Przejdź do zawartości

XIV Batalion Saperów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
XIV Batalion Saperów
II Batalion Saperów Wielkopolskich
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

19 stycznia 1919

Rozformowanie

1929

Dowódcy
Pierwszy

kpt. Wacław Szymański

Organizacja
Dyslokacja

Poznań

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

saperzy

Podległość

7 Pułk Saperów

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

XIV Batalion Saperów (XIV bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Historia batalionu

[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozkazu Nr 109 Dowództwa Głównego Siły Zbrojnej byłego zaboru pruskiego z 23 kwietnia 1919 został sformowany II batalion Saperów Wielkopolskich[1]. 16 kwietnia 1919 na stanowisko dowódcy batalionu został wyznaczony kapitan Wacław Szymański[2]. Jako zawiązek tego batalionu wydzielono dwie nadliczbowe kompanie I batalionu Saperów Wielkopolskich (4. i 5.), które przemianowano na 1. i 2. kompanię[2]. 20 maja zorganizowano 3 kompanię, a cztery dni później 4 kompanię[2].

7 czerwca 1919 przy II batalionie Saperów Wielkopolskich rozpoczęto organizację samodzielnej kompanii kolejowej pod dowództwem porucznika Tadeusza Ruge. 17 czerwca 1919 kompania została rozwinięta w I batalion kolejowy.

Pod koniec czerwca 1 kompanię wysłano na odsiecz Lwowa. Pozostałe kompanie sukcesywnie wysyłano na Front Litewsko-Białoruski. Okres pobytu na froncie to okres częstych i ciężkich walk saperów z nieprzyjacielem i nieprzerwanych prac techniczno-budowlanych, z tych prac na wyróżnienie zasługuje budowa w dniach od 3 do 12 września 1919 mostu długości 183 m na Berezynie pod Bobrujskiem. 13 października 1919 dowództwo batalionu objął kpt. inż. Zygmunt Psarski. 16 października rozkazem dowództwa Frontu Litewsko-Białoruskiego II batalion Saperów Wielkopolskich został przemianowany na XIV batalion saperów[3].

17 kwietnia 1920 została rozformowana 4 kompania, a saperów i sprzęt wcielono do pozostałych trzech kompanii[4].

5 grudnia 1920 Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz dekretem L. 13879 Adj. Gen. V.M. nadał batalionowi Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6144[5] za męstwo wykazane 14 sierpnia 1920 w walce pod Okuniewem[6]. Następnego dnia w Zelwie marszałek Józef Piłsudski osobiście udekorował batalion[7].

Żołnierze batalionu

[edytuj | edytuj kod]
Dowódcy batalionu
dowódcy 1 kompanii
dowódcy 2 kompanii
dowódcy 3 kompanii
dowódca 4 kompanii
Oficerowie batalionu
Kawalerowie Virtuti Militari
  1. por. Zygmunt Bałachowski – jako dowódca II plutonu 2. kompanii za walkę pod Prużaną 26 lipca 1920[11]
  2. st. sierż. Teodor Engel (później kapitan, dowódca ksap. KOP „Wilejka”)
  3. por. Otton Gloeh
  4. kpr. Stanisław Malinowski
  5. por. Zygmunt Marszałek
  6. sierż. Stefan Konieczka
  7. sierż. Szymon Mocek
  8. plut. Józef Mazurek

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mańkowski 1934 ↓, s. 9.
  2. a b c d e f g h i j Mańkowski 1934 ↓, s. 10.
  3. Wojska Inżynieryjno - Saperskie (...), str. 9
  4. a b c Mańkowski 1934 ↓, s. 20.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 26 stycznia 1923, s. 65.
  6. Mańkowski 1934 ↓, s. 24.
  7. Mańkowski 1934 ↓, s. 25.
  8. a b Mańkowski 1934 ↓, s. 16.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 47 z 25 listopada 1922, s. 853.
  10. Mańkowski 1934 ↓, s. 17.
  11. Mańkowski 1934 ↓, s. 23.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]