Konkurs Piosenki Eurowizji 1958
| |||||
| |||||
| Informacje ogólne | |||||
| Finał | 12 marca 1958 | ||||
| Miejsce | Studio AVRO, Hilversum (Holandia) | ||||
| Nadawca | Nederlandse Omroep Stichting (NOS) | ||||
| Prowadzący | Hannie Lips | ||||
| Występ interwałowy | Metropole Orkest | ||||
| Uczestnicy | |||||
| Debiut |  Szwecja
| ||||
| Rezygnacja |  Wielka Brytania
| ||||
| Łącznie | 10 reprezentacji | ||||
| |||||
| Głosowanie | |||||
| Każdy kraj wyznaczał 10-osobową komisję jurorską, która przyznawała ulubionej piosence po jednym punkcie. | |||||
| Zwycięzca |  Francja
| ||||
| Reprezentant | André Claveau | ||||
| Piosenka | „Dors, mon amour” | ||||
| Muzyka | Pierre Delanoë | ||||
| Tekst | Hubert Giraud | ||||
| Konkurs Piosenki Eurowizji | |||||
| |||||
3. Konkurs Piosenki Eurowizji został rozegrany w środę, 12 marca 1958 w studiu AVRO w Hilversum. Organizatorem konkursu był holenderski nadawca publiczny Nederlandse Omroep Stichting (NOS). Koncert poprowadziła dziennikarka telewizyjna Hannie Lips.
Finał konkursu wygrał André Claveau, reprezentant Francji z piosenką „Dors, mon amour” autorstwa Pierre'a Delanoë'a i Huberta Girauda, za którą otrzymał w sumie 27 punktów.
Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]
Konkurs zorganizowano w Hilversum, mieście położonym na południowy wschód od Amsterdamu. Koncert odbył się w studiu nadawczym AVRO (hol. Algemene Vereniging Radio Omroep), które należało wówczas do holenderskiego nadawcy publicznego działającego w ramach systemu Nederlandse Publieke Omroep.
Sekcja medialna radia jest jednym z największych pracodawców w Hilversum[1]. Scena konkursowa ozdobiona była tulipanami, które są symbolem Holandii[2].
Przebieg konkursu[edytuj | edytuj kod]
Podobnie jak podczas konkursu w 1957, jurorzy nie byli obecni w studiu konkursowym, tylko wysyłali wyniki telefonicznie tuż po prezentacji wszystkich utworów konkursowych. Występ reprezentanta Włoch – Domenico Modugno – nie był transmitowany poprawnie w kilku krajach, dlatego zdecydowano, że wokalista zaśpiewa swoją konkursową piosenkę „Nel blu dipinto di blu” jeszcze raz, po zakończeniu prezentacji ostatniego utworu[2].
Niedługo po finale konkursu utwór „Nel blu dipinto di blu” stał się popularny w Stanach Zjednoczonych, gdzie był znany jako „Volare”, i zdobył Nagrody Grammy w kategoriach Najlepszy utwór oraz Najlepsze nagranie[3]. Podczas jubileuszowego konkursu z okazji 50-lecia Konkursu Piosenki Eurowizji Congratulations w 2005 został okrzyknięty drugą najlepszą eurowizyjną piosenką w historii[2].
Podczas prezentacji konkursowej oraz przed ogłaszaniem wyników jurorów zagrała Orkiestra Metropol pod batutą Dolfa van der Lindena, głównego dyrygenta koncertu[2].
Kraje uczestniczące[edytuj | edytuj kod]
W konkursie wzięło udział 10 krajów, w tym debiutująca Szwecja. Z konkursu wycofała się natomiast Wielka Brytania[2].
- Powracający artyści
Podczas konkursu w 1958 wystąpiło kilku wykonawców, którzy reprezentowali swój kraj podczas poprzednich konkursów. Corry Brokken z Holandii oraz Fud Leclerc z Belgii reprezentowali swój kraj podczas inauguracyjnej edycji konkursu, natomiast Margot Hielscher reprezentowała Niemcy podczas konkursu w 1957. Reprezentująca Szwajcarię Lys Assia zwyciężyła w finale konkursu w 1956, reprezentowała kraj także w finale w 1957[2].
