Metro w Kijowie (ukr.Київський Метрополітен), – system kolei miejskiej, głównie podziemnej, zlokalizowany w Kijowie i będący pierwszym tego typu środkiem transportu na Ukrainie oraz historycznie trzeci w byłym ZSRR. Stacja Arsenalna (ukr.Арсенальна), znajdująca się na linii Swiatoszyńsko-Browarskiej, jest najgłębiej położonym pod powierzchnią gruntu tego typu obiektem na świecie – 105 metrów[1].
Ruchome schody na stacji Arsenalna są jednymi z najdłuższych
Rozwój kijewskiego metra
Informacja pasażerska w kijowskim metrze
Informacja pasażerska w kijowskim metrze
Pierwsze plany stworzenia w Kijowie metra powstały już około 1884 roku. Planowana linia miała połączyć Chreszczatyk (okolice dzisiejszego bazaru Besarabka) z placem Pocztowym. Niestety wówczas miasto nie było w stanie sfinansować tak poważnej inwestycji. Do planów powrócono w 1916 roku, wówczas inwestycję zobowiązała się sfinansować Amerykańsko-Rosyjska Izba Przemysłowa. Mimo przewrotu bolszewickiego prowadzono prace projektowe. Jednak wraz z upadkiem rządu zwolennika metra, hetmana Pawło Skoropadskiego, upadły plany budowy. Do planów powrócono pod koniec lat 30. XX wieku, gdy m.in. w Moskwie metro już stanowiło filar komunikacji miejskiej. Jednak rozpoczęte prace przerwała II wojna światowa. Zaraz po zakończeniu wojny, w 1945 roku utworzono firmę Kyjiwmetrobud (ukr. Київметробуд), która przystąpiła do realizacji projektu. Dnia 6 listopada 1960 roku uruchomiono pierwszy odcinek linii Swiatoszynśko-Browarśkiej (ukr. Святошинсько-Броварська). Oddany do użytku odcinek miał pięć stacji:
Wokzalna,
Uniwersytet,
Chreszczatyk,
Arsenalna,
Dnipro.
Następnie, w 1965 roku, wybudowano most przez Dniepr, który połączył lewobrzeżną dzielnicę Darnycia z centrum miasta. Linię tę rozbudowano w 1971 doprowadzając ją do dzielnicy Swiatoszyn. Linia ta otrzymała kolor czerwony. Drugą linię otwartą w 1976; otrzymała kolor niebieski i zwana była Kureniwśko-Czerwonoarmijśką (Куренівсько-Червоноармійська). Łączyła ona północne i południowe prawobrzeżne dzielnice z centrum miasta. W 1980 roku nastąpiła jej rozbudowa do dzielnicy Obołoń. Trzecią linię, zieloną, czyli Syrećko-Peczerśka (Сирецько-Печерська) otworzono w 1989 roku. W roku 1990 po wybudowaniu nowego mostu nad Dnieprem przedłużono ją do dzielnicy Charkiwśkyj Masyw.
Metro kijowskie jest obsługiwane przez tabor wyprodukowany w Związku Radzieckim i w dzisiejszej Rosji przez zakłady z Petersburga (Leningradu) i z zakładów w Mytiszczach koło Moskwy. Są to wagony typu:
Opłaty uiszczane są przez wrzucenie plastikowego żetonu przed zjazdem do tunelu. Opłata jest niezależna od przejechanego dystansu, ani od ilości przesiadek i wynosi 8 UAH (stan na grudzień 2018). Żetony sprzedawane są w automatach i kasach znajdujących się na terenie wszystkich stacji metra. Zostały też wprowadzone karty magnetyczne.
Ta sekcja wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji.
Niektóre treści są na pewno lub najprawdopodobniej nieaktualne. Artykuł należy zweryfikować, wskazując w przypisach źródła informacji. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.
Poniżej przedstawione są plany rozwoju Metra Kijowskiego według stanu na rok 2007. Planowano wówczas, że w okresie 2007-2011 dwie istniejące wtedy linie będą rozbudowane oraz powstaną dwie zupełnie nowe linie.
Linia Swiatoszynśko-Browarśka (Святошинсько-Броварська)[edytuj | edytuj kod]
na stacji Wokzalna (Вокзальна) w roku 2007 planowano, że ma powstać drugie wyjście (w latach 2007-2010).
Linia Obołonśko-Teremkiwśka (Куренівсько-Червоноармійська)[edytuj | edytuj kod]
W roku 2007 planowano, że linia ta ma zostać wydłużona o 2 stacje (2,2 km) od stacji Wystawkowyj centr (Виставковий центр) do stacji Teremky (Теремки) (w latach 2011-2012).
w roku 2007 planowano, że linia ta ma zostać wydłużona o 1 stację (1,14 km) od stacji Boryspilśka (Бориспільська) do stacji Czerwonyj chutir (Червоний хутір) wraz ze stacją techniczno-postojową Charkiwśke (Харківське) (w latach 2004-2008).
w roku 2007 planowano, że na stacji Lwiwśka brama (Львівська брама) ma powstać wyjście (w latach 2009-2011).
Linia Podilśko-Wyhuriwśka (Подільсько-Вигурівська)[edytuj | edytuj kod]
w roku 2007 planowano, że linia ta ma być budowana i otwarta na odcinku od stacji Hłyboczyćka (Глибочицька) do stacji Rajdużna (Райдужна) (6 stacji, 8,37 km) w latach 2007-2011.
w roku 2007 planowano, że linia ta ma być budowana na odcinku od stacji Wułycja Myłosławśka (Вулиця Милославська) do stacji Prospekt Watutina (Проспект Ватутіна) (6 stacji, 5,65 km) wraz ze stacją techniczno-postojową Trojeszczyna (Троєщина) w latach 2008-2011. w roku 2007 planowano, że linia ta nie będzie przecinać Dniepru – cała jej trasa będzie przebiegać po lewym brzegu rzeki.
Ukraina, Kijów
