Martin XB-48
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
średni bombowiec |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
3 |
| Historia | |
| Data oblotu |
22 czerwca 1947 |
| Liczba egz. |
2 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
6 × Silnik turboodrzutowy General Electric J35-A5 |
| Ciąg |
17 kN każdy |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
33 m |
| Długość |
26,2 m |
| Wysokość |
8 m |
| Powierzchnia nośna |
123,5 m² |
| Masa | |
| Własna |
26 535 kg |
| Startowa |
46 538,6 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
796 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
21,3 m/s |
| Pułap praktyczny |
13 100 m |
| Zasięg |
4000 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 × 12,7 mm 9980 kg bomb | |
| Użytkownicy | |
| USA | |
| Rzuty | |
| |
Martin XB-48 – amerykański średni bombowiec z napędem odrzutowym, zaprojektowany przez wytwórnię Glenn L. Martin Company w połowie lat 40. XX wieku. Zbudowano dwa egzemplarze prototypowe, samolot nie trafił do produkcji seryjnej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prace nad samolotem rozpoczęły się jeszcze podczas trwania II wojny światowej. Obok Glenn L. Martin Company nad nowym bombowcem pracowały również North American Aviation, która zbudowała samolot North American B-45 Tornado i wytwórnia Convair, która zaprojektowała bombowiec Convair XB-46. Glenn L. Martin wybudował dwa prototypy o numerach seryjnych 45-59585 i 45-59586. Pierwszy z nich wzbił się w powietrze 22 czerwca 1947 roku i wykonał 37-minutowy lot. Projekt nie był dalej rozwijany i rok później został w całości anulowany.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
XB-48 był całkowicie metalowym górnopłatem napędzanym sześcioma silnikami turboodrzutowymi, umieszczonymi w dwóch gondolach po trzy silniki, pod skrzydłami. Kadłub o trójkątnym przekroju ze spłaszczonym spodem. Skrzydła o trapezowym przekroju rozszerzające się przy kadłubie. Klapy szczelinowe na skrzydle umieszczone były prawie na całej długości krawędzi spływu. Podwozie jednotorowe, przednie i tylne dwukołowe, chowane w kadłub. Na zewnętrznych częściach gondoli silnikowcy były wnęki, do których chowane były pojedyncze koła na długich wysięgnikach podtrzymujące skrzydła. Usterzenie klasyczne, usterzenie poziome miało niewielki wznios.
Uzbrojenie[edytuj | edytuj kod]
Samolot mógł przewozić do 9980 kg bomb. Uzbrojenie obronne składało się ze zdalnie sterowanego stanowiska strzeleckiego na końcu kadłuba z dwoma karabinami 12,7 mm, które miały być montowane w wersji seryjnej.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Świdziński, Martin XB-48, "Skrzydlata Polska", nr 37 (1989), s. 11, ISSN 0137-866x.
