Edmund Pszczółkowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
kat.
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
Linia 55: Linia 55:
{{Rząd Bolesława Bieruta i Józefa Cyrankiewicza}}
{{Rząd Bolesława Bieruta i Józefa Cyrankiewicza}}
{{Minister spraw wewnętrznych PRL}}
{{Minister spraw wewnętrznych PRL}}

{{Kontrola autorytatywna}}


{{SORTUJ:Pszczółkowski, Edmund}}
{{SORTUJ:Pszczółkowski, Edmund}}

Wersja z 09:22, 16 sie 2018

Edmund Pszczółkowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 października 1904
Warszawa

Data i miejsce śmierci

3 stycznia 1997
Warszawa

Przewodniczący Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego przy Radzie Ministrów
Okres

od 30 marca 1956
do 28 listopada 1956

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Władysław Dworakowski

Minister rolnictwa
Okres

od 18 marca 1954
do 30 marca 1956

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Jan Dąb-Kocioł

Następca

Antoni Kuligowski

Odznaczenia
Order Krzyża Grunwaldu II klasy Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945”
Grób Edmunda Pszczółkowskiego na Cmentarzu Komunalnym Północnym

Edmund Pszczółkowski (ur. 25 października 1904 w Warszawie, zm. 3 stycznia 1997 tamże) – polski ekonomista, generał brygady i polityk. Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I, II i III kadencji, w latach 1954–1956 minister rolnictwa, w 1956 przewodniczący Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego przy Radzie Ministrów.

Życiorys

Syn Józefa i Janiny. W latach 1924–1927 studiował w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Od 1924 należał do Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego, w latach 1926–1930 do Polskiej Partii Socjalistycznej, a od 1930 do Komunistycznej Partii Polski (sekretarz komitetów dzielnicowych Radom i Pruszków-Grodzisk). W latach 1936–1939 więziony za działalność komunistyczną.

W latach 1923–1928 pracował jako urzędnik u notariusza w Warszawie, następnie do 1930 lustrator w „Społem”, do 1932 kierownik spółdzielni „Naprzód”, a do 1936 buchalter w Fabryce Kabli w Ożarowie. Od września 1939 przebywał we Lwowie, gdzieo do 1941 był buchalterem w Truście Solnym. Po ataku Niemiec na Związek Radziecki pracował w batalionach pracy w Czelabińsku, od 1943 działał w Związku Patriotów Polskich. W lipcu 1943 został oficerem bez stopnia w korpusie polityczno-wychowawczym w 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, uczestnik bitwy pod Lenino. Od stycznia do maja 1944 instruktor oddziału polityczno-wychowawczego w 2 Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego. Następnie był zastępcą dowódcy 8 pułku piechoty ds. polityczno-wychowawczych. Uczestnik walk pod Warką i o zajęcie Pragi we wrześniu 1944. 11 września 1944 został zastępcą dowódcy 2 Armii Wojska Polskiego ds. polityczno-wychowawczych w stopniu podpułkownika, a od kwietnia 1945 pułkownika. Brał udział w forsowaniu Nysy Łużyckiej w kwietniu 1945.

W 1944 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W Komitecie Centralnym PZPR zastępcą kierownika (1950) i kierownikiem wydziału rolnego (1950–1952, 1957–1963), zastępcą członka (1948–1953) i członkiem (1953–1968) KC, a także od 1953 do 1954 członkiem sekretariatu biura organizacyjnego KC.

Od 18 marca 1954 do 30 marca 1956 był ministrem rolnictwa w rządzie Józefa Cyrankiewicza. Od 30 marca 1956 do 28 listopada 1956 był przewodniczącym Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego przy Radzie Ministrów.

Pełnił mandat poselski do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I, II i III kadencji, w KRN był przewodniczącym Komisji Wojskowej.

W latach 1948–1950 prezes Zarządu Centrali Rolniczych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”. W latach 1963–1964 był ambasadorem PRL w Związku Radzieckim, następnie do 1967 w Pakistanie. W październiku 1980 awansowany do stopnia generała brygady w stanie spoczynku. Nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa prof. Henryk Jabłoński.

Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym na Wólce Węglowej w Warszawie.

Odznaczenia

Bibliografia