Grupa Operacyjna Kawalerii gen. Grzmota-Skotnickiego
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa bitwa nad Bzurą | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Grupa Operacyjna Kawalerii gen. Grzmota-Skotnickiego – improwizowany związek taktyczny Wojska Polskiego w czasie kampanii wrześniowej 1939.
Formowanie[edytuj | edytuj kod]
Grupa Operacyjna Kawalerii gen. Grzmota-Skotnickiego powołana została rozkazem dowódcy grupy armii „Poznań”-„Pomorze” gen. Tadeusza Kutrzeby wieczorem 8 września 1939[1][2].
Sztab Grupy zorganizowany został w Izbicy Kujawskiej na bazie sztabu Pomorskiej Brygady Kawalerii, a następnie dyslokowany został do Głębokiego. Oddziały Grupy miały ześrodkować się na północ od Dąbia. Aby zapewnić sobie przejście przez Ner, płk Strzelecki skierował z rejonu Czołowa do Dąbia 9 pułk ułanów ppłk dypl. Klemensa Rudnickiego i szwadron kolarzy brygady. Jeszcze przed świtem dowódca 9 puł, , obsadził dwoma szwadronami przyczółek mostowy. Pozostałe siły rozmieścił w rejonie Dąbie Poduchowne[3].
Późnym wieczorem marsz w kierunku Dąbia rozpoczęły pozostałe oddziały Podolskiej Brygady Kawalerii płk. dypl. Leona Strzeleckiego. 6 puł i dowództwo brygady w nocy przeszły do lasu Lądorudź. W Chełmnie stanął 14 puł, tabory i służby brygady w Mniewie. Około 5:00 rano w rejon ześrodkowania brygady przybył 7 batalion strzelców z 3 baterią 67 dywizjonu artylerii lekkiej[4].
Wieczorem 8 września zastępca dowódcy pułku, ppłk Tadeusz Lękawski otrzymał rozkaz przegrupowania pułku z Izbicy Kujawskiej w rejon Tarnówki i tam wejścia w skład GO Kawalerii. Rano pułk dotarł do miejsca przeznaczenia[4].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Skład[1]:
- dowództwo Grupy
- Podolska Brygada Kawalerii
- pododdziały organiczne Podolskiej BK
- 7 batalion strzelców
- 3 bateria 67 dywizjonu artylerii lekkiej
- zbiorczy pułk Pomorskiej BK
- cześć 8 pułku strzelców konnych
- dwa szwadrony liniowe 2 pułku szwoleżerów
- szwadron kolarzy 2 pułku szwoleżerów
- 1 i 4 bateria 11 dywizjonu artylerii konnej
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rezmer 1992 ↓, s. 190.
- ↑ Bauer i Polak 1983 ↓, s. 240.
- ↑ Rezmer 1992 ↓, s. 190–191.
- ↑ a b Rezmer 1992 ↓, s. 191.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Bauer, Bogusław Polak: Armia „Poznań” w wojnie obronnej 1939. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1983. ISBN 83-210-0385-0.
- Waldemar Rezmer: Armia „Poznań” 1939. Warszawa: Bellona, 1992. ISBN 83-11-07753-3.