Konkurs Piosenki Eurowizji 1958
|
|||||
| Informacje ogólne | |||||
| Finał | 12 marca 1958 | ||||
| Miejsce | Studio AVRO, Hilversum (Holandia) |
||||
| Nadawca | Nederlandse Omroep Stichting (NOS) | ||||
| Prowadzący | Hannie Lips | ||||
| Interwały | Metropole Orkest | ||||
| Uczestnicy | |||||
| Debiut | Szwecja | ||||
| Rezygnacja | Wielka Brytania | ||||
| Łącznie | 10 reprezentacji | ||||
|
|||||
| Głosowanie | |||||
| Każdy kraj wyznaczał 10-osobową komisję jurorską, która przyznawała ulubionej piosence po jednym punkcie. | |||||
| Zwycięzca | Francja | ||||
| Reprezentant | André Claveau | ||||
| Piosenka | „Dors, mon amour” | ||||
| Muzyka | Pierre Delanoë | ||||
| Tekst | Hubert Giraud | ||||
| Konkurs Piosenki Eurowizji | |||||
|
|||||
3. Konkurs Piosenki Eurowizji został zorganizowany 12 marca 1958 roku w studiu AVRO w Hilversum przez holenderskiego nadawcę Nederlandse Omroep Stichting (NOS).
Koncert finałowy prowadziła dziennikarka telewizyjna Hannie Lips, a wygrał go reprezentant Francji – André Claveau z utworem Pierre'a Delanoë'a i Huberta Girauda „Dors, mon amour”, który otrzymał w sumie 27 punktów.
Spis treści
Lokalizacja[edytuj]
3. Konkurs Piosenki Eurowizji zorganizowano w Hilversum położonym na południowy wschód od Amsterdamu. Koncert odbył się w studiu nadawczym AVRO (hol. Algemene Vereniging Radio Omroep), które należało wówczas do holenderskiego nadawcy publicznego działającego w ramach systemu Nederlandse Publieke Omroep. Do dziś sekcja medialna radia jest jednym z największych pracodawców w Hilversum[1]. Cała scena konkursowa ozdobiona była tulipanami, które są symbolem Holandii[2]. Hilversum to miasto w Holandii w prowincji Holandia Północna, położone na południowy wschód od Amsterdamu. Jest to największe miasto położone na terenie regionu zwanego Gooi.
Przebieg konkursu[edytuj]
Podobnie jak podczas konkursu w 1956 roku, jurorzy nie byli obecni w studiu konkursowym. Wysyłali swoje wyniki telefonicznie tuż po prezentacji wszystkich utworów konkursowych. Występ reprezentanta Włoch – Domenico Modugno – nie był transmitowany poprawnie w kilku krajach, dlatego zdecydowano, że wokalista zaśpiewa swoją konkursową piosenkę „Nel blu dipinto di blu” jeszcze raz, po zakończeniu prezentacji ostatniego utworu[2]. Niedługo po finale konkursu utwór stał się bardzo popularny w Stanach Zjednoczonych, gdzie był znany jako „Volare”, i zdobył Nagrody Grammy w kategoriach Najlepszy utwór oraz Najlepsze nagranie[3]. Podczas jubileuszowego konkursu z okazji 50-lecia Konkursu Piosenki Eurowizji Congratulations w 2005 roku piosenka została okrzyknięta drugim najlepszym eurowizyjnym występem w historii[2].
Podczas prezentacji konkursowej oraz przed ogłaszaniem wyników jurorów, czyli w tzw. Interval Act, zagrała Orkiestra Metropol pod batutą Dolfa van der Lindena, głównego dyrygenta koncertu[2].
Kraje uczestniczące[edytuj]
W konkursie wzięło udział 10 krajów, w tym debiutująca Szwecja. Z konkursu wycofała się natomiast Wielka Brytania[2].
