Lockheed T-33 Shooting Star

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lockheed T-33A Shooting Star
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Lockheed Corporation

Typ

szkolno-treningowy

Konstrukcja

metalowa

Załoga

2

Historia
Data oblotu

22 marca 1948

Lata produkcji

1948-1959

Wycofanie ze służby

1988 (USA)
2017 (Boliwia)

Liczba egz.

6557

Dane techniczne
Napęd

1 × Allison J33-A-35 Turbojet

Ciąg

24 kN

Wymiary
Rozpiętość

11,86 m

Długość

11,49 m

Wysokość

3,57 m

Masa
Własna

3775 kg

Startowa

6865 kg

Osiągi
Prędkość maks.

970 km/h

Pułap

14 600 m

Zasięg

2050 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
AT-33A: 2 × karabiny 12,7 mm Browning M3,
2 × podwieszenia na 450 kg bomby lub 10-16 niekierowanych pocisków rakietowych
Użytkownicy
Stany Zjednoczone i 40 innych krajów
Rzuty
Rzuty samolotu

Lockheed T-33 Shooting Star (znany też jako T-Bird) – amerykański samolot szkolno-treningowy, produkowany w latach 1948-1959 przez Lockheed Corporation, poza USA był produkowany na licencji w Japonii i Kanadzie oraz używany w wielu krajach Europy i Ameryki Południowej. Samolot powstał na bazie myśliwca Lockheed F-80 Shooting Star, pierwszego produkowanego masowo amerykańskiego odrzutowca. Rozwinięciem T-33 jest dwumiejscowy myśliwiec przechwytujący Lockheed F-94 Starfire.

W grudniu 1957 T-33A USAF lecący z Francji do Grecji został przechwycony przez MiG-15bis Forcat Ajrore Shqiptare i zmuszony do lądowania po tym, jak naruszył przestrzeń powietrzną Albanii, samolot jest dziś wystawiony w muzeum w Gjirokastrze[1].

Wersje[edytuj | edytuj kod]

NT-33A
T2V-1 (T-1A) SeaStar

USAF[edytuj | edytuj kod]

TF-80C – oryginalne oznaczenie, prototyp
T-33A – dwumiejscowy samolot szkolny
AT-33A – uzbrojona wersja treningowo-bojowa T-33A
DT-33A – samolot do sterowania dronami QT-33A
NT-33A – samoloty przebudowane do badań w locie
QT-33A – zdalnie sterowane drony służące jako cele powietrzne
RT-33A – wersja rozpoznawcza AT-33A

US Navy[edytuj | edytuj kod]

TO-2 – Oznaczenie dla T-33A nadane przez US Navy, później zmienione na TV-2
TV-2KD – TV-2 do sterowania dronami
T-33B – oznaczenie dla TV-2 od 1962
DT-33B – nowe oznaczenie TV-2KD
L-245 – samolot przebudowany na demonstrator T2V SeaStar, oznaczenie producenta
T2V SeaStar – wersja rozwojowa oblatana 15 grudnia 1953 z mocniejszym silnikiem Allison J33-A-24/24A (27,2 kN), w służbie od 1957, samolot morski przystosowany do lądowania na lotniskowcach ze wzmocnionym kadłubem i podwoziem, hakiem, zmieniona awionika, skrzydła poszerzone do 13 m, podwyższono fotel instruktora, nowy ogon, wyprodukowano 150 sztuk T2V-1
T-1A – oznaczenie T2V-1 w systemie oznaczeń z 1962, wcześnie zastąpiony przez T-2 Buckeye, ale w użyciu do lat 70.

Kanadyjskie[edytuj | edytuj kod]

CT-133 Silver Star – oznaczenie T-33A nadane przez RCAF, produkowane na licencji przez Canadair jako Canadair CL-30 , brytyjski silnik Rolls-Royce Nene, 576 sztuk używano w latach 1953–2005, używano też wersji specjalistycznych

Użytkownicy[edytuj | edytuj kod]

Kraje używające T-33.
CT-133 w 1997.
T-33 USAF w 1984

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. T-33 in Albania, milavia.net
  2. Altair: Ostatnie T-33 wycofane ze służby. altair.com.pl, 2017–08–03. [dostęp 2017-08-03]. (pol.).
  3. "Samolot: N109X.". registry.faa.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-09)]. FAA Registry

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]