Blade: Wieczny łowca II
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery |
21 marca 2002 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
116 minut[1] |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role |
Wesley Snipes |
Muzyka |
Marco Beltrami |
Zdjęcia |
Gabriel Beristain |
Scenografia |
Carol Spier |
Kostiumy |
Wendy Partridge |
Montaż |
Peter Amundson |
Produkcja |
Peter Frankfurt |
Wytwórnia |
Marvel Enterprises |
Dystrybucja | |
Budżet |
54 000 000 USD |
Przychody brutto |
155 010 032 USD |
Poprzednik | |
Kontynuacja | |
Strona internetowa |
Blade: Wieczny łowca II (ang. Blade II) – amerykański fantastycznonaukowy film akcji, horror na podstawie serii komiksów o superbohaterze o tym samym imieniu wydawnictwa Marvel Comics. Za reżyserię odpowiadał Guillermo del Toro na podstawie scenariusza Davida S. Goyera. W tytułowej roli wystąpił Wesley Snipes, a obok niego w rolach głównych pojawili się: Kris Kristofferson, Ron Perlman, Leonor Varela, Norman Reedus i Luke Goss.
Światowa premiera filmu miała miejsce 21 marca 2002 roku w Los Angeles. W Polsce zadebiutował on 7 czerwca tego samego roku. Film przy budżecie 54 milionów dolarów zarobił ponad 155 milionów. Podobnie jak pierwsza część otrzymał mieszane oceny od krytyków. Jego poprzednia część Blade: Wieczny łowca miała premierę w 1998 roku. Powstała również jego kontynuacja Blade: Mroczna trójca z 2004 roku. W 2019 roku zapowiedziany został reboot z Mahershalą Alim w głównej roli jako część franczyzy Filmowego Uniwersum Marvela.
Streszczenie fabuły
[edytuj | edytuj kod]W 1999 roku, dwa lata po wydarzeniach z pierwszego filmu, Blade szuka w Pradze swojego mentora Abrahama Whistlera, który uważany był za zmarłego po tym, jak został zaatakowany przez Deacona Frosta, ale zamiast tego został zamieniony w wampira. Blade odkrywa, że Whistler jest przetrzymywany w kryjówce wampirów. Po powrocie do swojej kryjówki Blade daje Whistlerowi antywirusowe wampirze serum, aby przywrócić mu ludzką postać[2].
Pandemia, o której nie wie Blade, znana jako „wirus żniwiarza” rozprzestrzeniła się wśród wampirów. Zainfekowane wampiry zamieniają się w „Żniwiarzy”, mutację wampirów odporną na większość słabości wampirów, która zabija ludzi, a zamienia w Żniwiarzy wampiry, którzy się nimi żywią. Nie mogąc powstrzymać Żniwiarzy, Lord wampirów, Eli Damaskinos, wysyła dwóch emisariuszy, Asada i swoją córkę Nyssę, aby poprosili o pomoc Blade’a. Damaskinos wyjaśnia, że wampir Jared Nomak został zarażony wirusem Żniwiarza i celowo karmi się innymi wampirami, rozprzestrzeniając wirusa. Damaskinos ostrzega Blade’a, że gdy Nomak skończy żerować na wampirach, zacznie żerować na ludziach. Blade niechętnie zgadza się pomóc. Asad następnie wprowadza Blade’a i jego grupę do Bloodpack, grupy wampirów wyszkolonych, aby zabić Blade’a. Poza Asadem i Nyssą, Bloodpack składa się z Reinhardta, Chupy, Snowmana, Verlaine, Lighthammera i Priesta. Aby utrzymać ich w ryzach, Blade umieszcza ładunek wybuchowy z tyłu głowy Reinhardta[2].
