Vertol VZ-2
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
eksperymentalny |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
13 sierpnia 1957 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 × silnik turbowałowy Avco Lycoming YT53-L-1 |
| Moc |
522 kW (700 KM) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
7,59 m |
| Długość |
8,05 m |
| Wysokość |
4,57 m |
| Masa | |
| Własna |
1678 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
340 km/h |
| Pułap praktyczny |
4200 m |
| Zasięg |
210 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| USA | |
Vertol VZ-2 (Model 76) – amerykański doświadczalny zmiennopłat, mający w praktyce sprawdzić możliwość lotu tego typu układów konstrukcyjnych. Maszyna ogółem wykonała około 450 lotów, w tym 34 z przejściem z lotu pionowego do poziomego. Wybudowano jeden egzemplarz, który obecnie znajduje się na terenie National Air and Space Museum.
Historia
[edytuj | edytuj kod]VZ-2 był zmiennopłatem, który miał w sobie łączyć cechy śmigłowca, czyli możliwość pionowego startu i lądowania, z szybkością lotu poziomego charakterystyczną dla samolotu, a niedostępną dla śmigłowca. Koncepcję VZ-2 opracował Polak, Wiesław Zenon Stępniewski. W finansowanie projektu włączyły się United States Air Force oraz United States Navy. Samolot nie był przeznaczony do produkcji seryjnej, a miał jedynie służyć praktycznemu sprawdzeniu przyjętych założeń. W 1956 roku ukończono prototyp a w kwietniu 1957 roku rozpoczęto testy naziemne maszyny. 13 sierpnia 1957 roku samolot, za którego sterami siedział pilot doświadczalny Leonard Lavassar, wzniósł się po raz pierwszy pionowo w powietrze. Średnica zamontowanych śmigieł uniemożliwiała klasyczny start i lądowanie ze skrzydłami ustawionymi równolegle względem kadłuba. 15 lipca 1958 roku samolot wykonał pełnoprofilowy lot, w którym po pionowym starcie obrócono skrzydła wraz z silnikami do poziomej pozycji, wykonano przelot w locie poziomym, następnie ponownie obrócono skrzydła i samolot pionowo wylądował. Próby maszyny trwały do 1964 roku udowadniając możliwość praktycznej eksploatacji zmiennopłatów. W 1965 roku cały program został zakończony, a jedyny ukończony prototyp trafił do National Air and Space Museum.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ryszard Witkowski: Dzieje śmigłowca. Warszawa: Oficyna Wydawnicza ECHO, 2005, s. 268-270. ISBN 83-87162-10-8.