Powracający artyści[edytuj]
Podczas koncertu finałowego w 1958 roku wystąpiło kilku artystów, którzy reprezentowali swój kraj podczas poprzednich konkursów. Corry Brokken z Holandii oraz Fud Leclerc z Belgii reprezentowali swój kraj podczas inauguracyjnej edycji konkursu, natomiast Margot Hielscher reprezentowała Niemiec wystąpił podczas imprezy w 1957 roku. Reprezentantka Szwajcarii - Lys Assia - wystąpiła podczas 1. i 2. Konkursu Piosenki Eurowizji, w których zajęła kolejno pierwsze i ósme miejsce[2].
Wyniki[edytuj]
Finał[edytuj]
|
Legenda: 1 miejsce |
Tabela punktacyjna finału[edytuj]
| Punkty | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
||||||||||
 |
Włochy | 13 | 1 | 1 | – | 1 | – | 4 | 4 | 1 | 1 | |||||||||
| Holandia | 1 | – | – | – | – | – | – | – | – | 1 | ||||||||||
| Francja | 27 | 6 | – | 1 | 1 | 9 | 1 | 1 | 7 | 1 | ||||||||||
| Luksemburg | 1 | – | – | – | – | – | – | – | – | 1 | ||||||||||
| Szwecja | 10 | – | 2 | – | 3 | – | 1 | – | 1 | 3 | ||||||||||
| Dania | 3 | – | 1 | 1 | – | 1 | – | – | – | – | ||||||||||
| Belgia | 8 | – | – | – | – | 1 | 1 | 5 | – | 1 | ||||||||||
| Niemcy | 5 | – | – | 2 | – | 1 | – | 1 | 1 | – | ||||||||||
| Austria | 8 | – | – | 3 | 1 | 1 | – | 1 | – | 2 | ||||||||||
| Szwajcaria | 24 | 4 | 6 | 3 | 5 | 4 | – | 2 | – | – | ||||||||||
Międzynarodowi nadawcy oraz głosowanie[edytuj]
Spis poniżej przedstawia kolejność głosowania poszczególnych krajów w 1958 roku wraz z nazwiskami sekretarzy, którzy przekazywali punkty od swojego państwa. Każdy krajowy nadawca miał również swojego komentatora całego festiwalu, który relacjonował w ojczystym języku przebieg konkursu. Nazwiska każdego z nich również są podane poniżej[4]
Kolejność głosowania i krajowi sekretarze[edytuj]
Komentatorzy[edytuj]
Austria - Peter Alexander (ORF)
Belgia - Arlette Vincent (INR), Nand Baert (NIR)
Dania - Gunnar Hansen (Statsradiofonien TV)
Francja - Pierre Tchernia[6] (RTF)
Holandia - Siebe van der Zee[7] (NTS)
Luksemburg - Jacques Navadic (Télé-Luxembourg)
Niemcy - Wolf Mittler (Deutsches Fernsehen)
Szwajcaria - Theodor Haller (TV DRS), Georges Hardy (TSR)
Szwecja - Jan Gabrielsson (Sveriges Radio-TV)[8]
Włochy - Bianca Maria Piccinino (Programma Nazionale)
Wielka Brytania - Peter Haigh (BBC Television Service), Tom Sloan (BBC Light Programme)
Przypisy
- ↑ Van Hilvertshem tot Hilversum (niderl.). [dostęp 2013-04-30].
- ↑ a b c d e f Eurovision Song Contest 1958 (ang.). W: Europejska Unia Nadawców [on-line]. [dostęp 2013-04-29].
- ↑ Past Winners Search (ang.). [dostęp 2013-04-29].
- ↑ Eurovision 1958 Cast and Crew. [dostęp 2013-04-30].
- ↑ Swedish Spokesmen 1958 (ang.). [dostęp 2013-04-30].
- ↑ CONCOURS EUROVISION DE LA CHANSON 1958 (fr.). [dostęp 2013-04-30].
- ↑ Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival (niderl.). W: Eurovision Artists [on-line].
- ↑ Leif Thorsson. Melodifestivalen genom tiderna (2006), str. 14. Sztokholm: Premium Publishing AB. ISBN 91-89136-29-2
Linki zewnętrzne[edytuj]
|
||||||||
|
|||||||||||||||||