Za radą Blade’a zespół zaczyna od zbadania nocnego klubu House of Pain odwiedzanego przez wampiry. Natrafiają tam na Żniwiarzy i odkrywają, że ich broń jest całkowicie nieskuteczna. Nomak przybywa i zabiera na zakładnika Nyssę. Blade walczy z Nomakiem, kiedy Nomak zyskuje przewagę, promienie słońca odbijają się od miecza Blade’a powodując, że Nomak staje w płomieniach. Blade zabija Priesta po tym, jak został on zainfekowany. Lighthammer zostaje zarażony, Whistler opuszcza swój posterunek, a Scud ledwo uchodzi z życiem po ataku Żniwiarzy. Whistler ujawnia, że podążał za Żniwiarzem pozostającym w tyle i odnalazł go uwięzionego przy wejściu do kanału. Grupa zabiera tego Żniwiarza do kryjówki w celu obserwacji. Po śmierci Żniwiarza z pragnienia, rozcięcie jego zwłok ujawnia, że większość Żniwiarzy ma tendencję do samospalania się w ciągu 12 godzin, jeśli się nie pożywią, a także, że mają oni dodatkową warstwę kości, która chroni przód serca, jednak boki serca nie są chronione. Wiedzą też, że Żniwiarze są nadal wrażliwi na światło słoneczne. Wiedząc o tej słabości Whistler i Scud tworzą projektory UV dla zespołu. Blade uważa, że ich najlepszym rozwiązaniem jest znalezienie kryjówki Żniwiarzy w kanałach o świcie, narażając na niebezpieczeństwo cały Bloodpack[2].
Podczas poszukiwania kryjówki Żniwiarzy Lighthammer zostaje zainfekowany, zabija Snowmana i ściga Verlaine po drabinie włazu. Po otworzeniu pokrywy włazu przez Verlaine oboje umierają od światła słonecznego. Chupa zwrca się przeciwko Whistlerowi i atakuje go, jednak zostaje zabity przez grupę Żniwiarzy. Asad wpada w zasadzkę, zostaje wciągnięty pod wodę i zabity. Podczas próby ucieczki Whistler zostaje zatrzymany przez Nomaka, który ujawnia mu informacje o Damaskinosie i wręcza mu królewski pierścień pieczęci. Używając specjalnych bomb emitujących promieniowanie UV, Blade zabija wszystkich Żniwiarzy z wyjątkiem Nomaka oraz ratuje Reinhardta i Nyssę, ale zostaje zdradzony przez Damaskinosa i jego ludzi, którzy go ogłuszają[2].
Damaskinos ujawnia, że stworzył wirusa Żniwiarza, aby stworzyć nową rasę wampirów opartą na Bladzie, i że Nomak był nieudanym eksperymentem. Whistler rzuca mu królewski pierścień pieczęci i żąda prawdy. Damaskinos potwierdza, że Nomak jest w rzeczywistości jego synem. Scud okazuje się być lojalnym wobec Damaskinosa. Blade odpowiada, że zawsze wiedział o jego lojalności. Blade zabija Scuda ładunkiem wybuchowym, który wcześniej umieścił na Reinhardcie. Damaskinos następnie nakazuje swoim naukowcom przeprowadzenie sekcji Blade’a, aby mogli nauczyć się replikować jego umiejętności. Nyssa rozmawia z Damaskinosem o jego kłamstwach. Damaskinos mówi, że dla przetrwania rasy wampirów jest gotów poświęcić wszystko, w tym własną rodzinę. Po ucieczce od swoich porywaczy Whistler zabiera Blade’a do kałuży krwi, gdzie odzyskuje siły, by zabić Reinhardta i jego ludzi[2].
Nyssa i Damaskinos planują uciec, ale Nyssa blokuje drzwi wyjściowe, uniemożliwiając Damaskinosowi ucieczkę, podczas gdy Nomak ich dogania. Nomak dopada Damaskinosa i zabija go. Nyssa następnie ofiarowuje się Nomakowi do ugryzienia, przez co zostaje ona zainfekowana wirusem. Blade walczy z Nomakiem i dźga go mieczem w bok prosto w serce. Następnie Nomak popełnia samobójstwo, dociskając miecz w zranione serca. Blade spełnia ostatnie życzenie Nyssy, która chciała zobaczyć wschód słońca. Nyssa umiera od promieni słonecznych przed przemianą w Żniwiarza[2].
