Lockheed EC-121 Warning Star
| EC-121 Warning Star | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Stany Zjednoczone |
| Producent | Lockheed |
| Typ | samolot wczesnego ostrzegania, dozoru przestrzeni powietrznej |
| Konstrukcja | całkowicie metalowa |
| Załoga | 2 oraz 15 kontrolerów lotniczych |
| Historia | |
| Lata produkcji | od 1953 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 4 × Wright R-3350 Cyclone tłokowe turbodoładowane |
| Moc | 3400 KM każdy |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 37,49 m |
| Długość | 34,60 m |
| Wysokość | 7,52 m |
| Powierzchnia nośna | 153,29 m² |
| Masa | |
| Własna | 31789 kg |
| Startowa | 62368 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 465 km/h |
| Pułap | 5 470 m |
| Zasięg | 6400 km |
| Długotrwałość lotu | ponad 17 h |
| Dane operacyjne | |
| Wyposażenie dodatkowe | |
| radar przeszukujący: AN/APS-95 radar powietrzny: AN/APS-103 |
|
| Użytkownicy | |
| USAF, US Navy | |
Lockheed EC-121 Warning Star (z ang. "gwiazda ostrzegawcza") – pierwszy amerykański samolot wczesnego ostrzegania i dozoru przestrzeni powietrznej zbudowany na bazie samolotu transportowego Lockheed Super Constellation dla USAF i US Navy. Pełnił rolę samolotu wczesnego ostrzegania dalekich obszarów (m.in w systemie Distant Early Warning Line). Oficjalnie maszyna była nazywana Warning Star, ale częściej określano ją mianem Connie lub Super Connie, zdrobnieniem od nazwy samolotu bazowego Constellation.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prototypowa maszyna nosiła oznaczenie PO-1W i po przetestowaniu przez US Navy i USAF rozpoczęto dostawy tych samolotów, dla marynarki pod oznaczeniem WV-2/3 i dla lotnictwa jako EC-121. EC-121 został wyposażony w dwie duże osłony na grzbiecie i pod kadłubem mieszczące radary do przeszukiwania przestrzeni powietrznej i powierzchni ziemi. Był używany także w misjach wywiadowczych SIGINT polegających na przechwytywaniu transmisji radiowych przeciwnika. Maszyna została wprowadzona do służby w 1955 roku i zastąpiona w 1978 przez samoloty E-3 Sentry.
EC-121 był pionierską maszyną w dziedzinie wczesnego ostrzegania i dozoru przestrzeni powietrznej, dlatego stał się platformą testową dla bardzo wielu systemów radarowych i zbierania informacji wywiadowczych i podczas służby był wielokrotnie modyfikowany. W późniejszym okresie wymieniono silniki na mocniejsze oraz zainstalowano system przekazywania danych w czasie rzeczywistym do stanowisk kontroli naziemnej. EC-121 stał się także platformą testową do testów obrotowej anteny radarowej (charakterystyczny "talerz") zainstalowanej na grzbiecie, zastosowanej w późniejszych konstrukcjach E-2 Hawkeye i E-3 Sentry.
Misje bojowe EC-121[edytuj | edytuj kod]
15 kwietnia 1969 jeden EC-121 został zestrzelony przez północnokoreański myśliwiec, a cała licząca 31 osób załoga poniosła śmierć.
Podczas wojny w Wietnamie około 30 maszyn EC-121 poprzez wyposażenie w odpowiednie sensory zostało przystosowanych do śledzenia ruchów jednostek naziemnych na Hồ Chí Minha w ramach operacji Igloo White. Zmodyfikowana wersja samolotu nosiła oznaczenie EC-121R BatCat. W październiku 1967 EC-121 dokonał pierwszego namierzenia wrogiego myśliwca typu MiG-21. Podczas działań wojennych stracono dwie maszyny tego typu.
Ocalałe egzemplarze[edytuj | edytuj kod]
Dwa ocalałe egzemplarze samolotu EC-121 Warning Star są eksponatami muzeów w Stanach Zjednoczonych. Pierwszy z nich, całkowicie odrestaurowany, znajduje się w Muzeum USAF w bazie Wright-Patterson niedaleko Dayton w stanie Ohio. Drugi egzemplarz jest eksponatem Muzeum Lotnictwa US Navy w Pensacola na Florydzie.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
