Przejdź do zawartości

Bogdan Wojtuś

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogdan Wojtuś
Biskup tytularny Vassinassy
Ilustracja
Bogdan Wojtuś (2015)
Evangelizare pauperibus
Głosić Ewangelię ubogim
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

4 lipca 1937
Łąsko Wielkie

Data i miejsce śmierci

20 października 2020
Poznań

Biskup pomocniczy gnieźnieński
Okres sprawowania

1988–2012

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

20 maja 1961

Nominacja biskupia

24 września 1988

Sakra biskupia

8 października 1988

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

8 października 1988

Miejscowość

Gniezno

Miejsce

bazylika prymasowska Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Konsekrator

Józef Glemp

Współkonsekratorzy

Jan Czerniak
Jan Wiktor Nowak

Bogdan Józef Wojtuś[1] (ur. 4 lipca 1937 w Łąsku Wielkim, zm. 20 października 2020 w Poznaniu) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, rektor Prymasowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Gnieźnie w latach 1982–1988, biskup pomocniczy gnieźnieński w latach 1988–2012, od 2012 biskup pomocniczy senior archidiecezji gnieźnieńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 lipca 1937 w Łąsku Wielkim[2]. W latach 1951–1955 kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym w Sępólnie Krajeńskim, uzyskując świadectwo dojrzałości[3]. W latach 1955–1961 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Gnieźnie. Święceń prezbiteratu udzielił mu 20 maja 1961 w bazylice prymasowskiej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gnieźnie kardynał Stefan Wyszyński, prymas Polski[2]. W latach 1964–1968 studiował na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie uzyskał magisterium z teologii moralnej[2]. Tamże w 1972 otrzymał doktorat na podstawie dysertacji Deontologia pracowników środków przekazu społecznego według «Inter mirifica»[3].

Pracował jako wikariusz w parafiach św. Mikołaja w Czeszewie (1961–1964) i św. Marcina w Jarocinie (1964)[3]. W latach 1971–1982 był zatrudniony w kurii gnieźnieńskiej, gdzie zajmował stanowiska referenta wydziału duszpasterskiego, diecezjalnego duszpasterza służby zdrowia i diecezjalnego duszpasterza rodzin[4]. Zasiadał w radzie duszpasterskiej[5] i radzie kapłańskiej, w której pełnił funkcję sekretarza[6]. Był także członkiem komisji głównej, która przygotowywała II synod archidiecezji gnieźnieńskiej w 1981[3]. W 1982 został ustanowiony prałatem-prepozytem kapituły kolegiackiej św. Jerzego w Gnieźnie[2].

Od 1975 był wykładowcą w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Gnieźnie, gdzie prowadził wykłady z teologii moralnej i spowiednictwa. W latach 1982–1988 sprawował urząd rektora seminarium[2]. Objął wykłady również w Prymasowskim Instytucie Teologicznym w Gnieźnie i Prymasowskim Instytucie Kultury Chrześcijańskiej w Bydgoszczy. W 1984 został członkiem Komisji Episkopatu ds. Seminariów Duchownych[3]. W publikacjach z zakresu teologii moralnej poruszał m.in. zagadnienie moralnych aspektów pomocy umierającemu[2].