Obsada
[edytuj | edytuj kod]- Wesley Snipes jako Eric Brooks / Blade, hybryda wampira i człowieka, który może poruszać się w ciągu dnia i poluje na wampiry[1].
- Kris Kristofferson jako Abraham Whistler, mentor i przyjaciel Blade’a[1].
- Ron Perlman jako Dieter Reinhardt, członek Bloodpack, który żywi szczególną urazę do Blade’a[1].
- Leonor Varela jako Nyssa Damaskinos, naturalnie urodzona wampirzyca, córka Damaskinosa[1].
- Norman Reedus jako Scud, pomocnik Blade’a na czas nieobecności Whistlera[1].
- Thomas Kretschmann jako Eli Damaskinos, starożytny wampir, który ma obsesję na punkcie stworzenia wyższej rasy wampirów jako swojego dziedzictwa[1].
- Luke Goss jako Jared Nomak, pacjent zero i nosiciel wirusa Żniwiarz. Ma urazę do Damaskinosa za przemienienie go[1].
W filmie ponadto wystąpili: Santiago Segura jako Rush, wampir z Pragi i Karel Roden jako Karel Kounen, prawnik Damaskinosa oraz członkowie Bloodpack: Matt Schulze jako Chupa, Danny John-Jules jako Asad, Donnie Yen jako Snowman, Marit Velle Kile jako Verlaine, Daz Crawford jako Lighthammer i Tony Curran jako Priest[1].
Produkcja
[edytuj | edytuj kod]Na stanowisku reżysera został zatrudniony Guillermo del Toro. Scenariusz ponownie napisał David S. Goyer. Peter Frankfurt, Wesley Snipes i Patrick Palmer zostali producentami. Produkcją zajęły się studia New Line Cinema, Amen Ra Films i Imaginary Forces przy współpracy z Marvel Enterprises[1].
Zdjęcia do filmu trwały od 12 marca do 2 lipca 2001 roku[3]. Był on kręcony między innymi w Pradze i w Barrandov Studios w Republice Czeskiej[4]. Za zdjęcia odpowiadał Gabriel Beristain, za scenografię Carol Spier, a za kostiumy Wendy Partridge. Montażem zajął się Peter Amundson[1].
Muzyka
[edytuj | edytuj kod]Muzykę do filmu skomponował Marco Beltrami. Ścieżka dźwiękowa autorstwa Beltramiego została wydana 4 czerwca 2002 roku[5]. Natomiast album Blade II: The Soundtrack został wydany 19 marca 2002 roku[6].
Blade II: The Soundtrack – 2002 | ||||
---|---|---|---|---|
Nr | Tytuł utworu | Autor | Wykonawca | Długość |
1. | „Blade (Theme from Blade)” | D. Saber, M. Beltrami | Danny Saber i Marco Beltrami | 3:04 |
2. | „Cowboy” | E. Jeffers, N. Cook, J. Jackson, K. Dean, M. Tiffrere | Fatboy Slim i Eve | 5:31 |
3. | „I Against I” | D. Smith, R. Del Naja, G. Marshall, N. Davidge | Massive Attack i Mos Def | 5:40 |
4. | „Right Here, Right Now” | O. Jackson, P. Oakenfold, S. Osborne, A. Gray | Paul Oakenfold i Ice Cube | 4:10 |
5. | „Tao of the Machine” | T. Trotter, B. Transeau | BT i The Roots | 3:16 |
6. | „Child of the Wild West” | L. Freese, L. Muggerud, R. Williams | Roni Size i Cypress Hill | 4:14 |
