Northrop X-21
| ||
| ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Stany Zjednoczone
| |
| Producent | Northrop | |
| Typ | samolot eksperymentalny | |
| Załoga | 5 | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 18 kwietnia 1963 | |
| Egzemplarze | 2 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 2 × General Electric J79-GE-13 | |
| Ciąg | 41,9 kN każdy | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 28,51 m | |
| Długość | 22,94 m | |
| Wysokość | 7,8 m | |
| Powierzchnia nośna | 116,17 m² | |
| Masa | ||
| Własna | 20 783 kg | |
| Startowa | 37 727 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 896 km/h | |
| Pułap | 12 957 m | |
| Zasięg | 7697 km | |
| Dane operacyjne | ||
| Użytkownicy | ||
| NASA | ||
Northrop X-21 — amerykański eksperymentalny samolot ze skrzydłami o przepływie laminarnym. Konstrukcja samolotu oparta była o konstrukcję samolotu bombowego B-66B. Silniki zamontowane w B-66 pod skrzydłami, przeniesiono do tylnej części kadłuba, by wyeliminować ich oddziaływanie na przepływ powietrza na płatach i zrobić miejsce dla kompresorów powietrza.
Maszyna służyła do badań nad możliwością ingerencji w przepływ powietrza w warstwie granicznej przy skrzydle, w celu zmniejszenia oporu aerodynamicznego płata i poprawienia dzięki temu zasięgu.
W samolocie zastosowano przekonstruowane płaty nośne, które w porównaniu ze standardowymi B-66 miały większą rozpiętość i powierzchnię nośną. Na całej powierzchni nośnej wyfrezowano drobne wyżłobienia, z których w celu poprawy przylegania opływającego strumienia odsysano powietrze.
Załoga składała się z jednego pilota i dwóch inżynierów pokładowych, dwóch dalszych inżynierów znajdowało się w komorze kadłuba, umieszczonej na wysokości skrzydeł.
Pierwszy lot maszyny odbył się 18 kwietnia 1963. Program wstrzymano w 1964 roku.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
