Przejdź do zawartości

Robert Cecil (wicehrabia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edgar Algernon Robert Gascoyne-Cecil
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 września 1864
Salisbury

Data i miejsce śmierci

24 listopada 1958
Turnbridge Wells

Lord tajnej pieczęci
Okres

od 1923
do 1924

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Austen Chamberlain

Następca

John Robert Clynes

Kanclerz Księstwa Lancaster
Okres

od 1924
do 1929

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Josiah Wedgwood

Następca

Ronald McNeill, 1. baron Cushendun

Odznaczenia
Order Towarzyszy Honoru (Wielka Brytania)
Karykatura z magazynu Punch przedstawiająca Roberta Cecila i Warrena Hardinga

Edgar Algernon Robert Gascoyne-Cecil (ur. 14 września 1864 w Salisbury, zm. 24 listopada 1958 w Turnbridge Wells w hrabstwie Kent) – brytyjski prawnik, polityk i dyplomata, laureat pokojowej Nagrody Nobla. Był członkiem Partii Konserwatywnej i ministrem w rządach Davida Lloyda George’a i Stanleya Baldwina.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Roberta Gascoyne-Cecila, 3. markiza Salisbury, trzykrotnego premiera Wielkiej Brytanii, i Georginy Alderson, córki sir Edwarda Aldersona. W domu rodzinnym odbył podstawową edukację, potem studiował prawo w Eton College i University College na Uniwersytecie Oksfordzkim. W 1887 r. rozpoczął praktykę adwokacką.

W 1906 r. został posłem do Izby Gmin z ramienia Partii Konserwatywnej. Reprezentował okręg wyborczy Marylebone East. Członkiem parlamentu był do 1910 r., a następnie w latach 1911–1923 (za drugim razem reprezentował okręg wyborczy Hitchin). W 1915 r., w czasie I wojny światowej wszedł do rządu Herberta Henry’ego Asquitha jako podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Pełnił tę funkcję również w rządzie Davida Lloyda George’a, a dodatkowo w latach 1916–1918 był ministrem blokady, odpowiedzialnym za wywieranie ekonomicznego nacisku na państwa toczące wojnę z Wielką Brytanią.

W 1916 r. opublikował memorandum przedstawiające jego propozycję unikania wojny, uważane za pierwszy oficjalny dokument, wyrażający poparcie Wielkiej Brytanii dla idei powołania Ligi Narodów. Na konferencji pokojowej w Paryżu, na której podpisano traktat wersalski wchodził w skład delegacji brytyjskiej. W latach 1920–1922 reprezentował dominium Południowej Afryki w Zgromadzeniu Ligi Narodów.

Po powrocie z 5-tygodniowych wykładów o Lidze Narodów w Stanach Zjednoczonych w 1923 r. Cecil otrzymał tytuł 1. wicehrabiego Cecil of Chelwood i zasiadł w Izbie Lordów. W pierwszym rządzie Stanleya Baldwina (1923–1924) piastował stanowisko lorda tajnej pieczęci, a w jego kolejnym gabinecie (od 1924 r.) Kanclerza Księstwa Lancaster. Na tym stanowisku odpowiadał za sprawy związane z Ligą Narodów.

W 1923 był autorem jednego z projektów omawianego w Lidze Narodów układu o wzajemnej pomocy w razie agresji[1].

Cecil zrezygnował ze stanowiska w 1927 r., kiedy Wielka Brytania nie zgodziła się na zgłoszoną podczas konferencji morskiej w Genewie propozycję Stanów Zjednoczonych zmniejszenia liczby krążowników. Do 1932 r. był brytyjskim delegatem przy Lidze Narodów. W 1937 otrzymał pokojową Nagrodę Nobla za swój udział w tworzeniu Ligi. W 1956 r. otrzymał Order Towarzyszów Honoru.

Był również kanclerzem Uniwersytetu Birmingham (w latach 1918–1944) oraz rektorem Uniwersytetu Aberdeen (w latach 1924–1927). Był honorowym doktorem prawa uniwersytetów: Edynburskiego, Oksfordzkiego, Cambridge, Manchester, Liverpool, St Andrews, Aberdeen, Princeton, Columbii oraz Ateńskiego.

W 1946 r., w wieku 82 lat, brał udział w ostatniej sesji Ligi Narodów w Genewie, kończąc swoje przemówienie słowami: „Liga umarła, niech żyją Narody Zjednoczone!” (The League is dead; long live the United Nations!)[2]. Żył jeszcze przez 12 lat okazjonalnie uczestnicząc w obradach Izby Lordów, gdzie zabierał głos w sprawach związanych z utrzymaniem pokoju światowego. Był honorowym dożywotnim przewodniczącym Stowarzyszenia Narodów Zjednoczonych.

Zmarł w 1958 r. Wraz z jego śmiercią wygasł tytuł wicehrabiego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Draft Treaty of Mutual Assistance, tekst ang.: Report of the Temporary Mixed Commission for the Reduction of Armaments s. 51 - 53, przekład polski: Przegląd Polityczny, dwutygodnik informacyjny Tom I. Zeszyt 8 - 9 - 10. 1924 s. 72 - 77.
  2. The end of the League of Nations. [dostęp 2008-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-24)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]