7. | „The One” | T. Smith, V. Miller, B. Ashworth, J. O’Bryan | Dub Pistols, Busta Rhymes i Silkk the Shocker | 3:44 |
8. | „We Be Like This” | J. Jackson, J. Phillips, D. Saber | Danny Saber, Fabolous i Jadakiss | 5:45 |
9. | „Gorillaz on My Mind” | R. Noble, D. Albarn | Gorillaz i Redman | 4:29 |
10. | „Gangsta Queens” | K. Taylor, R. Fisher, A. Cocup, T. Findlay | Groove Armada, Trina i Rah Digga | 3:54 |
11. | „PHDream” | W. Mathis, S. Kirkland, K. Jordan | The Crystal Method i Bubba Sparxxx | 3:52 |
12. | „Raised in the Hood” | D. Hawkins, R. Williams | Roni Size i Volume 10 | 3:26 |
13. | „Gettin’ Aggressive (Mowo! Mix)” | M. Tyler, R. Hall | Moby i Mystikal | 3:38 |
14. | „Mind What You Say (Bonus Track)” | L. Brown | Lennox „Buppy” Brown | 3:59 |
58:42 |
Blade II (Original Motion Picture Score) – 2002 | |||
---|---|---|---|
Nr | Tytuł utworu | Autor | Długość |
1. | „Nomack the Knife” | M. Beltrami | 3:31 |
2. | „Waiting For the Sun” | M. Beltrami | 2:30 |
3. | „Main Title” | M. Beltrami | 3:03 |
4. | „Suckheads Infiltrate” | M. Beltrami | 2:21 |
5. | „Nyssa Sucks” | M. Beltrami | 1:52 |
6. | „B Slice” | M. Beltrami | 1:11 |
7. | „House of Paincakes” | M. Beltrami | 4:55 |
8. | „Blade Pops a Cold One” | M. Beltrami | 0:54 |
9. | „Family Feud” | M. Beltrami | 2:20 |
10. | „Charge of the Light Grenade” | M. Beltrami | 3:05 |
11. | „Blade’s Discharge” | M. Beltrami | 1:34 |
12. | „Priest Splits” | M. Beltrami | 1:23 |
13. | „Nomack Snacks” | M. Beltrami | 1:19 |
14. | „Back in Black” | M. Beltrami | 0:47 |
15. | „Nyssa Over Easy” | M. Beltrami | 1:32 |
16. | „Wind and the Willows (Abayo)” | M. Beltrami | 1:22 |
33:39 |
Wydanie
[edytuj | edytuj kod]Światowa premiera filmu Blade: Wieczny łowca II miała miejsce 21 marca 2002 roku w Los Angeles. Podczas wydarzenia uczestniczyła obsada i produkcja filmu oraz zaproszeni specjalni goście. Premierze tej towarzyszył czerwony dywan oraz szereg konferencji prasowych[7]. Dla szerszej publiczności w Stanach Zjednoczonych zadebiutował 22 marca[8]. W Polsce film miał premierę 7 czerwca tego samego roku[9].
Odbiór
[edytuj | edytuj kod]Box office
[edytuj | edytuj kod]Film przy budżecie 54 milionów dolarów zarobił ponad 155 milionów, z czego ponad 82 miliony w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie oraz ponad 290 tysięcy w Polsce[10].
Krytyka w mediach
[edytuj | edytuj kod]Film otrzymał mieszane oceniony krytyków. W serwisie Rotten Tomatoes 57% z 151 recenzji filmu jest pozytywnych (średnia ocen wyniosła 5,94 na 10)[11]. Na portalu Metacritic średnia ocen z 28 recenzji wyniosła 52 punktów na 100[12]. Natomiast według serwisu CinemaScore publiczność przyznała mu ocenę B+ w skali od F do A+[13].
