Przejdź do zawartości

Legia Oficerska (WP we Francji)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Legia Oficerska
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1940

Dowódcy
Pierwszy

płk Adam Bogoria-Zakrzewski[1]

Organizacja
Dyslokacja

Vichy

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Legia Oficerska – zapasowy oddział Wojska Polskiego we Francji.

Legia Oficerska stacjonowała w Vichy. Proces formowania LO nie został ukończony przed upadkiem Francji[1].

Formowanie legii

[edytuj | edytuj kod]

Legię Oficerską rozpoczęto sformować w ramach Wojsko Polskie we Francji z oficerów bez przydziału do jednostek liniowych lub sztabów. Służba w LO była obowiązkowa. Podlegali jej oficerowie w wieku do 55 lat. Oficerowie pełnili funkcje szeregowych i dowódców — funkcyjnych, a mianował ich osobiście Naczelny Wódz[1].

Przydział oficerów leżał w gestii specjalnych komisji[1]:

  • nr 1 — zasięg obejmował centra i ośrodki wyszkoleniowe w Val Andre, Sables d'Or, Combourg, St. Meen le Grand Chateaubriant, Ancenis
  • nr 2 — dla ośrodków w Thouars, Bressuire, La Roche's lon, Sables d'Olonne, Lucon, Fontenay le Comte, Niort, Vichy, Camp de Carpiagne.

Struktura legii

[edytuj | edytuj kod]

batalion ckm i broni towarzyszących

  • 1 kompania
  • 2 kompania
  • 3 kompania

Każda kompania liczyła 241 oficerów[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Witold Biegański: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. s. 70.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]