Weimar: Różnice pomiędzy wersjami
50°59′N 11°20′E/50,983333 11,333333| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Poprawienie |
m szablon |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Dopracować|źródła}} |
|||
{{Inne znaczenia|miasta w Niemczech|[[Weimar (ujednoznacznienie)|inne znaczenia tego słowa]]}} |
{{Inne znaczenia|miasta w Niemczech|[[Weimar (ujednoznacznienie)|inne znaczenia tego słowa]]}} |
||
{{Miejscowość infobox |
{{Miejscowość infobox |
||
Wersja z 00:02, 22 paź 2018
 |
Ten artykuł wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
 Rynek w Weimarze (2006) | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Kraj związkowy | |||
| Zarządzający |
Peter Kleine↗ | ||
| Powierzchnia |
84,26 km² | ||
| Populacja (2014) • liczba ludności • gęstość |
| ||
| Nr kierunkowy |
03643 | ||
| Kod pocztowy |
99423 | ||
| Tablice rejestracyjne |
WE | ||
Położenie na mapie Turyngii  | |||
Położenie na mapie Niemiec  | |||
| 50°59′N 11°20′E/50,983333 11,333333
| |||
| Strona internetowa | |||
Weimar – miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Turyngia, jedno z europejskich centrów kulturalnych.
Historia
Najstarsze wzmianki o Weimarze pochodzą z 899 r. W XIV wieku miasto znalazło się w posiadaniu Wettynów.
Na mocy postanowień traktatu lipskiego w 1485 Weimar znalazł się w granicach Elektoratu Saksonii ernestyńskiej linii Wettynów. W latach 1572-1809 stolica Księstwa Saksonii-Weimar, a następnie do 1918 stolica Księstwa Saksonii-Weimar-Eisenach. Od 1871 część zjednoczonych Niemiec. W 1899 uruchomiono komunikację tramwajową, zlikwidowaną w 1937. W latach 1919-1945 stolica kraju związkowego Turyngia.
Od nazwy miasta pochodzi nazwa okresu w niemieckiej historii, Republika Weimarska 1919-1933, gdyż konstytucja niemiecka została zredagowana właśnie w Weimarze – ówczesna stolica (Berlin) była w 1918 r. ogarnięta zamieszkami rewolucyjnymi i uznano, że nie jest bezpiecznym miejscem dla obrad Zgromadzenia Narodowego.
W czasie II wojny światowej w pobliżu znajdował się obóz koncentracyjny Buchenwald. Miasto zostało na początku 1945 r. w znacznym stopniu zniszczone wskutek bombardowań.
W 1945 roku miasto znalazło się w radzieckiej strefie okupacyjnej Niemiec, by w 1949 zostać częścią NRD. W Weimarze miała siedzibę radziecka 8 Gwardyjska Armia. Od 1990 w granicach Republiki Federalnej Niemiec.
W roku 1991 zapoczątkował tutaj swoją działalność Trójkąt Weimarski.
Kultura i nauka
Miasto było jednym z centrów niemieckiego oświecenia, mieszkały w nim czołowe postacie gatunku literackiego zwanego klasyką weimarską: Johann Wolfgang von Goethe i Fryderyk Schiller. W XIX wieku sławni kompozytorzy tacy jak Franz Liszt uczynili z Weimaru ośrodek życia muzycznego, a potem malarze i architekci, Henry van de Velde, Wassily Kandinsky, Paul Klee, Lyonel Feininger i Walter Gropius, przenieśli się tam i założyli ruch artystyczny Bauhaus, najważniejszą szkołę projektowania budynków w międzywojennych Niemczech.
UNESCO wybrało Weimar jako kulturalną stolicę Europy na 1999 r.
