Konkurs Piosenki Eurowizji 1960
| |||||
| Informacje ogólne | |||||
| Finał |
29 marca 1960 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejsce |
Royal Festival Hall, | ||||
| Nadawca | |||||
| Prowadzący | |||||
| Informacje dodatkowe | |||||
| Reżyser |
Innes Lloyd | ||||
| Główny dyrygent |
Eric Robinson | ||||
| Występ interwałowy |
Orkiestra Erica Robinsona | ||||
| Uczestnicy | |||||
| Debiut | |||||
| Powrót | |||||
| Łącznie |
13 reprezentacji | ||||
| |||||
| Głosowanie | |||||
| Każdy kraj wyznaczał 10-osobową komisję jurorską, która przyznawała ulubionej piosence po jednym punkcie. | |||||
| Zwycięzca | |||||
| Reprezentant | |||||
| Piosenka | |||||
| Muzyka |
André Popp | ||||
| Tekst |
Pierre Cour | ||||
| Konkurs Piosenki Eurowizji | |||||
| |||||
5. Konkurs Piosenki Eurowizji został rozegrany we wtorek, 29 marca 1960 w Royal Festival Hall w Londynie. Organizatorem konkursu był brytyjski nadawca publiczny British Broadcasting Corporation (BBC). Koncert poprowadziła dziennikarka telewizyjna Katie Boyle.
Finał konkursu wygrała Jacqueline Boyer, reprezentantka Francji z piosenką „Tom Pillibi” autorstwa André’a Poppa i Pierre’a Coura, za którą otrzymała łącznie 32 punkty.
Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]
Od 1957 obowiązuje zasada, że kraj, którego reprezentant wygra finał konkursu, ma pierwszeństwo w organizacji następnej koncertu finałowego[1]. Pomimo zwycięstwa Holandii w konkursie w 1959, krajowy nadawca Nederlandse Omroep Stichting (NOS) zrezygnował z funkcji organizacji widowiska. Odpowiedzialność za zorganizowanie 5. Konkursu Piosenki Eurowizji przypadła brytyjskiemu nadawcy British Broadcasting Corporation (BBC)[2].
Telewizja przygotowała koncert w mieszczącej prawie trzy tysiące miejsc Royal Festival Hall wybudowanej w dzielnicy South Bank niedaleko Tamizy[3] w Londynie.
Przebieg konkursu[edytuj | edytuj kod]
- Dyrygenci
.jpg)
Każdemu reprezentantowi towarzyszyła orkiestra, którą kierował wyznaczony przez kraj dyrygent. Głównym dyrygentem konkursu był Eric Robinson. W 1960 dyrygentami byli[2]:
- Eric Robinson:
- Wielka Brytania
- Luksemburg
- Thore Ehrling
- Szwecja
- Kai Mortensen
- Dania
- Henri Segers
- Belgia
- Cinico Angelini
- Włochy
- Dolf van der Linden
- Holandia
- Øivind Bergh
- Norwegia
- Robert Stolz
- Austria
- Raymond Lefèvre
- Monako
- Cédric Dumont
- Szwajcaria
- Franck Pourcel
- Francja
- Franz Josef Breuer
- Niemcy
Kraje uczestniczące[edytuj | edytuj kod]
Na konkursie w 1960 wzięło udział 13 krajów, w tym debiutująca Norwegia oraz nadawca z Luksemburga, który powrócił do stawki konkursowej po rocznej przerwie[4].
- Powracający artyści
Podczas 5. Konkursu Piosenki Eurowizji po raz trzeci w stawce konkursowej znalazł się Fud Leclerc, który wcześniej reprezentował Belgię podczas koncertów finałowych w konkursie w 1956 i 1958[4].
