Pseudoskalar

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pseudoskalar – wielkość liczbowa zachowywana w przesunięciu równoległym i obrocie układu współrzędnych, ale zmieniająca znak przy zmianie zwrotu każdej osi na przeciwny[1]. W teorii algebr Clifforda nad n-wymiarową przestrzenią liniową z bazą przestrzenią pseudoskalarów jest jednowymiarowa przestrzeń rozpięta na iloczynie [2].

Iloczyn skalarny wektora i pseudowektora daje pseudoskalar.

Iloczyn wektora przez pseudoskalar daje pseudowektor.

Przykłady[edytuj | edytuj kod]

  • Iloczyn mieszany wektorów w przestrzeni trójwymiarowej jest pseudoskalarem.
  • Iloczyn zewnętrzny wektorów -wymiarowej przestrzeni jest pseudoskalarem.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Математическая энциклопедия. T. 4. Москва: Советская Энциклопедия, 1984, s. 743.
  2. Casanova G.: Векторная алгебра (tłum. ros.). Москва: Мир, 1976, s. 14.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Casanova G.: Векторная алгебра (tłum. ros.). Москва: Мир, 1976.

Literatura dodatkowa[edytuj | edytuj kod]

  • Фиников С. П.: Аналитическая геометрия. Москва: КомКнига, 2006, s. 181–187. ISBN 5-484-00343-1.
  • Погорелов А. В.: Геометрия. Москва: Наука, 1983, s. 70–73.
  • Coxeter H. S. M.: Wstęp do geometrii dawnej i nowej. Warszawa: PWN, 1967, s. 329–331.