Nagrody i nominacje
[edytuj | edytuj kod]Rok | Ceremonia | Kategoria | Nominowani | Rezultat | Przypis |
---|---|---|---|---|---|
2002 | Golden Schmoes Awards | Najgorszy horror roku | Blade: Wieczny łowca II | Nominacja | [14] |
2003 | Saturn Awards | Najlepszy horror | Blade: Wieczny łowca II | Nominacja | [15] |
Najlepsza charakteryzacja | Michelle Taylor, Gary Matanky, Bob Newton, Mark Boley | Nominacja | |||
Fangoria Chainsaw Awards | Najlepszy film w szerokiej dystrybucji | Blade: Wieczny łowca II | Nominacja | [16] | |
Najlepszy scnenariusz | David S. Goyer | Nominacja | |||
Najlepszy aktor drugoplanowy | Thomas Kretschmann | Nominacja | |||
Najlepsza charakteryzacja | Steve Johnson, Tippett Studio | Wygrana |
Kontynuacja
[edytuj | edytuj kod]W 2004 roku powstała trzecia część Blade: Mroczna trójca. Swoją rolę w niej powtórzył Wesley Snipes. David S. Goyer powrócił jako scenarzysta i odpowiadał również za reżyserię[17]. Powstała również bezpośrednią kontynuacja filmu Blade: Mroczna trójca, serial Blade: The Series z 2006 roku, w którym Sticky Fingaz zastąpił Snipesa. Był on emitowany przez Spike TV, a przy pracy nad nim zaangażowany był również Goyer[18].
Reboot
[edytuj | edytuj kod]W 2012 roku prawa do postaci powróciły do Marvel Studios[19]. W lipcu 2019 roku prezes studia Kevin Feige zapowiedział reboot zatytułowany Blade z Mahershalą Alim w głównej roli jako część franczyzy Filmowego Uniwersum Marvela[20].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k Joe Leydon: Blade II. Variety. [dostęp 2002-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-24)]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Blade: Wieczny łowca II, reż. Guillermo del Toro
- ↑ Cathy Meils: ‘Blade 2’ swings into busy Prague. Variety. [dostęp 2002-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ Boo! 20 Hollywood Horror Movies That Were Filmed in Prague. Prague Reporter. [dostęp 2017-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-27)]. (ang.).
- ↑ Blade 2 score (2002). soundtrackinfo.com. [dostęp 2020-07-25]. (ang.).
- ↑ Blade 2 (2002). soundtrackinfo.com. [dostęp 2020-07-25]. (ang.).
- ↑ Giillermo del Toro Blade 2 Film premiere 21 March 2002. alamy.com. [dostęp 2020-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ Movies released March, 2002. MovieWeb. [dostęp 2020-07-27]. (ang.).
- ↑ Blade: Wieczny łowca II. film.interia.pl. [dostęp 2020-07-26]. (pol.).
- ↑ Blade II. Box Office Mojo. [dostęp 2020-07-25]. (ang.).
- ↑ Blade II. Rotten Tomatoes. [dostęp 2020-07-25]. (ang.).
- ↑ Blade II. Metacritic. [dostęp 2020-07-25]. (ang.).
- ↑ CinemaScore. CinemaScore. [dostęp 2020-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ Golden Schmoes winners and nominees 2002. joblo.com. [dostęp 2020-07-26]. (ang.).
- ↑ Academy of Science Fiction, Fantasy & Horror Films » 2003. famousfix.com. [dostęp 2020-07-26]. (ang.).
- ↑ Steven Davies: Annual Fangoria Chainsaw Awards. horror-asylum.com. [dostęp 2003-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ Dennis Harvey: Blade: Trinity. Variety. [dostęp 2004-12-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-07)]. (ang.).
- ↑ Danette Chavez: Blade: The Series lacked bite but not a point. AV Club. [dostęp 2016-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-16)]. (ang.).
- ↑ Borys Kit: Fox's Daredevil Rights on Verge of Reverting to Marvel as Ticking Clock Looms (Video). The Hollywood Reporter. [dostęp 2012-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ Hannah Shaw-Williams: Blade Is Officially An MCU Phase 5 Movie. Screen Rant. [dostęp 2019-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Blade: Wieczny łowca II w bazie Filmweb
- Blade: Wieczny łowca II w bazie IMDb (ang.)
- Amerykańskie filmy akcji
- Amerykańskie filmy fantastycznonaukowe
- Amerykańskie filmy z gatunku horror
- Filmy w reżyserii Guillermo del Toro
- Filmy wytwórni New Line Cinema
- Amerykańskie filmy z 2002 roku
- Filmy fantastyczne z 2002 roku
- Sequele amerykańskich filmów
- Filmy o wampirach
- Filmy o Bladzie
- Filmy superbohaterskie z 2002 roku