Metro w Kijowie

Metro w Kijowie
Logo metra w Kijowie
Dane ogólne
Lokalizacja	Ukraina, Kijów
Rodzaj transportu	metro
Data uruchomienia	1960
Infrastruktura
Całkowita długość linii	67,6 km
Liczba linii	3
Liczba stacji	52
Inne informacje
Operator	Kyivskyi Metropoliten

Metro w Kijowie (ukr. Київський Метрополітен), – system kolei miejskiej, głównie podziemnej, zlokalizowany w Kijowie i będący pierwszym tego typu środkiem transportu na Ukrainie oraz historycznie trzeci w byłym ZSRR. Stacja Arsenalna (ukr. Арсенальна), znajdująca się na linii Swiatoszynśko-Browarśkiej, jest najgłębiej położoną pod powierzchnią gruntu tego typu obiektem na świecie – 105 metrów.

Historia

Stacja Zołoti worota

Ruchome schody na stacji Arsenalna są jednymi z najdłuższych

Rozwój kijewskiego metra

Informacja pasażerska w kijowskim metrze

Informacja pasażerska w kijowskim metrze

Pierwsze plany stworzenia w Kijowie metra powstały już około 1884 roku. Planowana linia miała połączyć Chreszczatyk (okolice dzisiejszego bazaru Besarabka) z placem Pocztowym. Niestety wówczas miasto nie było w stanie sfinansować tak poważnej inwestycji. Do planów powrócono w 1916 roku, wówczas inwestycję zobowiązała się sfinansować Amerykańsko-Rosyjska Izba Przemysłowa. Mimo przewrotu bolszewickiego prowadzono prace projektowe. Jednak wraz z upadkiem rządu zwolennika metra, hetmana Pawło Skoropadskiego, upadły plany budowy. Do planów powrócono pod koniec lat 30. XX wieku, gdy m.in. w Moskwie metro już stanowiło filar komunikacji miejskiej. Jednak rozpoczęte prace przerwała II wojna światowa. Zaraz po zakończeniu wojny, w 1945 roku utworzono firmę Kyjiwmetrobud (ukr. Київметробуд), która przystąpiła do realizacji projektu. Dnia 6 listopada 1960 roku uruchomiono pierwszy odcinek linii Swiatoszynśko-Browarśkiej (ukr. Святошинсько-Броварська). Oddany do użytku odcinek miał pięć stacji:

• Wokzalna,
• Uniwersytet,
• Chreszczatyk,
• Arsenalna,
• Dnipro.

Następnie, w 1965 roku, wybudowano most przez Dniepr, który połączył lewobrzeżną dzielnicę Darnycia z centrum miasta. Linię tę rozbudowano w 1971 doprowadzając ją do dzielnicy Swiatoszyn. Linia ta otrzymała kolor czerwony. Drugą linię otwartą w 1976; otrzymała kolor niebieski i zwana była Kureniwśko-Czerwonoarmijśką (Куренівсько-Червоноармійська). Łączyła ona północne i południowe prawobrzeżne dzielnice z centrum miasta. W 1980 roku nastąpiła jej rozbudowa do dzielnicy Obołoń. Trzecią linię, zieloną, czyli Syrećko-Peczerśka (Сирецько-Печерська) otworzono w 1989 roku. W roku 1990 po wybudowaniu nowego mostu nad Dnieprem przedłużono ją do dzielnicy Charkiwśkyj Masyw.

Stan na 2013

Linie metra

nr linii	Nazwa linii	rok otwarcia	rok ostatniego wydłużenia linii	Długość	Liczba stacji
1	Swiatoszynśko-Browarśka (Святошинсько-Броварська)	1960	2003	22,75 km	18
2	Kureniwśko-Czerwonoarmijśka (Куренівсько-Червоноармійська)	1976	2013	20,95 km	18
3	Syrećko-Peczerśka (Сирецько-Печерська)	1989	2008	23,9 km	16

Linia Swiatoszynśko-Browarśka (Святошинсько-Броварська)

• Akademmisteczko (Академмістечко),
• Żytomyrśka (Житомирська),
• Swiatoszyn (Святошин),
• Nywky (Нивки),
• Berestejśka (Берестейська),
• Szulawśka (Шулявська),
• Politechnicznyj instytut (Політехнічний інститут),
• Wokzalna (Вокзальна),
• Uniwersytet (Університет),
• Teatralna (Театральна),
• Chreszczatyk (Хрещатик),
• Arsenalna (Арсенальна),
• Dnipro (Дніпро),
• Hidropark (Гідропарк),
• Liwobereżna (Лівобережна),
• Darnycia (Дарниця),
• Czernihiwśka (Чернігівська),
• Lisowa (Лісова).

