12 Gwardyjski Korpus Strzelecki
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1942 |
| Rozformowanie |
1945 |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk |
piechota |
| Podległość | |
12 Gwardyjski Korpus Strzelecki (ros. 12 гвардейский стрелковый корпус) – wyższy związek taktyczny Armii Czerwonej.
12 Gwardyjski Korpus Strzelecki powstał w 1942, na bazie 384 Dywizji Piechoty[1]. W czasie walk na ziemiach polskich 12 Gwardyjski Korpus Strzelecki dowodzony był przez gen. Stiepana Buńkowa. Uczestniczył m.in. w złamaniu oporu armii niemieckiej w Goleniowie, przyczyniając się do zakończenia władzy III Rzeszy na tym terenie. Następnie prowadziły działania zaczepne w kierunku Nowogardu, zdobywając go 5 marca 1945[2]. Korpus szlak bojowy zakończył 10 maja 1945 w Berlinie[1], walcząc w składzie 5 Armii Uderzeniowej[3].
Dowódcy korpusu[edytuj | edytuj kod]
- gen. por. Nikanor Zachwatajew (12.12.1942 – 22.05.1944)
- gen. mjr Michaił Siazow (27.05.1944 – 29.07.1944)
- gen. por. Stiepan Buńkow (30.07.1944 – 10.02.1945)
- gen. por. Aleksandr Kazankin[4] (11.02.1945 – 27.04.1945)
- gen. mjr Aleksandr Fiłatow (30.04.1945 – 09.05.1945)[1]
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Skład 16 kwietnia 1945[3]:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c https://pamyat-naroda.ru/warunit/id196/.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 142,326.
- ↑ a b Bahm 2015 ↓, s. 247.
- ↑ Worobjow, Parotkin i Szymanski 1971 ↓, s. 496.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- F.D. Worobjow, I.W. Parotkin, A.N. Szymanski: Ostatni szturm (operacja berlińska 1945 r.). Warszawa: 1971.