2 września 2004 w Weimarze miał miejsce tragiczny w skutkach pożar w Bibliotece Księżnej Anny Amalii, znajdującej się na Liście światowego dziedzictwa UNESCO. Biblioteka zawiera liczący ok. miliona pozycji zbiór książek, w tym kolekcję dzieł klasyków (m.in. Goethego), oraz kolekcję muzyczną księżnej i biblię Lutra z 1534 r. Spaleniu uległo 40-50 tys. tomów, straty materialne oszacowano na wiele milionów dolarów, straty dla kultury Niemiec i Europy są niewymierne.
W mieście znajdują się dwie uczelnie: Bauhaus-Universität Weimar oraz uczelnia muzyczna Hochschule für Musik Franz Liszt Weimar. Znajduje się tutaj również archiwum Goethego i Schillera (Goethe- und Schiller-Archiv).
Transport
W Weimarze znajduje się dworzec kolejowy o randze ICE dzięki czemu miasto ma bezpośrednie połączenia kolejowe pociągami dużych prędkości z innymi miastami.
Polacy w Weimarze
W Weimarze studiowali m.in. lekarz i astronom Nataniel Mateusz Wolf, agronom Włodzimierz Adolf Wolniewicz i reżyser teatralny Tadeusz Pawlikowski. Nauki u wybitnego węgierskiego kompozytora epoki romantyzmu Ferenca Liszta pobierali tu polscy pianiści Józef Wieniawski[1], Karol Tausig i Moriz Rosenthal.
W 1774 roku w Weimarze urodził się polski filolog klasyczny Friedrich Christian Ludwig Tripplin.
W 1820 w Weimarze ogłoszono drukiem niemiecki przekład raportu Józefa Bema z 1819 roku o jego doświadczeniach z rakietami bojowymi[2].
W 1829 w Weimarze doszło do spotkania poetów Adama Mickiewicza i Johanna Wolfganga von Goethego[3]. Współcześnie w Parku nad rzeką Ilm stoi pomnik Adama Mickiewicza.
W czasie II wojny światowej w Weimarze byli więzieni m.in. Maksymilian Słuszkiewicz i Michał Kozal.
Osoby związane z miastem
Współpraca
Miejscowości partnerskie[4]
Francja: Blois
Hesja: Fulda
Finlandia: Hämeenlinna
Włochy: Siena- Nadrenia-Palatynat: Trewir
Polska: Zamość, Kamienica (powiat limanowski)
Galeria
-
Kościół katolicki pw. Najświętszego Serca Jezusa -
Ratusz -
Zamek Zielony -
Pałac książąt Saksonii-Weimar i Saksonii-Weimar-Eisenach -
Archiwum Nietzschego -
Muzeum Miejskie -
Nowe Muzeum -
Teatr Narodowy -
Dworzec kolejowy -
Park nad rzeką Ilm
.jpg)
Przypisy
- ↑ Józef Wieniawski [online], www.wieniawski.pl [dostęp 2017-11-27] (ang.).
- ↑ Bolesław Orłowski: Nie tylko szablą i piórem. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1985, s. 139, 154. ISBN 83-206-0509-1.
- ↑ Jerzy Krasuski, Polska-Niemcy. Stosunki polityczne od zarania po czasy najnowsze, Wrocław: Ossolineum, 2009, s. 152, ISBN 978-83-04-04985-7, OCLC 750890813.
- ↑ Współpraca.
Linki zewnętrzne
- ↑ Wspólnie z Wielką Brytanią
- ↑ Wspólnie z Austrią, Francją, Słowenią, Szwajcarią, Włochami
- ↑ Wspólnie z Argentyną, Belgią, Francją, Indiami, Japonią i Szwajcarią
- ↑ Wspólnie z Austrią, Belgią, Czechami, Francją, Wielką Brytanią i Włochami
- ↑ Wspólnie z Holandią, Danią
- ↑ Wspólnie z Albanią, Austrią, Belgią, Bośnią i Hercegowiną, Bułgarią, Chorwacją, Czechami, Francją, Hiszpanią, Macedonią Północną, Polską, Rumunią, Słowacją, Słowenią, Szwajcarią, Ukrainą i Włochami
- ↑ Wspólnie z Polską
|