24 września 1988 papież Jan Paweł II prekonizował go biskupem pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej ze stolicą tytularną Vassinassa[3]. Święcenia biskupie przyjął 8 października 1988 w bazylice prymasowskiej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gnieźnie[2]. Głównym konsekratorem był kardynał Józef Glemp, prymas Polski[2], zaś współkonsekratorami biskupi pomocniczy gnieźnieńscy: Jan Czerniak i Jan Wiktor Nowak[1]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa: „Evangelizare pauperibus” (Głosić Ewangelię ubogim)[4]. W 1988 został wikariuszem generalnym archidiecezji[2]. Pełnił funkcje przewodniczącego: wydziału duszpasterstw specjalistycznych[4], archidiecezjalnej komisji ds. budownictwa i konserwacji kościołów i budynków kościelnych[2] oraz synodalnej komisji przygotowawczej III synodu archidiecezji gnieźnieńskiej[6]. Należał do rady kapłańskiej, kolegium konsultorów i rady duszpasterskiej[2]. Uczestniczył w przygotowaniach do archidiecezjalnych obchodów milenium: śmierci św. Wojciecha (1997), jego kanonizacji (1999) oraz utworzenia metropolii (2000), a także brał udział w organizacji wizyty apostolskiej papieża Jana Pawła II w Bydgoszczy w 1999[6]. W 1991 został mianowany kanonikiem gremialnym gnieźnieńskiej kapituły prymasowskiej, zaś w 1994 został jej prepozytem[3]. Wraz z członkami kapituły przyczynił się do przywrócenia w 2009 tytułu Prymasa Polski arcybiskupom gnieźnieńskim[6]. 15 września 2012 papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację ze sprawowania funkcji biskupa pomocniczego archidiecezji gnieźnieńskiej[7][8].

W ramach Konferencji Episkopatu Polski był członkiem Komisji ds. Duszpasterstwa Rodziny (Rady ds. Rodziny[6]), Komisji ds. Seminariów Duchownych[4] i Komisji Duchowieństwa[6]. Pełnił również funkcję wizytatora apostolskiego diecezjalnych wyższych seminariów duchownych w Gościkowie-Paradyżu, Koszalinie i Szczecinie oraz zakonnych w Krakowie[6].

Był współkonsekratorem podczas sakr biskupów pomocniczych gnieźnieńskich: Stanisława Gądeckiego (1992) i Wojciecha Polaka (2003)[1].

17 października 2020 w wyniku zarażenia koronawirusem SARS-CoV-2 i powiązaną z nim chorobą COVID-19 trafił do szpitala w Poznaniu, gdzie zmarł trzy dni później[9][10]. 24 października 2020 po mszy świętej pogrzebowej w bazylice prymasowskiej w Gnieźnie[11] został pochowany w krypcie biskupów pomocniczych gnieźnieńskich kościoła św. Piotra i Pawła, znajdującego się na terenie cmentarza św. Piotra w Gnieźnie[12].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Bogdan Wojtuś. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2012-09-15]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 158–159. ISBN 83-7052-900-3.
  3. ↑ a b c d e f g Życiorys bp. Bogdana Wojtusia. archidiecezja.pl. [dostęp 2020-04-26].
  4. ↑ a b c d G. Polak: Kto jest kim w Kościele. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1999, s. 411–412. ISBN 83-911554-0-4.
  5. ↑ Papież przyjął rezygnację bp. Bogdana Wojtusia. ekai.pl (arch.), 2012-09-15. [dostęp 2019-05-25].
  6. ↑ a b c d e f g Biskup Bogdan Wojtuś przechodzi na emeryturę. episkopat.pl (arch.), 2012-09-15. [dostęp 2016-10-11].
  7. ↑ Rinuncia di Ausiliare di Gniezno (Polonia). press.vatican.va, 2012-09-15. [dostęp 2019-05-25]. (wł.).
  8. ↑ Komunikat Nuncjatury: Rezygnacja bp. Bogdana Wojtusia. episkopat.pl (arch.), 2012-09-15. [dostęp 2019-05-25].
  9. ↑ Zmarł bp senior Bogdan Wojtuś. archidiecezja.pl (arch.). [dostęp 2021-05-24].
  10. ↑ Nie żyje bp senior Bogdan Wojtuś. Był zakażony koronawirusem. onet.pl, 2020-10-20. [dostęp 2020-10-20].
  11. ↑ R. Wichniewicz: Śp. bp Bogdan Wojtuś spoczął w kościelnej krypcie. gniezno24.com, 2020-10-24. [dostęp 2020-10-24].
  12. ↑ B. Kruszyk: Uroczystości pogrzebowe śp. bp. Bogdana Wojtusia. archidiecezja.pl (arch.). [dostęp 2021-05-24].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Biskupi gnieźnieńscy
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bogdan_Wojtuś&oldid=73432633”