Royal Festival Hall w Londynie przez brytyjskiego nadawcę British Broadcasting Corporation (BBC).
Koncert finałowy, który prowadziła dziennikarka telewizyjna Katie Boyle, wygrała Jacqueline Boyer, reprezentantka Francji za utworem „Tom Pillibi” autorstwa André'a Poppa i Pierre'a Coura, za który otrzymała łącznie 32 punkty.
Spis treści
Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]
Od 1957 roku obowiązuje zasada, że kraj wygrywający koncert finałowy, ma pierwszeństwo w organizacji przyszłorocznego konkursu[1]. Pomimo zwycięstwa Holandii podczas konkursu w 1959 roku, krajowy nadawca Nederlandse Omroep Stichting (NOS) zrezygnował z funkcji gospodarza konkursu z powodu przygotowania konkursu dwa lata wcześniej i braku chęci do ponownej organizacji przedsięwzięcia. Odpowiedzialność za zorganizowanie 5. Konkursu Piosenki Eurowizji przypadła brytyjskiemu nadawcy British Broadcasting Corporation (BBC)[2].
Telewizja przygotowała koncert w mieszczącej prawie trzy tysiące miejsc Royal Festival Hall wybudowanej w dzielnicy South Bank niedaleko Tamizy[3] w Londynie. Miasto obecnie jest jednym z największych ośrodków medialnych i kulturalnych w Europie: na terenie Londynu znajduje się opera Covent Garden, słynne orkiestry (London Symphony Orchestra, BBC Orchestra i London Philharmonic Orchestra) oraz teatry (w tym m.in. National Theatre Miasto)[4].
Przebieg konkursu[edytuj | edytuj kod]
Dyrygenci[edytuj | edytuj kod]
Każdemu reprezentantowi towarzyszyła orkiestra, którą kierował wyznaczony przez kraj dyrygent. Głównym dyrygentem konkursu był Eric Robinson. W 1960 roku funkcje dyrygentów pełnili[2]:
- Eric Robinson:
- Wielka Brytania
- Luksemburg
- Wielka Brytania
- Thore Ehrling
- Szwecja
- Kai Mortensen
- Dania
- Henri Segers
- Belgia
- Cinico Angelini
- Włochy
- Dolf van der Linden
- Holandia
- Øivind Bergh
- Norwegia
- Robert Stolz
- Austria
- Raymond Lefèvre
- Monako
- Cédric Dumont
- Szwajcaria
- Franck Pourcel
- Francja
- Franz Josef Breuer
- Niemcy
Kraje uczestniczące[edytuj | edytuj kod]
Na konkursie w 1960 roku wzięło udział 13 krajów, w tym debiutująca Norwegia oraz nadawcą z Luksemburga, który powrócił do stawki konkursowej po rocznej przerwie[5].
Powracający artyści[edytuj | edytuj kod]
Podczas 5. Konkursu Piosenki Eurowizji po raz trzeci w stawce konkursowej znalazł się Fud Leclerc, który wcześniej reprezentował Belgię podczas koncertów finałowych w konkursie w 1956 i 1958 roku[5].
Wyniki[edytuj | edytuj kod]
Finał[edytuj | edytuj kod]
|
Legenda: 1 miejsce |
Tabela punktacyjna finału[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowi nadawcy i głosowanie[edytuj | edytuj kod]
Spis poniżej przedstawia kolejność głosowania poszczególnych krajów w 1960 roku wraz z nazwiskami sekretarzy, którzy przekazywali punkty od swojego państwa. Każdy krajowy nadawca miał również swojego komentatora całego koncertu, który relacjonował w ojczystym języku przebieg konkursu. Nazwiska każdego z nich również są podane poniżej[7]
Kolejność głosowania i krajowi sekretarze[edytuj | edytuj kod]
Francja - nieznany
Włochy - Enzo Tortora
Niemcy- nieznany
Holandia - Siebe van der Zee[8]
Szwajcaria - Boris Acquadro
Monako - nieznany
Austria - nieznany
Norwegia - Kari Borg Mannsåker
Belgia - Arlette Vincent
Dania - Bent Henius
Luksemburg - nieznany
Szwecja - Tage Danielsson
Wielka Brytania - Nick Burrell-Davis[9]
Komentatorzy[edytuj | edytuj kod]
Austria - Emil Kollpacher (ORF)
Belgia - Nic Bal (NIR), Georges Désir (INR)[9]
Dania - Sejr Volmer-Sørensen (Statsradiofonien TV)
Finlandia - Aarno Walli (Suomen Televisio)
Francja - Pierre Tchernia (RTF)
Holandia - Piet te Nuyl[10] (NTS)
Luksemburg - Jacques Navadic (Télé-Luxembourg)
Monako - Pierre Tchernia (Télé Monte Carlo)
Niemcy - Wolf Mittler (Deutsches Fernsehen)
Szwajcaria - Theodor Haller (TV DRS), Georges Hardy (TSR)
Szwecja - Jan Gabrielsson[11]
Włochy - Giorgio Porro (Programma Nazionale)
Wielka Brytania - David Jacobs (BBC Television Service), Pete Murray (BBC Light Programme)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Eurowizja 1960 - Londyn, Wlk. Brytania (pol.). www.eurowizja.info. [dostęp 2013-05-02].
- ↑ a b Eurovision Song Contest 1960 (ang.). W: Europejska Unia Nadawców [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-05-02].
- ↑ Royal Festival Hall (ang.). [dostęp 2013-05-02].
- ↑ Londyn - O Londynie. [dostęp 2013-05-02].
- ↑ a b Eurovision Song Contest 1960 (ang.). W: Europejska Unia Nadawców [on-line]. [dostęp 2013-05-02].
- ↑ Diggiloo Thrush - Eurovision Song Contest 1960 (ang.). [dostęp 2013-05-02].
- ↑ Eurovision 1960 Cast and Crew. [dostęp 2013-05-02].
- ↑ "Toch geen geluk voor Rudi", Nieuwe Leidsche Courant, 30 marca 1960
- ↑ a b Gordon Roxburgh "Songs For Europe The United Kingdom at The Eurovision Song Contest Volume One: The 1950s and 1960s", Telos, UK, 2012, str. 216 isbn=978-1-84583-065-6
- ↑ Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival (niderl.). W: Eurovision Artists [on-line].
- ↑ Leif Thorsson. Melodifestivalen genom tiderna (2006), str. 26. Sztokholm: Premium Publishing AB. ISBN 91-89136-29-2
|
|