117 Korpus Strzelecki (ZSRR)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1943 |
| Rozformowanie |
1945 |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk |
piechota |
| Podległość | |
117 Korpus Strzelecki (ros. 117-й стрелковый корпус) – wyższy związek taktyczny Armii Czerwonej.
117 Korpus Piechoty został sformowany w 1943. Jego szlak bojowy prowadził z rejonu Leningradu, przez Tallinn, Mariampol, Chmielnik Jędrzejów, Zawiercie, Opole, Nysę i Strzegom, a zakończył w rejonie Hradec Králové w Czechosłowacji[1].
W czasie walk na ziemiach polskich 117 Korpusem Piechoty dowodził gen. por. Wasilij Trubaczew[2]. Korpus wchodził w skład 21 Armii[3] i razem z tą armią uczestniczył w walkach zakończonych zdobyciem Zabrza, likwidacją wojsk niemieckich w rejonie Lgoty Bialskiej oraz zdobyciem Nysy 24 marca 1945[4].
Dowódcy korpusu[edytuj | edytuj kod]
- gen. mjr Wasilij Trubaczew (06.12.1943 – 11.05.1945)[1]
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Skład w styczniu 1945 roku[3]:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b https://pamyat-naroda.ru/warunit/id184/.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 339.
- ↑ a b Stańczyk 2014 ↓, s. 343.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 241,339,352,615.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- Henryk Stańczyk: Walec wojny w południowej Polsce 1944-1945. Oświęcim: 2014. ISBN 978-83-7889-126-0.