Niob: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Zastosowanie: *września
Standard Atomic Weights Revised v2
Linia 22: Linia 22:
|właściwości metaliczne = metal przejściowy
|właściwości metaliczne = metal przejściowy
|właściwości tlenków = [[moc kwasu|średnio kwasowe]]
|właściwości tlenków = [[moc kwasu|średnio kwasowe]]
|masa atomowa = 92,90638 [[jednostka masy atomowej|u]]
|masa atomowa = 92,90637(2) [[jednostka masy atomowej|u]]
|stan skupienia = stały
|stan skupienia = stały
|gęstość = 8570 [[kilogram na metr sześcienny|kg/m³]]
|gęstość = 8570 [[kilogram na metr sześcienny|kg/m³]]

Wersja z 12:39, 8 paź 2013

Niob
cyrkon ← niob → molibden
Wygląd
metaliczny szary, anodowany jest niebieskawy
Niob
Ogólne informacje
Nazwa, symbol, l.a.

niob, Nb, 41
(łac. niobium)

Grupa, okres, blok

5 (VB), 5, d

Stopień utlenienia

III, V

Właściwości metaliczne

metal przejściowy

Właściwości tlenków

średnio kwasowe

Masa atomowa

92,90637(2) u

Stan skupienia

stały

Gęstość

8570 kg/m³

Temperatura topnienia

2477 °C

Temperatura wrzenia

4744 °C

Numer CAS

7440-03-1

PubChem

{{{nazwa}}}, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: (ang.).

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
warunków normalnych (0 °C, 1013,25 hPa)

Niob (Nb, łac. niobium) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych układu okresowego. Nazwa pochodzi od Niobe, córki Tantala w mitologii greckiej. W anglosaskiej literaturze dotyczącej metalurgii spotykana jest nazwa Columbium z symbolem Cb.

Charakterystyka

Niob (blacha)

Jest to stalowoszary, miękki, ciągliwy i kowalny metal, podobny właściwościami do tantalu. Nie ulega korozji, nawet w wysokiej temperaturze, jest odporny na działanie mocnych kwasów nieorganicznych i wody królewskiej. Reaguje, podobnie jak tantal, z kwasem fluorowodorowym, z utworzeniem kompleksu, kwasu sześciofluoroniobowego(V):

2Nb + 12HF → 2NbF6 + 2H+ + 5H2

W środowisku niekompleksującym jony niobu nie istnieją – strąca się wodorotlenek Nb(OH)5. Niob tworzy tlenek Nb2O5, który reaguje z roztopionymi alkaliami, tworząc niobany, rozpuszczalne w wodzie tylko przy wysokim pH. Jony niobu na V stopniu utlenienia są bezbarwne, na IV i III stopniu utlenienia mają zabarwienie.

Występowanie

Występuje w skorupie ziemskiej w ilości 20 ppm. Minerałem tego pierwiastka jest kolumbit (Fe,Mn)Nb2O6.

Odkrycie

Niob został odkryty w 1801 r. przez Charlesa Hatchetta.

Zastosowanie

Obecnie otrzymuje się go na skalę przemysłową i stosuje do produkcji stopów z żelazem i niklem, a także w technice jądrowej. Stopy niobu z cyną i glinem wykazują właściwości nadprzewodzące.

W 2010 roku wydobyto łącznie 62 900 ton niobu, z czego 58 tys. ton (ok. 92%) wydobyto w Brazylii, zaś 4,42 tys. ton (ok.7%) w Kanadzie[2].

Przypisy

Szablon:Przypisy-lista

Bibliografia

  • Jerzy Minczewski, Zygmunt Marczenko Chemia analityczna. 1. Podstawy teoretyczne i analiza jakościowa (Wydawnictwo Naukowe PWN) Warszawa 2001 ISBN 83-01-13499-2

Szablon:Link FA Szablon:Link FA

  1. Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Aldrich-US
    BŁĄD PRZYPISÓW
  2. John F. Papp: Niobium. U.S. Geological Survey, styczeń 2011. [dostęp 17 września 2013].