Wyniki[edytuj | edytuj kod]
- Finał
|
Legenda: 1. miejsce |
- Tabela punktacyjna finału
| Punkty | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Suma punktów | Włochy | Holandia | Francja | Luksemburg | Szwecja | Dania | Belgia | Niemcy | Austria | Szwajcaria | ||||||||||
| Uczestnicy konkursu | Włochy | 13 | 1 | 1 | – | 1 | – | 4 | 4 | 1 | 1 | |||||||||
| Holandia | 1 | – | – | – | – | – | – | – | – | 1 | ||||||||||
| Francja | 27 | 6 | – | 1 | 1 | 9 | 1 | 1 | 7 | 1 | ||||||||||
| Luksemburg | 1 | – | – | – | – | – | – | – | – | 1 | ||||||||||
| Szwecja | 10 | – | 2 | – | 3 | – | 1 | – | 1 | 3 | ||||||||||
| Dania | 3 | – | 1 | 1 | – | 1 | – | – | – | – | ||||||||||
| Belgia | 8 | – | – | – | – | 1 | 1 | 5 | – | 1 | ||||||||||
| Niemcy | 5 | – | – | 2 | – | 1 | – | 1 | 1 | – | ||||||||||
| Austria | 8 | – | – | 3 | 1 | 1 | – | 1 | – | 2 | ||||||||||
| Szwajcaria | 24 | 4 | 6 | 3 | 5 | 4 | – | 2 | – | – | ||||||||||
Międzynarodowi nadawcy oraz głosowanie[edytuj | edytuj kod]
Spis poniżej przedstawia kolejność głosowania poszczególnych krajów w 1958 wraz z nazwiskami sekretarzy, którzy przekazywali punkty od swojego państwa. Każdy krajowy nadawca miał również swojego komentatora całego konkursu, który relacjonował w ojczystym języku przebieg koncertu. Nazwiska każdego z nich również są podane poniżej[4]:
- Kolejność głosowania i krajowi sekretarze
- Komentatorzy
Austria - Peter Alexander (ORF)
Belgia - Arlette Vincent (INR), Nand Baert (NIR)
Dania - Gunnar Hansen (Statsradiofonien TV)
Francja - Pierre Tchernia[6] (RTF)
Holandia - Siebe van der Zee[7] (NTS)
Luksemburg - Jacques Navadic (Télé-Luxembourg)
Niemcy - Wolf Mittler (Deutsches Fernsehen)
Szwajcaria - Theodor Haller (TV DRS), Georges Hardy (TSR)
Szwecja - Jan Gabrielsson (Sveriges Radio-TV)[8]
Włochy - Bianca Maria Piccinino (Programma Nazionale)
Wielka Brytania - Peter Haigh (BBC Television Service), Tom Sloan (BBC Light Programme)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Van Hilvertshem tot Hilversum (niderl.). hilversum.nl. [dostęp 2013-04-30].
- ↑ a b c d e f Eurovision Song Contest 1958 (ang.). W: Europejska Unia Nadawców [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-04-29].
- ↑ Past Winners Search-GRAMMY.COM (ang.). grammy.com. [dostęp 2013-04-29].
- ↑ Eurovision 1958 Cast and Crew. IMDb. [dostęp 2013-04-30].
- ↑ Swedish Spokesmen 1958 (ang.). Infosajten.com. [dostęp 2013-04-30].
- ↑ CONCOURS EUROVISION DE LA CHANSON 1958 (fr.). Songcontest.free.fr. [dostęp 2013-04-30].
- ↑ Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival (niderl.). W: Eurovision Artists [on-line].
- ↑ Leif Thorsson. Melodifestivalen genom tiderna (2006), str. 14. Sztokholm: Premium Publishing AB. ISBN 91-89136-29-2
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| ||||||||||||