Oddziały ochrony pogranicza
Oddziały ochrony pogranicza (OOP) – struktura organizacyjna w Wojskach Ochrony Pogranicza.
Formowanie oddziałów[edytuj | edytuj kod]
Rozkazem organizacyjnym naczelnego dowódcy WP nr 0245/org. z 13 września 1945 roku powołano Wojska Ochrony Pogranicza. Do 1 października 1945 roku miano sformować Departament Wojsk Ochrony Pogranicza. Pośredni organ dowodzenia, wydziały WOP, organizowane były w nadgranicznych okręgach wojskowych. Sformowano łącznie sześć wydziałów służby pogranicza, jedenaście oddziałów ochrony pogranicza i siedemnaście samodzielnych kompanii łączności. Poszczególne oddziały ochrony pogranicza różniły się pod względem liczby komend odcinków i strażnic. Łącznie miały powstać 53 komendy odcinków oraz 249 strażnic[1].
Zgodnie z rozkazem poszczególne okręgi miały sformować następujące Oddziały[2]:
- Warszawski OW (DOW I) – nr 5 w Węgorzewie i nr 6 w Sokółce
- Lubelski OW (DOW VII) – nr 7 we Włodawie
- Krakowski OW (DOW V) – nr 8 w Przemyślu i nr 9 w Nowym Sączu
- Śląski OW (DOW IV) – nr 1 w Żaganiu, nr 10 w Koźlu i nr 11 w Bolkowicach
- Poznański OW (DOW III) – nr 2 w Rzepinie (do końca lat 40. nazwa Rypin Lubuski)
- Pomorski OW (DOW II) – nr 3 w Stargardzie Stargardi nr 4 w Gdańsku
We wszystkich oddziałach ochrony pogranicza łącznie miały powstać 53 komendy odcinków oraz 249 strażnic[3].
Struktura organizacyjna oddziału[edytuj | edytuj kod]
Struktura organizacyjna oddziału OP w 1945 roku[4]
dowódca oddziału ochrony pogranicza
- adiutant
- zastępca dowódcy do spraw polityczno-wychowawczych
- wydział polityczno-wychowawczy
- zastępca dowódcy do spraw liniowych
- kierownik służby psów
- szef sztabu
- sztab
- zastępca dowódcy do spraw wywiadu
- wydział wywiadowczy
- pomocnik dowódcy do spraw gospodarczych
- wydział zaopatrzenia materiałowo-technicznego
- sekcja kwaterunkowo-eksploatacyjna
- kompania gospodarcza
- szef służby inżynieryjnej
- szef służby samochodowej
- szef służby chemicznej
- szef służby sanitarnej
- ambulatorium –izba chorych
- szef służby weterynaryjnej
- ambulans weterynaryjny
- komenda odcinka (zmienna liczba)
- przejściowe punkty kontrolne (zmienna liczba)
- grupa manewrowa
- pluton komendancki
Jesienią 1946 roku przeprowadzono reorganizację Odcinków[a]. Etaty komend odcinków zmniejszono ze 147 do 63 żołnierzy[5].
Oddziały ochrony pogranicza w 1946[edytuj | edytuj kod]
- 1 Oddział Ochrony Pogranicza – Lubań Śląski
- 2 Oddział Ochrony Pogranicza – Krosno Odrzańskie
- 3 Oddział Ochrony Pogranicza – Szczecin
- 4 Oddział Morski Ochrony Pogranicza – Słupsk
- 5 Oddział Ochrony Pogranicza – Kętrzyn
- 6 Oddział Ochrony Pogranicza – Białystok
- 7 Oddział Ochrony Pogranicza – Chełm
- 8 Oddział Ochrony Pogranicza – Przemyśl
- 9 Oddział Ochrony Pogranicza – Nowy Sącz
- 10 Oddział Ochrony Pogranicza – Gliwice
- 11 Oddział Ochrony Pogranicza – Kłodzko
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozkaz organizacyjny ministra obrony narodowej nr 0153/Org. z 21 września 1946 roku
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerzy Prochwicz; Organizacja Wojsk Ochrony Pogranicza wrzesień 1945 – grudzień 1945, w: Problemy Ochrony Granic. Biuletyn nr 44 (2010), s. 12-14
- ↑ Jerzy Prochwicz; Powstanie Wojsk Ochrony Pogranicza (w pięćdziesiątą rocznicę powstania) s. 37 i 39
- ↑ Jerzy Prochwicz; Powstanie Wojsk Ochrony Pogranicza (w pięćdziesiątą rocznicę powstania) s. 38
- ↑ Strukturę podano za: Jerzy Prochwicz; Organizacja Wojsk Ochrony Pogranicza wrzesień 1945 – grudzień 1945, w: Problemy Ochrony Granic. Biuletyn nr 44 (2010), s.24
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 62.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa Drukarnia w Łodzi, 1985.
- Jerzy Prochwicz; Powstanie Wojsk Ochrony Pogranicza (w pięćdziesiątą rocznicę powstania), w: Problemy Ochrony Granic. Biuletyn nr 15 (2001).