12 Gwardyjski Korpus Pancerny (ZSRR)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1944 |
| Rozformowanie |
1945 |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. mjr Nikołaj Tieliakow |
| Ostatni |
gen. mjr Michaił Salminow |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk |
wojska pancerne |
| Podległość | |
| Odznaczenia | |
   [1]
| |
12 Humański Gwardyjski Korpus Pancerny odznaczony Orderem Lenina, Czerwonego Sztandaru i Suworowa (ros. 12-й гвардейский танковый Уманский ордена Ленина Краснознамённый ордена Суворова корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.
12 Gwardyjski Korpus Pancerny został utworzony 20 listopada 1944 przez przemianowanie 16 Korpusu Pancernego[1]. W czasie działań bojowych prowadzonych na ziemiach polskich przeciw armii niemieckiej przyczynił się do zakończenia okupacji niemieckiej, uczestnicząc w walkach które doprowadziły do zdobycia: Chodzieży, Inowrocławia, Kutna, Lubienia Kujawskiego, Radziejowa i Sochaczewa[2].
Następnie jego szlak bojowy prowadził przez terytoria rządzone przez reżim III Rzeszy, m.in.: Schloppe, Gollnow i Naugard[3]. Zarówno w czasie działań bojowych na ziemiach polskich, jak i na terytorium III Rzeszy 12 Gwardyjski Korpus Pancerny wchodził w skład 2 Gwardyjskiej Armii Pancernej[4][5].
Dowództwo korpusu[edytuj | edytuj kod]
Dowódcy:
- gen. mjr Nikołaj Tieliakow[4] (20.11.1944 – 18.04.1945),
- płk Aleksandr Szewczenko (18.04.1945 – 26.04.1945),
- gen. mjr Michaił Salminow (27.04.1945 – 10.06.1945)[1].
Szefowie sztabu:
- płk Dawid Bibergan[1].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
- 48 Gwardyjska Brygada Pancerna,
- 49 Gwardyjska Brygada Pancerna, dowódca: płk Tichon Abramow[6]
- 66 Gwardyjska Brygada Pancerna,
- 34 Gwardyjska Brygada Piechoty Zmotoryzowanej[5], dowódca: płk A. Ochman[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d 12-й гвардейский танковый корпус [online], ru/ussr/tk/gvtk12.html [dostęp 2024-04-22].
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 64,170,251,265.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 94,142,326.
- ↑ a b Dolata 1971 ↓, s. 588.
- ↑ a b Bahm 2015 ↓, s. 249.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 265.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 170.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
- Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1943-1945. Czerwony walec. Łódź: 2020. ISBN 978-83-7731-255-1.