Przejdź do zawartości

19 Pułk Piechoty (PSZ)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
19 Pułk Piechoty
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1941

Rozformowanie

1942

Dowódcy
Pierwszy

płk dypl. Leon Koc

Ostatni

ppłk dr Tadeusz Felsztyn

Organizacja
Dyslokacja

Tockoje

Rodzaj wojsk

Piechota

Podległość

7 Dywizji Piechoty[1]

19 Pułk Piechoty (19 pp) – oddział piechoty Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR.

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Pułk był formowany od 29 września 1941 roku w Ośrodku Zapasowym Armii w Tockoje. Zalążki pułku organizowano według etatów sowieckich. Oddział wchodził w skład 7 Dywizji Piechoty. Na dowódcę pułku wyznaczony został płk dypl. Leon Koc.

5 stycznia 1942 roku jednostka została wyłączona ze składu 7 DP, która została rozwiązana. W dniach 11-21 lutego 1942 roku pułk został przewieziony transportem kolejowym z Tockoje do Guzar i podporządkowany komendantowi Ośrodka Organizacyjnego Armii. 19 pp nie otrzymał broni i wyposażenia etatowego. Umundurowany w brytyjskie sorty mundurowe. Pod koniec marca 1942 roku został przeformowany w 11 Dywizję Piechoty. 26 marca 1942 roku 19 pułk piechoty został ewakuowany do Iranu, a następnie transportem morskim do Palestyny[2]. 31 maja 1942 pułk został rozwiązany, a większość jego żołnierzy wraz z 21 pp i oddziałem rozpoznawczym OOA posłużyła do sformowania batalionów 3 Brygady Strzelców Karpackich[3].

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Struktura organizacyjna wzorowana była na wojennych etatach dywizji piechoty Armii Czerwonej.

Dowództwo i sztab

  • pluton sztabowy
  • kompania łączności
  • 3 bataliony piechoty
    • 3 kompanie piechoty po 3 plp
    • pluton moździerzy 82mm
    • kompania ckm
  • bateria armat 76 mm
  • bateria armat 45 mm
  • pluton moździerzy 120 mm
  • kompania km plot
  • kompania saperów
  • kompania sanitarna
  • kompania przewozowa
  • pluton przeciwgazowy
  • warsztaty techniczne

Żołnierze pułku

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: oficerowie 19 Pułku Piechoty (PSZ).
  • Dowódca pułku
  • Szef sztabu pułku – kpt. piech. Marian Dominik Kozicki[4][a]
  • Dowódca I batalionu – mjr st. sp. piech. Józef Ksieniewicz[4][b]
  • Dowódca II batalionu – kpt. rez. piech. Arwin Grinfeld[3][c]
  • Dowódca III batalionu – kpt. piech. Ignacy Stachowiak[4][d]
  1. Marian Dominik Kozicki urodził się 7 lipca 1899 roku. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku w korpusie oficerów piechoty. W latach 30. XX wieku pełnił służbę w KOP. W kampanii wrześniowej 1939 roku był dowódcą 1 kompanii ckm 49. 19 września został ranny. W Tymczasowym wykazie poległych w czasie kampanii jesiennej 1939 r. w Polsce, wydanym we wrześniu 1941 w Londynie, figuruje jako poległy 19 września 1939 roku pod Brzuchowicami. W „Piechota Polska 1939-1945” Zeszyt nr 4 Londyn 1971 str. 40 kpt. Marian Dominik Kozicki - dowódca 1 kompanii ckm 49 pp figuruje jako ranny 19 IX 1939 r pod Hołoskiem i następnie internowanie/niewola w Rosji.
  2. Józef Ksieniewicz urodził się 4 czerwca 1894 roku. Wywodził się z armii rosyjskiej. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 roku w korpusie oficerów piechoty. W czerwcu 1933 roku został przesunięty w 69 pp w Gnieźnie ze stanowiska dowódcy batalionu na stanowisko kwatermistrza. W lipcu 1935 roku został zwolniony ze stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII, a następnie przeniesiony w stan spoczynku. Odznaczony Krzyżem Walecznych. Jeniec Obozu NKWD w Griazowcu
  3. Arwin Grinfeld urodził się 13 lipca 1899 roku. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 2 stycznia 1932 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. 24 maja 1932 roku został odznaczony Medalem Niepodległości. W 1934 roku był oficerem rezerwy 29 pp[5]
  4. Ignacy Stachowiak urodził się 29 stycznia 1892 roku w Nekli, zmarł 26 grudnia 1947 roku w Anglii. Zobacz więcej w: [1]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
  • Witold Biegański: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki Wojska Polskiego na Zachodzie: formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad. T. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
  • Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945 Zeszyt nr 13 i 14. Materiały Uzupełniające do Księgi Chwały Piechoty Polskiej. Londyn: 1973.
  • Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
  • Zbigniew Wawer: Znowu w polskim mundurze. Armia Polska w ZSRR sierpień 1941 – marzec 1942. Warszawa: Zbigniew Wawer Frod. Film. i Międzynarodowa Szkoła Menadżerów sp.z.o.o., 2001. ISBN 83-86891-71-8.
  • Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim Wschodzie i Środkowym Wschodzie. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1981.