Linia Kureniwśko-Czerwonoarmijśka (Куренівсько-Червоноармійська)

• Teremky (Теремки),
• Ipodrom (Іподром),
• Wystawkowyj centr (Виставковий центр),
• Wasylkiwśka (Васильківська),
• Hołosijiwśka (Голосіївська),
• Demijiwśka (Деміївська),
• Łybidśka (Либідська),
• Pałac „Ukrajina” (Палац „Україна”),
• Olimpijśka (Олімпійська) przed 11 lipca 2011 Respublikanśkij stadion – Республіканський стадіон),
• Płoszcza Lwa Tołstoho (Площа Л. Толстого),
• Majdan Nezałeżnosti (Майдан Незалежності),
• Posztowa płoszcza (Поштова площа),
• Kontraktowa płoszcza (Контрактова площа),
• Tarasa Szewczenka (Тараса Шевченка),
• Petriwka (Петрівка),
• Obołoń (Оболонь),
• Minśka (Мінська),
• Herojiw Dnipra (Героїв Дніпра).

Linia Syrećko-Peczerśka (Сирецько-Печерська)

• Syreć (Сирець),
• Dorohożyczi (Дорогожичі),
• Łukjaniwśka (Лук'янівська),
• Lwiwśka brama (Львівська брама), nieczynna
• Zołoti worota (Золоті ворота),
• Pałac sportu (Палац спорту),
• Kłowśka (Кловська),
• Peczerśka (Печерська),
• Drużby narodiw (Дружби народів),
• Wydubyczi (Видубичі),
• Sławutycz (Славутич),
• Osokorky (Осокорки),
• Pozniaky (Позняки),
• Charkiwśka (Харківська),
• Wyrłycia (Вирлиця),
• Boryspilśka (Бориспільська),
• Czerwonyj chutir (Червоний хутір).

Tabor metra

Metro kijowskie jest obsługiwane przez tabor wyprodukowany w Związku Radzieckim i w dzisiejszej Rosji przez zakłady z Petersburga (Leningradu) i z zakładów w Mitiszczi koło Moskwy. Są to wagony typu:

• 81-714 (model z 1976 roku),
• 81-717 (model z 1976 roku),
• 81-501 i 81-502 (model z 1978 roku),
• 81-553, 81-554 i 81-555 (model z 2005 roku).

Opłaty za przejazd

Żetony kijowskiego metra

Opłaty uiszczane są w postaci plastikowych żetonów sprzedawanych w automatach i kasach znajdujących się na terenie wszystkich stacji metra. Zostały też wprowadzone karty magnetyczne.

Plany na przyszłość

Poniżej przedstawione są plany rozwoju Metra Kijowskiego według stanu na rok 2007. Planowano wówczas, że w okresie 2007-2011 dwie istniejące wtedy linie będą rozbudowane oraz powstaną dwie zupełnie nowe linie.

Linia Swiatoszynśko-Browarśka (Святошинсько-Броварська)

• na stacji Wokzalna (Вокзальна) w roku 2007 planowano, że ma powstać drugie wyjście (w latach 2007-2010).

Kureniwśko-Czerwonoarmijśka (Куренівсько-Червоноармійська)

• W roku 2007 planowano, że linia ta ma zostać wydłużona o 2 stacje (2,2 km) od stacji Wystawkowyj centr (Виставковий центр) do stacji Teremky (Теремки) (w latach 2011-2012).

Syrećko-Peczerśka (Сирецько-Печерська)

• w roku 2007 planowano, że linia ta ma zostać wydłużona o 1 stację (1,14 km) od stacji Boryspilśka (Бориспільська) do stacji Czerwonyj chutir (Червоний хутір) wraz ze stacją techniczno-postojową Charkiwśke (Харківське) (w latach 2004-2008).
• w roku 2007 planowano, że na stacji Lwiwśka brama (Львівська брама) ma powstać wyjście (w latach 2009-2011).

Linia Podilśko-Wyhuriwśka (Подільсько-Вигурівська)

• w roku 2007 planowano, że linia ta ma być budowana i otwarta na odcinku od stacji Hłyboczyćka (Глибочицька) do stacji Rajdużna (Райдужна) (6 stacji, 8,37 km) w latach 2007-2011.

Linia Liwobereżna (Лівобережна)

• w roku 2007 planowano, że linia ta ma być budowana na odcinku od stacji Wyłycia Myłosławśka (Вулиця Милославська) do stacji Prospekt Watutina (Проспект Ватутіна) (6 stacji, 5,65 km) wraz ze stacją techniczno-postojową Trojeszczyna (Троєщина) w latach 2008-2011. w roku 2007 planowano, że linia ta nie będzie przecinać Dniepru – cała jej trasa będzie przebiegać po lewym brzegu rzeki.

Zobacz też

• Metro w Charkowie
• Metro w Dniepropietrowsku
• Metro w Doniecku

Bibliografia

• O. Aleksejczuk „Kijów i Okolice”, wyd. Pascal 2006
• Oficjalna strona metra Kijowskiego (link poniżej)

Linki zewnętrzne

• Oficjalna Strona kijowskiego metra
• FastMetro Schematy i rozkład stacji Metra w Kijowie
• Олег Тоцкий, Метро, которого нет: "Золотые ворота" - z historii kijowskiego metra
• Schemat linii metra w Kijowie z zaznaczonym układem torów