Boeing Insitu RQ-21 Integrator
.jpg)
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Boeing |
| Typ | |
| Konstrukcja |
kompozytowa |
| Historia | |
| Data oblotu |
28 lipca 2012 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 x silnik tłokowy |
| Moc |
8 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
4,9 m |
| Długość |
2,2 m |
| Masa | |
| Własna |
34 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość patrolowa |
101 km/h |
| Pułap praktyczny |
4573 m |
| Długotrwałość lotu |
24 h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| USA | |
Boeing Insitu RQ-21 Integrator – amerykański bezzałogowy statek powietrzny (ang. Unmanned Aerial Vehicle – UAV) opracowany przez firmę Boeing i Insitu dla United States Navy w ramach programu stworzenia systemu niewielkiego, taktycznego aparatu bezzałogowego (Small Tactical Unmanned Air System – STUAS) przeznaczonego do rozpoznania w trudnych warunkach atmosferycznych.
Historia[edytuj | edytuj kod]
RQ-21 został opracowany w celu zastąpienia używanych przez amerykańską marynarkę bezzałogowych aparatów Boeing Insitu ScanEagle[1]. Podobnie jak ScanEagle miał być to mały, tani w produkcji i eksploatacji samolot bezzałogowy. W lipcu 2010 roku US Navy (U.S. Naval Air Warfare Center Aircraft Division) przyznała firmie Insitu środki finansowe na opracowanie docelowego samolotu[2]. 28 lipca 2012 roku ukończony bsl po raz pierwszy wzbił się w powietrze. Po serii trzymiesięcznych prób w powietrzu, 10 lutego 2013 roku RQ-21 po raz pierwszy został sprawdzony w działaniach na wodzie operując z pokładu okrętu desantowego typu San Antonio USS Mesa Verde[3]. 18 lutego 2013 roku na poligonie w Oregonie do swojego dziewiczego lotu wzbiła się zmodernizowana wersja oznaczona jako RQ-21A Block II[4]. Bezzałogowy statek powietrzny wyposażono w zestaw czujników NightEagle stosowany na jednej z wersji ScanEagle przeznaczonej do działań w nocy. Dostawy seryjnych RQ-21 miały rozpocząć się pod koniec 2013 roku, a rok później planowane było uzyskanie zdolności operacyjnej.
29 września 2017 roku, w ramach programu Foreign Military Sales, Polska podpisała międzyrządową umowę na zakup pojedynczego zestawu RQ-21A z rządem USA[5]. W konsekwencji, 30 marca 2018 roku Departament Obrony Stanów Zjednoczonych zawarł z producentem aparatu, firmą Insitu kontrakt na jego zakup. Obok samego samolotu, zakup objął również naziemną stacje kontroli, wyrzutnie aparatu, system wspomagający lądowanie oraz pakiet wsparcia technicznego. Odbiorcą całego zestawu maja być Wojska Specjalne[6].
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Samolot jest wolnonośnym górnopłatem z kadłubem umieszczonym pomiędzy dwiema belkami ogonowymi. Belki zakończone są skośnymi statecznikami pionowymi połączonymi sterem wysokości. Tłokowy silnik napędza umieszczone z tyłu kadłuba śmigło pchające (pchacz). Tuż pod dziobem samolotu, w obrysie kadłuba umieszczono głowicę obserwacyjną przeznaczoną do rozpoznania obrazowego. Aparat startuje z pneumatycznej katapulty. Lądowanie następuje z wykorzystaniem urządzenia zwanego Skyhook – jest to słup o wysokości 15 metrów, do którego przyczepiona jest lina, którą przechwytuje RQ-21 lądując.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ The Boeing Insitu RQ-21 Integrator UAV is expected to reach operational capability in the US military during 2013. MilitaryFactory.com, 4 marca 2013. [dostęp 2013-03-28]. (ang.).
- ↑ Megan Eckstein. Insitu's RQ-21A UAV Finishing Testing To Hit Milestone C By End Of Year. „Inside Defense”, 27 listopada 2012. [dostęp 2013-03-28]. (ang.).
- ↑ RQ-21A Small Tactical Unmanned Air System Completes First Ship-Based Flight. US Naval Air Systems Command, 12 lutego 2013. [dostęp 2013-03-28]. (ang.).
- ↑ Zach Rosenberg. Insitu completes RQ-21A Block II first flight. „Flight”, 19 lutego 2013. [dostęp 2013-03-28]. (ang.).
- ↑ Tomasz Dmitruk, Dwie dekady w NATO - modernizacja techniczna Sił Zbrojnych RP [3], "Nowa technika Wojskowa", nr 11 (2018), s. 8-17, ISSN 1230-1655
- ↑ RQ-21A Blackjack dla Wojsk Specjalnych, "Nowa technika Wojskowa", nr 5 (2018), s. 4-5, ISSN 1230-1655
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
