Przejdź do zawartości

16 Brygada Piechoty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
16 Pomorska Brygada Piechoty
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945

Rozformowanie

1947

Nazwa wyróżniająca

Pomorska

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Andrzej Stańczyk

Organizacja
Dyslokacja

Włochy

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

2 DPanc

16 Pomorska Brygada Piechoty (16 BP) – brygada piechoty Polskich Sił Zbrojnych.

Brygada została sformowana w 1945 roku we Włoszech, w składzie 2 Warszawskiej Dywizji Pancernej[1]. Nie wzięła udziału w walkach.

Formownie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Utworzona rozkazem dowódcy 2 Korpusu Polskiego l.dz.5467/tj./SD/44 z dnia 18 grudnia 1944 roku, jako część składowa 2 Warszawskiej Dywizji Pancernej w San Basilio na terenie Bazy 2 Korpusu Polskiego. Formowana jako brygada piechoty dywizji pancernej o etatach zbliżonych do 3 Brygady Strzelców 1 Dywizji Pancernej. Pierwszy rozkaz brygady ukazał się 29 grudnia 1944. W myśl tego rozkazu rozpoczęto formowanie dowództwa brygady i 64 batalionu piechoty, a potem dalszych pododdziałów. Kadrę brygady stanowili oficerowie i podoficerowie wydzieleni z brygad piechoty 3. i 5 Dywizji oraz ewakuowani z terenu Francji żołnierze Polskiej Kompanii/Batalionu Ochotniczego z Annecy kpt. Aleksandra Bluma i inni żołnierze z 2 Dywizji Strzelców Pieszych zbiegli i ewakuowani z internowania w Szwajcarii. Szeregowi i podoficerowie brygady rekrutowali się spośród Polaków byłych jeńców z armii niemieckiej oraz ochotników z Francji, w późniejszym okresie powojennym spośród byłych żołnierzy Armii Krajowej. Brygadę uzupełniano i szkolono oraz wyposażano w intensywnym tempie, celem przygotowania do działań bojowych i osiągnięcia gotowości w połowie marca 1945 roku. Jednak na początku kwietnia 1945 roku z 16 Brygady Piechoty wydzielono 800 szeregowych na uzupełnienie batalionów strzeleckich 3 i 5 Dywizji. Dlatego też brygada nie weszła do działań bojowych w bitwie o Bolonię. W kwietniu i maju do brygady wcielono dalsze uzupełnienia i na początku czerwca osiągnęła etatowy stan osobowy, jednak odnotowano braki kadry dowódczej. 26 czerwca 1945 r. brygadę przegrupowano w rejon Maceraty, gdzie była skoncentrowana 2 WDPanc. Dowództwo brygady umieszczono w Villa Isabella, a jej poszczególne oddziały w C. Bonaccorsi, San Claudio, C. Spadoni. Od 11 lipca do brygady przybywali oficerowie z obozów jenieckich z terenu Niemiec. W dniu 15 sierpnia 1945 roku 16 Pomorska Brygada Piechoty uczestniczyła w defiladzie całej dywizji na lotnisku w Loreto. Od września 1945 brygada została przegrupowana w rejon Camerino-Metalica-Caster Raimondo. Z tego rejonu wyjeżdżała do pełnienia służby wartowniczej w portach; w tym w Neapolu, na węzłach i liniach kolejowych. Jednocześnie rozpoczyna się repatriacja do Polski i innych krajów basenu Morza Śródziemnego. W brygadzie trwało nauczanie i uzupełnianie wykształcenia oraz nauka języków obcych (głównie angielskiego). We wrześniu 1946 roku brygada została przetransportowana do Wielkiej Brytanii, żołnierze wcieleni do PKPR, a brygada rozwiązana[2].

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Kwatera Główna 16 Pomorskiej Brygady Piechoty (ang. Brigade Headquarters) w skład KG wchodziły pluton ochrony, pluton łączności (przydzielony z Oddz. łączn. dywizji) i czołówka naprawcza typu "A"

Obsada personalna

[edytuj | edytuj kod]
  • dowódca brygady – ppłk Andrzej Stańczyk (29 XII 1944 - 1947)
  • zastępca dowódcy – ppłk Karol Anders (od VI 1945)
  • szef sztabu – kpt dypl. Czesław Kozłowski[3]
  • komendant KG – kpt. Adam Stanisław Puzoń[2]
  • kwatermistrz – kpt. dypl. Paweł Gil[3]
  • dowódca 64 batalionu piechoty – mjr dypl. Edmund Różycki[3]
  • dowódca 65 batalionu piechoty – mjr Antoni Gębski[3]
  • dowódca 66 batalionu piechoty – mjr Jan Dragan[3]
  • dowódca 16 kompanii wsparcia (ckm) – kpt. Karol Rekliński[3]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Witold Biegański: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 5, Regularne jednostki Wojska Polskiego na Zachodzie: formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
  • Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie 1939–1945: barwa i broń. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984. ISBN 83-223-2055-8.
  • Jan Partyka: Odznaki i oznaki PSZ na Zachodzie 1939-1945. Wojska Lądowe. Rzeszów: Wydawnictwo Libri Ressovienses, 1997. ISBN 83-902021-9-0.
  • Juliusz Tym: Pancerni i ułani generała Andersa. Broń pancerna i kawaleria pancerna Polskich Sił Zbrojnych na Środkowym Wschodzie i we Włoszech 1941-1946. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon, 2012. ISBN 978-83-63374-01-3.
  • Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945 Zeszyt nr 16. Londyn: 1974.