Wyniki[edytuj | edytuj kod]
- Finał
| Lp. | Kraj | Język[5] | Artysta | Piosenka | Miejsce | Punkty |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 |  Wielka Brytania
|
angielski | Bryan Johnson | „Looking High, High, High” | 2 | 25 |
| 2 |  Szwecja
|
szwedzki | Siw Malmkvist | „Alla andra får varann” | 10 | 4 |
| 3 |  Luksemburg
|
luksemburski | Camillo Felgen | „So laang we's du do bast” | 13 | 1 |
| 4 |  Dania
|
duński | Katy Bødtger | „Det var en yndig tid” | 10 | 4 |
| 5 |  Belgia
|
francuski | Fud Leclerc | „Mon amour pour toi” | 6 | 9 |
| 6 |  Norwegia
|
norweski | Nora Brockstedt | „Voi-Voi” | 4 | 11 |
| 7 |  Austria
|
niemiecki | Harry Winter | „Du hast mich so fasziniert” | 7 | 6 |
| 8 |  Monako
|
francuski | François Deguelt | „Ce soir-là” | 3 | 15 |
| 9 |  Szwajcaria
|
włoski | Anita Traversi | „Cielo e terra” | 8 | 5 |
| 10 |  Holandia
|
niderlandzki | Rudi Carrell | „Wat een geluk” | 12 | 2 |
| 11 |  RFN
|
niemiecki | Wyn Hoop | „Bonne nuit, ma chérie” | 4 | 11 |
| 12 |  Włochy
|
włoski | Renato Rascel | „Romantica” | 8 | 5 |
| 13 |  Francja
|
francuski | Jacqueline Boyer | „Tom Pillibi” | 1 | 32 |
Legenda:
1. miejsce
- Tabela punktacyjna finału
| Jury | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wielka Brytania | Szwecja | Luksemburg | Dania | Belgia | Norwegia | Austria | Monako | Szwajcaria | Holandia | Niemcy | Włochy | Francja | ||
| Uczestnicy konkursu | Wielka Brytania | 1 | 5 | 1 | 2 | 3 | 1 | 4 | 5 | 1 | 2 | |||
| Szwecja | 1 | 1 | 2 | |||||||||||
| Luksemburg | 1 | |||||||||||||
| Dania | 1 | 1 | 2 | |||||||||||
| Belgia | 4 | 1 | 1 | 3 | ||||||||||
| Norwegia | 1 | 2 | 1 | 1 | 4 | 1 | 1 | |||||||
| Austria | 2 | 2 | 1 | 1 | ||||||||||
| Monako | 1 | 1 | 2 | 1 | 7 | 3 | ||||||||
| Szwajcaria | 1 | 1 | 2 | 1 | ||||||||||
| Holandia | 1 | 1 | ||||||||||||
| Niemcy | 1 | 2 | 2 | 2 | 4 | |||||||||
| Włochy | 1 | 1 | 2 | 1 | ||||||||||
| Francja | 5 | 4 | 1 | 4 | 3 | 5 | 1 | 5 | 1 | 2 | 1 | |||
Międzynarodowi nadawcy i głosowanie[edytuj | edytuj kod]
Spis poniżej przedstawia kolejność głosowania poszczególnych krajów w 1960 wraz z nazwiskami sekretarzy, którzy przekazywali punkty od swojego państwa. Ponadto każdy z nadawców miał swojego lokalnego komentatora, który relacjonował w ojczystym języku przebieg konkursu. Nazwiska każdego z nich również są podane poniżej[6]
- Kolejność głosowania i krajowi sekretarze
Francja – nieznany
Włochy – Enzo Tortora
Niemcy- nieznany
Holandia – Siebe van der Zee[7]
Szwajcaria – Boris Acquadro
Monako – nieznany
Austria – nieznany
Norwegia – Kari Borg Mannsåker
Belgia – Arlette Vincent
Dania – Bent Henius
Luksemburg – nieznany
Szwecja – Tage Danielsson
Wielka Brytania – Nick Burrell-Davis[8]
- Komentatorzy
- Austria – Emil Kollpacher (ORF)
- Belgia – Nic Bal (NIR), Georges Désir (INR)[8]
- Dania – Sejr Volmer-Sørensen (Statsradiofonien TV)
Finlandia – Aarno Walli (Suomen Televisio)- Francja – Pierre Tchernia (RTF)
- Holandia – Piet te Nuyl[9] (NTS)
- Luksemburg – Jacques Navadic (Télé-Luxembourg)
- Monako – Pierre Tchernia (Télé Monte Carlo)
- Niemcy – Wolf Mittler (Deutsches Fernsehen)
- Szwajcaria – Theodor Haller (TV DRS), Georges Hardy (TSR)
- Szwecja – Jan Gabrielsson[10]
- Włochy – Giorgio Porro (Programma Nazionale)
- Wielka Brytania – David Jacobs (BBC Television Service), Pete Murray (BBC Light Programme)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Eurowizja 1960 – Londyn, Wlk. Brytania (pol.). www.eurowizja.info. [dostęp 2013-05-02].
- ↑ a b Eurovision Song Contest 1960 (ang.). W: Europejska Unia Nadawców [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-05-02].
- ↑ Royal Festival Hall – Southbank Centre (ang.). southbankcentre.co.uk. [dostęp 2013-05-02].
- ↑ a b Eurovision Song Contest 1960 (ang.). W: Europejska Unia Nadawców [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-05-02].
- ↑ Diggiloo Thrush – Eurovision Song Contest 1960 (ang.). diggiloo.net. [dostęp 2013-05-02].
- ↑ Eurovision 1960 Cast and Crew. IMDb. [dostęp 2013-05-02].
- ↑ „Toch geen geluk voor Rudi”, Nieuwe Leidsche Courant, 30 marca 1960.
- ↑ a b Gordon Roxburgh „Songs For Europe The United Kingdom at The Eurovision Song Contest Volume One: The 1950s and 1960s”, Telos, UK, 2012, s. 216 ISBN 978-1-84583-065-6.
- ↑ Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival (niderl.). W: Eurovision Artists [on-line].
- ↑ Leif Thorsson. Melodifestivalen genom tiderna (2006), s. 26. Sztokholm: Premium Publishing AB. ISBN 91-89136-29-2.
