Bój o Bełżec
50°23′04″N 23°26′18″E/50,384444 23,438333| II wojna światowa, kampania wrześniowa | |||
 Tablica pamięci poległych żołnierzy Wojska Polskiego w Bełżcu 19 września 1939, w czasie kampanii wrześniowej | |||
| Czas |
19 września 1939 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
Położenie na mapie Polski w 1939  | |||
| 50°23′04″N 23°26′18″E/50,384444 23,438333
| |||
Bój o Bełżec – walki stoczone 19 września 1939 r. przez polskie oddziały Grupy Fortecznej Obszaru Warownego „Katowice” 73 pułku piechoty Armii Kraków pod dowództwem płk. Wacława Klaczyńskiego z niemieckim najeźdźcą w czasie kampanii wrześniowej.
Przebieg walk[edytuj | edytuj kod]
Zgodnie z rozkazem Naczelnego Wodza połączone armie: Armia Lublin i Armia Kraków pod dowództwem gen. Tadeusza Piskora miały przebijać się w kierunku na Lwów aby połączyć się z wojskami gen. Kazimierza Sosnkowskiego. Gen. Piskor zdecydował się nacierać w kierunku Tomaszów Lubelski – Bełżec[1].
Gen. Piskor wydał rozkaz operacyjny: „[...] uderzyć na Tomaszów Lubelski dnia 18 IX 1939, godz. 5.00, po liniach: 1) Krasnobród – Tomaszów Lubelski i 2) Ciotusza – Tomaszów Lubelski, z zadaniem opanowania i utrzymania Tomaszowa Lubelskiego. Rozpoznać na Bełżec; kompanią zaporową zamknąć przejście przez Wieprz z kierunku Zamościa. Grupa „Boruta” ubezpieczy działanie na Tomaszów Lubelski, utrzymując do świtu rejon Józefów, Hamernia, Nowiny. W miarę posuwania się gen. Jana Jagmin-Sadowskiego przejdzie do rejonu Bełżca, który utrzyma [...]”[2].
Dowódca Grupy „Boruta” gen. Mieczysław Boruta-Spiechowicz skierował 6 Dywizję Piechoty i Grupę Forteczną Obszaru Warownego „Katowice” płk. Wacława Klaczyńskiego do natarcia na Narol i Bełżec. 6 Dywizja opanowała Narol. Grupa Forteczna parła na Bełżec poprzez Maziły, gdzie poległ jej dowódca płk. Wacław Klaczyński. W Bełżcu rozpoczęła się walka IV batalionu Grupy Fortecznej z oddziałami niemieckimi[3].
IV batalion Grupy Fortecznej Obszaru Warownego „Katowice” 73 pułku piechoty przebił się obok Maził, lecz nad ranem 19 września 1939 w Bełżcu wpadł w zasadzkę niemieckiej placówki z ukrytymi czołgami. Poległo 40 szeregowych i 5 oficerów, w tym dowódca batalionu mjr Jan Stefan Witkowski, dowódca 5 kompanii karabinów maszynowych kpt. St. J. Siemiatycki, oficer łączności por. A. Mendelik, i dwóch oficerów rezerwy. Ranni zostali: dowódca 5 kompanii karabinów maszynowych kpt. L. S. Lebiedziewicz, dowódca 10 kompanii strzeleckiej por. M. Raszewski i por. J. Obierek (18 września pod Maziłami). Resztki batalionu w sile około 200 ludzi, pod dowództwem kpt. Kurdziela wycofały się do lasu Brzeziny, a następnie ukrywając się za dnia i maszerując w nocy w kierunku Hrubieszowa, doszły 21 września 1939 do Wereszczycy[4].
19 września 1939 nad ranem w rejon Bełżca przebił się też oddział 2 pułku strzelców podhalańskich w sile około 150 ludzi, w tym 17 oficerów[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wojna obronna Polski 1939, [w:] Polski czyn zbrojny w II wojnie światowej, Praca zbiorowa pod red. Eugeniusza Kozłowskiego, Warszawa 1979, s. 606.
- ↑ Wojna obronna Polski 1939, op. cit., s. 676.
- ↑ Wojna obronna Polski 1939, op. cit., s. 678.
- ↑ Władysław Steblik, Armia „Kraków” 1939, Warszawa 1989, wyd. II, s. 631.
- ↑ Steblik, op. cit., s. 631.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wojna obronna Polski 1939, [w:] Polski czyn zbrojny w II wojnie światowej, Praca zbiorowa pod red. Eugeniusza Kozłowskiego, Warszawa 1979.
- Władysław Steblik, Armia „Kraków” 1939, Warszawa 1989, wyd. II.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- PŁK WACŁAW KLACZYŃSKI
- GRUPA FORTECZNA OBSZARU WAROWNEGO „ŚLĄSK”
- Beton zrobi nastrój. Płk Wacław Klaczyński pochyla się nad mapą.. chorzowianin.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-23)].
- Jan Jagmin-Sadowski
- Stowarzyszenie rekonstrukcji Historycznej „73 pułk piechoty z Katowic”
- Rekonstrukcja bitwy 6 Dywizji Piechoty pod Narolem